හැඳින්වීම

අසමි දකිමි සොයමි වර්ඩ්ප්‍රෙස් බ්ලොග් අඩවියට සමගාමීව ප්‍රකාශයට පත්කෙරේ

04 August 2019

හොල්මන් කතා



කාලෙකින්  ලියන්න බැරිවුණ නිසා හිතට දුකයි . ලියන්නත් යමක් සොයාගන්න අතිතයේ සැරිසරන්න වෙලාවක් නැතිවුණා . ඔහොම ඉන්නකොට පාසල් කාලයේ  උසස්  පෙළ පංතියේ සිදුවුූණු රසවත් සිදුවිම් කිහිපයක් ලියන්න සිතුවා . 

අපි අපටම කියලා නිවසක පදිංචියට ආවේ  2000 වර්ෂයේ . මම  එතකොට උසස් පෙළ  පංතියේ තමයි හිටියේ.  පදිංචියට කුරුණැගල ආවත් මා ඉගෙන ගත්තේ රුවන්වැල්ලේ නිසා අවුරුද්දකට පාසැල වෙනස්කරන්න හිතුවෙ නෑ. ඒ වෙනුවට මා පාසලේ නේවාසිකාගාරයට ආවා.1995 - 2001 අවුරුද්දේ. මා පාසලේ බටහිර තුර්යවාදක  කණ්ඩායමේ සාමාජිකාවක් ව හිටියා.

ඔය කාලෙ පාසලේ නිවාසාන්තර ක්‍රිඩා උළෙල ආවා . හරියටම උත්සවේ හෙටයි කියලා ඉතින් නේවාසිකාගාරයේ සියලු දෙනා බරටම වැඩ. සමහරු ඇඳුම් මදිනවා , සමහරු සපත්තු පොලිෂ් කරනවා , සමහරු අලුතෙන් මහපු තමන්ගේ අයිටම් එකට අදාල ඇඳුම්වල හැඩ බලනවා. දැන් වැඩ ගොඩයි. අපේ නේවාසිකාගාරය බොහොම පරණතාලෙ එකක්. ඒකෙ නානකාමරය පිහිටලා තිබුණේ වෙනම.   දොරක් එලියට ඇරලා තමයි යන්න ඕන. මේ ගොඩනැගිලි දෙකටම මීටර් 100 ක් විතර ඇතින් පංති කාමර පේළියත් තියනවා. ඒ පංති කාමරයි මේ ගොඩනැගිලි දෙකයි අතර මිදුලේ පංති කාමරවලට අද්දරව තැඹිලි ගහකුත් තියනවා .  එදා රෑ පිරිමි ළමයි ඉස්කෝලේ පිට්ටනියේ හට්  ගහනවා කියලා අපි දැනගෙන හිටියා . ඇඳුම් මැදලා මහන්සි මට වතුර තිබහක් ඇවිල්ලා වතුර බොන්න බලනකොට වතුර නෑ. මම තීරණය කරා වතුර ගන්න ටැප් එකට යන්න.  නංගිලා කිවුවා අක්කේ දැන් රෑ වෙලා කියලා. එතකොට වෙලාව 10.00 විතර ඇති . මම කිවුවා හරි බයවෙන්න එපා මං ඉක්මනට වතුර ගන්නං කියලා .


මම දොර ළගට ගිහිං දොර ඇරියා විතරයි , මම දැක්කා තැඹිලි ගහේ ඉඳලා සුද ඇඳුමක් ඇඳගත්ත එක්කෙනෙක් එකපාරම මං දැක්කා විතරයි ගහෙං පැනලා දිව්වා. නිකං නෙවෙයි සොරි මැඩම් කියාගෙන . මමත් ඒ පැනිල්ලට  බයවුණ පාර ටක් ගාලා දොරවහලා ඇතුළට ඇවිල්ලා අනිත් අයට කිව්වා . දිවවෙ කුවුරු උනත් කොල්ලෙක් තැඹිලි ගහේ ඉඳලා  බයවෙච්ච පාර දිවවා කියලා ෂුවර් . එතකොටම තමයි මට සොරි මැඩම් කියලා කිව්ව වචන මතක් වුණේ. වෙච්ච සිද්දිය මුල ඉඳලා ගළපන කොට තමයි තේරුණේ මේ කොල්ලා මම හොස්ටල් එකේ මැඩම් කියලා හිතලා පැනලා දිවුවා කියලා. මොකද මැඩමුත් මහතයි.  මමත් මහතයි . ඒකට හිනාවෙලා අපි ඔක්කොම නින්දට ගියා .


 පහුවදා හවස 2.00  උත්සවේ පටන් ගත්තට ළමයි ඔක්කොම උදේ 8.00 විතර පාසලට ගියා. මමත් බෑන්ඩ් රිහසල් තිබිච්ච නිසා සංගිත කාමරේ පැත්තට යනකොට අපේ හවුස් කැප්ටන් චාමර අයියා එනවා මං දිහාට අමුතම හිනාවකුත් දාගෙන මං ඇහුවා මොකද අයියේ කියලා. ඒ පාර මෙයා කියනවා සොරි නංගි , ඊයේ බය වුණාද ? කියලා මං ඇහුවා එතකොට ගහේ හිටියේ ඔයා ද  ? කියලා. මේ යකා කියාපි ඔව් නංගී , කියලා. මට  හොඳටම හිනා ගියා.  ආපහු සිද්දිය මතක් වෙලා.  මෙයා කියනවා ඊයේ දවල් ඉඳළම අපි ඔය ගහේ තැඹිලි කඩනවා කියලා හිතාගෙන හිටියෙ. ගහත් පොඩි නිසා ලේසියිනෙ  ඉතින් මමයි තව එකෙකුයි ආවෙ ඔයා ඌ දැක්කෙ නෑ. ඌ හිටියෙ පංතියක හැංගිලා. මම ගහට නැග්ගා විතරයි  එකපාරටම දොර ඇරුණා. මම දැක්කෙම ඔයා මැඩම් වගේ . මට බය හිතුණා ඒකයි පැනලා දිව්වේ කියලා. ඊට පස්සේ  මං ඇහුවා , ඔයා කොහොම ද දන්නේ හිටියේ මැඩම් නෙවේ මං කියලා . ඒ පාර කියනවා දුවලා ඇවිල්ලා පිට්ටනියට ගිහිං කල්පනා කරාලු , ඒ මැඩම්ම ද ? කියලා,  පස්සේ හිතුවලු මැඩම් ඉන්නේ ඉස්සරහ පැත්තේ නිසා ඒ මැඩම් නෙවේ කියලා. ඊට පස්සේ උදේ අපේ හොස්ටල් එකේ නංගි කෙනෙක් යාලුවෙකුට මේ සිද්දිය කියනවා මේ ගොල්ලො අහගෙන ඉඳලා . කොහොම උනත් අපි එදා ඇතිවෙනකං ඒ වෙච්ච සිද්ධියට හිනා වුණා.


මේකත් හොස්ටල් සිද්දියක් තමයි. අපේ හොස්ටල් එක භාරව හිටිය මැඩම් ගම්පහ . එයාට තිබුණා එහේ අන්නාසි වත්තක් . සතියට දවස් 2ක් හෝ 3ක් මෙයා ඔය වත්තට  යනවා,  පෝර දාන්න. අරවට මේවට කියලා. මෙි සිද්දිය වුණේ 2002 අවුරුද්දේ මම විභාග ලියන අවුරුද්ද,  13 වසරේ නිසා මම තමයි හොස්ටල් එකේ ලිඩර් වෙලා හිටියෙත්.   ඒ දවස්වල ලංකාවට දැඩි නියඟයක් ඇවිල්ලා පැය 6ක් විතර එක දිගට ලයිට් කපනවා.  මට අම්මා ලාම්පුවකුත් ගෙනල්ලා දුන්නා පාඩම් කරන්න.  ඔන්න එදත් උදේ මැඩම් ගියා අන්නාසි වත්තට  යනවා කියලා . අපිට උයලා දෙන්න කාන්තාවන් දෙන්නෙක් හිටියා. ඒගොල්ලෝ උදේ 5.00 ඇවිල්ලා  රෑ 8.00  ට යනවා.  සාමාන්‍යෙයන්  මැඩම් වත්ත්ට ගියාම හවස 6.30 හෝ 7.00 වෙද්දි එනවා.  එදා ඔන්න 7.00  විතර ලයිටුත් කැපුවා. ලයිට් කපන්න කලින් කට්ටියම රෑ කැමත් කෑවා.  ඒත් මැඩම් ආවෙ නෑ.  වැස්සකුත් පටන් ගත්තා. ඇන් උයන ඇන්ටි මැඩම්ට  දෙහි කපනවා එකසිය ගාණට. මොකද දැන් එයා යන වේලාව හරි නිසා . අවසානේ රෑ අටත් වුණා. මැඩම් ආවේ නෑ. අන්තිමට උයන ඇන්ටි ප්‍රින්සිපල්ගේ  ගුරු  නිවාසයට ගිහිල්ලා කියලා තිබුණා මැඩම් ආවේ නැ කියලා. ඊට පස්සේ ප්‍රින්සිපලුයි , එයාගේ නෝනායි එයත් ගුරුවරියක් ඇවිල්ලා කථාකරලා ගියා. දැන් කටිටිය හොස්ටල් එක ඇතුළේ  ලාම්පු, ඉටිපන්දම් පත්තු කරගෙන ඉන්නවා.  6 වස‍රේ ඉඳලා 8 වසරේ අයට මම කිව්වා නිදාගන්න  කියලා .   11 වසරේ නංගිලා කිවුවා හෙට ඇගයිම් වගයක් තියනවා කියලා පාඩම් කරන්න ඕනෑ කියලා . 9- 10 අය මා එක්ක එකතුවෙලා කයිය ගැහුවා. හොස්ටල් එක පරන එකක් නිසා සමහර ජනෙල්වල කොකු කැඩිලා තිබුණේ.  ඒවා රෙදි පටිවලින්  තමයි ගැට  ගහලා තිබුණේ .


දැන් ඔහොම තව පැයක් විතර ගියා. මම පාඩම් කරන තැන මේසෙ ළග ජනේලෙත් රෙදි පටියකිත් තමයි ගැට ගහලා තිබුණේ. පාඩම් කරකර හිටිය ළමයි දෙන්නෙක් එක පාරට මගේ ළඟට ඇවිල්ලා කිවුවා අක්කේ ඔයාගෙ ජනේලේ රෙදි පටිය බුරුල් යෙවලාද කෙහෙද හෙලවෙනවා කියලා. මේ වෙලාවේ  ලයිට් නැතිවුණාට ලොකු වැස්සකුයි හුළඟයි තිබුණා. දැන් මේ කතාවෙන් ඇහැරලා හිටිය අය ඔක්කොම බයවුණා. ඒ පාර මමත් බය වුණොත් කටිටිය තවත් බයවෙන නිසා මම කිවුවා අයියෝ බය වෙන්න එපා, මගේ ජනේලෙනේ මම ගිහිං බලන්නම් කියලා. මම ළඟට ගිහිං  ජනේලේ ගැටේ බුරුල් වෙලා තිබ්බ තැන හදලා මගේ පැත්තට ජනේලෙ අදින්න හදනකොටම මහා බලයකකින් ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ දිශාවට  ජනේලේ ඇරුණා. එකපාරටම නොහිතපු දෙයක් සිද්ධ වෙච්ච නිසා මට කෑ ගැහුණා. ඒ එක්කu ළමයි ඔක්කොම කෑ ගැහුවා . පස්සේ මම ඉක්මනට ජනේලේ ඇදලා වහලා කට්ටියව සන්සුන් කරලා සියලු දෙනාම නිදාගමු කියලා යෝජනා කරා. ඒ අතර පුළුවන් අය පුුළුවන් වෙලාවක් ඇහැරගන ඉම්මු කියලත් යෝජනා කරා. පස්සේ අපිට නින්ද ගිය වෙලාව අපිම දන්නේ නෑ . මට ඇහැරුණේ උදේ උයන ඇන්ටි ඇවිල්ලා දොරට ගහන කොටයි.  මැඩම් ඇවිල්ලා තිබුණේ පහුවෙනිදත් දවල් 10. 00 විතර. ඒ සතියෙම මැඩම්ව ආපහු යවන්න් ප්‍රින්සිපල් කටයුතු කළා. ඉන්පසුව අපේ ඉස්කෝලෙ චිත්‍ර ටිච අපේ පාළිකාව වුණා. 

විචාරක දියණිය
රාත්‍රී 12. 50  පැයට
  



8 comments :

  1. බුදාම්මෝ හොල්මන්....

    ReplyDelete
  2. පලවෙනි වරට කොමෙන්ටුවක් දමමි. (ඔබතුමි ලියන්න ගත්තට පස්සේ )
    බ්ලොගය කොහොම හරි පාලු වෙන්න නොදී තියාගන්න. (ඇපල් වගේ නොවී :D)

    ReplyDelete
  3. හොස්ටල් කතා නම් මගේ ගාව වැඩිය නැහැ හොස්ටල් එකේ හිටියත් අවුරුදු එක හමාරක් වගේ. අපේ ඉස්කෝලේ හොස්ටල් නම් හොල්මන් වලට නම් දරාපු ඒවා. අවුරුදු 100කට එහා පරණයි නේ.

    ReplyDelete
  4. අපේ කාලේ නං ඉස්කෝලවල හිටියේ ටීචර්ලා සහ සර්ලා පමණයි. මැඩම්ලා හිටියේ නැත!

    ReplyDelete
  5. ඔයිං ගියා ඇති... පරණ බිල්ඩින්වල ඔය වගේ කතාවලටම ගැළපෙන පරිසරයක් තියෙනව...

    ReplyDelete

.emoWrap { position:relative; padding:10px; margin-bottom:7px; background:#fff; /* IE10 Consumer Preview */ background-image: -ms-linear-gradient(right, #FFFFFF 0%, #FFF9F2 100%); /* Mozilla Firefox */ background-image: -moz-linear-gradient(right, #FFFFFF 0%, #FFF9F2 100%); /* Opera */ background-image: -o-linear-gradient(right, #FFFFFF 0%, #FFF9F2 100%); /* Webkit (Safari/Chrome 10) */ background-image: -webkit-gradient(linear, right top, left top, color-stop(0, #FFFFFF), color-stop(1, #FFF9F2)); /* Webkit (Chrome 11+) */ background-image: -webkit-linear-gradient(right, #FFFFFF 0%, #FFF9F2 100%); /* W3C Markup, IE10 Release Preview */ background-image: linear-gradient(to left, #FFFFFF 0%, #FFF9F2 100%); border:3px solid #860000; -moz-border-radius:5px; -webkit-border-radius:5px; border-radius:5px; box-shadow:0 4px 6px rgba(0,0,0,0.1),0 1px 1px rgba(0,0,0,0.3); -moz-box-shadow:0 4px 6px rgba(0,0,0,0.1),0 1px 1px rgba(0,0,0,0.3); -webkit-box-shadow:0 4px 6px rgba(0,0,0,0.1),0 1px 1px rgba(0,0,0,0.3); box-shadow:0 2px 6px rgba(0,0,0,0.1),0 1px 1px rgba(0,0,0,0.3); font-weight:normal; color:#333; } .emoWrap:after { content:""; position:absolute; bottom:-10px; left:10px; border-top:10px solid #860000; border-right:20px solid transparent; width:0; height:0; line-height:0; }