අපරාධයක් සහ දඬුවමක්

  මීට පෙර මා ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කළ,හේතුහාමි ගේ කතාවගැන අදහස්  දැක්වීමේදී අසභ්‍ය වචන නොලියන ලෙස මා කල කාරුණික ඉල්ලීම සියලු දෙනා විසින්ම ඒ අයුරින්ම ඉටු කර තිබුනා. ඒ ගැන ඔබ සැමට කෘතඥ වෙමින්, එම ඉල්ලීමම නැවතත් කරමින්, මේ කතාවද ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කරනවා.

  මේ කතාව ලියන්නනම් ටිකක් ලැජ්ජයි වගේ. ඒත් ඉතින් ඔක්කොමලා වගේ කියනවානේ ‘ඔන්න ඔහේ ලියන්න අනේ’ කියලා. ඔන්න එහෙනම් ලියනවා. හැබැයි මුලින්ම කියන්න ඕනේ මේ කතාව සම්පූර්ණයෙන්ම ඇත්ත කතාවක්. මේ කතාවේ කියන යුද හමුදා ‘පාත්‍ර වර්ගයා’ අද හමුදා සේවයේ නැහැ. විශ්‍රාම ගිහින්. කතාවට අදාළ නගර ශෝභිනිය හෙවත් රෑ මනමාලිය අද කොහේ ඇත්දැයි මම නොදන්නේ මා කවදාවත් ඇය දැකලාවත් නැති නිසයි. ඒ වගේම කියන්න ඕනේ මේ කතාවේ සමහර කොටස් මෙවැනි බ්ලොග් එකක ලිවීමට සුදුසු ආකාරයට, තරමක් දුරට සංස්කරණය කරන්නත් සිදුවූ බව. මෙවැනි කතා සිය ගණනක් මතකයේ තිබුනත්, ඒ සෑම කතාවක්ම මෙලෙස ලියන්නට නොහැකිවීම ගැන මා කණගාටු වෙනවා. මේ සිද්ධිය සිදුවුනේ, 1988 දී පමණ බවයි මතක.

  සොල්දාදුවා අත්දැකීමක් ලබයි

  එක්තරා හමුදා කඳවුරක බොහොම තරුණ, ක්‍රියාශීලී, නිර්භීත සොල්දාදුවකු සේවය කළා. මොහු විනෝදයට බර කෙනෙක් කියලා අමුතුවෙන් කියන්න අවශ්‍ය නැහැනේ. කොයි තරුණ සොල්දාදුවාද විනෝදයට බර නොවෙන්නේ. මේ සොල්දාදුවාට දිනක්  ජීව විද්‍යාත්මක අවශ්‍යතාවක් ඇති වුණා. (A Biological need) තේරුනේ නෑ? හයියෝ. . . . .  එහෙනම් ඉතින් මෙහෙම කියන්නම්කො. සොල්දාදුවාට අවශ්‍ය වුණා කාන්තා ඇසුරක් බොහොම සමීපව, සමීපව කියන්නේ වැඩිහිටියන්ට පමණක් සීමාවන තරමින් සමීපව ලබන්නට. අන්න හරි. ඔය තේරෙන්නේ. ඔන්න ඉතින් ඔහු ගියා නගරයේ එවැනි සේවා සපයන්නියන් ඉන්න ස්ථානයකට. තෝරා ගත්තා ඉස්තරම් පෙනුමෙන් යුත් සේවා සපයන්නියක්.

  අපේ සොල්දාදුවා ස්වභාවික රසය ඉතාම ඉහළින් අගය කරන්නෙක්.  ඔහු කැමති නැහැ හොඳට නානවානම් වැහි කබායක් ඇඳගෙන නාන්න. ඔහු මුලින්ම තමන් තෝරාගත් සේවා සපයන්නියට කිව්වා, තමන් ඉතා නීරෝගී හමුදා සොල්දාදුවකු බවත්, ඒ නීරෝගී භාවය යුද හමුදා රෝහලෙන්ම සහතික කරන්නක් බවත්, එමෙන්ම තමන් ස්වභාවික රසය ඉහලින්ම ප්‍රිය කරන්නකු බවත්, එනිසා ඇය සහ ඔහු අතර කෘත්‍රිම දේ වලින් සෑදු බාධක දමාගැනීමට අකමැති බවත්. ඊළඟට ඔහු ඇසුවා ඇයගෙන් ඇය නීරෝගීද කියා. කිසියම් රෝගී තත්වයක් පිලිබඳ සැකයක් ඇත්නම්, මේ ඇසුර කතාබහට පමණක් සීමාකර, නියමිත සම්පූර්ණ ගාස්තුව ගෙවා,  පිටව යාමට තමන් සූදානම් බවද, සොල්දාදුවා ඇයට කිව්වා. සේවා සපයන්නිය කිව්වේ තමන් නීරෝගී බවයි. එයින් පස්වනක් ප්‍රීතියට පත් ඔහු ඇයට තම නම්‍යතාවය, උළැඟිතාවය, ශක්‍යතාවය, අර තාවය, මේ තාවය, දරා සිටීමේ හැකියාව, නොදරා සිටීමේ හැකියාව, ආදී මෙකී නොකී සියළු කරනම් මොනවට ප්‍රදර්ශනය කරමින්, ලෝකාස්වාද රතියෙහි සමවැදුණා. තමන් ලද සතුට අගය කරමින්, නියමිත ගාස්තුවටත් වඩා වැඩි මුදලක් ඇයට ගෙවා, පාවෙන දුහුළු මලක් මෙන් සැහැල්ලු සිතකින් යුක්තව, ඔහු ආපසු කඳවුරට පැමිණියා.

   අපේ සොල්දාදුවාගේ පූර්ව ජන්මයක අකුසළ කර්මයක් පලදෙන්නට පටන්ගත්තේ ඉහත කී ඇසුරෙන් දින දෙකකට පසුවයි. මුත්‍රා පිට කිරීමේදී දැඩි වේදනාවක් හා දැවිල්ලක් දැනෙන බවත්, අදාළ ඉන්ද්‍රිය පද්ධතියේ ප්‍රධාන කොටස, (Main Gun of the Battle Tank  ) ටිකක් ඉදිමී රතුවී ඇති බවත් ඔහුට නිරීක්ෂණය වුණා. ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයකුට, ලිංගික හැසිරීමෙන් ප්‍රචාරණය වන රෝගයක් (Sexually Transmitted Diseases = STD) හෝ සමාජ රෝගයක් හෝ (Venereal Diseases = VD) සෑදීම, ඔහුට එරෙහිව විනය පියවරගෙන, චෝදනාපත්රයක් නගා, අණදෙන නිලධාරිගේ විනයශාලාව වෙත කැඳවා දඬුවම් කළහැකි වරදක්. එය හොඳින් දන්නා අපේ සොල්දාදුවා, රහසිගතව, පෞද්ගලික වෛද්‍ය වරයකුගෙන් ප්‍රතිකාර ලබාගෙන, රෝගය සුව කරගත්තා. එයත් බලවත් වරදක්. කිසිදු හමුදා සාමාජිකයකුට තමන්ගේ රෝගයකට හමුදාවට නොදන්වා ප්‍රතිකාර ගත නොහැකියි.

  රෝගය සුවකරගත් වහාම, ඔහු යලිත් අර සේවා සපයන ස්ථානයට ගියා. කලින් දිනයේදී, ඔහුට අනේකවිධවූ රස පහස ලබාදුන්, ඇයවම තෝරාගත්තා, ඇයත් සමග කාමරයකට ගිය ගමන්, ඔහුගේ සිතේ කෝපය ක්‍රමයෙන් දැල්වෙන්නට පටන්ගත්තා. සුදුසු අවස්ථාව එනතුරු සොල්දාදුවා බලා සිටියා. (රැක සිට පහරදීමකට ගියවිට ඉලක්කය ලැබෙන තුරු සමහර විට දින ගණන් නොකා නොබී දහදුක් විඳින සොල්දාදුවකුට මේ සිල්ලර වැඩේ මොන කජ්ජක්ද) ඇය ක්‍රමයෙන් සිය මන මෝහනීයවූ සිරුර ඔහුගේ දෙනෙතට ඉදිරිපත් කළා. ඔහු එතරම් ඇයට ලං වුනේ නැහැ. ඔහුට අවශ්‍ය වුනේ ප්‍රමාණවත් තරම් ඇයගේ සිරුර නිරාවරණය වීමයි. ඔහුට අවශ්‍ය ප්‍රදේශය නිරාවරණය වූ වහාම ඔහු ඇගෙන් ප්‍රශ්නය ඇහුවා. ‘මතකද මම උඹෙන් ඇහුවා උඹට ලෙඩ තියනවද කියලා?’ ඔහු මතක් කළා. ‘මම කිව්වනේ උඹට ලෙඩ තියනවනම් මම මොකුත් නොකර සල්ලි දීලා යනවා කියලා. ඇයි මට බොරු කිව්වේ? ඔහු කෝපාග්නිය දල්වමින් ඇසුවා. ‘මට ඔය ඔක්කොම දේවල් මතක තියාගන්න බැහැ ඕයි. තමුසේ ආවේ . . . . .  නම් . . . . .වා, නැත්නම් යනවා’ කියා ඇය අපේ සොල්දාදුවාට ඔලොක්කුවට කිව්වා. මොකද එයාලාට කතා කර කර ඉන්න වෙලාවක් නැහැ, දවස පුරා කාර්ය බහුලයි. අපේ සොල්දාදුවා වහාම ඇයට පාඩමක් ඉගැන්වුවා. තමන්ගේ සිගරට් ලයිටරය සාක්කුවෙන් ගත් ඔහු, එය දල්වා, ඇයට සෙලවෙන්නවත් නොහැකි ලෙස හිරකර අල්ලාගෙන, ඇයගේ අවශ්‍ය ප්‍රදේශය පිළිස්සුවා. ඇය මර ලතෝනි දී සිහි නැතුව වැටුනා. ඇයව රෝහල් ගතකෙරුණ අතර සොල්දාදුවා කඳවුරට පැන ආවා.

මහා නඩු විභාගය

  මේ මහා අපරාධය සම්බන්ධයෙන් පොලිස් පරීක්ෂණ ආරම්භ වුණා. පොලීසිය සොල්දාදුවා සොයාගෙන යුද හමුදා කඳවුරට ආවම තමයි යුද හමුදා කඳවුරේ බලධාරීන් සිද්ධිය දැනගත්තේ. පොලීසිය නීත්‍යානුකූල ලෙස සෙබලාව අත්අඩංගුවට ගත්තා. පොලිස් පරීක්ෂණ සිදුවන අතරම යුද හමුදාව මගින්ද පරීක්ෂණ ආරම්භ කෙරුනා. ඒ අතර සොල්දාදුවා පොලීසියෙන් ඇප ලබාගත්තත්, හමුදා කඳවුරට රැගෙන ආ වහාම, ඔහුව කඳවුරේ කූඩුවට දැම්මා. ඉන්පසු යුද හමුදා පරීක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල අනුව ඔහුට චෝදනා පත්‍රයක් නගා, අණදෙන නිලධාරිගේ විනය ශාලාවට යොමු කළා.

  මේ කඳවුරේ අණදෙන නිලධාරි වරයා ටිකක් අමුතු කෙනෙක්. ඔහු පරිපාලනය, අණදීම, අතින් දක්ෂයෙක්, අතීතයේදී වතු පාලකයකු ලෙස ඉතා පෘථුල අත්දැකීම් ලැබුවෙක්. ඉතාම හොඳ විනෝදකාමියෙක්, අර සොල්දාදුවා වගේම. හැබැයි ඔහු ඔහුගේ එවැනි විනෝදකාමී කටයුතු කඳවුර තුල කළේවත්, ඒ කටයුතු හමුදා රාජකාරියට බාධාවන අයුරින් කළේවත් නැහැ. ඒ ගැන දැන සිටියේ කඳවුරේ ජ්‍යෙෂ්ට නිලධාරින් ඉතා ටික දෙනෙකු පමණයි. මේ අණදෙන නිලධාරි වරයා සිංහල ජාතිකයකු නොවෙයි. ඔහු 90% ක් පමණ භාවිත කලේ ඉංග්‍රීසි භාෂාවයි. සිංහලෙන් කතාකරනවිට ඒ කඳවුරේ නිලධාරීන් සිනා නොවී සිටින්නේ බොහොම අමාරුවෙන්. උදාහරණ වශයෙන් යම්කිසි කාර්යයක් සඳහා නිලධාරියකු යවන්න කියන අදහස ඔහු කියන්නේ ‘ඒකට නිලධාරියෙක් නිකුත් කරන්න’ කියායි. යුද හමුදාවේ ඔහුට වඩා උසස් නිලධාරියකුට ලිපියක්‌ යැවීමට අවශ්‍යවිට ඔහු ඒ නිලධාරියාගේ පදවි නාමය කියා, ‘ඌට ලිපියක් නිකුත් කරන්න’ කියයි. ’එහෙම කියන්න හොඳ නෑ සර්’ කියා ප්‍රධාන ලිපිකරු කීප විටක් කිව්වාම, හොහ් හොහ් හොහ් ගා හිනාවෙන ඔහු, ‘කමක් නෑ අයිෂේ ඌ මෙතන නෑනේ’ කියයි. ඇයි බැරි? කියන වචන දෙක ඔහු කියන්නේ ‘අයි බරි’ කියායි. වරක් ඔහු සිංහල දෙමල අලුත් අවුරුද්ද වෙනුවෙන් කඳවුරේ පැවැත්වූ අවුරුදු උත්සවයේදී සෙබළුන් අමතා සිංහලෙන් කතා කළා. ඔහු කතාව අවසන් කලේ මෙහෙමයි. ‘තමුන්ලා ගෙදර ගියාම කියන්න මම තමුන්ලාගේ අම්මලාවත් මතක් කළා කියලා’ (රෙජිමේන්තු සැරයන් මේජර්, කල් තබා සෙබළුන්ට කියා තිබුනා, ‘සී ඕ ට සිංහල වැරදුනොත්, තොපි එකෙක්වත් හිනා වෙන්නේ එහෙම නෑ’ කියලා)  ඔහු වසරකට සාද දෙකක් තුනක් කඳවුරේ පවත්වයි. ඒ සඳහා සමහරවිට රාජ්‍ය අංශයේ මෙන්ම පෞද්ගලික අංශයේද ඉහල නිලධාරීන්ටද ඔවුන්ගේ බිරින්දෑවරුන්ද සමග පැමිණෙන ලෙස ඇරයුම් කරයි. ඒ සාද ඉස්තරම් මට්ටමේ ඒවාය. සාද සඳහා තම බිරින්දෑ සමග සහභාගිවන ලෙස ඔහු නිලධාරීන්ට නියෝග කලත් දුර බැහැර වීම, බිරිඳ රැකියා කිරීම ආදී ප්‍රශ්න කියා ඔවුහු තනිවම සහභාගී වෙති. ඒවා නිලධාරීන්ගෙන් මුදල් ගසාකන සාද නොවේ. එමෙන්ම මේ අණදෙන නිලධාරි වරයා කිසිදු දිනක කිසිදු කාන්තාවකට අයුතු බලපෑමක් හෝ යෝජනාවක් කල බවට කිසිදු කටකතාවක්වත් සාදාගෙන නැති බව, ඔහුව නුරුස්නා නිලධාරීන්ද කියනු මම අසා තිබෙනවා. ඔහුගේ බිරිඳද ඉතා සමාජශීලී කාන්තාවක්. ඇය ද මේ සාද වලට නොවරදවාම සහභාගී වූවා. ඇය කඳවුරේ නිලධාරීන් සමග ආලිංගන නැටුම්වල යෙදුනු පසු, ඒ අසලට එන අර අණදෙන නිලධාරි වරයා, ‘අඩේ, (ඔහු බොහෝවිට අඩේ කියනු අසා ඇත්තෙමි) උම්බලා උම්බලාගේ ගෑනී ගේන්නේ නෑ, මගේ ගෑනී එක්ක තමා නටනවා’ කියන්නේ, මහා හඬින් සිනාසෙමින්. මේ සොඳුරු නිලධාරියා සිය පවුලද සමග අද කැනඩාවේ ජීවත් වෙනවා. 

 ඔන්න ඉතින් මහා නඩු විභාග දිනය හෙවත් අණදෙන නිලධාරිගේ විනය ශාලාව රැස්වන දිනය එළඹුනා. එහිදී සිදුවන්නේ මෙයයි. චුදිත සෙබලා සාමාන්‍ය නිල ඇඳුමෙන් (යුද හමුදා පිළිවෙත අනුව අංක 6 නිල ඇඳුම. මේ සමග ඇති පින්තූරයෙන් පෙන්වන්නේ අංක 6 නිල ඇඳුමයි) සැරසිය යුතුයි. එහෙත් ඔහුට ඔහුගේ තොප්පිය සහ බඳ පටිය පැලඳීමට අවසර නැහැ. ඔහුගේ නිලයට සමාන නිලයක සෙබළකු ඔහුගේ මුර සෙබලා ලෙස සම්පූර්ණ අංක 6 නිල ඇඳුමෙන් ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ ඔහු ඉන්නේ තොප්පිය සහ බඳ පටිය සහිතවයි. චෝදනාගාරයට එන සියලු දෙනා ඉතා පිරිසිදු අභිමානවත් පෙනුමෙන් ආ යුතුයි. බූට්ස් සහ නිල ඇඳුමට අයත් දිලිසෙන කොටස් පොලිෂ් කර තිබිය යුතුයි.

  අණදෙන නිලධාරි වරයා කල්තබා පැමිණ සිය කාර්යාලයේ වාඩිවී සිටිනවා. ඔහුගේ මේසය මත තිබෙන සියලු දෑ (ලිපිගොනු, පෑන් පැන්සල්, නාම පුවරු, මල් පෝච්චි, ආදී දේ) ඉවත්කර හිස් මේසය පමණයි තබන්නේ. ඔහුගේ වම් පසින් විධායක අධිකාරි සිටිනවා චෝදනාපත්‍රය සහ සෙබලාගේ පුද්ගලික ලිපිගොනුවද සහිතව.  රෙජිමේන්තු සැරයන් මේජර් චුදිතයන් (එදිනට විනය ශාලාවට ඉදිරිපත් කිරීමට නියමිත සියලු දෙනා) ආරක්ෂක මුරයක් සමග රැගෙනවිත් විනය ශාලාව අසල රඳවා තබාගන්නවා. රෙජිමේන්තු සැරයන් මේජර් විනය ශාලාව තුලට පැමිණ අණදෙන නිලධාරීට ආචාර කර ‘තුමනි, චුදිතයන් ඔබ තුමන්ගේ විනයශාලාවට ඉදිරිපත් කිරීමට අවසර පතමි, තුමනි’ කියා අවසර ඉල්ලනවා. අණදෙන නිලධාරි වරයා ‘අවසරයි’ කිව්වාට පසු නැවත ආචාර කර ආපසු ගොස්, චුදිතයාව විනය ශාලාවට රැගෙන එනවා. ආරක්ෂක සෙබලා චුදිතයාට පසුපසින් ඒ වේගයෙන්ම ගමන් කරනවා. ඒ එන්නේ සාමාන්‍යයෙන් හමුදාවේ සරඹ වලදී ගමනේ යාම කරන වේගය (විනාඩියකට අඩි 120 යි) මෙන් දෙගුණයක වේගයෙන්. විනය ශාලාවේ අණදෙන නිලධාරි වරයාගේ මේසය ඉදිරියට පැමිණි පසු රෙ.සැ.මේ. නවතින් කියන විධානය දී අණදෙන නිලධාරිගේ මේසය තිබෙන පැත්ත අනුව දකුණට හෝ වමට, හැරෙන් කියා චුදිතයා සහ මුර සෙබලා අණදෙන නිලධාරිට කෙලින්ම මුහුණලා සිටිනසේ හරවනවා. ඉන්පසු රෙ.සැ.මේ. අණදෙන නිලධාරීට ආචාරකර කියනවා, ‘තුමනි, සෙබල අංක …………………………….තුමනි’ හිස් තැනට වැටෙන්නේ චුදිතයාගේ අංකය නිලය සහ නමයි.    

  අණදෙන නිලධාරී මුලින්ම සෙබළාගෙන් අහනවා තමන්ගේ අංකය නිලය නම හරිද කියා. වැරදියි කිව්වොත් ඔහුව ආපසු යවන අතර විධායක අධිකාරිට සහ රෙ.සැ.මේ. ට  බඩු හම්බ වෙනවා. හැබැයි සෙබලා බොරුවට කිව්වොත් වැරදියි කියා, ඔහුට බඩු දෙගුණ වෙනවා. ඊළඟට සෙබලාට ඇසෙනසේ විධායක අධිකාරි විසින් චෝදනා පත්‍රය හඬ නගා කියවනවා. එහි කියවෙන්නේ මෙහෙමයි. සෙබල අංකය,. . . . .  නිලය,. . . . නම, . . . . වරද,. . . .  වරද කල දිනය,. . . . . ස්ථානය. . . . යන දේවල් මුලින්ම කියනවා. ඉන්පසු එය මෙලෙස විස්තර කරනවා. ‘ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ සෙබළකු වශයෙන් සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටියදී 1949 අංක 17 දරන යුද හමුදා පනතේ . . . . . . ඡේදය යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක් කර ඇත. එනම් ………………………………..(මේ හිස් තැනේදී  කියවෙන්නේ කල වැරැද්දයි) ඉන්පසු මේ චෝදනාවට සාක්ෂි මොනවාද යන්නත් කියනවා. ඒවා ලිඛිත හෝ වාචික සාක්ෂි විය හැකියි. ඉන් පසු චෝදනා පත්‍රය අණදෙන නිලධාරිගේ අතට දෙනවා.  අණදෙන නිලධාරි මුලින්ම අසන්නේ තමන් මේ චෝදනාවට වැරදි කරුද නිවැරදි කරුද කියා. නිවැරදිකරු කිව්වොත් චුදිතයාට සිදුවෙනවා කිසිදු සැකයකින් තොරව චෝදනා බොරු බව ඔප්පු කිරීමට. සාමාන්‍ය සිවිල් සමාජයේ අහිංසක මිනිසුන්ට බොරු චෝදනා දමා උසාවියට ඉදිරිපත් කරන්නාක් මෙන් බොරු චෝදනා දමා සෙබළුන් මෙලෙස පෙළන්නේ නැහැ. අණදෙන නිලධාරිගේ විනය ශාලාවට ඉදිරිපත් කරන්නේ 100% ක්ම ඔප්පු කළහැකි චෝදනා පමණයි. සාක්ෂි අනුව වරද පිළිගන්න බව චුදිතයා පිළිගත් පසු දඬුවම් නියම කරනවා. ඉන්පසු පෙර පරිදි රෙ.සැ.මේ. චුදිතයා සහ ආරක්ෂක මුරය ඉවතට රැගෙන යනවා. මේ දීර්ඝ විස්තරය කලේ ඊළඟ ජවනිකාවේ උපරිම රස වින්දනය ඔබට දීමටයි.

  ඔන්න ඉතින් දැන්  විධායක අධිකාරි චෝදනා පත්‍රය කියවගෙන යනවා. එහි අර වරද විස්තර කෙරුනේ මෙහෙමයි ‘ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදවේ. . . . . .  එනම් . . . . . .කඳවුරු ස්ථාවර නියෝග වලට පටහැනිව ගණිකා නිවාසයකට යාම, (මේ කෑල්ල කියන කොටම අණදෙන නිලධාරි වරයාගේ කට කොනකට සිනහවක් ආවා) . . . . . . .හිදී, එහි සිටි කාන්තාවකට හිරිහැර කර, ඇයගේ රහසඟ පිළිස්සීම.  මේ ටික කියනකොට අණදෙන නිලධාරිගේ මුහුණ අමුතු වුණා ඔහු කතා කරන්නේ ඉංගිරිසියෙන් විතරනේ. එමෙන්ම ඔහුට තේරෙන්නෙත් සරල සිංහල පමණයි. ඔන්න ඉතින් රහසඟ නොකියා ‘. . . . ’ කිව්වානම් තේරෙනවා. නමුත් ඒ වචනය කොහොමද යුද හමුදාවේ නීති ලියවිල්ලක ලියන්නේ? ඉතින් ඔහු විධායක අධිකාරිගෙන් ඇහුවා අයිසේ සෙනා, (සෙනා කියන්නේ විධායක අධිකාරිගේ නමේ අග කොටසෙන් හදාගත් මිත්‍රශීලී නමක්) What’s this Raashanga? I can’t understand, you tell me in English’ කියා කිව්වා. (සෙනා මොකක්ද මේ ‘රාශන්ගා’ කියන්නේ මට තේරෙන්නෑ. කියනවා ඉංග්‍රීසියෙන්) දැන් ඉතින් විධායක අධිකාරි ටිකක් ලජ්ජාවෙන් විස්තර කරනවා සිද්ධිය.Sir, this fellow has gone to a Brothel (සර් මේ හාදයා ගණිකා නිවාසෙකට ගිහින්) . . . . . . . . .ඔහොම කියාගෙන ගිහින්, මේ කොල්ලාට ලෙඩ හැදුන කතාවයි ඔක්කොම කියලා, අන්තිමට කිව්වා, ‘And the fellow burnt that woman’s genitals’ (මේ හාදයා ඒ ගෑනිගේ ලිංගේන්ද්‍රිය පිච්චුවා)  කියලා. අණදෙන නිලධාරි විනය ශාලාව උඩ යන්ඩ හිනා වුණා. චුදිතයා දෙස බැලූ ඔහු, ඒයි ළමයා,  කියනවා ඔයා මොකද කරා? කියා ඇසුවා.(හමුදා නිලධාරීන් බොහෝවිට සෙබළුන්ට අමතන්නේ ළමයා, ළමයි, පුතා කියලයි. මේ කතාව කියන කාලයේදීම මම තවත් නිලධාරියකු සමග වීඩියෝ පටි කුලියට දෙන තැනකට ගොස් තරමක් වැඩිහිටියන්ට සුදුසු ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටියක් තෝරාගෙන මගේ සහෝදර නිලධාරියාට කිව්වා මේක ළමයින්ට පෙන්නන්ඩ ගෙනියමු කියලා. වීඩියෝ පටි කඩය අයිති කාන්තාව, ඇස් උඩ තියාගෙන, මහත්තයලට පිස්සුද? ඕවා ළමයින්ට පෙන්නනවද? තමන්ගේ ළමයි ඔහොමද හදන්නේ? කියා දේශනාවක් දෙන්න පටන් ගන්නකොටම මම කිව්වා අපි ළමයි කියන්නේ කාටද කියා.)

  චුදිතයාට හිතෙන්න ඇති දැන් ඉතින් මොනවා උනත් එකයි කියා. ඔහු මුල සිට සම්පූර්ණ ඇත්ත කතාව අකුරක් නෑර කිව්වා. ඒක අහපු අණදෙන නිලධාරි වරයා සෑහෙන වෙලාවක් සිනාසුණා. ඉන්පසු ඔහු විධායක අධිකාරිට කියනවා, ‘I say Sena, this bugger is a real Soldier. I really appreciate that, look here, he acted as a gentleman and asked whether that bloody bitch was having any V.D. And that bloody women lied upon him and ended up with a punishment. Huh, huh, real bugger eh.  (මම කියන්නේ සෙනා මූ නියම සොල්දාදුවෙක්, මම මූව අගය කරනවා. බලන්න, මිනිහා මහත්තයෙක් වගේ ඇහුවා, ඒ ජරා බැල්ලිට සමාජ රෝග තියනවද කියලා, ඒ ජරා ගෑනි මූට බොරු කියලා, අන්තිමට දඬුවමකුත් ලබලා, වැඩේ ඉවර කරගත්තා. හඃ හඃ නියම එකෙක් ඈ) 

  අණදෙන නිලධාරි රෙ.සැ.මේ. ට කිව්වා ටිකකට චුදිතයාව ආපසු ගෙනයන ලෙස. විධායක අධිකාරිගේ ඇස් උඩ ගියා. ‘No no, Sir, you can’t pardon him like this. He should have punished for this. There are a number of charges against him. If you do that you are violating the Army Act. I’ll read out all charges in English for you (බෑ බෑ සර්, මේ විදිහට මිනිහව සමාව දී නිදහස් කරන්න බැහැ. ඔහුට දඬුවම් කල යුතුමයි. මිනිහට විරුද්ධව චෝදනා ගණනාවක් තියනවා. සර් මිනිහව නිදහස් කලොත් එය යුද හමුදා පනතට පටහැනි ක්‍රියාවක් වෙනවා. මිනිහට විරුද්ධව තියන චෝදනා මම සර්ට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නම්) කියලා විධායක අධිකාරි සියලු චෝදනා නැවත ඉංග්‍රීසියෙන් කිව්වමයි, තත්වයේ බරපතලකම අණදෙන නිලධාරිට වැටහුනේ. 

‘Oh I see, poor bugger, can’t help, OK, get the bugger back (හා. . . දැන් මට තේරෙනවා, අහිංසකයා නමුත් කරන්න දෙයක් නැහැ. හරි, ගේන්න මිනිහව ආපහු) කිව්ව අණදෙන නිලධාරි වරයා, චුදිතයාව නැවත විනය ශාලාවට කැඳවා, ඔහුව බරපතල වැඩ ඇතිව දින 28 කට යුද හමුදා හිරගෙට යැවීමට නියෝග කළා.