නෝනාවරුනි මහත්වරුනි එන්න පින්තූර බලන්න

නෝනාවරුනි මහත්වරුනි, මා මෙතනට පැමිණියේ පින්තූර ටිකක් පෙන්වීමටයි. තමුන්නාන්සේලා ඉතා සාවධානව ඒ පින්තූර බලනු ඇතැයි සිතනවා. 

නෝනාවරුනි මහත්වරුනි, පින්තූර හොයාගත්තේ මෙතනින් ය.

2015 අගෝස්තු මස 21 වැනි දින 0001 පැය 

පරණ හඳහන් - Old Memories

මේ දිනවල ලොකු වැඩකට අත ගහලා තියෙන්නේ. හමුදාමය කරුණු ඇතුළත් ලිපියක් සැකසීම පහසු නැහැ කියලා, මා මීට පෙරදීත් කීප වතාවක් කියලා ඇති. එවැනි ලිපියක් සඳහා අවශ්‍ය, අධ්‍යයනයක සහ පරිවර්තන කාර්යයක යෙදී ඉන්න ගමන්, කම්මැලිකම යන්නයි, මේ සරල සටහන ලියන්නේ. පරණ හඳහන් කියන කියමන, දැන් භාවිත වෙන්නේ නැති තරම්. අපි කුඩා කාලයේ මේ කියමන කිව්වේ, 'පරණ කාලේ කතා ආයෙත් මතක් කරනවා' කියන අදහසින්. කවුරුත් දන්නා පරණ සිද්ධියක් කවුරුහරි ආයෙත් කියනකොට තමයි, අනේ මේ, ඔව්වා පරණ හඳහන් නේ' කියලා කිව්වේ.

   මේ ටික මුලින්ම කිව්වේ, මගේ මතකයෙන් කියවෙන මේ පරණ කතා, කලින් මා අතින් කියවෙලා තියනවානම්, මෙය නැවත ප්‍රචාරයක් හැටියට නොසලකන මෙන් ඉල්ලීමටයි. මේ කතාවලින් සමහරක්, මා විසින්, වෙනත් නමකින්, වෙනත් අඩවියකට, වසර කීපයකට උඩදී ලියා තිබෙනවා. 

   ඔන්න ඉතින් මුලින්ම කියන්න තියෙන්නේ, 'හැදිච්ච දෙමව්පියන්ගේ, නැහැදිච්ච ළමයි ඉන්නවානම්, ඔහොමම ඉන්න. නැහැදිච්ච දෙමව්පියන්ගේ, හැදිච්ච ළමයි ඉන්නවානම්, දැන්මම මෙතනින් යන්න'. හරි, එහෙනම් බහිමු කතන්දර වලට.

මැලේරියා තෙල් ගැහිල්ල

මෙය සත්‍ය කතාවක්. මේ කතන්දරේ 1970 දශකයේ අග භාගයේදී මට කිව්වේ, එවකට මගේ මිත්‍රයකු වශයෙන් මා ආශ්‍රය කළ, නමුත් මට වඩා වයසින් වැඩි, මැලේරියා මර්දන ව්‍යාපාරයේ සේවය කළ, අද ජීවතුන් අතර ඉන්නවාදැයි නොදන්නා, පුද්ගලයකු විසින්. ඒ මහතා, නැගෙනහිර පළාතට අයත්, සශ්‍රීක ගොවිබිම් වලට ප්‍රසිද්ධ ප්‍රදේශයක, මැලේරියා මර්දන ව්‍යාපාරයේ ක්ෂේත්‍ර නිලධාරියකු ලෙස සේවයේ යෙදී සිටියදීයි, මේ අත්දැකීම ලබා තිබෙන්නේ. වෙනදා මෙන්ම සුපුරුදු පරිදි, නිවාස වල මැලේරියා මර්දන ක්‍රියාවක් වශයෙන්,  රසායනික දියර ඉසින, තම සේවක පිරිස පිටත් කළ ඔහු, කාර්යාලයේ කටයුතු නිමවා, තම බයිසිකලයෙන් ගියාලු, වැඩ පරීක්ෂා කිරීම සඳහා.

   ඉතාම සතුටුදායක ලෙස, එදිනට අදාළ ගමේ නිවාස වලට, මැලේරියා බෙහෙත් ගැහීම සිදුවෙමින් පවතින බව පෙනී ගියාලු. නමුත්, එක නිවසක් අසළට ගියාම දුටු අමුතුම ආකාරයේ දසුනකින්, අර මහත්තයා, අන්ද මන්ද වී ගියාලු. ඔහු දැක්කේ, මැලේරියා බෙහෙත් ඉසින යන්ත්‍රයක නොසල් එක සහිත බටය, එම නිවසේ අඩවල් වූ පසුපස දොරෙන්, එළියට ඇතුළට, එළියට ඇතුළට, එළියට ඇතුළට, එක්තරා රිද්මයකට චලනය වන ආකාරයලු. වඩාත් හොඳින් පරීක්ෂා කිරීමට, දොර ඇර බැලුවාම, බෙහෙත් ගහන්නට ආ සේවකයා, ටැංකිය පිටේ බැඳගෙනම, අර ගෙදර ඇත්තිව, වී ගෝනි ගොඩකට හේත්තු කරගෙන, බෙහෙත් ගහනවලු. 

පොතේ ගුරා සහ පීල්ලෙන් නෑම 

මේ සිදුවීම් දෙක, මගේ සහෝදරයකුට, එකම දවසේ විඳින්නට සිදුවූ අත්දැකීම් දෙකක්. අත්දැකීම් අමිහිරි වුනත්, හරිම රසවත්. පාසලේ වර්ෂාවසාන විවිධ ප්‍රසංගය වෙනුවෙන් රඟදැක්වුණු, ඓතිහාසික නාට්‍යයේ, පොතේ ගුරු චරිතය තමයි, මගේ සහෝදරයා රඟපෑවේ. ඒ කාලයේ අපි, 'යට වෙයාර්' හෙවත්, 'අන්ඩර් ඇඳුම්' හැටියට ඇන්දේ, ගමේ ටේලර් උන්නැහේට කියා මහගත්ත, (සමහරවිට අම්මත් මහලා දුන්නා) කාටත් තේරෙන භාෂාවෙන් 'වවුල් ජොකා' නමැති වර්ගයේ වෙල්ල වැහුම්. වෙයන්න වෙයන්න. වයන්න කරලා අහුවෙන්න එහෙම එපා. ඉතින් ඔව්වා ඇන්ද උදවිය සහ, ඇන්දේ නැතත්, දැකලා ඇති උදවිය දන්නවා, එය අඳිනවිට පටි දෙකක් ගැට ගැසීමට ඇති බව. කල්යාමේදී, ඔය පටිවල ශක්තිය අඩුවීමෙන්, ඇඳගෙන ඉන්න අවස්ථාවේදී පටි කැඩෙනවා. අනේ........... එතකොට එය ඇඳගෙන ඉන්න තැනැත්තා පත්වන්නේ, හරියටම, යුද්ධ ටැංකියක වටේ තියන සන්නාහ තහඩුව ගැලවුණා වගේ, ඉතාම අසරණ තත්වයකට.

   ඔන්න ඉතින් එදා විවිධ ප්‍රසංගය හෙවත් කොන්සට් එක පවත්වන දිනය.  දවල් වරුවේ දර්ශනය තිබුනේ, පාසලේම දරු දැරියන්ට. බොහොම වෙහෙස වෙලා ඒ දර්ශනය ඉතා හොඳින් අවසන් වුනා. සවස දර්ශනය දෙමව්පියන්ට. ඉතා විශිෂ්ඨ මට්ටමෙන් පුහුණු කර තිබුණු නාට්‍යය බලන්න, ශාලාව පිරී ඉතිරීයන තරම්, ප්‍රේක්ෂක පිරිසක් හිටියා. ඔන්න ඉතින් පොතේ ගුරා, දර්ශනය ආරම්භ කිරීම සඳහා, තමන්ට නියමිත කොටස, කාව්‍යාලංකාර සහිතව කියමින්, වේදිකාව මැදට එන්නට පටන්ගත්තා. නමුත් පියවර දෙක තුනක් ගියපසු, ඔහු ගමන්කළේ, පුහුණුවේදී කියාදුන් ආකාරයට හාත්පසින්ම වෙනස් ආකාරයකට. එමෙන්ම ඔහුගේ මුහුණේ ඉරියව්ද, පුහුණුවේදී කියාදුන් ආකාරයට පැවතුනේ නැහැ.

   යන්තම් තම කොටස කියා නිමකළ ඔහු, අධෝ මාර්ගයේ රැඳුන යමක්, ඉන් පිටතට වැටීම වළක්වාලන විදිහේ ගමන් විලාශයකින්, වේදිකාවෙන් පිටවුණා. ඔහුගේ රංගන සගයන් පමණක් නොවෙයි, නිළියන් කීප දෙනෙක්ද වහාම ඔහුව වටකර ගත්තා. එක නිළියක් ඔහුගේ මූණට කඩාපැන ඇහුවා, 'මොකක්ද ඒ ඔයා කළේ? මොකද වුනේ'? කියලා. පොතේ ගුරා මුවින් නොබැණ, ඔහුගේ අර තාපස විලාසයේ ඇඳුම මඳක් ඔසවා, අර නිළියට පෙන්නුවා, ඒ වනවිටත් ඔහුගේ දෙපා මුලට වැටී තිබුන, වෙල්ලවැහුම. අර නිළියගේ යටිගිරියෙන් කෑ ගැසීම නිසා, දර්ශනය මොහොතකට නවත්වා, ප්‍රේක්‍ෂකාගාරය සන්සුන් කර, නැවත දර්ශනය ආරම්භ කළා. එතැන් සිට පොතේ ගුරා, ඉතා සැහැල්ලුවෙන් නාට්‍යයේ ඉතිරි කොටස් ඉදිරිපත් කළා. නෑ නෑ, ඝන්ඨාරයක් වදින හඬක් ඇහුනේ නැහැ. නිළියන් බයවුනෙත් නැහැ.

   ඊළඟ ජවනිකාව; එදා විවිධ ප්‍රසංගය අවසන් වෙලා, හොඳටම රෑ වෙලා, නළු කොල්ලෝ කට්ටිය ගියා, ඒ පැත්තේ මහා මාර්ගය අයිනේ තියන පීල්ලකින් නාන්න. උඩරට පළාතට දිවෙන මේ මාර්ගයේ, මේ කතාව කියවෙන 1970 දශකයේ, රෑට වාහන එන්නේ කලාතුරකින්. නාන්න ගියාට, යටට ඇඳගන්න එකක් නැති නිසා, පොතේගුරා, කලුවරේම, උපන් ඇඳුමෙන් නාන්න පටන්ගත්තා. යාළුවො ටික කතාවෙලා, හෙමිහිට කලින්ම නාලා, එකවරම පොතේගුරාගේ ඇඳුම් ටිකත් අරන්, බයිසිකල්වල නැගලා පාගලා යන්න පටන්ගත්තා. පොතේගුරා, සංස්කෘත, අපබ්‍රංශ, වාග්මාලාවෙන් යාලුවන්ට අමතමින්, බයිසිකල් පසුපස දුවන්න පටන්ගත්ත, උපන් ඇඳුමෙන් වතුර බේරී බේරී. 

   අනේ..........., ටිකදුරක් පන්නනකොට, පොතේගුරාට පසුපසින් වාහනයක් එනවා. දැන්, පොතේගුරාව, හරියට අර වේදිකා නාට්‍යයකදී, clear spot light එකක් ගැහුවා වගේ, ලස්සනට පෙනෙනවා, ඒ වාහනයේ ලයිට්වල එළියෙන්. එකවරම ඒ වාහනය පොතේගුරා ලඟට ඇවිත්, ගොරෝසු කටහඬකින් කිව්වා, 'ඒයි ඔහොම නැවතියන්' කියලා. පොතේගුරා ගල් ගැහිලා නැවතුනා. ඇවිත් තිබුණේ, ඒ ප්‍රදේශයේ පොලීසියේ ජීප් එක. මුර සංචාරයක් ගිහින් එනගමන්. පොලීසිය ඔක්කොමලව අල්ලගත්තා. අල්ලාගෙන ප්‍රශ්න කළා. කොල්ලො ටික අකුරක් නෑර ඇත්ත කිව්වා. මිනිස්කමෙන් හෙබි ඒ පොලිස්කාරයෝ, කතාව අහලා හොඳටම හිනාවෙලා, ලඟපාත කොල්ලොටික, ජීප් එකෙන්ම ගෙවල් වලට ගිහින් දැම්මා.

රාවණා ඇල්ලේ සුදු ජෝඩු ජෝඩුව 

මේ කතාව,  සවිස්තරව ලියන්නේ, ඊයේ පෙරේදා මා, හතර වටේ බ්ලොග් අඩවියේ දැමූ කමෙන්ට් එකක් පදනම් කරගෙනයි. 1988 - 90 භීෂණ සමයේ, මා, බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ විවිධ ස්ථානවල, සේවයේ යෙදී සිටියා. මේ කාලයේදී නිතරම, රාජ්‍ය විරෝධී ක්‍රියා පිළිබඳව, ආරක්ෂක අංශ සෙවිල්ලෙන් සිටි අතරම, සැක කටයුතු සියලුම ස්ථාන, වාහන, පුද්ගලයන්, ආදිය පරීක්ෂා කිරීම සිදුකෙරුනා. එක දිනක් මා සොල්දාදුවන් හය දෙනෙකු සමග ඇල්ල - වැල්ලවාය පාරේ, අපේ ජීප් එකකින් ගමන් කළේ, රාජ්‍ය විරෝධී කණ්ඩායමක ක්‍රියාකාරකම් පිළිබඳව ලැබුණු, එක්තරා තොරතුරක් ගැන වැඩිදුර විස්තර සෙවීමටයි. ඒ කාලේ, රාවණා ඇල්ල නැරඹීමට, දේශීය සංචාරකයන් තබා, විදේශීය සංචාරකයන්ද ආවේ බොහොම අඩුවෙන්.

   රාවණා ඇල්ලට ආසන්න වනවිටම මා දැක්කා, එතන හුදකලාවේ වාහනයක් නවත්වා තිබෙනවා. එහි රියදුරා පමණයි හිටියේ. ඇල්ල බලන්න ආව අය කවුරුවත්, අහල පහළ පෙනෙන්න හිටියේ නැහැ. මා රියැදුරාව මා අසළට ගෙන්වාගත්තා. ඔහු සිංහල ජාතිකයෙක්. කොළඹ සංචාරක හෝටලයක සිට පැමිණි ඒ වාහනයේ, සුදු ජෝඩු දෙකක් පැමිණි බවත්, ඔවුන් ඇල්ල දිගේ ඉහළට නැග්ග බවත්, ඔහු කිව්වා. වාහනය සම්පූර්ණ පරීක්‍ෂාවකට ලක්කලත්, සැක කටයුතු කිසිවක් තිබුණේ නැහැ. නමුත් එයින් සෑහීමකට පත්වන්නට බැහැ, ඇත්ත දැනගන්නා තුරු.

   මා සමග පැමිණි සෙබළුන් හය දෙනාගෙන් දෙදෙනෙකු එහි නවත්වා, ඒ වාහනයේ යතුර, මගේ සොල්දාදුවන් දෙන්නාගෙන් එක් අයකු අතට දී, මා එම වාහනයේ රියදුරුට කිව්වා, වාහනයට නැග දොරවල් අගුලු දමාගන්න ලෙසත්, වාහනයෙන් එළියට ආවොත් වෙඩි තබන බවත්. අර සොල්දාදුවන් දෙදෙනාට කිව්වා, සැක කටයුතු පුද්ගලයන්, අවට වනයේ ඉන්නවා දැක්කොත්, අහසට වෙඩි තබා ඔවුන් බියකර, පහළට ගෙන්වා ගන්නා ලෙසත්, ඔවුන්ගෙන් ප්‍රති ප්‍රහාර එල්ල වන්නේ නම්, ඔවුන්ට මැරෙන්නට වෙඩි තබන ලෙසත්.

   ඉතිරි සෙබළුන් හතර දෙනා සමග මා, ඇල්ලට දකුණු පසින්, මේ සමග ඇති පින්තූරයේ රතු පැහැති කඩ ඉරෙන් පෙන්වන ආකාරයට, ඇල්ල දිගේ ඉහළට නැග්ගා. ඇල්ලේ ඉහළම කොටසේදී, මා මහත් විශ්මයට/ප්‍රහර්ෂයට/අමන්දානන්දයට/අන්ද මන්ද බවට/තව තව නොයෙකුත් බවට/ පත්වන දසුනක් දැක්කා. තරුණ සුදු ජෝඩු දෙකක්, ඇල්ලේ ඉහළ ඇති, (මීට පෙර මා කවදාවත් එවැනි දෙයක් එතන ඇති බවක් අසා තිබුනේ නැහැ) ස්වභාවික පොකුණක, සම්පූර්ණ නිරුවතින්, සිත්සේ දියකෙළිමින් හිටියා. අවංකව ඇත්ත කියනවානම්, ඒ සුදු කාන්තාවන් දෙදෙනාම රූමත්. මට සැළලිහිණි සංදේශය, පරෙවි සංදේශය, මතක්වුණා. මට එහෙම වුණාට, අර සුදු ජෝඩු දෙක නම්, හෘදයාබාධයකට ලක්වන තරම් කම්පනයකට පත්වුනා. සැබවින්ම, අපි ඔවුන් වෙඩි තබා මරා දමනු ඇතැයි සිතන්නට ඇති. දැන් මා කුමක්ද කලයුත්තේ? ('බැස සීතල ගඟුලේ පීන පීන නාමුකෝ නගෝ' කියලා, මමත් වතුරට පැන්නානම්, හොඳයි නේද?) මෙය ප්‍රසිද්ධ ස්ථානයක් බවත්, මේ ආකාරයට හැසිරීම තහනම් බවත්, කියන්නට හිතුනත්, ඔවුන් ඇහුවොත්, මෙතන කොහොමද ප්‍රසිද්ධ ස්ථානයක් වෙන්නේ? කියලා, මට උත්තර නැතුව යනවා.

   ඔන්න මොළේට විදුලි බලය ලැබුණා. මම කිව්වා, මෙය අධි රක්‍ෂිත ප්‍රදේශයක් බවත්, ශ්‍රී ලංකා වන සංරක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ලබාගත්, පූර්ව ලිඛිත අවසරයක් නැතිව, මෙහි රැඳී සිටීම සම්පූර්ණයෙන් තහනම් බවත්, ඒ නිසා, ඇඳුම් ඇඳගෙන, ආපසු යන්නට, විනාඩි 15ක් දෙන බවත්, නැත්නම් ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරවන්නට මට සිදුවන බවත්. වැඩේ හරිගියා. ජෝඩු දෙක ඇඳුම් අඳින තුරු, මම මගේ සෙබළුන් සමග මඳක් පහළට බැස රැඳී සිටියා. මගේ කොල්ලො ටික හිතන්න ඇති, 'අනේ අපේ සර්ට නම් පිස්සු, මේ වගේ ලයිව් සීන් එකක් කාගත්තනේ' කියලා. මේ සිද්ධියෙන් පස්සේ, මම, ඒ පැත්තේ මා හඳුනන, වතු අධිකාරී සගයන් පිරිසක් සමග, ඒ පොකුණේ නාන්න ගියා. මෙන්න එදා ගත්ත පින්තූර. මත්පැන් පාවිච්චිය සම්පූර්ණයෙන් තහනම් කරලයි නාන්න ගියේ. එකෙක් හරි ඇල්ල පල්ලේ දෙරි ගැහුවනම් කාට කියන්නද? අදනම් මෙතනට ඕනේ කෙනෙකුට යන්න පුළුවන් ඇති. නමුත් යන පිරිස බොහොම අඩුයි. 

හම්මෝ.............ඇති ඇති. තවත් කතා මතක්වුණා, පස්සේ කියන්නම්. දැන්නම් හොඳටම මහන්සියි.

2015 අගෝස්තු මස 09 වැනි දින 0701 පැය 

ඔන්න කතන්දර මෙන්න කතන්දර

හ්ම්…………හුඟ දවසකින් කතන්දරයක් දෙකක් කියන්න බැරිවුණා. මට මතක හැටියට අන්තිමට කතන්දර කිව්වේ පහුගිය ජනාධිපතිවරණය දවස්වල. මේ දවස්වල මා ජාලය පීරමින් ඉන්නේ, ඔබට හමුදා දැණුම ලබාදෙන ලිපි කීපයක් ඉදිරිපත් කරන්නයි. ඒ අතරතුරේ දැකගන්නට ලැබුන කතන්දර කීපයක් මෙලෙස ඔබවෙත ගෙන එනවා.

සාජන්ලා

   
හමුදාවේ සාමාන්‍ය සෙබළුන් දෙදෙනෙක්, අහම්බෙන් දක්වන ලද දක්ෂතා නිසා, එකවරම සැරයන් නිළයට උසස් කරනු ලැබුවා. දෙන්නම බුද්ධි මට්ටම අතින් ටිකක් දුර්වලයි. උසස්වීම ලැබූ දා හවස, එක්කෙනක් කිව්වා අනිකාට,

   ‘අපි යමු හමුදා සාමාජිකයන්ගේ ක්ලබ් එකට’ කියලා.

   අනික් එක්කෙනා කිව්වා, ‘අපි සොල්දාදුවො නේද’ කියලා.  

   අරයා ආපහු කියනවා, ‘ඉතින් මොකද? අපි දැන් සාජන්ලා, පණ්ඩිතකම නැතුව වරෙන් යන්න’ කියලා.

  ඔන්න දෙන්නා ගියා ක්ලබ් එකට. ගිහින් සැර බීම වීදුරු දෙකක් ඕඩර් කරලා බලා ඉන්න අතරේදී, ලස්සන ගෑණු කෙනෙක් එතනට ආවා.

   එයා කිව්වා, ‘ඔය දෙන්නා මෙහාට අලුත් අය වගේ. මම ඉස්සර ඉඳලම මෙහාට එන අයව සතුටු කරනවා. නමුත් මේ දිනවල මට ගොනෝරියා හැදිලා නිසා කණගාටුයි. නමුත් ඔයාල කැමතිනම් මමත් කැමතියි’ කියලා.

   පළමුවැනි සාජන්, (ක්ලබ් යමු කියලා යෝජනා කරපු කෙනා) දෙවෙනියාට කිව්වා, ගොනෝරියා කියන්නේ මොකක්ද කියලා කාගෙන් හරි අහලා, නරක දෙයක් නෙවෙයි නම්, OK සිග්නල් එක දෙන්න කියලා.

  දෙවෙනි සාජන්, බාර් එකේ වැඩකරන මිනිහා ලඟට ගිහින්, වචන කීපයක් හුවමාරු කරගත්තා. පළවෙනියා දිහා බලලා ඇහැක් ගහලා, අත මිටමොලවලා, මහපටැඟිල්ල උස්සලා, OK සිග්නල් එක දුන්නා.

   පළමුවැනි සාජන්, අර කාන්තාව සමග ක්ලබ් එක ඇතුළට ගියා. ටික දවසකට පස්සේ, පළමුවැනි සාජන්ට ගොනෝරියාව හැදිලා අමාරු වුණා.

   එයා දෙවැනි සාජන්ට බැන්නා, ‘ඇයි යකෝ උඹ මට එදා OK සිග්නල් එක දුන්නේ’ කියලා.

   දෙවනියා කිව්වා, ‘මම එදා බාර් එකේ වැඩකරන මිනිහගෙන් ඇහුවම කිව්වේ, ඒක සොල්දාදුවන්ට හැදෙන ලෙඩක් කියලා. ඉතින් අපි සොල්දාදුවෝ නෙවෙයි සාජන්ලානේ, ඒකයි මම OK සිග්නල් එක දුන්නේ’ කියලා. 

වෙනස 

හමුදාවේ යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරුවා සහ සාමාන්‍ය සිවිල් ඉංජිනේරුවා අතර වෙනස කුමක්ද? 

හමුදා යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරුවා ඉලක්ක විනාශ කරන යන්ත්‍ර නිපදවයි.

සාමාන්‍ය සිවිල් ඉංජිනේරුවා ඒ විනාශකාරී යන්ත්‍ර සඳහා ඉලක්ක නිපදවයි. 

කාගේ ජීප් එකද

    මඩ ගොහොරු පාරක, හමුදා ජීප් රථයක් පදවාගෙන යන කපිතන් වරයකු දැක්කා, කර්නල් වරයකු පදවාගෙන ආ ජීප් රථයක් මඩේ එරී ඇති බව.

  කපිතන් ඇහුවා ‘සර්ගේ ජීප් එක එරිලා නේද’ කියලා.

  කර්නල් කිව්වා ‘පොඩ්ඩක් මෙහාට එන්ඩකෝ’ කියලා. කපිතන් ලඟට ගියාම කර්නල් කිව්වා,

  ‘මෙන්න මේ ජීප් එකේ යතුර, කෝ දෙනවා තමුසෙගෙ ජීප් එක මට. ඔන්න දැන් එරිලා තියෙන්නේ තමුසෙගෙ ජීප් එක’ කියලා. 

පැරෂුට් පිම්ම 

     පැරෂුට් පුහුණුවට අලුතෙන් පැමිණි සොල්දාදුවකුගේ සගයකු දැක්කා, ඒ සොල්දාදුවා අමාරුවෙන් ඇවිදිනවා.

  ‘මොකද තමුසෙට වෙලා තියෙන්නේ’ කියලා, සගයා අර සොල්දාදුවාගෙන් ඇහුවා.

  ‘අද අපිව එක්ක ගියා පැරෂුට් එකෙන් පනින අභ්‍යාසයට’ සොල්දාදුවා කිව්වා.

  ‘ඉතින්’ සගයා ඇහුවා.

  ‘ඔන්න අපි එක එක්කෙනා ප්ලේන් එකෙන් පනින අවස්ථාව ආවා. බුදු අම්මෝ….. උඩ ඉඳලා බිම බලපු ගමන් මගේ ඇස් නිලංකාර වුණා, ඇඟ හීතල වුණා’.

  ‘ඉතින්’ සගයා ඇහුවා.

  සොල්දාදුවා කියනවා, ‘මම එහෙම ඉන්නකොට අපේ උපදේශක සාජන් මට කිව්වා, ‘යකෝ තෝ පනින්නේ නැත්නම් මම උඹේ ………..වා කියලා’

  ‘ඉතින්’ සගයා ඇහුවා.

  ‘ඉතින් මම පනින්නේ නැතුව සාජන් කියපු දේට එකඟ වුණා’ සොල්දාදුවා කිව්වා. 

වන්දි ගෙවීම 

   වියට්නාම් යුද්ධයට ගොස් ආබාධිතවූ හමුදා සාමාජිකයන්ට, වන්දි ගෙවීමේ මණ්ඩලය වෙත, සොල්දාදුවන් තිදෙනෙකු ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවා. වන්දි ගෙවීමේ මණ්ඩලය සොල්දාදුවන්ට කිව්වා, තමන්ගේ ශරීරයේ එකිනෙකට ඈතින් පිහිටි ස්ථාන දෙකක් නම් කරන ලෙසත්, ඒ ස්ථාන දෙක අතර ඇති පරතරය මැන, එක් අඟලකට, ඩොලර් 10000 බැගින් ගෙවන බවත්.

   පළමුවැනි සොල්දාදුවා කිව්වා, තමන්ගේ හිසේ සිට දෙපතුළට දුර මැන, වන්දි ගෙවන ලෙස. ඒ අනුව ඔහුට විශාල වන්දියක් ලැබුණා.

  දෙවැනි සොල්දාදුවා කිව්වා, තමන්ගේ අත්දෙක පොළොවට සමාන්තරව දෙපසට විහිදවූවිට, එක් අතක කෙළවර සිට, අනෙක් අතේ කෙළවර දක්වා ඇති දුරට, වන්දි ගෙවන ලෙස. ඔහුටත් විශාල වන්දියක් ලැබුණා. 

   තුන්වැනි සොල්දාදුවා කිව්වා, තම පුරුෂ ලිංගය තිබෙන තැන සිට, වෘෂණ කෝෂ තිබෙන තැන දක්වා ඇති දුර මැන, වන්දි ගෙවන ලෙස.

  අපොයි බොහොම සරල ඉල්ලීමක්නේ කියමින්, පුදුමයට පත්වූ වන්දි ගෙවීමේ මණ්ඩලය, ඔහුගේ ඉල්ලීම ඉටු කරන්නට සූදානම් වුණා.

   වන්දි ගෙවීමේ මණ්ඩලය අදාළ ස්ථාන අතර පරතරය මනින්නට බලනවිට, පුරුෂ ලිංගය තිබුණත්, වෘෂණ කෝෂ තිබුණේ නැහැ.

   ‘කෝ ඔබේ වෘෂණ කෝෂ’ කියා මණ්ඩලය ඇසුවා.

   ‘ඒවා වියට්නාමේ’ අර සොල්දාදුවා උත්තර දුන්නා. 

කිඹුහුම

   අවි ආයුධ තොගයක් පටවාගෙන ගුවන්ගතවූ හමුදා ගුවන් යානයක් කාර්මික දෝෂයකට ලක්වුණා. යානය බේරා ගන්නට නම් එහි පටවා තිබුණු බඩු ඉවත් කරන්නට වෙනවා.

  නියමුවා කිව්වා, වහාම බඩු බිමට හෙලන ලෙස. බිම තිබුණු කැලෑ ප්‍රදේශ වලට බඩු එකින් එක හලමින් ආවා, අන්තිමට නාගරික ප්‍රදේශයකට ආවා.

  නියමුවා කෑගනනවා, ‘ඔක්කොම බඩු බිමට දාපල්ලා’ කියලා.

   අන්තිමට යානයේ තිබුන අත් බෝම්බත් බිමට දැම්මා, තුවක්කුත් බිමට දැම්මා, බොහොම බයෙන් මිසයිලයකුත් බිමට දැම්මා.

   බර අඩුවීම නිසා යානය කඩා නොවැටී බේරගන්න පුළුවන් වුණා.

   ගොඩ බැස්ස වහාම, නියමුවා සහ පිරිස, වාහනයක් අරං ආපහු ගියා, බිම දාපු දේවල් හොයන්න.

   පොඩි කොල්ලෙක් පාර අයිනේ අඬ අඬා, ඉන්නවා. ‘ඇයි පුතා’ කියලා ඇහුවම කිව්වා, කවුදෝ මට උඩින් එව්වා ගලක් වගේ එකක්, ඒක මගේ පිටේ වැදුනා කියලා. හොඳ වෙලාවට ඒ අත් බෝම්බේ පුපුරලා නැහැ.

   තව ටිකක් දුර යනකොට මිනිහෙක් කොන්ද අතගගා කුණුහරප කියමින් ඉන්නවා. මොකද කියලා ඇහුවම, කවුද එකෙක් මට තුවක්කුවකින් දමලා ගැහුවා කිව්වා.

  තවත් ඉස්සරහට යනකොට, කොල්ලෙක් හිනාවෙවී පාරේ දුවගෙන එනවා. ‘මොකද පුතා’ කියලා ඇහුවම කොල්ලා කියනවා,

   ‘මට එකපාරටම කිඹුහුමක් ගියා, එතකොටම මාත් එක්ක තරහ කොල්ලෙක් ඉන්න, අපේ ගෙවල් ළඟ ගෙදර, ගිනි ගුලියක් වෙලා නැතිවෙලා ගියා’ කියලා.

කාන්තාවන්ට සැලකීම 

   බොහොම කාලයකට පස්සේ, ඇෆ්ඝනිස්ථානයට පැමිණි සමාජ සේවිකාවක් දැක්කා, මහා පුදුමයක්. ඉස්සර ඇෆ්ඝනිස්ථානයේ විවාහක කාන්තාවන්, පාරේ ගමන් කරද්දී, තම සැමියාට වඩා අඩි පහක් විතර පසුපසින් තමයි ගමන් කරන්නේ. දැන් ඇෆ්ඝනිස්ථානු සැමියන්, තම බිරිඳට වඩා අඩි 20ක් විතර පසුපසින් යන්නේ.

   අර කාන්තාව පුදුමයට පත්වෙලා, ඇෆ්ඝනිස්ථානයේ දැනට සේවය කරන සමාජ සේවිකාවකගෙන් ඇහුවා, ‘කවුද මේ මහා විප්ලවය කළේ? පුදුමාකාර විදිහට දැන් කාන්තාවන්ට ප්‍රමුඛස්ථානයක් ලැබිලා තියනවා නේද? අපි මේ විප්ලවය කළ කෙනාට උපහාර දැක්විය යුතුයි, ඇත්තටම කවුද මේක කළේ’ කියලා.

   අර සමාජ සේවිකාව උත්තර දුන්නා ‘බිම් බෝම්බ’ කියලා. 

අදට ඔය මදෑ. තව ගොඩාක් තියනවා. පස්සේ බලමුකෝ.

2015 මැයි මස 1 දින 0024 පැය

ආයෙමත් ඔන්න කතන්දර එකතුවක්

 මේ දවස්වල බ්ලොග් ලියන එක බොහොම පරිස්සමෙන් කරන්න වෙලා තියෙන්නේ. පහුගිය ජනවාරියෙන් පස්සේ, අපේ රටේ වෙච්ච දේශපාලන පෙරළිය, 'රට පෙරළිය' කියලා කියන තැනට ඇවිත් වගේ. මේ දවස්වල, කොයි මොහොතේ මොකක් වෙයිද කියලා කියන්න බැරි තත්වයක් තියෙන්නේ. ඒ අස්සේ, මම ලියාගෙන ආව 'පැට්‍රොල් කතා මාලාව' අවසන් කිරීම, ටිකක් කල්දාන්න තීරණය කළා. මොකද, මේ දවස්වල එවැනි ලිපි වලට පාඨක අවධානය යොමුවෙනවා අඩුයි. සමහරු දැන් යහ පාලනයට 'ජහ' පාලනය කියන තරමට කේන්තියෙන් ඉන්නේ. ඒ නිසා, කාගෙ කාගෙත් සිත්, ටිකක් සමහන් කිරීම සඳහා නැවතත් පොඩි කතන්දර කීපයක් කියන්නයි යන්නේ.

  මේ කතා සියල්ලම, මට ඊ මේල් මගින් එව්වේ, මගේ ගුරුවරයකු වන, විශ්‍රාමික බ්‍රිගේඩියර් රංජිත් පී විතාන. එතුමාට ස්තුතිවන්ත වෙමින්, මේ කතා ඔබවෙත ගෙන එනවා. පරිවර්තන දෝෂ ඇත්නම් සමාව අයදිනවා. 

අමාරු ප්‍රශ්න පත්‍රය

ප්‍රශ්න අංක 1 

ඔබ දන්නා එක්තරා කාන්තාවක් ඉන්නවා. දැනට ගර්භනී තත්වයේ පසුවන.

දැනටමත් ඇයට දරුවන් අට දෙනෙක් ඉන්නවා.

එයින් දරුවන් තිදෙනෙක් පූර්ණ ශ්‍රව්‍යාබාධිතයි.

තවත් දරුවන් දෙදෙනෙක් පූර්ණ දෘෂ්‍යාබාධිතයි.

තවත් දරුවෙක් මන්ද මානසිකයි.

ඒ මදිවට ඒ කාන්තාවට සිෆිලිස් රෝගය වැළඳී තිබෙනවා.

මේ කාන්තාව, නොපමාවම ගබ්සාවකට යොමු කළයුතු යයි ඔබ නිර්දේශ කරන්නේද?

මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දීමට ප්‍රථම, ඊළඟ ප්‍රශ්නය වෙත ඔබේ අවධානය යොමු කරන්න.

ප්‍රශ්න අංක 2 

එක්තරා පුදුමාකාර ඡන්දයක් තියනවා, අලුත් ලෝක නායකයකු තෝරන්නට. මේ ඡන්ද විමසීමේදී තීරණාත්මක අවසාන ඡන්දය වන්නේ ඔබේ ඡන්දයයි.

ඡන්ද අපේක්ෂකයන් තිදෙනෙක් ඉන්නවා.

මෙන්න ඡන්ද අපේක්ෂකයන් ගේ චරිත ස්වභාවය.

A නමැති අපේක්‍ෂකයා

කුප්‍රකට දේශපාලනඥයන් ඇසුරු කරයි. ජ්‍යෝතිෂය ගැන ඉහලින්ම සළකයි.

මොහුට හොර අඹුවන් දෙදෙනෙකු සිටිත්.

අධිකව දුම්පානයේ යෙදෙයි.

දිනකට විස්කි වීදුරු 8ක් 10ක් පමණ පානය කරයි.

B නමැති අපේක්‍ෂකයා 

මොහු දෙවරක්ම නිළයෙන් පහ කළ අයෙකි.

මහ දවල් වනතුරු නිදාගන්නෙකි.

පාසල් වියේදී ගංජා පානය කර අසුවූවෙකි.

දිනපතා සවස පදමට විස්කි පානය කරන්නෙකි.

C නමැති අපේක්‍ෂකයා

සම්මාන ලාභී රණවිරුවෙකි.

මාංශ ආහාර වලින් තොර වූවෙකි.

දුම් පානය නොකරයි.

කලාතුරකින් බීර ස්වල්පයක් පානය කරයි.

කෙදිනකවත් අනාචාරයේ යෙදුනු බවට චෝදනා නැත.

දැන් මෙතනදී ඔබේ පිළිතුර තීරණය කරන්න. පහතින් පිළිතුරු තිබෙනවා, නමුත් එතනට යන්න කලින් ඔබේ තීරණය ගන්න.

හොඳයි. මෙන්න ඒ ඒ අපේක්ෂකයාගේ ඇත්ත නම. මේ අයගේ ඇත්තම චරිත ලක්ෂණ තමයි ඉහත දක්වලා තිබුණේ.

A = හිටපු ඇමරිකානු ජනාධිපති ෆ්රෑන්ක්ලින් ද රූස්වෙල්ට්

B = හිටපු බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති වින්ස්ටන් චර්චිල්

C = ජර්මානු ආඥාදායක ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර්

   ඒක නෙවෙයි. අර පළවැනි ප්‍රශ්නෙට මොකද කියන්නේ? ඒ කාන්තාව ගබ්සාවකට ලක් කරනවාද? හැබැයි ඔබ එහෙම කළානම්, ලෝකයට ශ්‍රේෂ්ඨ සංගීතඥයකු අහිමි වෙනවා. කවුද දන්නවද? බීතෝවන්. ඒ ප්‍රශ්නයේදී කියවුණේ, බීතෝවන්ගේ පවුලේ තත්වයයි. යම්කිසි දෙයක් ගැන කරුණු සොයා බැලීමකින් තොරව පූර්ව විශ්චයකට පැමිණෙන්නට හොඳ නෑ කියලා හිතෙනවා නේද? 

මිනිස්සුද සත්තුද? 

   ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ වචනයක් තියනවා, 'Anthropomorphic' කියලා. මා දන්නා විදිහට, මෙයින් කියන්නේ, මිනිසුන් නොවන සත්වයන්ට සහ අජීවී වස්තු වලට, මිනිස් ස්වාභාවය ආරූඪ කර දැක්වීම තමයි, මේ වචනයේ තේරුම. උදාහරණ කීපයක් බලමුකෝ.

A Herd of cows, Flock of Chickens, A Pride of Lions, 

තව තියනවා එතරම් ප්‍රචලිත නැති ඒවා.

A Murder of Crows, කෑදර තඩි කළු කපුටන්ට හොඳට ගැලපෙනවා.

A Congress of Owls, බොහොම කල්පනාකාරීව ඉන්න බුද්ධිමත් සත්ව කොට්ඨාශයක් කියලනේ කියන්නේ, බකමූණෝ.

කැලේ ඉන්න භයානක, ආක්‍රමණශීලී, නිතර සටන් කරණ, බුද්ධි හීන, සත්තු වර්ගයක් තමා, බැබුන් කියන්නේ. බැබුන් රංචුවක් හැඳින්වීම සඳහා, ඉංග්‍රීසියෙන් යොදන Anthropomorphic නම දන්නවද?

A PARLIAMENT OF BABOONS  කියලා තමයි කියන්නේ. හොඳටම ගැලපෙනවා නේ?

එහෙදිත් මෙහෙමද වැඩ කළේ?

    
   පෞද්ගලික ආයතනයකට අලුත් සේවකයකු ගත්තා. ඔහු කලින් රැකියාවක් කොට විශ්‍රාම ගත තැනැත්තෙක්. නාවික හමුදා සේවයේ හිටිය කෙනෙක්ලු. ලස්සනට අඳිනවා. වැඩ හරිම පිරිසිදුයි, පිළිවෙලයි, කාර්යක්ෂමයි,  මහජනතාවගේ සිත් ඇදගන්නා සුළු ආකාරයෙන් විනීතව, සුහදව, ඉතා ව්‍යක්ත ලෙස භාෂාව හසුරවමින්, කතා කරනවා. වැඩ කරන වෙලාවට වැඩ විතරයි. කා එක්කවත් කතාවක් නැහැ. ආයතනයේ පාලක මණ්ඩලය ඔහු ගැන බොහොම පැහැදුණා. 

   
නමුත් ඔහුගේ එක දුර්වලකමක් තිබුණා. ඔහු බොහෝවිට වැඩට එන්නේ ප්‍රමාද වෙලා. සමහරවිට විනාඩි 5 ක්, නමුත් තවත් සමහර දිනවල විනාඩි 15 ක් විතර.

   
පාලක මණ්ඩලය මේ ගැන නොසතුටට පත්වුණා. මේ ගැන කරුණු විමසා, ඔහුට අවවාද කරන්නට තීරණය කළා. ඔහුව කැඳෙව්වා පිරිස් කළමනාකාර වරයා හමුවට. අපි හිතමු ඔහුගේ නම සිල්වා කියා. පිරිස් කළමනාකාර වරයා කිව්වා, මිස්ටර් සිල්වා, ඔයා බොහොම හොඳට වැඩ කරනවා. කාර්යක්ෂමයි. ආයතනයට හොඳක් වෙනවා. නමුත් ඔබේ ප්‍රමාදවී පැමිණීම නම්, බොහොම කණගාටුදායකයි. ඔබ හමුදා සේවයේ හිටිය කෙනෙක්නෙ. අපිනම් අහලා තියෙන්නේ හමුදාවේ අය වෙලාවට වැඩ කරනවා කියලයි. ඔයා එහෙදිත් මෙහෙම පරක්කු වෙලාද වැඩට ගියේ? ඉතින් එහෙදි ඒ අය ඔයාට මොකද කිව්වේ, එහෙම ප්‍රමාද වෙලා ගියාම.

   
සිල්වා මහත්තයා බිම බලාගත්ත, එයාගේ දෙතොල් තදකරගත්තා, නමුත් පොඩි හිනාවකුත් ගියා. ටිකක් තරහ ආව බවක් සියුම්ව මූණේ ඇඳුනා. නිශ්ශබ්දව විනාඩියක් විතර ඉඳලා, පිළිතුරු දුන්නා. 

  
එහෙදි ඉතින්.................. ඔෆිස් එකට යනකොටම, ඔක්කොමලා සීරුවෙන් හිටගෙන ආචාර කරනවා. මම ගිහින් ඔෆිස් එකේ වාඩිවුණාම, මගේ අධි සහායකයා (Aide-de-Camp) ඇවිත්, මට ආචාර කරලා, සුබ උදෑසනක් වේවා අද්මිරාල් තුමනි. මෙන්න දවසේ පත්තර සහ ඔබතුමාගේ පෞද්ගලික නමට ලැබුණු ලිපි. ඔබට බීමට කෝපි එකක් අවශ්‍යද? කියලා අහනවා. 

කාගෙද වෙඩිල්ල?

    
   මේ කතාව නම් හුඟ දෙනෙක් අහලා ඇති. නමුත් කියවලා රස විදින්න බාධාවක් වෙන්නේ නැතිවෙයි කියා හිතනවා. වයස අවුරුදු 80 ක විතර පුද්ගලයකු තමාගේ පවුලේ වෛද්‍යවරයා වෙත ආවා, කාලෙන් කාලෙට කරන, සාමාන්‍ය  වෛද්‍ය පරීක්ෂණයක් සඳහා. දොස්තර මහත්තයා අර පුද්ගලයාගෙන් සුවදුක් විමසුවා. මම හරිම සතුටෙන් ඉන්නේ, ඊයේ පෙරේදා මම බැන්දා අවුරුදු 18 ක කෙල්ලෙක්ව. දැන් මම තාත්තා කෙනෙක් වෙන්නයි යන්නේ. ඒ කෙල්ලට මගෙන් ළමයෙක් ලැබෙන්න ඉන්නවා, කියලා අර පුද්ගලයා උත්තර දුන්නා.

දොස්තර මහත්තයා කිව්වා, හරි පුදුම දේවල් තමා දැන් කාලේ වෙන්නේ. මගේ යාලුවෙක් හදිස්සියේම දඩයමේ යන්න ගියා. එයාට වැරදිලා තුවක්කුව කියලා ගෙනෙහින් තියෙන්නේ කුඩේ. කැලේදී  හිටපු ගමන් මහා වලහෙක් මුණගැහිලා. නමුත් මිනිහා හොඳට ඉලක්කය අරන් වෙඩි තිබ්බම වලහා මැරිලා වැටුණා.

ඒකනම් කීයටවත් වෙන්න බැහැ දොස්තර මහත්තයෝ, දඩයමේ ගිය වෙන මිනිහෙක් වෙන්න ඇති වෙඩි තියන්න ඇත්තේ. අර මෝඩයා හිතනවා මිනිහා තමයි වෙඩි තිබ්බේ කියලා. දොස්තර මහත්තයා කියනවා, නෑ ඉතිං ඔයාට වෙලා තියෙන්නෙත් ඒ වගේ පුදුම දෙයක්නේ කියලා.

2015 මාර්තු මස 24 වැනි දින 1335 පැය