Just for Fun

1.Siripala : I divorced my wife on the 1st night. 

Friend: Why? 

Siripala : I saw the label on her pant, "Tested OK by Gunapala & Sons." 

2. Siripala : Yaa…… my wife is very scared of water. 

Friend: How did you know? 

Siripala : Twice when I got home I saw her having a bath with the security guard 

3.The Nurse was taking a blood sample from Siripala. She held his finger and squeezed for blood. So Siripala laughed. 

Nurse: Why did you laugh? 

Siripala : after this, it is the urine test. 

4. Siripala  & wife having dinner together. 

Wife : Darling, tell me something that would make me both happy & sad.

 
Siripala : Ur nipples r better than ur sister's! 

5. On the first night of the marriage the Siripala  gives the wife Rs.5000 and says, " I have never done this for free" 

Wife returns rs.2000 and says, "I have not charged more than this before"

A male patient is lying in bed in the hospital, wearing an oxygen mask over his mouth and nose. A young student nurse appears and gives him a partial sponge bath.

"Nurse,"' he mumbles from behind the mask, "are my testicles black?"

Embarrassed, the young nurse replies, "I don't know, Sir. I'm only here to wash your upper body and feet."

He struggles to ask again, "Nurse, please check for me. Are my testicles black?"

Concerned that he might elevate his blood pressure and heart rate from worrying about his testicles, she overcomes her embarrassment and pulls back the covers. She raises his gown, holds his manhood in one hand and his testicles gently in the other.

She looks very closely and says, "There's nothing wrong with them, Sir. They look fine."

The man slowly pulls off his oxygen mask, smiles at her, and says very slowly, "Thank you very much. That was wonderful. Now listen very, very closely:

Are - my - test - results - back?

Got from the net. C U.......... We'll meet again.

2358hrs on 28th February 2016

මෙසෙව් අයටත් ශිල්ප සෑදේ........................! Wonderful fools of 21st Century

   බ්ලොග් ලිවීම නිදහස් සහ ස්වාධීන මාධ්‍ය කලාවක්. එයට නීති නැහැ. නමුත් සදාචාරය කියා දෙයක් තියනවා. සාධාරණත්වය කියා දෙයක් තියනවා. අන් මත ඉවසීම කියා දෙයක් තියනවා. සමහර අඩවි වල පාඨක අදහස් පළකරන්නේ, අඩවි පාලක විසින් අනුමත කරන ඒවා පමණයි. ප්‍රස්තුතයට අදාළ නොවන, අසභ්‍ය, අපහාසාත්මක,  අදහස් වලට ඉඩ ලබා නොදීම සඳහා, එසේ කිරීමේ වරදක් නැහැ. නමුත් එවැනි කිසිදු වර්ගීකරණයකට නොවැටෙන පාඨක අදහස් කපා හරිමින්, තමන්ගේ මතයට පමණක් කැමතිවන සහ තමන්ට වඩා හොඳින් ප්‍රතිවචන දියහැකි පාඨක අදහස් පමණක් තෝරාගෙන, පලකරන ප්‍රතිපත්තිය නම්, අමනොඥ බව නොකියාම බැහැ. මේ මෑතකදී එක්තරා මහත්මයකු විසින් ලියන එවැනි අඩවියක් සමග මා දෙවතාවක් සම්බන්ධවුනා. ඒ දෙවතාවේදීම ඒ අඩවි පාලකතුමා මට පිළිතුරු ලබාදුන්නේ, අපක්ෂපාතී ආකාරයෙන් නොවෙයි. මා පහත දක්වන්නේ, එම අවස්ථා වලදී, මා ලබාගත් තිර රූප කීපයක්. 

   මේ ලිපියට අදාලව මා දක්වන ලද අදහස් සහ ඊට මා ලද පිළිතුරු පහත තිර රූප වලින් දක්වනවා. 

   මෙතනදී, මේ මිනිහා, ඌ, වැනි වචන වලින්, අඩවි පාලක උතුමා විසින් හඳුන්වන්නේ, ඊයේ පෙරේදා මේ රටට පැමිණි, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංගමයේ මානව හිමිකම් කටයුතු පිලිබඳ මහ කොමසාරිස් වරයායි. මෙතනදී මා කල්පනා කළා, මේ මහතා සමග හොඳ සංවාදයක යෙදිය හැකියි කියා. මෙවැනි සංවාදයකදී, හොඳ වචන භාවිත කරමින්, සංවාදය ඉදිරියට ගෙනයාම වඩාත් උචිත බව මා ප්‍රකාශ කළා. එයට ඒ උතුමා මට ලබාදුන් පිළිතුර මෙයයි.

   මේ ඊළඟ අවස්ථාව. ඊයේ පෙරේදා මෙතුමා ලියා තිබුණු ලිපියක සඳහන් වුණා, යාපනය ආඥාපතිව සිටි මේජර් ජෙනරල් සී.පී. ගාල්ලගේ, කොළඹට මාරුකිරීම, මේ රජයේ වැරදි ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට, මේජර් ජෙනරල් ගාල්ලගේ විරුද්ධවීම නිසාත්, ඔහු ක්‍රියාකලාපය රජයට බාධාවක් බවත්, ඒ නිසා මෙම මාරුව කල බවත්. 

 මෙය අමූලික අසත්‍යයක්. මා ඒ ගැන ප්‍රකාශ කල අදහස් මෙන්න මේවයි. එම අදහස් එතුමා කපාහැර ඇති නිසා, මතක තිබෙන විදිහට ලියන්නේ. 

"භූෂණ මහත්මයා, මේ කමෙන්ට් එක ඔබ පලකරයිද දන්නේ නැහැ. මොකද මීට පෙර මගේ කමෙන්ට් එකකට ඔබ දී තිබුණ පිළිතුර, මමයි මේ දේවාලේ කපුවා, එහි පහරන්නට මට සම්පූර්ණ අයිතිය තිබේ. ඒ ගැන විමසන්නට නුඹට අයිතියක් නැත. කියනවා වගේ එකක්. 

   යාපනය ආඥාපති මේජර් ජෙනරල් ගාල්ලගේ, කොළඹට මාරුකිරීම දේශපාලන තීන්දුවක් නොවේ. මා දන්නා තරමින් ඉතා නුදුරේදී ඔහු විශ්‍රාම යාමට නියමිතයි. ඒ නිසයි ඔහුව මාරුකලේ. එමෙන්ම ඒ තනතුර සඳහා  අලුතෙන් පත්වුණ මේජර් ජෙනරල් මහේෂ් සේනානායක ද, උතුරු නැගෙනහිර සටන් බිමේ විශිෂ්ඨ පළපුරුද්දක් ඇති නිලධාරියෙක්. මේ නිලධාරීන් දෙදෙනාම සමග මා රාජකාරි කර තිබෙන අතර, පෞද්ගලිකව හොඳින් හඳුනනවා. ඔබ මේ නිලධාරියා ගැන ලියන්නේ, තුන්වැනි පාර්ශ්වයකින් ගත් තොරතුරු වලින්. මා ලියන්නේ හමුදාවේ හිටපු නිලධාරියකු ලෙස ලද අද්දැකීම් වලින්. වෙනස තියෙන්නේ එතනයි.

  මේජර් ජෙනරල් ගාල්ලගේ දක්ෂ නිලධාරියකු බව අවිවාදිතයි. නමුත් කිසිම රාජ්‍ය නිලධාරියකුට බැහැ, හමුදා නිලධාරීන්ට අණදෙන්න. ඒ සඳහා බලය තිබෙන්නේ, සේනාධිනායකයාට පමණයි. ඔබ දන්නවද ජේ.ආර්.ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයාගේ සිට, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා දක්වා කිසි කෙනෙක්, ත්‍රිවිධ හමුදාපතිවරුන් මගහැර ඉඳුරාම හමුදාවේ සේනාංකාධිපතිවරුන්ට, බලසේනාධිපතිවරුන්ට අණදුන්නේ නැහැ. 

  නමුත්, පසුගිය රජයේ ආරක්ෂක ලේකම් වරයාව සිටි ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, තම තනතුරට අදාල නැති බලයක් ආරූඪ කරගෙන, (විශේෂයෙන් ජෙනරල් (එවකට) ෆොන්සේකා හමුදාවෙන් ඉවත්වීමෙන් පසුව) ත්‍රිවිධ හමුදාපතිවරුන් අබිභවා යමින් අණදීම කළා. දේශපාලනය හමුදාව තුලට ගෙනාව, ඔහුගේ කාලයේදී සමහරවිට රණවිරුවන් කිව්වේ හෙන්චයියන්ට පමණයි. 

   යම්කිසි හමුදා නිලධාරියකු සිටිය යුත්තේ හමුදාපතිගේ අණසක යටතේ විනා, වෙනත් රාජ්‍ය නිලධාරියකු යටතේ නොවේ. මේජර් ජෙනරල් ගාල්ලගේ රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති වලට විරුද්ධ වූවායයි මා සිතන්නේ නැහැ"

  මට මතක තිබෙන්නේ මෙපමණයි. කිසිදු අසභ්‍ය, අපහාසාත්මක, ප්‍රස්තුතයට අදාළ නොවන කිසිවක්, මා ලිව්වේ නැහැ. නමුත් මගේ කමෙන්ට් එක කපාහැර ඇති මේ උතුමා, පිළිතුරක් පමණක් දී ඇත. 

  මේ පිළිතුර කියවන වෙනත් පාඨකයන් සිතන්නේ මා අමු කුණුහරපයක්වත් ලියන්න ඇති කියලයි. මෙතුමාගේ මේ පුහු ආලාපයේ ඇති කරුණු කීපයක් ගෙන බලමු. 

1. මා විචාරක නාමයට මුවාවී දේශය පාවා දෙන්නෙකි. (අහෝ එතුමා ඊට උදාහරණ නොදක්වයි) 

2. හිටංගේ නපුංසක හුටංගේ ආදී වශයෙන් තප්පු ලන, තවම හරියට කර අඹා නැති මේ පුස්සාතුමා හිතන්නේ, තමාගේ බ්ලොග් රාජ්‍යය, හුදීජනයාට ක්ෂේම භූමියක් ලෙසය. (අනේද කියන්නේ) 

3. හිටපු හමුදා නිලධාරියකු බව හඟවමින්; අනේ මුන්නැහේ ගේ ගොං සිංහල. හඟවමින් සහ අඟවමින් කියන වචන දෙකේ තේරුමේ වෙනසවත් දන්නේ නැති පුඟුලෙකු, බැරෑරුම් කරුණු ගැන ලිපි ලිවීම, දෙකොනින් හිනායන ක්‍රියාවකි. 

ඇතුල් පැත්ත පිටපැත්ත නොදන්නා - කිතුල් පිත්ත මත පියවර මැන්නා 

උකුල් ඇටෙත් උගෙ එලියට පැන්නා - එහෙව් උනුත් අද සබයට එන්නා 

යන පැරණි කවිය කොපමණ සත්‍යදැයි හිතෙන්නේ මේ වෙලාවටයි.

  මා හිටපු හමුදා නිලධාරියකු නොවන බවට සහ, ගෙනයන බොරු ප්‍රචාර වලට උදාහරණ දීමට තරම් ප්‍රමාණවත් පුරුෂ ලක්ෂණ, මෙතුමා ජන්මයෙන්ම ගෙනැවිත් නොමැති බව, පැහැදිලිවම පෙනෙයි. (උපතින්ම මොළ කොලොප්පන් කාරයෙක්ද මන්දා)

4. මේ සන්දර්භයට අදාලව ඔබ ලියන කිසිම කමෙන්ට් එකක් මෙහි පල නොවෙනු ඇති. (ඒ කියන්නේ ප්‍රස්තුතයට අදාළ වුනත්, මා දක්වන අදහස් වලට ඉඩක් නැති බවයි. එක්කෝ මුන්නැහේ, සන්දර්භය කියන්නේ කෑමට ගන්නා දෙයක් යයි, සිතා සිටිනවා වෙන්නත් පුළුවන්. සිංහල වචන වල තේරුමවත් නොදැන, තම පුහුකම මෙලෙස ප්‍රසිද්ධියේ පෙන්නන්නේ ඇයි? ඇනස්ලි, සැමුවෙල්, බර්ටි, වගේ වෙන්නද හදන්නේ?) 

මෙසෙව් අයටත් ශිල්ප සෑදේ  

2016 පෙබරවාරි මස 25 වැනි දින 2209 පැය 

වෘත්තීය සමිතියක් කියන්නේ මොකක්ද?

වෘත්තීය සමිති වෘත්තීය සමිති. අපේ රටේ කොහේ බැලුවත් හැමදාමත් මොකක්හරි වෘත්තීය සමිතියක් පාරට බැහැලා කෑගහනවා බලන්න පුළුවන්. මේක මේ අද ඊයේ දෙයක් නෙවෙයි. මට මතකයි අපි පාසල් සිසුන් කාලේ ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය යන පක්ෂ දෙක තමයි, වෘත්තීය සමිති සටන්වල පෙරමුණ ගත්තේ. ඒ පක්ෂවල හිටිය, නියම දේශපාලනඥයන් ලෙස හැඳින්විය හැකි නායකයන් නැතිවී ගියපසු, අද ඉන්න ජෝකර්ලා, ඒ පක්ෂ දියකරමින් ඉන්නවා. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත්, දැන්නම් නිකං, 'සීමාසහිත ජ.වි.පෙ. පෞද්ගලික සමාගම' කියලා කිව්වට වරදක් නැහැ කියලා හිතෙන තත්වයේ ඉන්නේ.

   මට වෙලාවකට හිතෙනවා, ලෝකයේ වැඩියෙන්ම වෘත්තීය සමිති තියන රට අපේ රටද කියලා. මට මේ ඊයේ පෙරේදා දකින්නට අහන්නට ලැබුනා, 'ශ්‍රී ලංකා බයිට් නිපදවන්නන්ගේ සංගමය' කියලා එකක් තිබෙන බව. මටනම් බයේ බෑ, ඒගොල්ලෝ ලංකාවම බයිට් එකට ගනියිද කියලා, ඒගොල්ලන්ගේ වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්. ඕනෑම වෘත්තියක් වෙනුවෙන් සංවිධානාත්මකව ක්‍රියා කරන්න, සෑම දෙනාටම අයිතිය තියනවා. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ලැබෙන පරමාධිපත්‍ය බලය අනුව, මිනිසුන් තම වෘත්තීන් වෙනුවෙන් සංවිධානය වීම අපරාධයක් නෙවෙයි නේ.

   ඇත්තෙන්ම ඕනෑම වෘත්තියක් වෙනුවෙන්, වෘත්තීය සමිතියක් ඇතිවීම වරදක් නෙවෙයි. ඒ නිසා වෘත්තිකයන්ට ලැබෙන සේවා බොහොමයි.

• වෘත්තීය ගරුත්වය රැකගැනීම.

• වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් රැකගැනීම.

• පාලකයන්ගෙන් එල්ලවන අසාධාරණකම් වලින්, සාමාජිකයන්ව ආරක්‍ෂා කරගැනීම.

• වෘත්තීය සමිතියෙන් ලැබෙන විවිධාකාර සුබසාධන කටයුතු සඳහා හිමිකම් ලැබීම.

• කාලීනව හිමිවියයුතු වෘත්තීය උසස්වීම්, විවිධ දීමනා, වැනි දෑ පිළිබඳව අකටයුතු සිදුවේ නම්, සුදුසු පියවර ගැනීම. 

 එවැනි සේවා වලට උදාහරණ කීපයක් ලෙස දැක්විය හැකියි. නමුත් අපේ රටේ වෘත්තීය සමිති බිහිවීම තුළ තිබෙන්නේ, ඉහත සඳහන් පරමාර්ථ පසෙක දමා, දේශපාලන පක්‍ෂවල බලය රැකගැනීම සඳහා අටවාගත්, නිකම්ම නිකම් සමිති වර්ගයක් කියලයි මටනම් හිතෙන්නේ. එකම වෘත්තියක් වෙනුවෙන් වැඩිම වෘත්තීය සමිති ගණනක් පිහිටුවාගෙන තියන ලෝකයේ එකම රට ලංකාව වන්නට, බොහෝදුරට ඉඩ තිබෙනවා. අපේ රටේ ඕනෑම දේශපාලන පක්‍ෂයක් බලයට පත්වුණාම, විරුද්ධ පක්ෂවල වෘත්තීය සමිති විරෝධතා ආරම්භ කරන අතර, පවතින රජයට පක්ෂ වෘත්තීය සමිති රජයේ ඕනෑම ප්‍රතිපත්තියක් අනුමත කරන ස්වභාවයෙන් හැසිරෙනවා. මේ දෙකම, අමනොඥ ක්‍රියාවක් බව නොදැන නොවෙයි, ඔවුන් මෙලෙස හැසිරෙන්නේ.

   ලංකාවේ එකදු වෘත්තීය සමිතියක්වත්, පහත දැක්වෙන කරුණු, ඇත්ත ඇති සැටියෙන්, තම සාමාජිකයන්ගේ දැනුම සහ අවබෝධය වර්ධනය සඳහා කියාදී තිබෙනවාද?

• ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ සැබෑ තත්වය කුමක්ද?

• අපේ රටේ විදේශීය සංචිත වල ඇත්ත තත්වය කුමක්ද?

• විදේශීය ණය ප්‍රමාණය සහ ඒ වෙනුවෙන් ගෙවිය යුතු පොලිය, දැනට ගෙවමින් පවතින වාරික, සහ ඉදිරි කාලයේදී ගෙවිය යුතු විදේශ ණය ප්‍රමාණය කොපමණද?

• අපේ රටේ ඒක පුද්ගල ආදායම කොපමණද? දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය කොපමණද?

• ඒ ඒ කාලීනව පවතින රජයේ, ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය පිළිබඳව, ආර්ථික විද්‍යාඥයන්ගේ විචාරය කෙබඳුද?

• තමන් අයිති වෘත්තීය මගින්, වාර්ෂිකව, රටේ ආර්ථිකය නගාසිටුවීම සඳහා සිදුවන සේවය කුමක්ද? එය තවදුරටත් වර්ධනය කිරීමට කුමක් කළයුතුද?

• සෑම ප්‍රශ්නයකටම විසඳුම වැඩ වර්ජනයද?

• දේශපාලන ඇසින් නොබලා, මධ්‍යස්ථව රට දෙස බැලුවහොත්, රටේ ඇත්ත තත්වය කුමක්ද?

• ආදායම් විෂමතාව අවම කරගැනීම සඳහා ආර්ථික විද්‍යානුකූලව සහ රටට ප්‍රායෝගික වන පරිදි කළහැකි යෝජනා මොනවාද?

• තම වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් සඳහා සටන් කර ඒවා දිනාගත්තත්, රටේ ජනගහනයේ ප්‍රතිශතයක් වශයෙන්, ඒ වාසිය අත්විඳින්නේ, කොපමණ පුද්ගලයන් (පවුල්) ගණනක් ද?

• වෘත්තීය සමිති ලෙස, තමන් කරන ඉල්ලීම්, ඇත්ත වශයෙන්ම රටේ කාලීන ආර්ථික තත්වය සමග බලන කල, සාධාරණද අසාධාරණද?

• එම ඉල්ලීම් ලැබුන පසු, තම වෘත්තීය සමිති සාමාජිකයන් විසින්, කලින් තිබුණාට වඩා, තම සේවයේ වර්ධනය කොපමණ ප්‍රතිශතයකින් ඉහළට ගෙන තිබේද?

• තම සේවයේ ඉහළ ගුණාත්මක බව, මානුෂීය බව වෙනුවෙන්, රටේ පොදු ජනතාවගේ ප්‍රශංසාවට, ඇගයීමට, ලක්වන ආකාරයට සහ එවැනි ඇගයීමක් ලැබුණත් නොලැබුණත්, තම සේවා සැපයීම් මට්ටම ඉහළ නංවාගැනීම සඳහා, වෘත්තිකයන්ගේ චර්යාව සහ ආකල්ප වර්ධනය කිරීමට, විශේෂ වැඩපිළිවෙල යොදන වෘත්තීය සමිති තිබේද?  ඒ සඳහා වාර්ෂික සැලැස්මක් හෝ අන් කවරාකාරයක සූදානමක් හෝ තිබේද?

• වෘත්තීය සමිති නායකයන් පත්කරගැනීමේදී, ඔවුන් හුදු දේශපාලන හෙන්චයියන් නොව, දේශපාලනයට අමතරව, නීතිය, පරිපාලන ක්‍රම, ආර්ථික විද්‍යාත්මක දැනුම, පොදුවේ ලෝක විෂයය පිලිබඳ දැනුම ඇති පුද්ගලයන් පත්කරගැනීමට, එම වෘත්තීය සමිතියේ සාමාජිකයන් උනන්දු වනවාද?  

   සෑම රජයක්ම පාහේ, වෘත්තීය සමිති සම්බන්ධව ක්‍රියාකරන අඳබාල ප්‍රතිපත්තිය නිසා ද, තත්වය අවුලෙන් අවුලට යනවා විනා, සමථයකට පත්වීමක් සිදු නොවේ. නමුත් මීට වඩා යථාර්ථවාදීව ක්‍රියා කරන්නට, කිසිදු රජයක් උත්සාහ නොකරන්නේ ඇයි? එකම හේතුව, අපේ රටේ වෘත්තීය සමිති සියල්ලම පාහේ, දේශපාලන අරමුණු පදනම් කරගෙන බිහිවූ ඒවා බැවින්, පවතින රජයට විරුද්ධ දේශපාලන පක්ෂවලට අයත් වෘත්තීය සමිති ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ ස්වභාවයෙන්, සෑම රජයක්ම කටයුතු කිරීමයි. 

රටේ ප්‍රශ්න විසඳන්නට වෘත්තීය සමිති දායකත්වය කෙබඳුද?

   එය පවතින්නේ, ඉතා පහළ මට්ටමක බව, අප සියලු දෙනා දන්නා අමිහිරි සත්‍යයයි. පවතින රජයට විරුද්ධ දේශපාලන පක්ෂවලට අයත් වෘත්තීය සමිති සෑමවිටම උත්සාහ කරන්නේ, තම න්‍යායාචාර්යයන් වහන්සේලා දෙසා වදාරණ සියල්ල හිස් මුදුනින් පිළිගෙන, පවතින රජය කඩාකප්පල් කිරීම සඳහා වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග දියත් කිරීමයි. පවතින රජයට පක්ෂපාතී වෘත්තීය සමිති, නිර්වින්දනයකට පත්වූ ලීලාවෙන්, රජය කුමන ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවට නැංවුවත්, එය රටට අහිතකර වුවත්, නිසොල්මන්ව හිඳිති. නැතහොත් ඒ ප්‍රතිපත්ති පමණක් අගය කරති.

• සියලුම රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති වල විනිවිදභාවය රැකගැනීම සඳහා, සියලුම වෘත්තීය සමිති නියෝජනය කරන නිරීක්ෂක පිරිසක්, ඒ ඒ අමාත්‍යංශ මට්ටමෙන් පත්කරගත නොහැකිද? 

• රටේ කාලීන ආර්ථික තත්වය මත, ඇත්ත වශයෙන්ම කළහැකි දේ මොනවාද, නොකළැකි දේ මොනවාද යන්න, පොදු මහජනතාවට එක එල්ලේම ප්‍රකාශ නොකරීම, රජයට එරෙහි වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ග තව තවත් වැඩිවීමට බලපාන බව තේරුම් ගන්නා රජයක්, ඉතිහාසයේ නොතිබුන අතර, වර්තමානයේත් අනාගතයේත් ඒ තත්වය එලෙසම පවත්වාගන්නවාද?

• රටේ අයවැය වාර්තාව යනු, පඩි වැඩිකිරීම සහ බඩු මිල අඩුකිරීම නොවන බව, යථාර්ථවාදීව පෙන්නුම් කර නොදී, බොරු පුරාජේරු ඉදිරිපත් කිරීම, තව තවත් වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග වලට මහජනතාව පොළඹවමින්, තව තවත් ආර්ථිකය පහළ දමාගැනීමක් බව, සෑම රජයයක්ම තේරුම් නොගන්නේ ඇයි?

• විෂයයමාලා භේදයකින් තොරව, පාසල් අධ්‍යාපනයේ සිටින, කරුණු කාරනා වැටහෙන සියලු දරුවන්ට, විශේෂයෙන් විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට, මේ සත්‍යය කියා නොදෙන්නේ ඇයි?

   අධ්‍යාපන, සෞඛ්‍ය, ප්‍රවාහන, බලශක්ති, ආදී එදිනෙදා ජනජීවිතය සමග තදින්ම ගැටෙන ක්ෂේත්‍රයන්හි ඇති ගැටළු, මා මෙතන විස්තර නොකලාට ඔබට හොඳ අවබෝධයක් තිබෙනවා. ඉතින් අපට කියන්න තිබෙන්නේ ඇමතිවරුනි දෙන්න ඔය ඇමතිකම ළමයෙකුට කියා නොවේද?

   රටපුරා බෙදාහැරීමට තිබෙන ලිපි දස ලක්‍ෂ ගණනක් මධ්‍යම තැපැල් හුවමාරුවේ ගොඩගැහිලලු. කොයි වෘත්තීය සමිතියද ඉදිරිපත් වෙන්නේ අපි ස්වේච්ඡාවෙන් වැඩකර මේ ලිපි තේරීම් කඩිනම් කර දෙන්නම් කියලා. කොයි වෘත්තීය සමිතියද ඒ සඳහා තම 'මුට්ටි කාසි' වලින්, අර ස්වේච්ඡාවෙන් වැඩ කරන අයට, වඩයක් සහ ප්ලේන්ටියක් දෙන්නේ?

   ඇමතිතුමනි, ඇමතිකම ළමයෙකුට දෙන්න බැරිනම් ළමයින්ට දෙන්න. අහන්න කොළඹ පාසල්වල උසස්පෙළ දරුවන්ගෙන්, ශ්‍රමදානයකට එන්න පුලුවන්ද කියලා. ළමයි 10 ගොඩවල් 10 ක් හදන්න. ඒ එක ගොඩක ඉන්න දහදෙනා අධීක්ෂණය කරන්න දාන්න තැපැල් දෙපාර්තමේන්තු සේවකයෙක්. පළමුවැනි දවසේ ලිපි තේරීම උගන්වන්න. දෙවැනි දවසේ ඉඳලා බලාගෙන ඉන්න, ඒ ළමයි කොච්චර වේගයෙන් හා කාර්යක්‍ෂමව ඒ වැඩේ කරනවාද කියලා. අනේ තමුන්නාන්සේගේ පොකැට්ටුවෙන්, උන්ට බනිසක්, කෙහෙල් ගෙඩියක්, ප්ලේන්ටියක්, බජ්ජුන්ඩක් දෙන්ට හොඳේ? 

   ඉස්පිරිතාලවල සේවකයන් වර්ජනය කලාම, රෝහල තුළ ලෙඩ්ඩු එහාට මෙහාට ගෙනියන්නේ, අනෙකුත් සහය සේවා ලබාදෙන්නේ, හමුදා සොල්දාදුවෝ. ඉතින් සෞඛ්‍ය ඇමතිතුමෝ, ආරක්ෂක ඇමතිතුමා එක්ක එකතුවෙලා, දෙන්න ඒ ගැන හොඳ පුහුණුවක්, සෑම ප්‍රදේශයකම තියන හමුදා කඳවුරුවල ඉන්න සෙබළුන් 500 කට. (ඒ සඳහා ත්‍රිවිධ හමුදාවම ගන්න. වෛද්‍ය බලකාය යටතේ කඳවුරු තුළම පුහුණුව දෙන්න) ඊට පස්සේ, වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග, ඒ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ට හිතේ හැටියට කරගන්න කියලා, අහිංසක ලෙඩ්ඩුන්ට සේවය ලබාදෙන්න පුළුවන්.

   කෝච්චි ස්ට්‍රයික් කලාම හරි පුරස්න. ප්‍රවාහන ඇමතිතුමෝ, දෙන්න ඇමතිකම ආමි එකට. අවශ්‍ය තරම් ගණිතය, භෞතික විද්‍යාව උපාධිධාරී නිළධාරීන්, දැන් ඉන්නවා ත්‍රිවිධ හමුදාවේම. දෙන්න ඒගොල්ලට කෝච්චි ඩැයිවර්, ගාඩ්, සිග්නල් කෙළි, ඔක්කොම ගැන පුහුණුවක්. (ලංකාවේදී කරන්න වෘත්තීය සමිති ඉඩ දෙන එකක් නැහැ. පිටරටකදී දෙන්න)

   ඔහොම නැතුව නම් බැරිවෙයි අනාගතේදී.

  මීට වඩා දේවල් කියන්න තිබුණත්, වචන 1000ත් පැනලා නිසා, මෙතනින් ලිපිය අවසන් කරන්නේ, ඔබේ ගල් සහ මල් දෙකම බලාපොරොත්තුවෙන්. 

2016 පෙබරවාරි මස 20 දින 2346 පැය

හාමුදුලුවනේ..........!!!

අලෝ..........ආලෝ......ඔය අපේ අල ලත්තන තුදුපාත හාමුදුලුවොද? හාමුදුලුවනේ, හාමුදුලුවෝ අලි බබෙක් තියාගෙන ඉන්නවද? එයා අතලමං වෙලා ආව අලි බබෙක්ද? ඉතිං එයා බලාගත්තා කියලා කවුද හාමුදුලුවන්ට නඩු දාන්න යන්නේ? කවුද එයාව අතලමං කළේ? හාමුදුලුවෝ නෙවෙයි නේද? අලි බබාලා ඉන්නේ ඈත කැළේ කියලා අපේ මොන්ටිතෝලි චීච කිව්වා. ඉතිං මේ අලි බබා කොහොමද එයාගේ අම්මිවයි තාත්තිවයි දාලා පන්තලට ආවේ? හාමුදුලුවෝ කිව්වද ගෙනත් දෙන්ද කියලා. හමුදුලුවෝ එහෙම කියන්නේ නෑ නේද? ඔයා ෂෝයි හාමුදුලු කෙනෙක්නෙ. ඉතිං ඔය අලිබබා අතලමං වෙලා හිටියනම් ඇයි එයාගේ අම්මිවයි තාත්තිවයි හොයලා දෙන්ද කියලා අල ඔයා හැමදාම බණ කියන ලේඩියෝ එකෙන් කිව්වේ නැත්තේ? පව් නේද? අපේ අක්කි අපිත් එක්ක කැළණියේ පෙලහැල බලන්න ගිහිං අතලමං වුනාම පන්තලේ ඉත්පීකලෙන් කිව්වා මෙන්න අක්කි ඉන්නවා කියලා. අපේ තාත්ති ගිහින් එක්ක ආවා. ඉතිං ඒ වගේ අක්කි කෙනෙක් ඔයාගේ පන්තලේ අතලමං උනාමත් ඔයා එයාව කෑම දීලා බලාගන්නවද? අනේ පව් නේ, නේද? අපි ඔයා කියන බණ හැමදාම අහනවා. එදා ඔයා කිව්වනේ බොලු කියන්න එපා අපායේ යනවා කියලා බුදු තාදු කියලා තියනවා කියලා. අපේ ගේ ළඟ කඩේ ඉන්න අයියා හලි නලකයි. එයා කියනවා ඔයා කියන්නේ බණ නෙවෙයි බයිලලු. එයා හලී නලකයි නේද? 

මම ඔයාගේ පන්තලට ඉත්තලහ ගෙදල නංගි බබා.

2016 පෙබරවාරි මස 18 වැනි දින 0024 පැය 

පියවර හතරයි යුද්දේ ඉවරයි.................................! Four Phases of War

මොනවා.....? පියවර හතරක් තියලා යුද්ධයක් ඉවර කරන්න පුලුවන්ද?

පුළුවන් නිසා නේන්නම් මෙහෙම මාතෘකාවක් දැම්මේ.

ඒ කියන්නේ යුදබිමේ පියවර හතරක් තිබ්බම යුද්දේ ඉවරයි?

ඔව් ආයේ දෙකක් නෑ යුද්දේ ඉවරයි.

මේ....නිකං පිස්සු කියවන්නෙපා.

කිසිම පිස්සුවක් නෑ. ඕනෙම යුද්ධයක් අවසන් වෙන්නේ පියවර හතරකින්, හැබැයි ඒ පියවර හතර කියන්නේ, ඇවිදගෙන යන පියවර හතරක් නෙවෙයි. අවස්ථා හතරක්, කාල ඡේද හතරක්, සැලසුම් සහගත ක්‍රියාන්විත පියවර හතරක්.........දැන් තේරුනාද?

හොඳයි, මේ කෙටි ලිපියෙන් මා ඔබව දැනුවත් කරන්නේ, සාම්ප්‍රදායික යුද ක්‍රම යටතේ, යුද්ධයක් සිදුවන්නේ කොහොමද කියන එකයි. සාම්ප්‍රදායික යුද්ධයක් කියන්නේ මොකක්ද කියලා මීට පෙර මා ඔබට කියා තිබුනත්, දැන් නැවත මතක් කිරීමක් කරන්නම්.

   සාම්ප්‍රදයික යුද්ධයක් යනු, ලෝකයේ පිළිගත් රාජ්‍යයන් දෙකක් හෝ ඊට වැඩි ගණනක් අතර, සම්මත යුද උපකරණ යොදාගනිමින්, සතුරු හමුදා සිටින තැන හඳුනාගනිමින්, හමුදා එකිනෙක මුහුණට මුහුණ ලා, ගොඩබිමෙන්, අහසෙන් සහ මුහුදෙන් භට පිරිස්, ගුවන් යානා, නෞකා යොදාගනිමින්, කරන යුද්ධයයි. මෙහිදී සමූල ඝාතක අවි පාවිච්චි කරන්නේ නැහැ.

   අද කාලයේදී නම්, සාම්ප්‍රදායික යුද උපක්‍රම භාවිත කරමින් සටන් කරන යුද්ධ, දකින්නට නැති තරම්. මා දන්නා තරමින්, අවසන් වරට, සාම්ප්‍රදායික යුද ක්‍රම භාවිතා කළේ, ෆෝල්ක්ලන්ත යුද්ධයෙදීයි. ඊට පෙර, 1965 ඉන්දු - පාකිස්ථාන් යුද්ධයේදී. හොඳයි, කොහොමද දැන් පියවර හතරකින් මේ යුද්ධය සිදුවෙන්නේ.

   සයිමන් අයියයි මාටින් අයියයි, හොඳම යාළුවො දෙන්නා වුණාට, පාරේ යනකොට හිනාවෙන ගෑනු ළමයට දෙන්නම වහ වැටිලා, අන්තිමට පාර මැද්දේ ගහගන්නවා. ඔය වැඩේ එකපාර වෙන්නේ නැහැ. ඉස්සර වෙලාම මේ අයියලා දෙන්නා, අර ගෑණු ළමයා තමන්ට අයිති කරගැනීමේ චේතනාව නිසා, එකිනෙකා සමග අමනාප වෙනවා, ඊළඟට දෙන්නගෙම යාලුවන්ට කියනවා, අනික් එක්කෙනාගේ වැරදි. පාරේදී හම්බවුනාම, ගස්සලා අහක බලාගෙන යනවා. හැන්දෑවට දෙකක් දාලා, පොඩ්ඩක් තර්ජනාත්මක කයිවාරු ගහනවා. 'මම ඕකගේ කොළ බොක්ක එලියට අදිනවා කියලා' පිහියක් එහෙම ඉනේ ගහගෙන ඉන්නවා.

   ඔන්න දෙන්නා හෝ, දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්, එක දවසක කියනවා, 'මම අද ඕකව බාවනවා' කියලා. දෙන්නා යනවා දෙන්නව මුණගැහෙන්ඩ, දෙකෙන් එකක් බේරගන්ඩ. සටන ඇවිලෙනවා. දෙන්න සටන් කරමින් අර ගෑනු ළමයාගේ ගෙදරට ලංවෙනවා. එක්කෙනෙක් අනික් එක්කෙනාට හොඳටම ගහලා ගානුලමයව තමන්ගේ ගෙදර අරන් යනවා. අනික් එක්කෙනා අතාරින්නෙ නැහැ. දවස් කීපයකට පස්සේ ආපහු සටනට එනවා. ඔන්න ඔයවගේ තමයි මේ යුද්දෙත්.

   අපි දන්නවා ලෝකයේ සෑම රටකම තිබෙන ත්‍රිවිධ හමුදා, නිරන්තර පුහුණු කටයුතුවල යෙදෙනවා.

   මොනවා........? අපේ රටෙත් එහෙමද?

   ඇයි අපේ රට මේ ලෝකෙට අයිති නැද්ද? අපිත් ඉතා හොඳින් පුහුණු කටයුතු කරගෙන යනවා හොඳේ?

   ඉතින් මෙවැනි පුහුණුවකින් සහ සූදානමකින් සිටින හමුදා, එළියට බහින්නේ, එම හමුදා අයත් රාජ්‍යයන්, කුමක් හෝ අර්බුදයක පැටලීමේ හේතුවෙන්. අර අයියලා දෙන්නා වගේ යම්කිසි රටවල් දෙකක් එකිනෙකාට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කළොත්, ඒ රටවල්, පසමිතුරු රටවල් ලෙස සැළකෙනවා.

ඇමරිකානු ජනාධිපති රූස්වෙල්ට් ජර්මනියට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කිරීමේ ලේඛනයට අත්සන් තැබීම

   (යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනවා කියන්නේ සෙල්ලම් වැඩක් නෙවෙයි. මෙහෙමයි කරන්නේ. අපි හිතමු අපේ රට යම්කිසි රටක් සමග යුද්ධ කරන්න යනවා කියලා. එතැනදී, අපේ රාජ්‍යයේ නායකයා විසින්, මුලින්ම විද්‍යුත් මාධ්‍ය මගින්, රටේ මහජනතාවට සහ ලෝකයට දන්වනවා, අහවල් දිනයේ අහවල් වෙලාවේ සිට, මා විසින් අහවල් රටට/රටවලට එරෙහිව යුද්ධමය තත්වයක් ප්‍රකාශ කරමි, කියලා. ඊට පස්සේ ඒ කරුණු සවිස්තරව දක්වන ලේඛනයකට අත්සන් තියනවා. එතැන් සිට, ඒ රටවල් දෙක,, එකිනෙකාට එදිරිවාදී රටවල් ලෙස සැලකෙන අතර, තම අභිමතය පරිදි, යුද්ධයට එළඹෙනවා)

   හොඳයි දැන් එහෙනම් අපි යමු, මෙවැනි සාම්ප්‍රදායික යුද්ධයක් සිදුවන පියවර හතර හඳුනාගන්නට.

1 පෙරමුණට ගමන් ගැනීම - Advance

  මෙතනදී සිදුවන්නේ, සතුරු හමුදා, එකිනෙකා මුහුණට මුහුණ ලා සටන් කිරීමේ දුරට එනතුරු, යුදබිමේ ඉදිරියට ගමන් කිරීමයි. මෙහිදී භූමිය අයිති කාටද යන්න ප්‍රශ්නයක් නොවේ. සටන ඇරඹීමයි වැදගත් වෙන්නේ. හිතන්න එපා අර අයියලා දෙන්නා වගේ, 'අඩෝ වරෙන් පුලුවන්නම් ඩෝ' කියලා කෑගහගෙන යන්නේ නැහැ. යන්න පුළුවන් උපරිම දුර වාහන වලින් (හැකිනම් සතුන් පිටේ) යනවා. එතන ඉඳලා පයින් යනවා. මෙහිදී විවිධ උපක්‍රම භාවිත කරමින් තමා ගමන් කරන්නේ. ඒ උපක්‍රම පසුව එන ලිපියකින් කියන්නම්. ඒ විදිහට යන ගමන, යුද න්‍යායේදී හඳුන්වන්නේ, 'advance to contact - සතුරා සමග ගැටීම ඇතිවන තුරු ඉදිරියට යාම' කියලයි. මේ ගමන් ගැනීමේදී, අතරමග සටන් ඇවිලෙන අවස්ථා තියනවා. සතුරාගේ කණ්ඩායම්, බලාපොරොත්තු රහිතව, අතරමගදී මුණගැහෙන්න පුළුවන්. එතනදී කරන්න වෙන්නේ, ඔවුන් සමග සටන් කරමින්ම ඉදිරියට ගමන් කිරීමයි. (යන ඔක්කොම හමුදාව ඒ වැඩේට අවශ්‍ය නැහැනේ. කොටසයි සටන් කරන්නේ) මේ විදිහට, සටන් කරමින් ඉදිරියට ගමන් කිරීම, න්‍යායාත්මකව හඳුන්වන්නේ, 'advance in contct - සටන් කරමින් ඉදිරියට යාම' කියලයි. ඔන්න පළමුවැනි පියවර ඉවරයි.

2 ප්‍රහාරය - Attack 

   ඔන්න මෙතනදී තමයි දෙකෙන් එකක් තීන්දු වෙන්නේ. ප්‍රහාරයේදී, තමන්ගේ උපරිම යුද ශක්තිය, සේනා බලය, උපක්‍රමික බව, යුද න්‍යාය යොදාගැනීම, වැනි සියලු අංශ වලින්, උපරිම දක්ෂතාවයෙන් යුක්තව සටන් කරන්න වෙනවා. ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමේදී, ආදී කාලයේ වගේ මුහුණට මුහුණ ලා සටන් කරන්නේ නැහැනේ. දෙපක්ෂයේම යුද අගල් තියනවා, ඒවාට පහර දියයුතු වෙනවා. සතුරු කඳවුරු ආක්‍රමණය කරන්න වෙනවා, සතුරු හමුදා බලාපොරොත්තු නොවන පැත්තකින් වටකොට, පහර දීමට සිදුවෙනවා. කාලතුවක්කු, යුද ටැංකි, ගුවන් ප්‍රහාර, ඉතා කල්පනාකාරීව නියමිත අවස්ථාවේදී යොදාගන්න සිදුවෙනවා. භටපිරිස් යෙදවීම අරපිරිමැස්මෙන් කළයුතු වෙනවා. (මේවා ගැන පසුව ලියන්නම්)

3 ආරක්‍ෂා සංවිධානය - Defence 

   දැන් සටන ඉවරයි. එක පාර්ශවයක් දිනනවා, එක පාර්ශවයක් පරදිනවා. සමහරවිට මේ පැරදීම, උපක්‍රමික පසුබැසීමක් වෙන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නේ, සතුරා තවත් ඉදිරියට ගෙන්වාගෙන පහර දෙන්න යොදන, උපක්‍රමයක්. ඒ කොහොම වෙතත්, මේ අවස්ථාවේදී සිදුවන්නේ මෙයයි. තමන් යුද බිමේ ඉදිරියට ගොස්, සටන්කර අල්ලාගත් ප්‍රදේශය හෝ, පසුබැස රැඳී සිටින ප්‍රදේශය ආරක්‍ෂා කරගැනීමට, උපක්‍රමශීලීව කටයුතු කළයුතුයි. මෙවැනි ප්‍රදේශයක් ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා, සම්මත මූලධර්ම තිබෙනවා. (පසුව ලියන්නම්) ඒ මූලධර්ම භාවිතා කරමින්, දැනට රැඳී සිටින ප්‍රදේශයෙන් පසුබැසීමට සිදු නොවන පරිදි ආරක්‍ෂා කරගැනීම තමයි, මේ පියවරේදී සිදුවන්නේ.

4 ප්‍රතිසංවිධානය හෝ ආපසු ගමන - Reorganise or Withdrawal 

   ආරක්‍ෂා සංවිධානය නමැති පියවරේ ඉන්න ගමන්, කළයුතු වැදගත්ම වැඩේ තමයි, ප්‍රතිසංවිධානය. ඒ කියන්නේ, ඊළඟ සටනට සූදානම් වීම. මෙතැනදී වැඩ ගොඩක් තියනවා. පළමුවෙන්ම පිරිස් බලය ප්‍රතිසංවිධානය කරගත යුතුයි. දෙවනුව සෑම ආකාරයකම යුද්ධෝපකරණ වල අඩුපාඩු, ප්‍රතිපූරණය කරගත යුතුයි. ආහාර, ප්‍රවාහන, සංනිවේදන, වෛද්‍යාධාර, ආදී අනෙකුත් සියලු අංශ ප්‍රතිසංවිධානය කරගත යුතුයි. අපි අත්පත් කරගත් ප්‍රදේශයේ, කාලයක් රැඳී සිටින්නේනම්, මේ ප්‍රතිසංවිධාන කටයුතු වලට, දිනපතා පුහුණුවද ඇතුළත් වෙනවා. අපි එම ප්‍රදේශයෙන් වෙනත් ප්‍රදේශයකට යන්නේ නම්, ඊට පෙර ප්‍රතිසංවිධානය නිමකර තිබිය යුතුයි. ඒ කිසිවක් නොකොට, ආපසු අපේ රටට/කඳවුරට/ එනවා නම්, ආපසු පැමිණීමේදී, සතුරු ප්‍රහාරයන්ට ලක්වීමේ අවදානමට මුහුණ දීම සඳහා, සූදානමින් යුක්තව, උපක්‍රමිකව, ආපසු පැමිණිය යුතුයි.

   ඔන්න ඔබ තවත් හමුදා පාඩමක් ඉගෙන ගත්තා. මා හිතන්නේ, මේ අඩවිය ආරම්භ කල දා සිට, මා ඔබට කියාදී ඇති මෙවැනි කරුණු, හොඳින් අධ්‍යයනය කළොත්, ඔබගේ හමුදා දැනුම ඉතා පුළුල් වන බවයි.

   තවත් මෙවැනිම ලිපියකින් හමුවෙමු. 

2016 පෙබරවාරි මස 15 වැනි දින 2326 පැය 

ක්‍රෝම් බ්‍රව්සර් අවුල ලිහන්න පුළුවන්ද?

මෙහි මා සඳහන් කරන කරුණු පැහැදිලිව දැකීම සඳහා මේ ලිපිය ගූගල් ක්‍රෝම් බ්‍රව්සරය මගින් කියවා බලන්න.
  
1. ක්‍රෝම් බ්‍රව්සරය දැනට සති දෙකකට පමණ ඉහත සිට සිංහල යුනිකෝඩ් අක්ෂර විකෘති කර පෙන්වයි. මෙහිදී විකෘතිවී පෙනෙන්නේ යංශය සහ රකාරාංශය ඇතුලත්, දිව්‍ය, ව්‍යාපාර, ශක්‍යතාව, ප්‍රශ්න, ක්‍රමය, ග්‍රන්ථ, වැනි වචන ය. 

මේ සඳහා විසඳුම කුමක්ද? මා අත්හදා බලා සාර්ථක වූ පිළිවෙත පහත දක්වනවා. 

2. ක්‍රෝම් බ්‍රව්සරය දැනට සති දෙකක පමණ සිට සිංහල යුනිකෝඩ් අක්‍ෂර විකෘති කර පෙන්වයි. මෙහිදී විකෘතිවී පෙනෙන්නේ, යංශය සහ රකාරාංශය ඇතුළත්, දිව්‍ය, ව්‍යාපාර, ශක්‍යතාව, ප්‍රශ්න, ක්‍රමය, ග්‍රන්ථ, වැනි වචන ය. 

ඉහත අංක 1 ඡේදය මා ටයිප් කලේ online ක්‍රමයටයි. 

අංක 2 ඡේදය MS Word ලිපියක් ලෙස ටයිප් කර cut and paste කළා. එහිදී අර විකෘති වීම දකින්නට ලැබුනේ නැහැ. 

(word ලිපිය ටයිප් කිරීමට පාවිච්චි කලේ google input tools) 

නමුත් මේ ක්‍රමය වුවද, wordpress ක්‍රමයේදී සාර්ථක නොවුන අතර blogger ක්‍රමයේදී පමණයි සාර්ථක වුණේ. 

එමෙන්ම blogger post heading එකේදී මේ ක්‍රමය අසාර්ථක බව පෙනෙනවා. 

මේ සඳහා විසඳුමක් හොයමුද? 

ලබුතෙමේ ගස් නැග්ගේය

මට මතකයි ඉස්සර අපි විහිලුවට කියනවා, රජතෙමේ කියන වචනය යොදා වාක්‍යයක් හදන්න කිව්වම එක ළමයෙක් ලිව්වලු, 'රජ තෙමේ නම් කුඩයක් ඉහලාගන්න' කියලා. නමුත් ලබුතෙමේ කිව්වම මොකෑ කොරන්නේ. එව්වත් ඉතින් තෙමෙන්න නොදී රැකගන්න වෙනවා. එහෙම නේද? හැබැයි මේ ලබු අර ඔව් ඔව් අන්න ඒ ලබු නෙවෙයි. වෙන එකක්. දන්නව නේද අපේ 'ගෑස් ලෑබ්ස්' හෑ.....දන්නෙ නෑ. ඇයි අප්පේ අර ඉදිච්චි ගස්ලබු පින්තූරේ දාගෙන ඉන්න අපේ ගෑස් ලෑබ්ස් දන්නෙ නැද්ද? ආ.........න්න හරි. ඒ ගොබිලා තමයි.  

   මේකා මේ ලඟදි දවසක උදේ මට තෙලබණුවෙන් ඇමතුමක් දුන්නා.

'මාමේ, මාමා මේ අපේ හිටපු හමුදා මාමා නේද?' 

'ඔව්වොව්, කවුද බෑණෝ උඹ' 

'මාමේ, මාමා දැන් ගෙදරද ඉන්නේ?' 

'ඔව්වොව්, මං මේ දෙපරැන්දට හුළං වදින්න, මිදුලේ හක්කොලන් කොර කොර ඉන්නේ, ඇයි බෑණෝ ඇහුවේ' 

'මාමේ, මාමා ඇඳුම් ඇඳගෙනද ඉන්නේ?' 

'ඇයි යකෝ තෝ හිතුවද මම ප්‍රාග් ඓතිහාසික මානවයෙක් කියලා ඇඳුම් නැතුව ඉන්න?' 

'මාමගේ ගෙදර ගස්ලබු තියනවැයි?' 

'තොට මොකටද බොල අපේ ගෙදර ලබ්බවල්? මට තිබුනම මදිද?' 

'හරි හරි, මාමේ මං මේ කතාකොරන්නේ ගෑස් ලෑබ්ස්' 

'මක්කිව්වා?' 

'ගෑස් ලෑබ්ස්, ගෑස් ලෑබ්ස්, අර පැපොල් අඩවිය ලියන්නේ......' 

'හප්පද බොල, එහෙනං උඹද මේ? දැන් මොකෑ වෙලා තියන සංගෙදිය? බොට කවුරුහරි තර්ජනයක් කොලාද, අර වතුර පල්විස් ට බීන් මහත්තයා තර්ජොනය කොලා වගේ?' 'වහාම කියපං ත්‍රිවිධ හමුදාව සහ අමතරව කළු ඩිෆෙන්ඩර් එකකුත් එවන්නං. එව්වා කොහෙද අපිත් එක්ක, හුහ්, අපෙ එකෙකුට පාට් දාන්න ඔය ප්‍රේමචන්ද්‍රලා හිතුවා (තුයන්න තුයන්න) මදි.'

'නෑ නෑ මාමේ, මාත් මේ හේනක් කුඹුරක් කොටාගෙන, පැල් ගැහෙන්නයි යන්නේ' 

'ඉතිං පැල් බැරිනං ගල් ගැහියංකො මට මොකෑ?' 

'නෑ නෑ මාමේ මං මේ කම්පනා කොලේ, ඔය වගේ වෙලාවක මාමත් ළඟ හිටියානං මට ලොකු හයියක්නේ. හදිස්සියක්, අසක්කුවක්, මරාලයක් උනොත්, මට පිටපොට ගහගෙන මාමගේ කරටවත් ගොඩවෙලා, බේරෙන්න පුළුවන්නේ. අනේ මාමේ, ඒ හින්දා බෑ නොකියා වරෙන්කො මගේ තාන්තුවාවට' 

ඉතිං මොකේදැයි දන් වළඳන්නේ කිව්වලු. මක්කොරන්ටද, මං හා කිව්වා. අම්මපා තැපැල් කන්තෝරුව තියෙන්නේ මුගේ ගෙදරද කොහෙද, ඊට පහුවදාම ආවේ නැතැයි සුට්ටන් කාඩ් එකක්. මේ තියෙන්නේ. මේ කටන්තරේ පටන්ගන්න තැන තියෙන්නේ, මේ කාඩ් එකේ පිට පැත්තේ පින්තූරේ. 

හා......දැන් ඉතිං දතකට මැදගෙන පිටපොට ගහහෙන ලැහැත්ති වෙයන්කෝ මේ මගුලේ යන්ට. හෑ.........'සැලියුට්' උස්සව සාලාව? ඒ මොකද්ද බොල ඒ? එතෙන්ට යන්ඩ ඕනේ සැලියුට් ගහගෙනද? එහෙනං මගේ පරණ ගොමස්කඩ යුනිපොං එව්වා හඩු ගඳ යන්න අපුල්ලලා මැදලා ඇන්න තමා යන්ඩ වෙන්නේ. හා........මේක මේ හමුදා මගුලක් නෙවෙයිනේ. ඒ නිසා ඔන්න ඔහේ තියන ඇඳුමක් ඇඳගෙන යන්ඩ හිතාගත්තා. 

කවුද දන්නෑ වෙන එන්නේ. බලනකොට කැමරාවා තමයි මේ මගුලේ අදියක්ස ජනරාල්. 

ගෑස් ලෑබ්ස් සහ කැමරාවා එක පන්තියේ ඉගෙනගත්ත අතීසාර මිත්තරයෝ. ඒ නිසා කැමරාවා හිතලා තියනවා, තමන්ගේ පන්ති මිත්තරයාව අමාරුවේ දාන්න. ඌ තමයි ලබුතුමාව අන්දලා තියෙන්නේ කසාදයක් බඳිමු කියලා. ලබුතුමාගේ පප්පා, කැමරාවාගේ පන්ති භාර ගුරුතුමා. දවසක් ඒ ගුරුතුමා, කැමරාවාගේ විශිෂ්ට හැසිරීම් අගය කරමින්, කැමරාවා කණ ආදරෙන් අතගාලා, පන්තියෙන් එළියට දාලා තියනවා. අන්න ඒ හින්දා, ඒකට දෙන ප්‍රති ප්‍රහාරයක් හැටියට තමා, ගුරුවරයාගේ පුතාට මේ මගුල සැට් කොරලා දීලා තියෙන්නේ. පේනවා නේද, හිමිජ්ජා වගේ හිටියට කැමරාවා කොච්චර භයානෙක ද කියලා. 

කැමරාවාගේ උපදෙස් පරිදි,   ගෑස් ලෑබ්ස් විසින් බොගාලා දෙතුන්සීයකට විතර ආරාධනා කොරලා තිබුණා. නමුත්, එදාට බැංකුව අතුපතු ගාන්ඩ තියනවා කියලා මධුවා එන්ඩ බෑ කිව්වා, අලුතෙන් හදන ගොඩනැගිල්ලක අත්තිවාරමේ වේයෝ මර්දනය කොරන්ඩ තියනවා කියලා, ගොඩනැගිලි උයන තුමා බෑ කිව්වා, දවස් පහක සති අන්තයක් සැට් කොරගෙන අවලමේ යන්ඩ තියනවා කියලා, ඉවානයා බෑ කිව්වා.  මාතලනී අනුමත කොලේ නෑ කියලා මාතලනා බෑ කිව්වා. ඔන්න අන්තිමට අපි අපි කීප දෙනෙක් කොහොම හරි ආවා. මම හිතන්නේ වැඩිම දුර ඉඳලා ආවේ මම. (කි.මී.1.5 යි) 

අටමා හිතුවේ, මේ මගුල තියෙන්නේ, දකුණු අප්‍රිකාව දිහාවේ කියලා. මූට මම කිව්වා, කෝච්චියෙන් ඇවිත් බැහැපිය පොතුහැර ඉට්ටේසමෙන්, මං තෝව ඇන්න යන්ඩ එන්නං කියලා. මේකා අහනවා, පොතුහැර තියෙන්නේ අනුරාදපුරේට මෙහා නේද, මොකෑ එච්චර දුර යන්නේ කියලා. අම්මපා මේකා කෝච්චි ඉට්ටේසමක් කියලා දන්නේ, රාගම විතරයි මගෙහිතේ. ඔන්න ඉතින් කොහොම කොහොම හරි අපි ටිකදෙනෙක් එකතුවුනා කියමුකෝ. මගුල් ගෙදර වැඩ යන්ඩ ඇරලා අපි ටිකක් එළිමහනේ ඉඳගෙන, හිටියා. අටමා කියනවා මට නිකං ඔරෙන්ජම් බාර්ලි සුවඳක් එනවා කියලා. බලනකොට ඊට මීටර් 500 ක් විතර එහා විවුර්ත කරපු බාර්ලි බෝතලේක සුවඳ මූට දැනිලා තියෙන්නේ. කොහොමද මුගේ ඉව? ඔන්න ඉතින් අපි ඔරෙන්ජම් බාරලි වල රස බැලුවා. ඒ බාරලි බෝතලේ අර, නොම්මර 69 ද මොකක්ද. 

කැමරාවා කිව්වා තව ටිකකින් තොපේ මූණු රබර් මූණු වෙන්ඩ කලින් දැම්මම ජෝඩුවත් එක්ක පොටෝ එකක් කෙලපල්ලා කියලා. ඔය තියෙන්නේ ඒක. අම්මපා ඊට පැය දෙකකට විතර පස්සේ ඔය පොටෝ එක ගන්ඩ ගියානම්, මූණු වලට ජැක් ගහන්ඩ වෙනවා, කෙලින් තියාගැනීම සඳහා.

මේ සිරියාවන්ත ජෝඩුවගේ පින්තූරේ, අපේ රබර් මූණු වලින් කැත වුණේ මෙන්න මෙහෙමයි. වමේ සිට දකුණට, ලේ බොන්නා, අහසෙන් පාත්වෙන්නා, කැමරාවා, ගෑස් ලෑබ්ස්, ලබ්බේ අනික් පළුව, මනෝ ගහගෙන ඉන්න එකා, අට්ට තටං, ගරු මම තුමා.  

මගුල් ගෙදර තිබුණු තරු පහේ කෑම බීම ගැන ලියන්න ඉතිං, වෙනම ලිපි දෙකක් විතර ලියන්න වෙනවා. ඒතරම් ඉස්තරම් විදිහට, සියල්ල සංවිධානය කර තිබුණා. මගුල් ගෙදර ඉවරවෙලා මේ බොගාලා සැට් එක පටවාගෙන ගිහිං, පොතුහැර ඉට්ටේසමේ හලලා ආවා, කෝච්චියෙන් බැරිනං ඩක්කුවක හරි නැගලා ගෙදර පලයව් කියලා. අද වෙනතුරු උන්ගෙන් ආරංචියක් නැහැ. 

අකලංක - ජීවනී

 ඔබ දෙපළට සුබ අනාගතයක්!

2016 පෙබරවාරි මස 06 වැනි දින 1103 පැය