23 September 2017
15 September 2017
යාල්ගංමෝදර ඛේදවාචකයේ අතුරු කථාවක් 2
නැවතුණු තැනින් ................
එදා උදේ මගේ මව මට පැවසුවේ ඇයට අත්යවශ්ය රාජකාරී කීපයක් සඳහා ස්ථාන කීපයකටම යාමට තියන බවයි , ඒ නිසා මට සිදුවුනා ඒ සෑම තැනකටම කතා කරන්න . විශේෂයෙන්ම කොට්ඨාස කාර්යාලයට හා කලාප කාර්යාලයට මේ ස්ථාන දෙකෙන්ම මට ලැබුණු පිළිතුර වුනේ ඇයව උදෑසන දුටු නමුත් මේ වෙලාවේ ඇය එම ස්ථානයේ නොමැති බවයි . අවසානේ මම අවසාන ඇමතුම ලෙස රුවන්වැල්ල රාජසිංහ මාධ්ය විද්යාලයේ විදුහල්පති තුමාව ඇමතුවා.
ඔහු තමයි එදා මට අස්වැසිල්ල සපයන පිළිතුර දුන්නේ. මේ තමයි එදා දුරකතන සංවාදය
මම - සර් මම ............................................. දුව කතා කරන්නේ
විදුහල්පති - ඔව් දරුවෝ කියන්න. මොකක්ද ප්රශ්නේ?
මම - සර් අම්මව අද ඉස්කෝලෙදි දැක්කද ?
විදුහල්පති - ඔව් අද උදේ මම දැක්ක. කලාපෙට යනවා කියලත් කිවුවා . ඇයි මොකක්ද ප්රශ්නේ ?
මම - සර් මෙහෙ බස් එකක් ගිනි අරන්. මං හිතුවේ අම්මා එකේ හිටියා කියලා . අනේ සර් අම්මා ආයේ ඉස්කෝලෙට ආවොත් මට කතා කරන්න කියන්න .
විදුහල්පති - හරි හරි මම පණිවිඩේ ඉක්මණටම කොහොම හරි දෙන්නම්.
මම - බොහොම ස්තූතියි සර්
මේ පණිවිඩය ලබා ගත් විගසම මම නැවත මගේ පියා ඇමතීය. ඒ වනවිට ඔහු පොල්ගහවෙල මෝචරිය ද රෝහලේ වාට්ටුද පිරික්සා තිබුණි. මම කීවේ ඒවා අනවශ්ය බවත් අම්මා රුවන්වල්ලට ගොස් ඇති බවට මට තොරතුරු ලැබුණු බව හා වහාම කතාකරන ලෙස දැන්වූ බවත්ය. ඒ නිසා ඔහු නැවත කඳවුරට ගොස්තිබුණි.
වෙලාව දහවල් 1. 00 පමණ වන්නට ඇත. මා බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි ඇමතුම ලැබුණි .
ඒ මගේ මවය . ඇය ඉතාම බියට පත්වූ ස්වරයෙන් ඇසුවේ මා මෙතරම් බියට පත්වූ කාරණාවය . මා මොහොතකට ගොළුවිය. ඒ සමගම මගේ නෙත් දෙකෙන් නොනවත්වා කඳුළු කඩා වැටිණි . ඉන්පසු ඇය සමග විස්තරය කියා හැකි ඉක්මණින් මගේ පියාව ද අමතන ලෙස කීවාය. ඇය මා පවසන තුරු සිද්ධිය දැන නොසිටියාය. එමෙන්ම ඇය එදින උදෑසන 7. 00 වනවිට සිට ඇත්තේ වරකාපොළ නගරයේය. එදින සියල්ල යහපත් තත්වයට පත්වන විට සවස් කාලය එළඹිණි. මගේ මව බේරුනත් මියගිය අය වනුවෙන් අප තිදෙනාම ශෝක වූහ . තවත් සතියක් ගතවූ පසු මගේ පියා මවට ජංගම දුරකථනයක් රැගෙන දුන්නේය .
අදද එම ස්තානය පසු කරන විට මට එම සිදුවීම මතකයට නැගේ .
විචාරක දියණිය 23.00 පැයට
09 September 2017
යාල්ගංමෝදර ඛේදවාචකයේ අතුරු කතාවක් 1
ඒ 2005 අවුරුද්දය. මගේ පියා සිය සේවා කාලයේ ක්රියාන්විත රාජකාරියෙන් බැහැරව සේවය කළ එක අවථාවක් විය . ඊට හේතුව පෙර වසරේ ඔහුගේ සහෝදරයා හා ඔහුගේ පුත්රයා සුනමියෙන් මියයාම නිසා ඇතිවූ චිත්ත පීඩාව හේතුකොටගෙන වැහැර ශ්රී ලංකා ජාතික ආරක්ෂක බලමුළුවේ රෙජිමේන්තු මූලස්ථානයට අනුයුක්තව සේවය කරන ලදී.
ඔබට මතක නම් ඒ මහා දුම්රිය අනතුර සිදුවූයේ මේ කාලයේය . එවකට මගේ මව රුවන්වැල්ල කලාප අධ්යාපන කාර්යාලයේ ගුරු උපදේශක වරියක ලෙස කටයුතු කළ අතර මාරුවීමක් ගත නොහැකි වූ හෙයින් ඇය දිනපතා සේවයට ගියේ නිවසේ සිටය . මේ දිනවල මා විශ්ව විද්යාලවරම් ලබසිටි අතර , ඒ සඳහා සූදානම්ව සිටියාය. එමෙන්ම මගේ ශරීර ස්වභාවය නිසා සෑම උදෑසනකම ජිම් එකට යාමට පුරුදුව සිටියාය. මේ කාලය වනවිට ජංගම දුරකතනයක් තිබුනේ මගේ පියාට පමණි .
සිද්දිය මෙසේය
සෑම උදේම මගේ මව උදෑසන 6 .00 ට පමණ සේවය සඳහා නිවසින් පිටවේ . ඇය රුවන්වැල්ල සඳහා යන්නේ වරකාපොල හරහාය. වරකාපොල නගරයට ඉක්මනින් පිවිසීමට ඇය විසින් දුර ගමන්සේවා බස්රථ භාවිතා කරයි. ඉතින් ඇතැම් දිනවල මා සමග පවසන පරිදි ඇය ගල්කිරියාගම බස්රථ වලද ගමන් කල බව කියයි .කෙසේ වෙතත් මෙදින උදෑසනද මවත් පියත් තම සේවයන් සඳහා නික්ම ගිය අතර මමද සුපුරුදු පරිදි ජිම් එකට ගියාය . එය අවසන් කර නගරයට පැමිණි මට අතොරක් නැතිව කුරුණෑගල නගරයෙන් ඇම්බියුලන්ස් හඬ ඇසෙන්නට පටන් ගත්තාය. කුමක් සිදුවී ඇත්ද යන්න සොයා ගැනීමට සිතුවත් ඒ සඳහා කිසිවෙකුත් නොසිටි අතර නිවසට යාම ඉක්මන් කල මම නගර මධ්යයෙන් බසයකට ගොඩවිය. එහිදී රියදුරු හා මිනිසෙක් කතාකරන දෙබස මගේ කන වැකිණි. එයින් ඇතිවූ බිය මට කවරදාවත් දනී නොතිබිණ
රියදුරු - කොහේ යන බස් එකක්ද ?
මගියා - ගල්කිරියාගම කොළඹ
රියදුරු - කීයටද වෙලා තියෙන්නේ
මගියා - 7.00 විතර තමා වෙලා තියෙන්නේ බස් එක ගිනි අරන් තුවාල කාරයෝ මළමිනීයි පොල්ගහවෙලයි කුරුනෑගල ඉස්පිරිතාලෙයි දෙකේම තියනවලු. කොච්ච්යට මුකුත් නෑලු . ගේට්ටුව වහලා තියෙද්දියි බස් එක දාල තියෙන්නේ .
ඒ වන විට බසය කුරුනෑගල රෝහල පසුකරමින් සිටියේය එතන එකම හිස් ගොඩකි සාමන්ය වාහන වලින්ද තුවාල කරුවන් රැගෙන එමින් තිබුණි මගේ දෙපා පන නැති තත්වයට පත්වී ආයේය. මගේ මවත් ඒ බසයේ සිටියාද ? ඇගේ තත්වය කුමක්ද ?ප්රශ්න පත්රයක් මා ඉදිරියේ දිග හැරිණ. සියල්ලටම ගෙදර යායුතු බව මට වැටහින. බසයෙන් බැස ගෙදර ගියේ කෙසේදැයි මට මතක නැත. ගියා නොව දිවුවාය . ස්ථාවර දුරකතනයෙන් මා පළමුව කතාකරේ මගේ පියාටය .
මම - තාත්තේ අම්මා මට කියාගත් හැකිවූයේ එපමණකි පියා - ඔහු මට ප්රථම ක්රියාත්මක වී තිබුණි . ඔහු සිද්දිය දැනගත් පසු කුරුනෑගල රෝහලේ මෘත ශරීරාගාරයට ගොස් මිනී අතගා තිබුණි. ඔහු අඩමින් පැවසුවේ මම කුරුනෑගල ගිහින් බැලුවා. අම්ම කියලා අඳුරගන්න පුළුවන් කවුරුත් නෑ. මම මිණී ඔක්කොම බැලුවා. ඒවා පිච්චිලා. මම දැන් පොල්ගහවෙල යනවා ඔයා ගෙදරට වෙලා කොහොමහරි අම්මා රුවන්වැල්ලට ගියාද කියල බලන්න කියාය. මම රූපවාහිනියද ක්රියාත්මක කර ඉන්පසු බුදුන් වැන්දේ ආම්ම රැකදෙන ලෙසයි .
විචාරක දියණිය 16.05 පැයට
05 September 2017
ඒ ඔහුය
උපහාර
මිනිස් දිවියක අරුත කිම්දැයි
සොයන යුගයක පහළවූ
අපූරු මිනිසාණෙනි ...................
තම අඹුදරුවන්ගේ රැක්ම
මොහොතකට පරදුවට දමා
ජීවිතය යදින සිඟිති දියණියගේ
ඉටු දෙවියා වූ
නිශ්ශංක සිරිවර්ධන
අපේ කාලයේ වීරයාණෙනි..................
දිද්දෙණිය වත්ත 1 වන පියවර
එක්සත් සුභ සාධක සමිතියේ
සහෘද ජනතාව විසින්
ඉත සිතින් ඔබවෙත පිදෙන
හෘදයාංගම උපහාරයයි මේ ........................
මේ මගේ පියා විසින් ඔහුගේ සිතුවිලි එක්කොට නිර්මාණය කළ එකකි. මෙහි පසුබිම් කතාව 2012 වර්ෂය දක්වා දිවයයි . එවකට මගේ පියා විශ්රාම සුවයෙන් බ්ලොග් ලියන කාලයය. ඊට අමතර වැඩක් ලෙස ගමේ සමිතියේ ලේකම් තනතුර හෙබවීය.මගේ මව සිය සේවා කාලයේ අවසන් වසර ගෙවමින් සිටියාය. මගේ පියා එකළ ඔහුගේ කාලසටහන අනුව වැඩකරන කාලයකි උදැසන 6.00 ට පමණ අවදිවන ඔහු හේ පානයෙන් අනතුරුව පත්තර පිටුව බලා විශේෂ වැඩක් නොමැතිනම් උදෑසන 9.00 දක්වා කාලය ගතකරන්නේ බ්ලොග් ලෝකයත් සමගය. එදින සුපුරුදූ පරිදි එවැනි උදෑසනක් විය.
අපේ නිවසට ඉදිරිපිට නිවසේ සෑම විටම උන්නේ කුළි නිවසියන්ය. එය සෑම අවුරුදු 2 කට වරක් බදුදෙන නිවසකි. මෙවර පැමිණ සිටිය යුවළට අවුරුදු 3ක සිඟිති දියණියක් සිටි අතර , දියණියගේ පියා හෙවත් කපිල අයියා වාරයේ වැඩ කරන ලදී . ඒ නිසා ඔහු ඇතැම් දිනවල නිවසේ සිටියේ නැත. ඔහුගේ බිරිඳ හා ඇගේ අම්මා නිවසේ සිටි අතර බිරිඳ රැකියාවක් නොකළාය . එම දියණිය ඉතා දඟකාර වූ අතර මට සිතුන ලෙස කපිල අයියාගේ බිරිඳ තරමක් වගකීම් විරහිත කාන්තාවකි.
මෙදින උදැසන 7 .00 ට පමණ එම නිවස පිටුපසින් එක්වරම මහා විලාපයක් ඇසුණි. එවිටම මගේ පියා ළමයෝ අර ගෙදරින් නේද කෑ ගහන්නේ කියා මා අමතුවාය. විලාපයක් ඇසුනත් මා එක්වරම බිය වූයේ එය දෙමහල්ලන්ගේ රණ්ඩුවක් නම් එයට මැදිහත්විය නොහැකි නිසාය. මේ බව පියාටද කීවාය .තාත්තේ පොඩ්ඩක්මොකද කියල බලමු මා කීව පසු ඔහුද විමසිලිමත් විය.
ඉන්පසුව ඇහුණේ අනේ මගේ දරුවා ................ යනුවෙන් විලාප දෙන කටහඬයි එවර නම් තාත්තත් මමත් ඒ දෙසට දිවුවේ ළමයාට මොකුත් සිදුවී ඇතිබව තහවුරු වූ නිසාය . එකෙනෙහිම අපේ ගෙදර අනෙක්පස නිවසේ අයද දුව ආහ. සියලු දෙනා නිවසේ පිටුපසට දුවගෙන යනවිට දියණිය ලිඳ ඇතුලට වැටී නිශ්ශංක අයියාගේ උරමත සිටියි. දැන් මෙහෙයුම ළමයව එලෙසින්ම තබාගෙන නිශ්ශංක අයියාව ගොඩට ගැනීමය. කඹ දෙක තුනක් ලිඳට දැමුවත් ඒවා යේ එල්ලීමට නිශ්ශංක අයියට නොහැකිය . ලිඳේ ගැබුර වැඩිවීමත් උරේ ගානට තබාගෙන වතුර වලින් බේරාගෙන සිටින ළමයා නැවත වැටේවි යන බියෙන් එක අතකින් ළමයා අල්ලාගෙන ඔහු නොසෙල්මනව් සිටියේය. ඔහු යට යමින් උඩ එමින් කකුල් ගසමින් අපමණ වෙහෙසුනේය. ඉන්පසු දිග ඉනිමගක් ලිඳට දමා එහි ආධාරයෙන් ඔහුව ගොඩට ගන්නා ලදී ඔහු ගොඩට එනවිට සියලු කාන්තාවන්ට එලියට යනලෙස කීවේය. හේතුව සරම ලිදේය . මගේ පියා හා තවත් කීප දෙනෙකු ඉනිමග නොසෙල්වන සේ අල්ලා සිටියේය. ළමයා හා අයියා නිරුපද්රිතව ගොඩට ආවෝය.
ළමයාගේ මව අඩමින් දරුවා ඉඹින විට කාගේත් නෙතකට කඳුලක් ඉනුවේය.
සිද්ධිය වී ඇත්තේ මෙසේය ළමයාගේ මව රෙදි සෝදා වැල්වල වනමින් ඉඳ ඇත. ළමයා ඒ අසල සිට ඇති අතර , එම ලිඳ ගැඹුරු වුවත් ළිං ගැට්ට පාතය . ළමයාගේ අතේ බෝලයක් තිබී එය ලිඳට වැටී ඇති අතර ළමයා එය ගැනීමට ළිං ගැට්ටට නැග ඇත . එකෙහෙහිනම ළමය ලිදට වැටී ඇත. ඒ ශබ්දයට තමයි ළමයාගේ මව එදෙස බලා තිබෙන්නේ .ළමයා ඒ අසල සිටිනිසා අක්ක අනේ මගේ ළමයා කියා කෑ ගසා ඇත. නිශ්ශංක අයියගේ නිවස හා ඒ ළිඳ අතර ඇත්තේ මීටර් 10 කටත් අඩු දුරකි. ඔහු සංචාරක් නිමවී සිය නිවසට පැමිණ ( ඔහු හෝටල් සංස්ථාවේ සංචාරක මග පෙන්නනෙකු ලෙස කටයුතු කරයි . ) උදෑසන තේ පානය කරමින් කුස්සියේ සිට ඇත. ළමයා වැටෙන ශබ්ද ඔහුටද ඇසී ඇති අතර මොකක්ද කියා සිතන්නටත් පෙර විලාපය ඇසී දුව විත් බලන විට අම්මා ලිඳට පැනීමට දඟලන බව දැක ඇයව පසෙකට තල්ලුකර ඔහු ළමයා සිටිදෙසට විරුද්ධ දිසාවෙන් ලිඳට පැන සිය උරගිසින් ළමයා ඔසවාගෙන ඇත. නැතිනම් වතුර කැළඹී ළමයා අනිවාර්යයෙන් ගැඹුරට යන බව ඔහුගේ මතයයි. කෙසේ වෙතත් එතන සිටි සියලු දෙනා ඔහුට පින් දුන්නේය . ඔහු ද දරුවන් 3 කුගේ පියෙකි. එදා දවසම ඒ කතාන්දරය සඳහා වෙන් විය . දරුවාගේ පියා හවස පැමිණ සියලු දෙනාට පින් දුනි . ඊට දවස් දෙකකට පසු මගේ පියා මේක ලියා මට පෙන්වා මේ බලන්න මම මේක සමරු පලකයක් විදියට නිස්සංක අයියට දෙනවා කියලා මා සමග කිවුවා . ඔහු ඒක සංවත්සර උත්සවේදී පිරි නැමුවා. කපිල අයියලා ගෙදරින්ගියා .
විචාරක දියණිය 01.40 පැයට
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)