වෘත්තීය සමිතියක් කියන්නේ මොකක්ද?

වෘත්තීය සමිති වෘත්තීය සමිති. අපේ රටේ කොහේ බැලුවත් හැමදාමත් මොකක්හරි වෘත්තීය සමිතියක් පාරට බැහැලා කෑගහනවා බලන්න පුළුවන්. මේක මේ අද ඊයේ දෙයක් නෙවෙයි. මට මතකයි අපි පාසල් සිසුන් කාලේ ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය යන පක්ෂ දෙක තමයි, වෘත්තීය සමිති සටන්වල පෙරමුණ ගත්තේ. ඒ පක්ෂවල හිටිය, නියම දේශපාලනඥයන් ලෙස හැඳින්විය හැකි නායකයන් නැතිවී ගියපසු, අද ඉන්න ජෝකර්ලා, ඒ පක්ෂ දියකරමින් ඉන්නවා. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත්, දැන්නම් නිකං, 'සීමාසහිත ජ.වි.පෙ. පෞද්ගලික සමාගම' කියලා කිව්වට වරදක් නැහැ කියලා හිතෙන තත්වයේ ඉන්නේ.

   මට වෙලාවකට හිතෙනවා, ලෝකයේ වැඩියෙන්ම වෘත්තීය සමිති තියන රට අපේ රටද කියලා. මට මේ ඊයේ පෙරේදා දකින්නට අහන්නට ලැබුනා, 'ශ්‍රී ලංකා බයිට් නිපදවන්නන්ගේ සංගමය' කියලා එකක් තිබෙන බව. මටනම් බයේ බෑ, ඒගොල්ලෝ ලංකාවම බයිට් එකට ගනියිද කියලා, ඒගොල්ලන්ගේ වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්. ඕනෑම වෘත්තියක් වෙනුවෙන් සංවිධානාත්මකව ක්‍රියා කරන්න, සෑම දෙනාටම අයිතිය තියනවා. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ලැබෙන පරමාධිපත්‍ය බලය අනුව, මිනිසුන් තම වෘත්තීන් වෙනුවෙන් සංවිධානය වීම අපරාධයක් නෙවෙයි නේ.

   ඇත්තෙන්ම ඕනෑම වෘත්තියක් වෙනුවෙන්, වෘත්තීය සමිතියක් ඇතිවීම වරදක් නෙවෙයි. ඒ නිසා වෘත්තිකයන්ට ලැබෙන සේවා බොහොමයි.

• වෘත්තීය ගරුත්වය රැකගැනීම.

• වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් රැකගැනීම.

• පාලකයන්ගෙන් එල්ලවන අසාධාරණකම් වලින්, සාමාජිකයන්ව ආරක්‍ෂා කරගැනීම.

• වෘත්තීය සමිතියෙන් ලැබෙන විවිධාකාර සුබසාධන කටයුතු සඳහා හිමිකම් ලැබීම.

• කාලීනව හිමිවියයුතු වෘත්තීය උසස්වීම්, විවිධ දීමනා, වැනි දෑ පිළිබඳව අකටයුතු සිදුවේ නම්, සුදුසු පියවර ගැනීම. 

 එවැනි සේවා වලට උදාහරණ කීපයක් ලෙස දැක්විය හැකියි. නමුත් අපේ රටේ වෘත්තීය සමිති බිහිවීම තුළ තිබෙන්නේ, ඉහත සඳහන් පරමාර්ථ පසෙක දමා, දේශපාලන පක්‍ෂවල බලය රැකගැනීම සඳහා අටවාගත්, නිකම්ම නිකම් සමිති වර්ගයක් කියලයි මටනම් හිතෙන්නේ. එකම වෘත්තියක් වෙනුවෙන් වැඩිම වෘත්තීය සමිති ගණනක් පිහිටුවාගෙන තියන ලෝකයේ එකම රට ලංකාව වන්නට, බොහෝදුරට ඉඩ තිබෙනවා. අපේ රටේ ඕනෑම දේශපාලන පක්‍ෂයක් බලයට පත්වුණාම, විරුද්ධ පක්ෂවල වෘත්තීය සමිති විරෝධතා ආරම්භ කරන අතර, පවතින රජයට පක්ෂ වෘත්තීය සමිති රජයේ ඕනෑම ප්‍රතිපත්තියක් අනුමත කරන ස්වභාවයෙන් හැසිරෙනවා. මේ දෙකම, අමනොඥ ක්‍රියාවක් බව නොදැන නොවෙයි, ඔවුන් මෙලෙස හැසිරෙන්නේ.

   ලංකාවේ එකදු වෘත්තීය සමිතියක්වත්, පහත දැක්වෙන කරුණු, ඇත්ත ඇති සැටියෙන්, තම සාමාජිකයන්ගේ දැනුම සහ අවබෝධය වර්ධනය සඳහා කියාදී තිබෙනවාද?

• ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ සැබෑ තත්වය කුමක්ද?

• අපේ රටේ විදේශීය සංචිත වල ඇත්ත තත්වය කුමක්ද?

• විදේශීය ණය ප්‍රමාණය සහ ඒ වෙනුවෙන් ගෙවිය යුතු පොලිය, දැනට ගෙවමින් පවතින වාරික, සහ ඉදිරි කාලයේදී ගෙවිය යුතු විදේශ ණය ප්‍රමාණය කොපමණද?

• අපේ රටේ ඒක පුද්ගල ආදායම කොපමණද? දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය කොපමණද?

• ඒ ඒ කාලීනව පවතින රජයේ, ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය පිළිබඳව, ආර්ථික විද්‍යාඥයන්ගේ විචාරය කෙබඳුද?

• තමන් අයිති වෘත්තීය මගින්, වාර්ෂිකව, රටේ ආර්ථිකය නගාසිටුවීම සඳහා සිදුවන සේවය කුමක්ද? එය තවදුරටත් වර්ධනය කිරීමට කුමක් කළයුතුද?

• සෑම ප්‍රශ්නයකටම විසඳුම වැඩ වර්ජනයද?

• දේශපාලන ඇසින් නොබලා, මධ්‍යස්ථව රට දෙස බැලුවහොත්, රටේ ඇත්ත තත්වය කුමක්ද?

• ආදායම් විෂමතාව අවම කරගැනීම සඳහා ආර්ථික විද්‍යානුකූලව සහ රටට ප්‍රායෝගික වන පරිදි කළහැකි යෝජනා මොනවාද?

• තම වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් සඳහා සටන් කර ඒවා දිනාගත්තත්, රටේ ජනගහනයේ ප්‍රතිශතයක් වශයෙන්, ඒ වාසිය අත්විඳින්නේ, කොපමණ පුද්ගලයන් (පවුල්) ගණනක් ද?

• වෘත්තීය සමිති ලෙස, තමන් කරන ඉල්ලීම්, ඇත්ත වශයෙන්ම රටේ කාලීන ආර්ථික තත්වය සමග බලන කල, සාධාරණද අසාධාරණද?

• එම ඉල්ලීම් ලැබුන පසු, තම වෘත්තීය සමිති සාමාජිකයන් විසින්, කලින් තිබුණාට වඩා, තම සේවයේ වර්ධනය කොපමණ ප්‍රතිශතයකින් ඉහළට ගෙන තිබේද?

• තම සේවයේ ඉහළ ගුණාත්මක බව, මානුෂීය බව වෙනුවෙන්, රටේ පොදු ජනතාවගේ ප්‍රශංසාවට, ඇගයීමට, ලක්වන ආකාරයට සහ එවැනි ඇගයීමක් ලැබුණත් නොලැබුණත්, තම සේවා සැපයීම් මට්ටම ඉහළ නංවාගැනීම සඳහා, වෘත්තිකයන්ගේ චර්යාව සහ ආකල්ප වර්ධනය කිරීමට, විශේෂ වැඩපිළිවෙල යොදන වෘත්තීය සමිති තිබේද?  ඒ සඳහා වාර්ෂික සැලැස්මක් හෝ අන් කවරාකාරයක සූදානමක් හෝ තිබේද?

• වෘත්තීය සමිති නායකයන් පත්කරගැනීමේදී, ඔවුන් හුදු දේශපාලන හෙන්චයියන් නොව, දේශපාලනයට අමතරව, නීතිය, පරිපාලන ක්‍රම, ආර්ථික විද්‍යාත්මක දැනුම, පොදුවේ ලෝක විෂයය පිලිබඳ දැනුම ඇති පුද්ගලයන් පත්කරගැනීමට, එම වෘත්තීය සමිතියේ සාමාජිකයන් උනන්දු වනවාද?  

   සෑම රජයක්ම පාහේ, වෘත්තීය සමිති සම්බන්ධව ක්‍රියාකරන අඳබාල ප්‍රතිපත්තිය නිසා ද, තත්වය අවුලෙන් අවුලට යනවා විනා, සමථයකට පත්වීමක් සිදු නොවේ. නමුත් මීට වඩා යථාර්ථවාදීව ක්‍රියා කරන්නට, කිසිදු රජයක් උත්සාහ නොකරන්නේ ඇයි? එකම හේතුව, අපේ රටේ වෘත්තීය සමිති සියල්ලම පාහේ, දේශපාලන අරමුණු පදනම් කරගෙන බිහිවූ ඒවා බැවින්, පවතින රජයට විරුද්ධ දේශපාලන පක්ෂවලට අයත් වෘත්තීය සමිති ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ ස්වභාවයෙන්, සෑම රජයක්ම කටයුතු කිරීමයි. 

රටේ ප්‍රශ්න විසඳන්නට වෘත්තීය සමිති දායකත්වය කෙබඳුද?

   එය පවතින්නේ, ඉතා පහළ මට්ටමක බව, අප සියලු දෙනා දන්නා අමිහිරි සත්‍යයයි. පවතින රජයට විරුද්ධ දේශපාලන පක්ෂවලට අයත් වෘත්තීය සමිති සෑමවිටම උත්සාහ කරන්නේ, තම න්‍යායාචාර්යයන් වහන්සේලා දෙසා වදාරණ සියල්ල හිස් මුදුනින් පිළිගෙන, පවතින රජය කඩාකප්පල් කිරීම සඳහා වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග දියත් කිරීමයි. පවතින රජයට පක්ෂපාතී වෘත්තීය සමිති, නිර්වින්දනයකට පත්වූ ලීලාවෙන්, රජය කුමන ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවට නැංවුවත්, එය රටට අහිතකර වුවත්, නිසොල්මන්ව හිඳිති. නැතහොත් ඒ ප්‍රතිපත්ති පමණක් අගය කරති.

• සියලුම රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති වල විනිවිදභාවය රැකගැනීම සඳහා, සියලුම වෘත්තීය සමිති නියෝජනය කරන නිරීක්ෂක පිරිසක්, ඒ ඒ අමාත්‍යංශ මට්ටමෙන් පත්කරගත නොහැකිද? 

• රටේ කාලීන ආර්ථික තත්වය මත, ඇත්ත වශයෙන්ම කළහැකි දේ මොනවාද, නොකළැකි දේ මොනවාද යන්න, පොදු මහජනතාවට එක එල්ලේම ප්‍රකාශ නොකරීම, රජයට එරෙහි වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ග තව තවත් වැඩිවීමට බලපාන බව තේරුම් ගන්නා රජයක්, ඉතිහාසයේ නොතිබුන අතර, වර්තමානයේත් අනාගතයේත් ඒ තත්වය එලෙසම පවත්වාගන්නවාද?

• රටේ අයවැය වාර්තාව යනු, පඩි වැඩිකිරීම සහ බඩු මිල අඩුකිරීම නොවන බව, යථාර්ථවාදීව පෙන්නුම් කර නොදී, බොරු පුරාජේරු ඉදිරිපත් කිරීම, තව තවත් වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග වලට මහජනතාව පොළඹවමින්, තව තවත් ආර්ථිකය පහළ දමාගැනීමක් බව, සෑම රජයයක්ම තේරුම් නොගන්නේ ඇයි?

• විෂයයමාලා භේදයකින් තොරව, පාසල් අධ්‍යාපනයේ සිටින, කරුණු කාරනා වැටහෙන සියලු දරුවන්ට, විශේෂයෙන් විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට, මේ සත්‍යය කියා නොදෙන්නේ ඇයි?

   අධ්‍යාපන, සෞඛ්‍ය, ප්‍රවාහන, බලශක්ති, ආදී එදිනෙදා ජනජීවිතය සමග තදින්ම ගැටෙන ක්ෂේත්‍රයන්හි ඇති ගැටළු, මා මෙතන විස්තර නොකලාට ඔබට හොඳ අවබෝධයක් තිබෙනවා. ඉතින් අපට කියන්න තිබෙන්නේ ඇමතිවරුනි දෙන්න ඔය ඇමතිකම ළමයෙකුට කියා නොවේද?

   රටපුරා බෙදාහැරීමට තිබෙන ලිපි දස ලක්‍ෂ ගණනක් මධ්‍යම තැපැල් හුවමාරුවේ ගොඩගැහිලලු. කොයි වෘත්තීය සමිතියද ඉදිරිපත් වෙන්නේ අපි ස්වේච්ඡාවෙන් වැඩකර මේ ලිපි තේරීම් කඩිනම් කර දෙන්නම් කියලා. කොයි වෘත්තීය සමිතියද ඒ සඳහා තම 'මුට්ටි කාසි' වලින්, අර ස්වේච්ඡාවෙන් වැඩ කරන අයට, වඩයක් සහ ප්ලේන්ටියක් දෙන්නේ?

   ඇමතිතුමනි, ඇමතිකම ළමයෙකුට දෙන්න බැරිනම් ළමයින්ට දෙන්න. අහන්න කොළඹ පාසල්වල උසස්පෙළ දරුවන්ගෙන්, ශ්‍රමදානයකට එන්න පුලුවන්ද කියලා. ළමයි 10 ගොඩවල් 10 ක් හදන්න. ඒ එක ගොඩක ඉන්න දහදෙනා අධීක්ෂණය කරන්න දාන්න තැපැල් දෙපාර්තමේන්තු සේවකයෙක්. පළමුවැනි දවසේ ලිපි තේරීම උගන්වන්න. දෙවැනි දවසේ ඉඳලා බලාගෙන ඉන්න, ඒ ළමයි කොච්චර වේගයෙන් හා කාර්යක්‍ෂමව ඒ වැඩේ කරනවාද කියලා. අනේ තමුන්නාන්සේගේ පොකැට්ටුවෙන්, උන්ට බනිසක්, කෙහෙල් ගෙඩියක්, ප්ලේන්ටියක්, බජ්ජුන්ඩක් දෙන්ට හොඳේ? 

   ඉස්පිරිතාලවල සේවකයන් වර්ජනය කලාම, රෝහල තුළ ලෙඩ්ඩු එහාට මෙහාට ගෙනියන්නේ, අනෙකුත් සහය සේවා ලබාදෙන්නේ, හමුදා සොල්දාදුවෝ. ඉතින් සෞඛ්‍ය ඇමතිතුමෝ, ආරක්ෂක ඇමතිතුමා එක්ක එකතුවෙලා, දෙන්න ඒ ගැන හොඳ පුහුණුවක්, සෑම ප්‍රදේශයකම තියන හමුදා කඳවුරුවල ඉන්න සෙබළුන් 500 කට. (ඒ සඳහා ත්‍රිවිධ හමුදාවම ගන්න. වෛද්‍ය බලකාය යටතේ කඳවුරු තුළම පුහුණුව දෙන්න) ඊට පස්සේ, වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග, ඒ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ට හිතේ හැටියට කරගන්න කියලා, අහිංසක ලෙඩ්ඩුන්ට සේවය ලබාදෙන්න පුළුවන්.

   කෝච්චි ස්ට්‍රයික් කලාම හරි පුරස්න. ප්‍රවාහන ඇමතිතුමෝ, දෙන්න ඇමතිකම ආමි එකට. අවශ්‍ය තරම් ගණිතය, භෞතික විද්‍යාව උපාධිධාරී නිළධාරීන්, දැන් ඉන්නවා ත්‍රිවිධ හමුදාවේම. දෙන්න ඒගොල්ලට කෝච්චි ඩැයිවර්, ගාඩ්, සිග්නල් කෙළි, ඔක්කොම ගැන පුහුණුවක්. (ලංකාවේදී කරන්න වෘත්තීය සමිති ඉඩ දෙන එකක් නැහැ. පිටරටකදී දෙන්න)

   ඔහොම නැතුව නම් බැරිවෙයි අනාගතේදී.

  මීට වඩා දේවල් කියන්න තිබුණත්, වචන 1000ත් පැනලා නිසා, මෙතනින් ලිපිය අවසන් කරන්නේ, ඔබේ ගල් සහ මල් දෙකම බලාපොරොත්තුවෙන්. 

2016 පෙබරවාරි මස 20 දින 2346 පැය