ඕනේ කෙහෙම්මලක් වෙච්චාවේ............. ඔන්න මම කියලා දෙනවා...................... (පළමුවැනි කොටස)

   සෑහෙන කාලයක් අරෙහට මෙහාට අදිමින් හිටියා. කියලා දෙනවද නැද්ද? දෙනවද නැද්ද? කියලා හිතාගන්න බැරුව.  පහුගිය කාලේ පුරාම, එක කට්ටියක් හරී..........ම ආසාවෙන්, මෙව්වා ගැන කියෙව්වා. අරක මෙහෙම වෙන්නේ කොහොමද? මේක අරෙහෙම වෙන්නේ කොහොමද? අරක මෙහෙම කලොත් මොකද වෙන්නේ? මේක අරෙහෙම කලොත් මොකද වෙන්නේ? කියා කියා ප්‍රශ්න ඇහැව්වා. 

   හැබැයි ඉතිං, පුළුවන් ඔක්කොටම උත්තර දුන්නා.  බලගතු රහස් කියලා හිතන එව්වට, උත්තර නොදී මගහැරියා. සමහරු බැන්නා, 'ඇයි යකෝ මේ රහස් මෙහෙම ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වම, මහ විනාසයක් වෙන්න පුළුවන් නේද' කියලා. අනේ අනේ නන්නානේ. බලනකොට සිංහලෙන් අන්තර්ජංජාලේ සැරිසරණ එවුන්ට විතරයි තහනම්. වෙනත් බාසා වෙල්ලන්ට භාෂා පාවිච්චි කරන්නන්ට තහනමක් නෑ. ඔන්න ඔහේ, ඕනේ කැකිරි ගෙඩියක්/කැකිරි වත්තක්/කෙහෙම්මලක්/ජංජාලයක්/මගුලක්/ඉලව්වක්/වෙන්න කියලා, අදනම් ඉන්තේරුවෙම්ම/සහසුද්දෙම්ම/හොරබොරු/ගුරුමුෂ්ටි/නැතුව, (හෝව් හෝව්, පොඩ්ඩක් ඇතුව)  කියන එක කියනවා, බොක්කටම වදින්ඩ ඕං.

   මොකක් ගැනද? ඇයි හිතාගන්ඩ බැරිද? අර අරක ගැන. ඔව්, අම්මපා, ඒක ගැන. මෙච්චරකල් වෙන එව්වා ගැන කිව්වට, මේක හංගගෙන හිටියේ, 'හොඳ නෑ නේ ඉතිං' කියලා හිතලා. බලනකොට මේ අපි අතරෙම ඉන්න, මීමින්නෝ, අංකුට්ටෝ, හාල් දන්ඩෝ, කුණකටුවෝ, පඟරනැට්ටෝ, පොල් ඇච්චෝ, හොච්ච දිග්ගෝ, කංකුනාලෑ ඇත්තෝ,  බොට කඳාලා, ඔක්කොම දන්නවා. මේ තමුන්නැහැල වගේ පෘතග්ජනයෝ විතරයි නොදන්නේ. ඒ නිසා, තමුන්නාන්සේලාගේ පහන් සංවේගය හෙවත් ලාම්පු කණගාටුව සඳහා, ඔන්න අද කියනවා, කියනවා, කියනවාමයි. 

   හෝව් හෝව්, ඔච්චර තදවෙන්ඩ කාරී නෑ. මෙව්වා මෙහෙම මේ ඒකෑවර, සුටුස් ගාලා, කියන්ඩ පුළුවන් දේවල් නෙවෙයි. හුද්ද හිංගලෙන්, තාර බර ඇරලා, ලුණු ඇඹුල් දමා, පත අට එකට සිඳලා තමයි, කියන්ට ඕනැන්නේ. මෙන්න කටන්තරේ හෙවත්, මාතෘකාව හෙවත්, විෂයය හෙවත්, වෙන මොකක්හරි කමක් නෑ, අන්න ඒ අහවල් එක තමයි. 

   හෙහ් හෙහ් හෙහ්, කොහොමද? සුපිරියි නේද? 

  ඉතිං මහත්තයෝ මට බැනලා වැඩක් තියේද? මෙව්වා හදන්නේ ජීවිත නැති කරන්න තමයි. මෙව්වා ඉගෙනගත්තට, මොළේ තියන එවුන්, මෙව්වා හොයාගෙන මිනීමරන්න යන්නේ නැහැනේ. 

   මං මහත්තයලට කියලා දෙන්නේ, මෙන්න මෙහෙම දෙයක් තියනවා, ඒක මේවගේ ක්‍රියාකරනවා කියන ටික විතරයි. ඒ ගැන පොතේ දැනුමක් පමණයි දෙන්නේ. 

   කවුරු හරි හිතනවානම්, මේක බලලා, මේ ජාතියේ එකක් අරන්, පට පට ගාලා වෙඩි තියන්න පුළුවන් කියලා, ඒක නිකම්, දෙකොනින් හිනායන විහිළුවක් විතරයි. මේක හරියට ඉගෙනගන්න නම්, ප්‍රායෝගික පාඩම් පහක් තියනවා. එව්වා නොකර, මේ ලිපියක් කියවලා, මෙව්වා පාවිච්චි කොරන්න බැහැ. ගැස්සෙන පාරට, උරහිස් ඇටේ, (ඔව් සමහරවිට තවත් ඇට) කඩාගන්නවා විතරයි. 

   මෙව්වා එකක් හොයාගෙන, තමන්ගේ සතුරන් මරන්න හිතන කෙනා, මේ වගේ එකකින්ම නහිනවා. ඒකත් මතක තියාගන්නවා හොඳයි හිටං. 

විශ්මයජනක AK 47 ප්‍රහාරක රයිෆලය 

   හොඳයි, එහෙනම් අපි අද කතාකරන්නේ ඒ.කේ.47 ප්‍රහාරක රයිෆලය ගැනයි. AK 47 Assault Rifle. මා හිතන්නේ, යුද අවි පිළිබඳව, අවසාන වරට මා ඔබ සමග සාකච්ඡා කළේ, මෙන්න මේ ලිපියෙන්.  AK 47 අවිය ගැන ඔබ බොහෝ දේ දන්නවා. නමුත් ඒ දැනුම, තහවුරු කළ දැනුමක් බවට පත් කරන්නයි, මා උත්සාහ කරන්නේ. අද, පාසල් ශිෂ්‍යභටයන්ටත් මේ අවිය ගැන දැනුමක් ලබාදෙනවා. අපිනම්, පාසල් ශිෂ්‍යභටයන් හැටියට හිටපු කාලේ, ඉගෙනගත්තේ මෙන්න මෙව්වා. 

මේ ලිපිය ලියන්න කලින් ඔබට එක් කරුණක් අවධාරණය කළ යුතුයි. මෙම රයිෆලය ගැන කරුණු විස්තර කිරීමේදී, සෑමවිටම, අවියේ ඒ ඒ කොටස් පැහැදිළිව පෙන්වීම සඳහා, AK 47 වර්ගයේම රයිෆලයක පින්තූර සොයාගන්න අමාරුයි. ඒ නිසා, සමහර ස්ථාන වලදී පෙන්වන්නේ, ඊට ආසන්න, T 56 හෝ එවැනි නිෂ්පාදනයක පින්තූර වියහැකියි. නමුත්, එයින් ඔබේ දැනුමට බාධාවක්, අඩුපාඩුවක් , වන්නේ නැහැ.

AK 47 බිහිවීම 

    ඉතා කෙටියෙන් කියන්නේ. 

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාම සමයේදී රුසියානු හමුදා, ජර්මානු ආක්‍රමණික හමුදා ඉදිරියේ පසු බසින ලද අවස්ථා බොහොමයි. මෙයට ප්‍රධාන හේතුවක් වුණේ, ජර්මානු හමුදාව සතුවූ, Sturmgewehr 44 හෙවත්, STG 44 යන කෙටි නාමයෙන් හැඳින්වුන, (ජර්මානු භාෂාවෙන් ප්‍රහාරක රයිෆලය, මෝස්‌තර අංක 44) ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුවේ ප්‍රහාරයට මුහුණදීම, රුසියානු හමුදාවට, විශාල අභියෝගයක් වීමයි. 

  මේ කාලය වනවිට රුසියානු හමුදාව පාවිච්චි කලේ රුසියාවේ නිෂ්පාදිත,  PPSh-41 නමැති සබ් මැෂින් තුවක්කුවයි.

  දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමයේ අග භාගයේදී, එනම් 1945 දී පමණ, STG 44 තුවක්කුව දැකීමෙන් රුසියානු හමුදාව විශ්මයට පත්වුණා. STG 44 තුවක්කුවේ හැඩය, ක්‍රියාකාරිත්වය, රුසියානුවන් තුළ ලොකු ආසාවක් ඇති කළා. 

   රුසියානු PPSH 41 තුවක්කුව කෙටියි. එයට යෙදුවේ, කුඩා උණ්ඩයක්. 

   නමුත් STG 44 තුවක්කුව, දිග බටයකින් යුක්ත වූවාසේම, ලොකු උණ්ඩයක්ද යෙදිය හැකිලෙස නිපදවා තිබුණා. 

   වේගවත් ක්‍රියාකාරිත්වය, මීටර් 300 ක පමණ දුරකට සාර්ථකව වෙඩි තැබිය හැකි වීම, වැනි හේතු නිසා ද STG 44 වඩාත් දියුණු අවියක් බව පෙනීගියා.  මේ අවියට සටනක් දීමට හැකි අලුත්ම අවියක් නිපදවීම සෝවියට් දේශයට මහත් අභියෝගයක් වුණා. 

   ඒ අභියෝගය බාරගත්තේ, AK 47 අවියේ නිර්මාතෘ, දැනට වසර තුනකට පෙර අභාවප්‍රාප්ත වූ,  ලුතිතන් ජෙනරල් මිඛායිල් කලෂ්නිකොව් විසින්.

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමයේදී තුවාල ලබා, රෝහල්ගතව සුවය ලබමින් සිටියදී, කලෂ්නිකොව් ගේ යාබද ඇඳෙහි සිටි සොල්දාදුවා, ඔහුගෙන් මෙහෙම ඇසුවා.

 'හැම ජර්මන් සොල්දාදුවාටම මැෂින් තුවක්කුවක් තියනවා. අපේ සොල්දාදුවන් දෙතුන් දෙනෙකුගේ කණ්ඩායමකට විතරයි මැෂින් තුවක්කුවක් තියෙන්නේ. ඒ ඇයි?'

   මෙය කලෂ්නිකොව්ගේ සිතෙහි තදින්ම කිඳා බැස්සා. ඔහු අධිෂ්ඨාන කරගත්තා, සෑම රුසියානු සොල්දාදුවකුම, විශිෂ්ඨ ගණයේ මැෂින් තුවක්කුවකින් සන්නද්ධ කිරීමට. 1946 සිට ඇරඹි ඔහුගේ පර්යේෂණ නිමාවුනේ, 1947 දී Avtomat Kalashnikov = AK අවිය නිපදවීමෙන්. (රුසියානු භාෂාවෙන් අව්තමාත් යනු ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ ඔටෝමැටික් යන තේරුමයි) 

   මෙහි සඳහන් නොකළ තවත් විස්තර රැසක් තිබෙනවා. ඊළඟ කොටසේදී හෝ, අවශ්‍ය වුනොත් ඔබේ අදහස් වලට දෙන පිළිතුරු වලින්, ඒ තොරතුරු කියන්නම්. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 29 වැනි දින 0053 පැය 

මෙයාව මැරුවේ කොහොමද?

   මෙයා ගැන අමුතුවෙන් හැඳින්වීමක් කරන්න අවශ්‍ය නැහැ නේද? මට නම් මෙයා පත්තරකාරයෙක්.  මෙයාව හඳුන්වන්න වෙනත් මහ බර වචන මට නම් අවශ්‍ය නැහැ. මෙයා ඒ කාලේ පත්තර වලට ලියපු බොහොමයක් තොරතුරු මා කියවා තිබෙනවා. ඒවා සියල්ල පරම සත්‍යය ලෙසත්, සමබර හා සාධාරණ ප්‍රවෘත්ති ලෙසත් පිළිගන්නට මා සූදානම් නැහැ. නමුත් බහුතරය සාධාරණ විවේචන බව මා පිළිගන්නවා. ඔහුගේ දේශපාලන දර්ශනය කුමක්ද යන්න මට වැදගත් නැහැ. මට වැදගත් වන්නේ, ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙස ඔහු ඝාතනයට ලක්වීමයි. 

   2009 ජනවාරි මස 8 වැනි දින, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය වන්නේ ලංකාවේ දේශපාලන අවකාශය තුළ මෙන්ම ජනමාධ්‍ය අවකාශය තුළ ද, මහත් කම්පනයක් ඇතිකරමින්.

   ඔහුගේ ඝාතනය පිළිබඳව දැනට කෙරීගෙන යන පරීක්‍ෂණ අනුව, ඔහු යම් යම් රාජ්‍ය රහස් දැනසිටි බවත්, එම රහස්, මේ රටේ මහජනතාව වෙත හෙළිවීම වලක්වා ගැනීම සඳහා, ඔහුව ඝාතනය කරන්නට ඇතැයි සිතන්නට සාක්‍ෂි ඇති බවත්, ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ කියවෙනවා. 

   මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම ලංකාවට පමණක් සීමාවූවක් නොවෙයි. ඒ සඳහා කුප්‍රකට රටවල්, ලෝකය පුරා තිබෙනවා. ලංකාවත් එවැනි කුප්‍රකට රටක්. රිචඩ් ද සොයිසා ඝාතනයෙන් තමා, ඒ කුප්‍රකට බව, ලොව පුරා පැතිරීම ආරම්භ වුනේ කියා මා හිතනවා. 

   හොඳයි, දේශපාලන කරුණු පැත්තක දමා, මේ ලිපියෙන් මා අදහස් කරන්නේ, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය වන්නට ඇත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව, මා අනුමාන කරන කරුණු, ඔබේ දැනගැනීමට ලක්කිරීමයි. 

   මෙම ඝාතනය සිදුවූ කාලයේදී කියවුනේ, වෙඩි තැබීමකින්, ඔහු ඝාතනය වී ඇති බවයි. පසුව පළවූ පුවත් අනුව, යම් ආයුධයකින් ඔහුට ඇනීමෙන්, ඝාතනය කර ඇති බවට තොරතුරු පළවුනා. ඉතා මෑතකදී පලවූ විවිධ තොරතුරු කීපයක් මෙසේයි.

* උල් ආයුධයකින් අනින්නට ඇතැයි යන සැකය.

* විශේෂයෙන් සකසාගත් සිහින් දිග ලෝහමය කූරක් වැනි දෙයකින් අනින්නට ඇතැයි යන සැකය.

* දිය යට කිමිදී මසුන් දඩයම් කිරීම සඳහා පාවිච්චි කරන තුවක්කුවක් (Speargun) වැනි ආයුධයකින්  පහර දෙන්නට ඇතැයි අනුමාන කිරීම.

* ආරක්ෂක හමුදා සතු යම් විශේෂ අවියකින් පහර දෙන්නට ඇතැයි අනුමාන කිරීම.  (හෙල්ලයක් වැනි ආයුධයක්. එයින් පළමුව ඇන දෙවනුව එහි ඇති උපක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් මරණීය තුවාල ඇතිකළ හැකි ආකාරයේ අවියක්)

   මෙවැනි අවි ලංකාවේ ආරක්ෂක හමුදා සතුව ඇත හෝ නැත කියා ස්ථිරව කියන්නට මම නොදනිමි.  නමුත් එවැනි අවියකට සමාන අවියක්වත්, කිසිදු හමුදා අංශයක් සතුව තිබෙනු මම දැක නැත්තෙමි. මා හිටපු හමුදා සාමාජිකයකු වුනත්, මා නොදන්නා බොහෝ දේ, හමුදාව තුළ එදත් තිබෙන්නට ඇති, අදත් තිබෙන්නට පුළුවන්. 

   ඉහත ප්‍රකාශයන් සියල්ල පදනම් කරගනිමින් මා උත්සාහ කරන්නේ, ඔබේ දැනුමට යමක් එකතු කිරීම, මේ පිළිබඳව ඔබ සතු දැනුමෙන්, මම ද යමක් ඉගෙනගැනීම, මේ පිළිබඳව හරවත් සංවාදයක් ගොඩනැගීම, යන අපේක්ෂාවන් ඉටුකර ගැනීමටයි. 

1. උල් ආයුධයකින් අනින්නට ඇති 

  අනේ මන්දා, ඒ කියන්නේ පිහියකින් ඇන්නා කියලද? එහෙම තුවාල නෙවෙයිනේ තිබිලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා ඒ කතාව එතනින් අතාරිනවද? හැබැයි දැන් කාලේ මහා භයානක පිහියා ජාති තියනවා. 

   මේ වීඩියෝ එක බලන්නකෝ. මේ පිහියේ මිටට උණ්ඩයක් දාලා, වායු පීඩන බලයක් ලැබෙන, මහ අමුතු වෙඩි තැබීමක් කරන්න පුළුවන්. වීඩියෝ එකේ ආරම්භයේ සිට, 1.15 වෙලාව දක්වා බැලුවම ඇති.

   මේ ඇන්නේ වතුර බෝතලේකට නේ. මීට වැඩිය ටිකක් තද දේකට ඇන්නොත් මොකද වෙන්නේ? මේ බලන්නකෝ. තත්පර 54 යි. ඒ නිසා ඔක්කොම බලන්න.

   දැන් මොකද හිතෙන්නේ? මේ වගේ එකක් පාවිච්චි කරන්න ඇද්ද? හ්ම්......... ඒක තමා මටත් හිතෙන්නේ. තීරණයක් ගන්න අමාරුයි.

2. යකඩ කූරකින් අනින්න ඇති

   එහෙමත් අනියිද? මේ වැඩේට ඇවිත් තියෙන්නේ නිකං තුට්ටු දෙකේ, බජාර් එකේ අයියලා නෙවෙයි. ටිකක් වැඩකාරයෝ. ටිකක් නෙවෙයි ඉතිං හොඳම වැඩකාරයෝ. කොන්ක්‍රීට් වලට දාන යකඩ කූරක් උල් කරගෙන ඇවිත් අනින්න තරම්, උන් මෝඩ නැහැ. ඒ නිසා මම ඒ අදහස එතැනින්ම අතහරිනවා. නමුත් ඔබට පුළුවන්, මගේ අදහසට විරුද්ධව අදහස් දක්වන්න. 

3.  මසුන් මරණ තුවක්කුවකින් හෝ ආරක්ෂක හමුදා සතු ඒ ආකාරයේ විශේෂ ආයුධයකින් පහර දීම 

   හ්ම්............ඔන්න ඔතන නම් සලකා බැලිය යුතු කරුණු බොහොමයක් තියනවා. ඉස්සරවෙලා බලමුකෝ ඔය මාළු මරණ/අල්ලන දියයට තුවක්කුවේ වැඩකිඩ. දිය යට තුවක්කුව වැඩකරන්නේ මෙන්න මෙහෙමයි. විනාඩි 2.15 යි.

   මේ බලන්න, ප්‍රහාරයක් සඳහා මේ තුවක්කුව සූදානම් කරන හැටි. විනාඩි 1.28 යි.

   ඊළඟට බලමු, කොහොමද දඩයමක් කරන්නේ කියන එක. විනාඩි 1.20 දක්වා බලන්න.

   මේ තුවක්කුව ගොඩබිමදීත් පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් කියන එක ඔප්පුවෙන සාක්ෂියක්, මේ වීඩියෝ එකේ තියනවා. පළමුවැනි තත්පර 58 බලන්න. 

දැන්, මෙන්න මේ වාර්තාව කියවා බලන්න.

   දැන් මොකද හිතෙන්නේ? ලසන්තගේ එක් ඇසක් හරහා ගිය ලෝහ උලකින්, ඔහුගේ මොළයට සිදුවූ හානි නිසා, ඔහු මියගිය බව, මෙහි සඳහන් වෙනවා. 

   මට මතක්වෙනවා, කලකට ඉහතදී මා දුටු ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටියක්. මම ඒ චිත්‍රපටියේ නම (ජේම්ස් බොන්ඩ් එකකද මන්දා) මතක් කරන්නටත්, ඒ ජවනිකාවේ දැක්වෙන අවිය ගැන සොයන්නටත් දරන ලද උත්සාහයන්, ව්‍යර්ථ වුණා. ඒ අවියෙන් යමෙකුට ඇන, එහි මිටේ තිබෙන බොත්තමක් එබුවම, අවියේ තුඩේ අගින්, තියුණු කුඩා තල කීපයක්, මලක් පිපෙන්නාක් මෙන් විහිදෙනවා. එවිට අවිය ඇදලා ගත්තම, විශාල හානියක් කරගෙනයි අවියේ තුඩ එලියට එන්නේ. 

   ඉතිං, ලසන්තව මරන්න ඇත්තේ කොහොමද? මා හිතනවා මේ ගැන පරීක්‍ෂණ කරන අපේ ආරක්ෂක අංශ විසින්, වැඩිකල් නොගොස් මෙහි ඇත්ත නැත්ත සොයාගනු ඇතැයි කියා. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 25 දින 2356 පැය 

ගීතයෙන් ගීතය

   නෑ නෑ, ඒ අර සින්දු කියන තරගේ නේ. මේක එහෙම දෙයක් නෙවෙයි. මේක මගේ මතකය අවදි කිරීමක්. පැරණි ගීත සහ ගායක ගායිකාවන් හඳුන්වා දෙමින්, මීට පෙර මා ඉදිරිපත් කල ලිපිය මතකයි නේද? මේ දිනවල, සිංහල බ්ලොග් ලෝකය පුරා, ගීත සාහිත්‍යයට විශේෂ තැනක් දෙන ලිපි, නිතර ලියවෙනවා. ඇත්තටම, පැරණි සිංහල ගීත සාහිත්‍යය ගැන, මගේ මතකය යලිත් අවදිවුණේ,  පැරණි හින්දි ගීත සොයමින්, යූ ටියුබ් එකේ සැරිසරණ අවස්ථාවකයි. හින්දි සංගීතය තුලින්, සිංහල සංගීතය පෝෂණය වූ බව, ඔබ බොහෝ දෙනෙකු දන්නවා.

    මුල් කාලයේදී, හින්දි ගීත තනු වලට සිංහල ගීත නිර්මාණය කිරීම, බහුලව සිදුවුනත්, පසු කාලීනව, එහි වටිනාකමක් නැති බව අවබෝධ වූ නිසා, ස්වතන්ත්‍ර ගීත නිර්මාණය කෙරෙහි, දේශීය සංගීතඥයන් යොමුවුණ අතර, 1960 දශකයෙන් ඇරඹුණු, ස්වතන්ත්‍ර ගීත නිර්මාණය නිසා, හින්දි තනු කොපි කිරීම අතහැරී ගියා. එයට තවත් හේතුවක් වුනේ, එවැනි ගීත දැඩි ලෙස විවේචනයට ලක්වීමයි. 

   කෙසේ වෙතත් සමහර කොපි ගීත, අද දක්වාම ජනප්‍රියත්වයෙන් නම් ඉහලින් තිබෙනවා. ඔබෙන් බොහෝ දෙනෙකුගේ මතකයේ නැති, එවැනි ගීත කීපයක් හඳුන්වා දෙන්නයි, අද මා උත්සාහ කරන්නේ. මේ ගීත ඉදිරිපත් කරන්නේ, ඒ ඒ වර්ෂය අදාළ කරගෙන නෙවෙයි. මගේ මතකයට නැගෙන ආකාරයටයි. 

   'මං පොඩි කාලේ දැක්කට පස්සේ දැක්කේ අදයිනෙ ඔයා' නමැති ගීතය සැබවින්ම අතිශයින් ජනප්‍රියවූ ගීතයක්. මෙහි මුල් ගායකයාගේ නම හෙන්රි පෙරේරා වගේ තමයි මතක. මේ ගීතය, පසු කාලයක, ආර්.මුත්තුසාමි සංගීතඥයාගේ පුත්, මොහාන් රාජ් ගායනා කල බවත් මතකයි. මා මෙහි දක්වන්නේ, සිංහල සංගීතවේදියකු වන වික්ටර් විජයන්ත විසින්, එම ගීතය ගායනා කල අවස්ථාවක්.

   මෙතැන් සිට ඉදිරියට දක්වන සෑම වීඩියෝවක්ම, සම්පූර්ණයෙන් නැරඹීමට අවශ්‍ය නැහැ, ඔබේ අන්තර්ජාල දත්ත කෝටාව සීමිත නම්. පළමුවැනි විනාඩි එකහමාර පමණ නැරඹුවාම ඇති.  හඬ ඇසුවත් ඇති.

මං පොඩි කාලේ. 

   මේ ගීතයේ තනුව, 1957 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'තුම්සා නහින් දේඛා' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියේ ගීතයකින් ලබාගත් එකක්. මේ තියෙන්නේ එම ගීතය. 

   මොහිදීන් බෙග් සමග ජී.එස්.බී.රානි පෙරේරා ගායනය කරන, 'පෙම් පහන නිවී' නමැති ගීතය, නිතර ගුවන්විදුලියෙන් ප්‍රචාරයවූ ගීයක්. විශේෂයෙන්, ප්‍රේමයේ විරහව අත්විඳින තරුණ තරුණියන් අතර නිතර කියවුන, පෙම්පත් වල ලියවුන, ගීතයක්.

(අපේ කාලේ තිබුණේ එස්.එම්.එස්. ලව් නෙවෙයි. ප්‍රේම සාහිත්‍යයක්. පෙම්පත් කියන්නේ,එක්තරා ආකාරයක සාහිත්‍ය නිර්මාණ)

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1953 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ආ' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තියෙන්නේ එම ගීතය. 

   ජී.එස්.බී.රානි පෙරේරා විසින් ගායනා කල, 'බැඳි ආදරයට මාගේ පිටුපා යාවිද වෙන්වී' යන ගීතය, අතිශයින් ජනප්‍රිය ගුවන්විදුලි ගීතයක්. එම ගීතය පහත දක්වනවා.  

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ 1965 වර්ෂයේ තිරගතවූ 'අර්සු' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය. 

   එච්.ආර්.ජෝතිපාල ගායනය කල, 'මේ ජීවනයේ මුළු සංසාරේ' නමැති ගීතයට, වරක් ජනප්‍රිය සම්මානයක්ද ලැබුනා. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය.

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1972 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ප්‍යාර් කා ඝර්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ ඒ ගීතය. 

   මිල්ටන් පෙරේරා ගායනය කල, 'කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ කතාවක් කියන්නම්' නමැති ගීතය, අපේ කාලයේ පෙම්වතුන් අමන්දානන්දයට පත් කළ, ඔවුන්ගේ හද පතුළටම කිඳා බැසගත් ගීතයක්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය. 

   මේ ගීතයේ තනුවත්, ඉහත සඳහන් අර්සු චිත්‍රපටියේම එන ගීතයකින් ලබාගෙන තිබෙන්නේ. මේ තියෙන්නේ එම මුල් ගීතයයි. අර්සු චිත්‍රපටිය, ලංකාවේදී, ප්‍රදර්ශන වාර්තා බිඳහෙළු චිත්‍රපටියක්.

   1968 වර්ෂයේ තිරගතවූ, අක්ක නගෝ' නමැති සිංහල චිත්‍රපටියේ, ලතා වල්පොල ගායනා කල, 'ගලනා සීත ජලේ' නමැති ගීය, අතිශයින් ජනප්‍රිය ගීයක්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතයයි.   

   මේ ගීතයේ තනුව උපුටාගෙන තිබෙන්නේ, 1960 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ජිස් දේශ් මෛන් ගංගා බෙහ්තී හෛ' නමැති, හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ එම මුල් ගීතයයි. 

   1965 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'සත පණහ' සිංහල චිත්‍රපටියේ, සුජාතා අත්තනායක ගායනය කළ, 'මල්සරාට ප්‍රේම ලෝකෙ මාලිගා තනා' නමැති ගීතය, එකල ඉතා ජනප්‍රිය වුණා. මේ තිබෙන්නේ ඒ ගීතයයි. 

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1961 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'සසුරාල්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියේ එන ගීතයකින්. මේ තිබෙන්නේ එම හින්දි ගීතයයි.  

   

   මේ ලිපියෙන් කියවෙන්නේ, කලකට ඉහතදී  අහපු ගීත වුනත්, මෑත කාලේ අහපු ගීතයක් ගැනත් කියන්න හිතුනා. මෑත යුගයේදී, හින්දි ගී තනුවක් අනුකරණය කරමින් ගයන ලද සිංහල ගීතයක් තමයි, චම්පා කල්හාරි ගායනා කරන, 'මල්යායේ  සමනල්ලු' නමැති ගීතය. 

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1954 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ටැක්සි ඩ්‍රයිවර්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ එම ගීතයයි. බලන්න, මේ ජවනිකාවේ පෙනී සිටින නිළියගේ මුහුණ, අද ජනප්‍රිය හින්දි නිලියක් වන, ඓශ්වර්යා රායි ගේ මුහුණට බොහෝදුරට සමානයි නේද කියා. මේ නිළියගේ නම ශීලා රමානි.

   සමහර අවස්ථා වලදී, ප්‍රවීනයන් පවා, දැන හෝ නොදැන, අනුකරණ තනු සහිත ගීත ගායනා කර තිබෙනවා. මේ ඒ සඳහා උදාහරණ. 

   'පෙම්බර මධු' චිත්‍රපටියේ එන, 'පෙම්බර මධු මගේ' නමැති ගීතය හින්දි/උර්දු චිත්‍රපටියක එන ගීතයක තනුවක් අනුකරණය කිරීමක්.

   මේ තියෙන්නේ මුල් ගීතය 'චිරාග් කහාන් රෝෂනී කහාන්' නමැති චිත්‍රපටියෙන්.

   නන්දා මාලනීටත් වැරදුනාද? 

   නන්දා මාලනී ගයන, 'ඔබ අපෙයි ශ්‍රී ලංකා' නමැති ගීතය, ඔබ අසා ඇති බවට සැකයක් නැහැ.

 

   එම තනුවටම ගැයුණු, උර්දු ගීතයක් තමා මේ තියෙන්නේ. මේ ගීත දෙකෙන්, මුලින් නිර්මාණය වූයේ කොයි ගීතයද යන්න මට ගැටළුවක්.

    මෙවැනි ගීත සිය ගණනක් මතකයේ තිබුණත්, ඒ සියල්ල මෙහි දැක්වීම අවශ්‍ය නැති බවයි, මගේ හැඟීම. මේ ගීත ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අදහස් කළේ, අපේ ගායක ගායිකාවන් පහත් කොට දැක්වීමක් නොව, අතීතයේදී, ඉන්දීය සංගීතය, අපේ සංගීතයට කොතරම් විශාල බලපෑමක් කලේද යන්න පැහැදිළි කිරීමටයි. මේ හා සම්බන්ධ තවත් අතිරේක තොරතුරු, ඉතා දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කරන්නට තරම් කරුණුත්, මා මතකයේ තිබෙනවා. අනාගතයේදී, එම කරුණු ඔබවෙත ගෙන එන්නට සිතා සිටිනවා. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 10 වැනි දින 2324 පැය 

හරියට නොපැදපු 'මෝටර් බයිසිකල්'

   මම අද මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටිය නැරඹුවෙමි. චිත්‍රපටිය නරඹා, ආපසු නිවස වෙත වාහනය පදවන අතර, මා, මගේ බිරිඳ සහ, දියණියන් අතර ඇතිවූ සංවාදයද පදනම් කරගනිමින්, ඊට අමතරව තනිවම සිතමින් ආ කරුණු ද සලකා බලමින්, රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු, හරි බරි ගැසී පරිගණකය වෙත වාඩිවුණේ, සිනමා විචාරයක් කෙසේ වෙතත්,  මගේ සිතුවිළි අකුරු කරන්නටය. 

   මේ ලියන්නේ, අවංකවම මේ චිත්‍රපටිය ගැන මගේ හිතේ ඇතිවුණු අදහස් ය. ඒ අදහස් සමග ඔබ එකඟවීම මට අවශ්‍ය නැත. මා බලන්නේ මගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙනි. මගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන්නට ඔබ බැඳී නැති අතර, මම ද ඔබේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් හෝ එසේ නැතහොත්, මේ චිත්‍රපටියේ අධ්‍යක්ෂ වරයාගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන්නට බැඳී නැත්තෙමි. අප සියලුදෙනා ස්වාධීන පුද්ගලයන් බැවින්, ස්වාධීනව අදහස් දැක්වීමේ අයිතිය, මම මෙහිදී භුක්ති විඳින්නෙමි. 

   මේ චිත්‍රපටිය නරඹන්නට පෙර, අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසින් මෙම චිත්‍රපටිය පිළිබඳව ඉදිරිපත් කරන ලද ලිපිය කියවා තිබුනෙමි. කෙසේ වෙතත්, ඒ ලිපිය කියවා, මා මෙම චිත්‍රපටිය ගැන සිතා සිටි අදහස්, සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වූ බව, මුලින්ම කිවයුතුයි. එය, අජිත් පැරකුම්ගේ වරදක් නොවේ. ඔහු ලියන්නේ, ඔහුගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙනි. ඒ සඳහා පූර්ණ නිදහස හා අයිතිය ඔහුට ඇත. 

  මගේ මතකයේ හැටියට, චිත්‍රපටියක් යනු කුමක්ද යන්න තේරුම් ගතහැකි ආකාරයට, මා චිත්‍රපටි නැරඹීම ආරම්භ කලේ, 1960 දශකයේ අග භාගයේදීය. මගේ සිනමා ගුරුවරයා වූයේ, සැබෑ ජීවිතයේදී ද ගුරුවරයකු සහ පුවත්පත් චිත්‍ර ශිල්පියකු වූ, මගේ බාප්පාගේ පුතාවන, විරාජිත් මහේන්ද්‍ර ආර්යසිංහ ය. ඔහු මට, සිංහල , ඉංග්‍රීසි, හින්දි, චිත්‍රපටි රාශියක් නැරඹීමේ අවස්ථාව සලසා දුන් අතර, එසේ නැරඹීමෙන් පසු, ඒ චිත්‍රපටි ගැන, මා සමග සාකච්ඡා කරමින්, යම්කිසි විචාරයක යෙදීමටත්, එකල පුවත්පත්වල පළවුණ සිනමා විචාරයන් කියවීම සඳහා, මා පෙළඹවීමටත්, ක්‍රියාකළේය. 

   මේ වනවිට මා, යටත් පිරිසෙයින්, චිත්‍රපටි 500 ක් පමණ නරඹා ඇතැයි සිතමි. සිනමාහල් වලදී ද, වීඩියෝ කැසට් මගින් ද, ඩීවීඩී තැටි වලින් ද, අන්තර්ජාලයෙන් බාගත කරගැනීමෙන් ද, සිංහල, ඉංග්‍රීසි, හින්දි සහ සමහර වෙනත් භාෂා වලින් නිපදවා ඇති චිත්‍රපටි ද, නරඹා ඇත්තෙමි.

   මෙතෙක් මා චිත්‍රපටියකදී අසා ඇති, අතිශයින් කර්ණ කඨෝර, අවිනීත, අසංවර, ජුගුප්සාජනක, බෑඟිරි ගෑමක් අසා ඇත්නම්, එය මේ 'මෝටර් බයිසිකල්' චිත්‍රපටියේ, 'ඊනියා පසුබිම් ගීත' ලෙස ඔබා ඇති, විප්‍රකාරයන් බව ඉඳුරාම ප්‍රකාශ කරමි. මේවා ගීත නම්, මහ පාර අයිනේ,  පදික වේදිකාවේ සිඟා කමින්, ජපන් මැන්ඩලීනයකින්, 'අඩු කුලේ කියාලා අසරණයා' ගීතය, යන්තමින් වයන යාචකයා, මහා ගාන්ධර්වයෙකැයි, මම නොබියව කියමි. මුළු චිත්‍රපටිය පුරාම පැතිරී තිබුණු, මේ අප්‍රසන්න බව, අමාරුවෙන් ඉවසා සිටියෙමි. 

   මෙහිදී අධ්‍යක්‍ෂ වරයාට එක් දෙයක් කීමට කැමැත්තෙමි. රැඩිකල් සංගීතය කියා දෙයක්, අද්‍යතන සමාජය විසින් සම්මත කරගෙන තිබෙන්නට පුළුවන්. එය සම්මතයක් විනා, සම්ප්‍රදායක් හෝ, යම් මූලධර්ම මත පිහිටි දෙයක් නොවේ. 'ඒක තමා ඕයි  එව්වට රැඩිකල් කියන්නේ' කියා, අධ්‍යක්‍ෂවරයා කියන්නේ නම්, ඒ රැඩිකල් කම මටනම්, සුනඛයකුගේ පශ්චාද් භාගයේ බැඳී මීයක් හා සමානයැයි කියමි. 

   මුල මැද අග සහිත කතා හෙවත්, 'ඔන්න එකෝමත් එක රටක' කියා පටන්ගෙන, 'ඉක්බිති සියල්ලෝ සතුටින් ජීවත් වූහ' යනුවෙන් අවසන් කරන චිත්‍රපටි, දැන් යල් පැනගොස් ඇති බවත්, ප්‍රේක්ෂකයාගේ මනස තුළ යම් කම්පනයක් ඇතිකොට, ඒ ඔස්සේ, ඔහුද චිත්‍රපටියේ පාත්‍ර වර්ගයාගේ සමාජයේ සාමාජිකයකු ලෙස සිතන්නට පොළඹවන චිත්‍රපටි, වර්තමාන ලෝකයේ සිනමා නිර්මාණවල පදනම වී ඇති බවත්, එය එසේම වියයුතු බවත්, මම පිලිගනිමි. 'රෂොමොන්' වැනි චිත්‍රපටියක ඇති එකී සුවිශේෂී ලක්‍ෂණය, සිනමාව, කොතරම් ප්‍රබල ලෙස, මානව චර්යාවන් විග්‍රහ කිරීමේ මාධ්‍යයක් ලෙස භාවිත කළහැකිද යන්නට, එක් උදාහරණයක් පමණි. 

   නවක සිනමාවේදීන්, නවමං ඔස්සේ ගමන් කිරීම, සතුටට කරුණකි. එහෙත්, එකී නවමං, සිනමානුරූපී වන්නේද නැද්ද යන්න පිළිබඳව, සැලකියයුතු තරම් බරපතළ මට්ටමෙන් සිතා බැලීමට ද, අධ්‍යක්‍ෂ වරුන් උත්සුක වියයුතුය.

   මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන නළුවා, මීට පෙර මම කිසිදු චිත්‍රපටි/ටෙලි නාට්‍ය/ නිර්මානයක දැක නැත්තෙමි. එබැවින්, මට ඔහු නවක නළුවෙකි. සමනලී ෆොන්සේකා නමැති නිළිය, මා මුල්වරට දුටුවේ, ටෙලි නාට්‍යයකිනි. එහිදී ඇයට පැවරී තිබුණේ, බොළඳ තරුණියකගේ චරිතයකි. එහිදී ඇය, සෑහෙන තරම් සාධාරණයක්, එම චරිතයට ඉෂ්ඨ කළාය.  

   මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටියේ දී, මේ නළු නිලි යුවල, අධ්‍යක්‍ෂවරයා විසින් කියාදුන් අභ්‍යාස, (drill) අකුරටම කර පෙන්වනු විනා, කිසිදු රංගන වින්‍යාසයක්, ප්‍රතිභාවක්, නොපෙන්වයි. මට මතක්වුනේ, 'හෝ ගානා පොකුණ' චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන නිළිය වූ, අනසුයා සුබසිංහ ය. (නම හරිද මන්දා) හෝ ගානා පොකුණේ ඇය දැක්වූ රංගන ප්‍රතිභාව, ප්‍රවීණයන්ට පවා අභියෝගාත්මක බව, මගේ අදහසයි. මෝටර් බයිසිකල් නළු නිළි යුවල, අධ්‍යක්‍ෂ වරයාගේ සෘෂි භාෂිතයෙන් එකදු මිලි මීටරයක්වත් වෙනස් වී, ස්වාධීනව යමක් කිරීමට උත්සාහ නොකිරීම නිසා, ඔවුන් සතු යම් රංගන කුසලතාවක් ඇත්නම්, එය මොටවී ගොස් ඇත්තේ ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙසටය. 

   වීණා ජයකොඩි, නෙතලී නානායක්කාර, දෙදෙනා අධ්‍යක්‍ෂ වරයා විසින් පාවිච්චි කරන්නේ නිකම් සක්ක ගල් දෙකක් ලෙස පමණි. වීණා ජයකොඩි, ඇගේ මව වූ රෝහිනී ජයකොඩි මෙන්ම, ජනප්‍රිය නිළියක මිස දක්‍ෂ නිලියක් නොවේ. අම්මා සහ, පියා නැති පුතා අතර සම්බන්ධය, මීට වඩා තීව්‍ර ලෙස දැක්වූවානම්, කතාවේ ගැඹුරක් ඇතිකළ හැකිව තිබුන නමුත්, කණගාටුදායක ලෙස එය චිත්‍රපටියෙන් ගිලිහී ඇත. 

   කුමාර තිරිමාදුරට රඟපෑමට චිත්‍රපටි හෝ ටෙලිනාට්‍ය නැත්නම්, ත්‍රිරෝද රථයක් පදවා ජීවිකාව ගැටගසාගනීම යෙහෙකි. 

   අනෙකුත් සුළු චරිත සඳහා ගෙන තිබෙන නවක නළු නිලියන්, ඉදිරියේදී, රංගනය ගැඹුරින් හදාරනු ඇතැයි සිතමි. ඔවුන් ගැන දැන්මම යමක් කීමට, මම ඉක්මන් නොවෙමි. 

   මහේන්ද්‍ර පෙරේරා, හැමදාම, මේ චිත්‍රපටියේ දැක්වෙන ආකාරයේ චරිත වලට කොටු නොවී සිටින්නට උත්සාහ කරනවානම් හොඳයි. ප්‍රධාන නළුවා, මහේන්ද්‍ර පෙරේරාගෙන් බයිසිකලය මිලදීගන්නා අවස්ථාවේදී, මහේන්ද්‍ර පෙරේරාගේ ප්‍රතිභාව ඉදිරියේ, ප්‍රධාන නළුවා දැඩි පසුබෑමකට ලක්වෙයි. 

   ට්‍රැෆික් පොලිස් විහිළු, පාක් එකේ ලව් කරන විහිළු, අද්‍යතන තරුණ පරපුරේ ගැටළු විග්‍රහ කිරීමක් ලෙස, මම නොදකිමි. යටත්පිරිසෙයින්, පෞද්ගලික අංශයේ රැකියා ස්ථානයක, මෙවැනි තරුණයන් සූරාකෑමට ලක්වන හැටි, ඔවුන් බලාපොරොත්තුවන සංගීත ලෝකය තුළ ඇත්තේ ද, නවකයන්ගේ හැකියාව විකුණාගෙන කෑමක් බව පෙන්වාදෙන අවස්ථා නිරූපනයක් ඇතිකලානම්, මීට වඩා අර්ථවත් ලෙස, මේ පරපුර, 'විහින්ම පැන නැසීයන' ඛේදවාචකයේ මහත නිරූපණය කරන්නට ඉඩ තිබුනි.

   චිත්‍රපටියක් වේගයෙන් ගලායාම පමණක්, එහි සාර්ථකත්වයට හේතු නොවේ. සංස්කරණ ශිල්පියා, රූප ඡේදනය කරන සමහර අවස්ථා, නිකම් කතුරෙන් කපා ඇලවීමක් වැනිය. පෙම්වතුන් යුවල මෝටර් බයිසිකලයේ යන අවස්ථා කීපයකදී, ඒ දුර්වලත්වය දකින්නට ලැබුණි. ආලෝක කරණයේදී සෑහෙන තරම් සාර්ථක බවක් දුටුවෙමි. 

   අවසාන ජවනිකාවේදී,  ප්‍රධාන නළුවා, රාත්‍රියේ පාර දිගේ ඇවිද එන අවස්ථාවේදී, පාරේ විදුලිපහන් කණු වලින් ආලෝකය පතිත වන ආකාරය, සාර්ථකව සකසා නැත. නළුවාට සමාන්තරව ගෙනයන ආලෝක කදම්බය, දැඩි කෘත්‍රිම බවක් පෙන්වයි. හිසට ඉහලින් මාරුවන (අඩුවී වැඩිවන) ආලෝක ධාරාවක් යෙදවූයේ නම් වඩාත් උචිතයි. 

   වෙඩි හඬ ඉදිරිපත් කිරීම අතිශයෙන් අසාර්ථකය. පිස්තෝල වෙඩිල්ලක හඬ, බටහිර චිත්‍රපටියකින් අසා, ඒ අනුව හඬ මුසුකලානම් වඩාත් උචිතයි. මෙතන ඇහෙන්නේ ගල්බෝර හඬකි. 

   මේ අධ්‍යක්‍ෂවරයා, අද්‍යතන තරුණ පරපුරවෙනුවෙන් හඬක් නගන්නට දරන ලද උත්සාහය ප්‍රශංසනීයය. ඒ සඳහා ඔහු යම් අධ්‍යයනයක් කර ඇති බවත්, යම් වෙහෙසක් දරා ඇති බවත් පෙනීයයි. කෙසේ වෙතත්, අද්‍යතන තාරුණ්‍යයේ සැබෑ ගැටළු ප්‍රාමාණික ගැඹුරකින් නිරූපණය කරන්නට 'මෝටර් බයිසිකල්' චිත්‍රපටිය 100%ක් සමත් නොවුනද, සමාජයේ අවධානය දිනාගැනීමට සමත් නිර්මාණයක් ලෙස මෙම චිත්‍රපටිය හැඳින්විය හැකිය. 

මේ අධ්‍යක්‍ෂවරයා,  තවදුරටත් සිනමාව හදාරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරමි. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 11 වැනි දින 2345 පැය   

වඩු කිරිල්ලිගෙ කතාව

වඩු කිරිල්ලිගෙ කතාව අහලා නැද්ද? අහපු අයත් ඇති, නොඅහපු අයත් ඇති. අහපු අයගේ මතකය අලුත් වෙන්නත්, නොඅහපු අයගේ රසවින්දනය සඳහාත්, විශේෂයෙන්ම අපේ දරුවන්ට කියාදීම සඳහාත්, මේ කතාව මෙහෙම සටහන් කරන්නේ, කුඩා කාලයේදී මට මේ කතාව කියාදුන්, මගේ අම්මා බුදුවේවා! කියන ප්‍රාර්ථනයත් සමගයි.

මගේ අම්මා ගුරු දෙගුරු කියන දෙවර්ගයටම අයත් වෙනවා. අම්මා නිවසේදී මට දෙගුරුන් ගෙන් එක්කෙනෙකු වූ අතර, පාසලේ පහල බාලාංශ පන්ති වලදී, මගේ පන්ති භාර ගුරුතුමිය වුණා.

ඒ කාලේ අදවගේ රූපවාහිනී කාටූන් තිබුණේ නැති නිසා, අම්මලා, කිරි අම්මලා, ආච්චිලා, සීයලා, කිරි අත්තලා, කියාදුන් මෙවැනි කතා වලින්, ඉතා අගනා චිත්තරූප, දරුවන්ගේ මනසේ වර්ධනය වූ අතර, ඔවුන්ගේ චින්තනය මෙන්ම චර්යාව වෙනස් කරන්නත්, එයින් යහපත් බලපෑම් ඇතිවුණා.

හොඳයි, මෙන්න මේකයි කතාව. හෝව්! කතාව කියන්න කලින් තවත් එක දෙයක් කියන්න තියනවා. කතාව අහන ගමන් හූමිටි තියන්න ඕනේ. එහෙමයි ඒ කාලේ අපේ වැඩිහිටියෝ, මේ කතා අපිට කියලා දුන්නේ.

ඔන්න එකෝමත් එක රටක වඩු කිරිල්ලියක් හිටියා. මේ වඩු කිරිල්ලී ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ගල ඇතුළට ගියා. වඩු කිරිල්ලී දුකෙන් කෑගහමින්, උදව්වට කෙනෙක් හෙව්වා, බිත්තරය ගල ඇතුලෙන් එලියට ගන්න. වඩු කිරිල්ලී ගියා ගල් වඩුවෙක් ළඟට, ගිහින් මෙහෙම කිව්වා.

‘අනේ ගල් වඩුවෝ, ගල් වඩුවෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, අනේ ඒක අරන් දීපන් ගල් වඩුවෝ..........’ කියලා.

ගල් වඩුවා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ගල් වඩුවා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, ඌරෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ ඌරට කිව්වා,

‘අනේ ඌරෝ ඌරෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාපන් ඌරෝ............’ කියලා.

ඌරා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ඌරා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, ගිනිගොඩක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ ගිනිගොඩට කිව්වා,

‘අනේ ගින්දරේ ගින්දරේ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාපන් ගින්දරේ............’ කියලා.

ගිනිගොඩ වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ගිනිගොඩ කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, වතුර වලක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ වතුර වලට කිව්වා,

‘අනේ වතුරේ වතුරේ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාපන් වතුරේ............’ කියලා.

වතුර වල වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

වතුර වල කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, අලියෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ අලියට කිව්වා,

‘අනේ අලියෝ අලියෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව වතුර වල බීලා දාපන් අලියෝ............’ කියලා.

අලියා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

අලියා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, කටුස්සෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ කටුස්සට කිව්වා,

‘අනේ කටුස්සෝ කටුස්සෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව වතුර වල, බීලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව අලියාගේ, හොඬේ අස්සට රිංගපන් කටුස්සෝ............’ කියලා.

කටුස්සා කිව්වා, ‘හරි හරි මං ඒ වැඩේ කරන්නං’ කියලා.  

ඔන්න කටුස්සා දුවගෙන දුවගෙන ගියා අලියගෙ හොඬේ අස්සට රිංගන්ඩ,

අලියා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගියා වතුර වල බීලා දාන්ඩ,

වතුර වල බයවෙලා ගලාගෙන ගලාගෙන ගියා ගිනිගොඩ නිවලා දාන්ඩ,

ගිනිගොඩ බයවෙලා ඇවිලීගෙන ඇවිලීගෙන ගියා ඌරව පුච්චලා දාන්ඩ,

ඌරා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගියා ගල් වඩුවගෙ හේනේ තියන අල බතල කාලා දාන්ඩ,

ගල් වඩුවා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගිහින්, ගල පලලා, වඩු කිරිල්ලිගෙ බිත්තරේ අරන් දුන්නා.

වඩු කිරිල්ලී කටුස්සට පින් දීලා, බිත්තරෙත් අරන්, සතුටෙන් ගෙදර ගියා.

මේ කතාවේ ආදර්ශය කුමක්ද කියා, ඔබ කියනවානම් හොඳයි. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 5 වැනි දින 0938 පැය