අපිට ගැහුවා - අපිත් ගැහුවා (තුන්වැනි කොටස)

   මේ ලිපියේ පළමුවැනි කොටස සහ දෙවැනි කොටස කියවූ බොහෝ දෙනෙකුගේ ඉල්ලීම වුණේ, තුන්වැනි කොටසත් ඉක්මනින් පලකරන ලෙසයි. නමුත්, සති අන්තයේදී නොසිතූ ලෙස මා අතිශයින් කාර්ය බහුල තත්වයකට පත්වුණා. අද (ජූලි 11 වැනිදා) තමයි නිදහසක් ලැබුනේ, මේ කොටස ලියන්න.  පසුගිය ඊලාම් යුද්ධයේදී, අපේ හමුදාව මෙන්ම, LTTE ත්‍රස්තවාදීන් ද, බංකර් සාදාගෙන සටන් කල බව, ඔබ අසා තිබුනත්, රූපවාහිනී සහ/හෝ පුවත්පත් වාර්තා ඔස්සේ, එවැනි බංකර් වල පින්තූර දැක තිබුණත්, මොකක්ද මේ බංකර් යුද්දේ කියා, ඔබෙන් බොහෝ දෙනෙකු නොදන්නවා ඇති. ඇත්තටම, බංකර් යුද්දේ කියා කට වචනෙට කිව්වත්, යුද භූමියේ පවත්වාගෙන යන ආරක්‍ෂක ප්‍රදේශ මොනවගේද, ඒ ආශ්‍රිත සටන් සිදුවන්නේ කෙසේද, යන්න පිළිබඳව, ඔබේ දැනුම පුළුල් කිරීමයි, මේ ලිපි මාලාවේ අරමුණ. 

   පසුගිය ලිපි කියවීමෙන් ඔබ දැනගත්තා, අපි තවමත් LTTE ප්‍රහාර වලක්වා ගැනීම සඳහා ආරක්ෂක පියවර ගනිමින් සිටින බව. කටුකම්බි දැමීම, කොන්සර්ටිනා වයර් දැමීම, ලී උල් හිටවීම, වැනි උපක්‍රම අපි කළා. නමුත්, ලෝකයේ කොහෙවත් නැහැ, බංකර්, 100% ක් සතුරු ප්‍රහාර වලින් වලක්වාගත හැකි ක්‍රමයක්. 

   දැන් අපි ආරක්‍ෂාව තවත් වැඩිදියුණු කිරීමේ උපක්‍රම වලට අවතීර්ණ වුණා. ඒ තමයි, පුද්ගල නාශක බිම් බෝම්බ, ක්ලේමෝ බෝම්බ, ජම්පින්ග් මයින්ස්, ට්‍රිප් ෆ්ලෙයාර්ස්, වැනි දේ ආරක්‍ෂක වලල්ලේ සවිකිරීම. මේ වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගැන මා මීට පෙර ඔබට අවම වශයෙන් දෙවතාවක් පමණ කියා දී තිබෙන නිසා නැවත මෙතන කියන්නේ නැහැ. මෙතනින් එක ලිපියක් සහ මෙතනින් තවත් ලිපියක් බලන්න පුළුවන්. 

   මේ වනවිට අපේ පිරිස් බලය වැඩිවුනා, නව බඳවාගැනීම් නිසා. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, ප්‍රධාන බංකර් පේලියට පසුපසින් තවත් බංකර් සාදා, ඇතුලට රිංගන සතුරන්, සාර්කථව මර්දනය කිරීමටත්, බංකර් පේලියේ කොතැනකට හෝ සතුරු ප්‍රහාරයක් එල්ල වනවානම්, ආධාරක භට පිරිසක් යැවීමටත් හැකියාව ලැබුණා. තවත් දෙයක් තිබුණා. ඒ කාලේ අපේ සමහර නොදියුණු ලක්ෂණ යුද භූමියේත් ප්‍රදර්ශනය වුණා. ඒ මෙහෙමයි. අපි හිතමු බංකර් පේලියේ බංකර 50 ක් එක රෙජිමේන්තුවකට අයත් බලඇණියක් විසින් ආරක්ෂා කරනවා. එතැනින් එහාට ඉන්නේ වෙනත් බලඇණියක අය. මෙහෙම වුනාම, මුල් කාලයේදී, උන් එකාට එකා කතා නැහැ. මූණ බලන්නේවත් නැහැ. ඒ වගේ තැන්වලට කොටි ගැහුවම, මේගොල්ලෝ අරගොල්ලන්ගේ වැරැද්ද නිසා වුණේ කියනවා. ඒගොල්ලෝ මේ ගොල්ලන්ගේ වැරදි කියනවා. මේකට අපි හොඳ විසඳුමක් හොයාගත්තා. බලඇණි දෙකක භටපිරිස් යාවෙන ස්ථානයක තිබෙන බංකර් 5 ක් පමණ, ඒ බලඇණි දෙකේම සෙබළුන් මිශ්‍ර කර යෙදවීම තමයි, විසඳුම. ඔන්න අර වාද භේද අමතක වෙලා, ලෙඩේ හොඳවුණා. ඒ විතරක් නෙවෙයි, අපි ඉගැන්නුවා, මේ බල ඇණියට පහර එල්ලවනවා නම්, යාබද බලඇණියෙන්, ආධාරක වෙඩි, (මෝටාර්/මැෂින් තුවක්කු වැනි) ලබා දෙන්නත්, අවශ්‍ය නම් භටපිරිස් පවා එවන්නත්. අනේ අම්මපා, අපේ සමහර ජරා ගති, හමුදාවෙදි වත් නවත්තගන්න බැරි හැටි. 

   දීර්ඝ කාලයක් බංකර්වල ඉන්නකොට හැදෙනවා, 'බංකර් මානසිකත්වය'. අර, දූපත් මානසිකත්වය වගේ. ඒ කියන්නේ, බංකරය ඇතුලෙම ඉන්න තමයි බලන්නේ. ඉස්සරහට ගිහින් යුද්ධ කරන්න කැමති නැහැ. එහෙම කරන්න බැහැ. බංකර් වලට ඉස්සරහින් දාලා තියන බිම්වෙඩි, කටු කම්බි, ආදිය වගගෙන කැලේ වැවෙනවා. ඒවා පරිස්සමෙන් සුද්ධ කරන්න ඕනේ. නැත්නම් ඉස්සරහා මොකුත් පේන්නේ නැහැ. සතුරා ඇවිත් ඒවා ගලවාගෙන ගියත් දන්නේ නැහැ. ඒ නිසා කැලේ කපන්නම ඕනේ.

   (බිම් වෙඩි වැලලුවාම, ඉංජිනේරු රෙජිමේන්තුවෙන්, අපිට ලැබෙනවා, බිම්වෙඩි කෙතේ සිතියමක්. ඒ අනුව, බිම්වෙඩි තිබෙන තැන් හොයාගන්න පුළුවන්. බිම්වෙඩි වැළලීම, ඉංජිනේරු රෙජිමේතුවේ කාර්යයක්. අපිට බැහැ, හිතෙන හිතෙන තැන්වල බෝම්බ වලලන්න) 

  බංකරේටම වෙලා හිටියොත්, සතුරා අපේ දෙපරැන්ද අස්සටම ඇවිත්, කොරන්ඩ ඕනේ ඔක්කොම දේවල් කොරලා යයි.   ඒ නිසා අපි යන්න ඔනේ සතුරා ඉන්න භූමියට. දවල් කාලයේදී නම් උස ගහකට නැග්ගොත් ඈත පේනවා. අපි එකට කියන්නේ නිරීක්ෂණ මුරය කියලා. Observation Post ඒ වගේමයි, රෑටත් බංකර් පේලියෙන් ඉදිරියට ගිහින්, සතුරා එනවද බලන්න ඕනේ. ඒකට කියන්නේ, සවන්දීමේ මුරය Listening Post ඉතිං කොහොමද අර බෝම්බ වළලලා තියන භූමිය උඩින් එලියට යන්නේ එන්නේ? හෙහ් හෙහ්, ඒකට පොඩි සලකුණු දාලා තියනවා, පුංචි අඩිපාරක් ඉතුරුවෙන්න. ඒ විතරක් නෙවෙයි. 

   අපි පටන්ගත්තා මුර සංචාර වල යෙදෙන්නට. එයින් හැකිවුනා, ඉදිරි භූමියේ ඉන්න කුඩා සතුරු කණ්ඩායම්, අන්ද මන්ද වන ආකාරයේ ප්‍රහාර එල්ල කරන්නට සහ ඔවුන්ගේ සැලසුම් අවුල් කරන්නට. එමෙන්ම අපි, දිවා රාත්‍රී දෙකේදීම, බංකර් වලට ඉදිරි භූමියේ, රැකසිට පහරදීම් යෙදෙව්වා. එහි ප්‍රතිඵලය වුණේ, අපේ බංකර් වලට ගහන්න එන සතුරු කණ්ඩායම්, අපි අතින් විනාශවීමයි. එයින්, සතුරාගේ චිත්ත ධෛර්යය, බරපතල ලෙස බිඳවැටෙනවා.

   මේ කාලය වනවිට, කොටින් අපේ බංකර්වලට RPG ප්‍රහාර එල්ල කරන තරමට වැඩිදියුණුවී හිටියා. ඒ නිසා අපේ බංකර්වල ආරක්‍ෂාව සඳහා බර මැෂින් තුවක්කු යෙදෙව්වා.  GPMG, .50 සහ 12.7 වැනි මැෂින් තුවක්කු මේ ආකාරයට යොදවාගත්තා. මෙතැනදී පොඩි න්‍යායාත්මක කරුණක් තියනවා කියන්න. 

   මේ විදිහට, බර මැෂින් තුවක්කුවක්, සතුරාට එකවර සොයාගැනීමට නොහැකිවන ආකාරයට, යුද භූමියේ සැඟවුණු ස්ථානයක සවිකර, සතුරා අපට පහර එල්ල කරන කෝණයට වඩා වෙනස් කෝණයකින්, අපේ ප්‍රහාරය එල්ල කිරීමයි ඒ න්‍යාය. මෙය හඳුන්වන්නේ, Enfilade fire from Defilade position යනුවෙන්. හම්මේ.........සැර වැඩියි නේද? හරි හරි, ඒක අමතක කරන්නකෝ. මෙහෙම හිතන්න. සතුරා, අපි ඇති කියලා හිතාගෙන තියන වෙඩි, අපට නොවදින තැනක හැංගිලා, අපේ මැෂින් තුවක්කුවෙන් සතුරාව කම්බස් කිරීම. දැන් හරිනේ. ඔය පහලින් තියන පින්තූරේ බලන්න. 

  අර සතුරා කියන වචනේ තියන තැන, ඊතලෙන් පෙන්වන්නේ, සතුරා අපිව හොයාගෙන එන දිශාව. එහෙම වෙන්නේ, සතුරාට පෙනෙන අපේ බංකර් තියෙන්නේ ඒ පැත්තේ නිසා. නමුත් ඔය අස්සේ එක තැනක, අපි මැෂින් තුවක්කුවක් හයිකරනවා, බංකරයක් ඇතුලේ හෝ වැලි ගෝනි ආවරණයක (කොළ අතු එහෙම ගහලා හංගලා) ඒ මැෂින් තිවක්කුවෙන් එල්ලවන වෙඩි පහර, සතුරාගේ මූනට නෙවෙයි වදින්නේ හරහට. පේනවද මූනට මූණ දාලා, අපේ එක පිරිසක් වෙඩි තියනවා, බංකර් වල ඉඳලා. නමුත්, මැෂින් තුවක්කු පාර වදිනකොට, සතුරා හොල්මන් වෙනවා, ඒ හොහෙන්ද වෙඩි එන්නේ කියලා. නමුත් ඒ පැත්ත බලන්නත් කලින් සතුරා සුන්.

   මීළඟට අපි යුද්ධ ටැංකි සහ සන්නාහ සන්නද්ධ රථ යොදාගත්තා,  සන්නද්ධ රථ, ආරක්ෂක වළල්ලට ගෙන එන්න නම්, රළුවට හෝ සැකසුණු පාරවල් අවශ්‍යයි. ඒ වගේම, සතුරු RPG ප්‍රහාර වලින් වැළකී, පොළොවට හැකිතරම් ආසන්නව පැතිරී යන ලෙස, සන්නද්ධ රථවල තිබෙන මැෂින් තුවක්කු වලින් ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා, බංකර් පේලියේ අතරින් පතර, සුදුසු ස්ථාන සැකසිය යුතුයි. ඒවා හඳුන්වානේ Hull down position යනුවෙන්. හල් - Hull කියන්නේ, සන්නද්ධ රථයක ඉදිරිපස කොටස. ඒ කොටස පොළොවේ මට්ටමට පහතින් සිටින ලෙස පොළොව කපා සැකසුවාම, පොළොවට ආසන්න මට්ටමෙන් යන ලෙස, වෙඩි තියන්න පුළුවන්. සතුරු යුද ටැංකියකට වත්, එකවර අපේ ටැංකිය ඉලක්ක කරගන්න අමාරුයි. (LTTE එක කවදාවත් යුද්ධ ටැංකි වලින් යුද්ධ කලේ නැහැ) බලන්න පහල තියන පින්තූරය. ඔය තියෙන්නේ Hull down කරලා. 

  මේ අතරේ අපි, මෝටාර් අවි වලින්, ඉදිරි භූමියට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම පටන්ගත්තා. භූමියේ තිබෙන අපේ සෑම බංකරයක්ම, GPS තාක්ෂනය මගින්, අක්ෂාංශ දේශාංශ අනුව අංකනය කළා. ඒ අනුව, අංක 1 බංකරය කිව්වොත්, පසුපස භූමියේ ඈතින් තියන, බලඇණි මූලස්ථානයේ හෝ බලසේනා මූලස්ථානයේ තිබෙන සිතියමෙන් බලා, හරියටම ඒ බංකරයට ඉදිරියෙන් පිහිටි භූමියට, මෝටාර් හෝ කාලතුවක්කු වෙඩි එවන්නට හැකියාව ලැබුණා. 

   නමුත් මෙහෙම කර කර ඉන්න බැහැ හැමදාම. අපි භූමිය අත්පත් කරගනිමින් ඉදිරියට යායුතුයි. යුද්ධය අවසන් කළයුතුයි. ජයග්‍රහණය අනිවාර්යයෙන් ලබාගත යුතුයි. 

   ඒ සඳහා අපි නව උපක්‍රම ආරම්භ කළා. ඒ තමයි, බංකර් ක්‍රමය අතහැර, කෙලින්ම භූමියේ සැඟවීම. මෙහි තිබෙන විශේෂ වාසිය තමයි, අපි කොහෙද ඉන්නේ කියලා, සතුරාට හොයාගන්න බැරිවීම. බංකර් තියනවානම් දන්නවා, අපි එතන ඉන්න බව. නමුත්, මහකැලේ, වෙස්වලාගෙන, සැඟවී ඉන්න අපිව සෙවීම, ලෙහෙසි නැහැ. ළඟට ආවොත්, අපි අතින් මරණය තෑගි ලැබෙනවා. 

   මෙය ඉතා අභියෝගාත්මක ක්‍රියාවක්. සමහරවිට, රාත්‍රියේදී මෙන්ම දවල් කාලයේදී වුවත්, සතුරා අපිට සමාන ඇඳුම් ඇඳ සිටීනම්, අපි සමග මිශ්‍ර වීමට වුවත් පුළුවන්. එහෙම වුන අවස්ථා එකක් දෙකක් තිබුණා. නමුත් අපි රහස් පද සහ වර්ණ පටි ක්‍රමය පටන්ගත්තාම, ඒ අපහසුතා මගහැරුණා. රහස් පදය කියන්නේ, වචන දෙකක්. මෙය කටින් කට කියනවා මිසක්, ගුවන්විදුලි පණිවිඩ හුවමාරු යන්ත්‍ර වලින් කියන්නේ නැහැ. අපේ අයට පමණයි කියන්නේ. උදාහරණය:- 'රතු - කුකුලා'. දැන් අපි භූමියේ ඉන්න අපේ වන/නොවන කෙනෙක් හඳුනා ගැනීමට, ඔහු අසලට ගොස්, 'රතු' කිව්වොත්, ඔහු 'කුකුලා' කියන්න ඕනේ. බැරිවුනොත් මරණය. 

   වර්ණ පටි කියන්නේ, එක් දිනකට හෝ දවසේ වරින්වර වෙනස්වන වර්ණ පටියක්, තමන්ගේ අත්දෙකෙන් එකක මැණික්කටුවේ බැඳ ගැනීමයි. එවිට අපි දන්නවා ඒ අපේ මිනිහෙක් බව. මේ සඳහා රහස් පද, වෙනනමම තියනවා. සෑම සෙබළකු අතම, වර්ණ පටි කට්ටලයක් තියනවා. උදාහරණය:- 'බළලා මල්ලේ' කියා කිව්වොත්, එහි තේරුම, 'රතුපාට පටිය දකුණු අතේ බැඳගනින්' කියන එක විය හැකියි. 'සීයා ගෙදර' කිව්වොත්, 'නිල්පාට පටිය වම් අතේ බැඳගනින්' කියන එක විය හැකියි. වම දකුණ මාරු කරගත්තොත් 'අබ සරණයි'. 

   බංකර් අතහැර, යුද භූමියට ගොස්, සංවිධානාත්මකව සටන් කිරීමෙන්, අපි යුද්ධය ජයගත්තා. නමුත්, සෑම යුද්ධයකදීම පාහේ, මේ විදිහට, බංකර් සහිත ආරක්‍ෂක ප්‍රදේශ පවත්වාගන්නට සිදුවෙනවා. බංකර් වල සිටිමින් කලයුතු වැදගත්ම කාර්යය වන්නේ, ඉදිරි සැලසුම් සකස්කර ගැනීමයි. 

   මේ ලිපි මාලාව කියවීමෙන්, ඔබ යම් දැනුමක් ලබන්නට ඇතැයි මා විශ්වාස කරනවා. මේ ලිපි තුන ඇතුළත, ගැඹුරු යුද න්‍යාය ගණනාවක්, ඇතුලත් කොට තිබෙනවා. මා ඒවා හමුදා පොතේ විදිහට ලිව්වා නම්, ඔබ මේ ලිපි කියවීම අත්හරිනවා. එක් න්‍යායක නමක් පමණයි, මා සඳහන් කලේ. ඒක නිකම් කුණුහරපයක් වගේ නේද? 

   හොඳයි, එහෙනම්, මේ  ලිපි මාලාව, මෙතෙකින් අවසන් වෙනවා. 

2016 ජූලි මස 12 වැනි දින 1043 පැය 

අපිට ගැහුවා - අපිත් ගැහුවා (දෙවැනි කොටස)

   මම කියන්න පටන් අරන් තිබුනේ, ඊලාම් යුද්ධය පැවති කාලයේදී, අපේ හමුදාවෙන් පවත්වාගෙන ගිය, ඉදිරි ආරක්ෂක ප්‍රදේශ වලට, LTTE ත්‍රස්තවාදී පහර දුන් ආකාරයයි. ලිපියේ පළමුවැනි කොටස මෙතනින් බලන්න. අද කොටසෙන් තවදුරටත් කතාකරන්නේ, මේ තර්ජනය ජයගැනීමට, අපි ක්‍රියාකළ ආකාරය ගැනයි. පළමුවැනි කොටසේදී, ඔබට වැටහෙන්න ඇති, අපි කොයි තරම් ආධුනික ආකාරයකටද, යුද්ධයට මුහුණ දුන්නේ කියා.

   මේ යන්තම් අවුරුදු 16 - 18 ඇටිකිච්චෝ ඇවිල්ලා, අපේ කොල්ලන්ගේ බෙලි කපාගෙන යනවා නම්, එතන මොකක්හරි ලොකු වැරදීමක් තිබෙන බව පැහදිලිවම පෙනුණා. මෙතැනදී, LTTE කාරයෝ වැඩකලේ, හොඳින් පුහුණුවුණු, එක්තරා අභ්‍යාසයක් (DRILL) එකකට අනුවයි. ඒ මෙන්න මෙහෙම. 

1. වැනි පියවර:- රෑ වෙනකොට බඩගාගෙන අපේ ආරක්ෂක තීරය අසලට පැමිණීම.

2. වැනි පියවර:- එකවරම මහා වෙඩි ප්‍රහාරයක් අපේ බංකර කීපයක් ඉලක්ක කරගෙන එල්ල කිරීම.

3. වැනි පියවර:- කුඩා පිරිසක් බඩගාගෙන ඇවිත් බංකර් අතරින්  රිංගා පසුපසින් ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීම.

4. වැනි පියවර:- උපරිම හානියක් සිදුකර ආපසු යාම. 

   දැන් අපි මොකද කරන්න ඕනේ? ඇත්තටම අපි යුද න්‍යාය අනුව කළහැකි උපරිමය කරන්න ඕනේ. ඒ ඒ ආරක්ෂක ප්‍රදේශයේ තත්වය අනුව, වෙන වෙනම සැලසුම් හදන්න ඕනේ. (මතකයි නේද සැලැස්මක් හදලා ගහන හැටි) නමුත්, ආරක්ෂක ප්‍රදේශයක් පවත්වා ගැනීමේ මූලධර්ම, හමුදා පොතේ පැහැදිලිව පෙන්වාදී තිබෙනවා. ඒ මූලධර්ම, එදාටත්, අදටත්, ලෝකයේ ඕනෑම ආරක්ෂක ප්‍රදෙශයකටත්, එක හා සමානව ගැළපෙනවා. ඒවා අනුගමනය නොකිරීමෙන් තමයි, අනිටු විපාක ලැබෙන්නේ. 

   ඔන්න අපි කල්පනා කළා, බංකර් අතරින් අරුන් රිංගන්නේ, කිසිම බාධකයක් නැති නිසානේ. ඒ නිසා, බංකර් ඔක්කොම එකට යාවෙන විදිහට, සෑම බංකර් දෙකක් අතරම, පස් බැම්මක් ගහන්න ඕනේ කියලා. එතකොට, රිංගන්න එන එකා, අනිවාර්යයෙන් අර පස් බැම්මට උඩින් පනින්න ඕනේ. 'වරකො පනින්න, දෙන්නං තොපිට කෑලි හැලෙන්න' කියලා, අපි ලැස්ති වුණා. අපි, මේ පහල රූපයේ පෙනෙන විදිහට, බංකර් අතරට පස් බැම්මක් ගැහුවා. 

   අම්මේ........ මේ උතුරු පළාතේ තියන පස්, මහා වනචර පස් ජාතියක් පින්වත්නි. බැම්ම ඉක්මනින් බහිනවා. වැස්ස කාලෙට නිකම්ම දියවෙනවා. අලුවා වගේ.  ඔය අපේ පැතිවල තියන, අර හොඳට තදවෙන, රතු පස් වගේ නෙවෙයි. කිසි කමකට නෑ. ආයේ ආයේ හදලා ඉවරයක් නෑ. පේන්නැද්ද ඔය පින්තූරෙන්ම. හරියන්නෑ, අරුන් පරණ සෙල්ලමට ම එන්ඩ පටන්ගත්තා. හෙහ්, එව්වා කොහෙද. හමුදා පොතේ තියනවා තව වැඩ ගොඩක්. 

   දැන් මෙහෙම එක පෙළට බංකර් තිබුනම, දෙකක් අතරින් රිංගපු ගමන්, අපේ පාලන ප්‍රදේශය ඇතුළටම එන්ඩ පුළුවන්. එහෙම ඇවිත්, අපේ කෑම්ප් වලට රිංගලා, අපේ නිළ ඇඳුම් වලට සමාන නිළ ඇඳුම් ඇඳගෙන, කෑම්ප් එක ගැන ඔත්තු බලලා, මහ කුස්සියේ පෝලිමට ගිහින් බතුත් කාලා , ආපු ක්‍රමයටම ආපහු ගියා කියලා කතාවකුත් තිබුණා. 

   දැන් මොකෑ කරන්නේ. මෙන්න කරපු වැඩේ. බංකර් ගැහුවා සිග් සැග් ක්‍රමයට. ඒ වගේම බැම්ම 'දෙබැම්ම' කළා. දැන් බැම්ම මහා යුද අගලක් වුණා. පනින එකා මේ අගලට පැනලා ආයෙත් ඇතුලට පනින්න ඕනේ අපේ පැත්තට ඇතුළු වෙන්න නම්. අගලේ අපේ කට්ටිය ඉන්නවා. දැන් මෙන්න මෙහෙම තියෙන්නේ. 

   ඔන්න අරුන්ට වැඩේ ටිකක් අමාරු වුණා. පනින්න එන එවුන් අපෙන් කෑවා. මේ අගලේ වාසිය තමයි, ඉදිරි භූමියට නොපෙනී, ඒක දිගේ  බංකර් අතරේ ගමන් කරන්නට අපට හැකිවීම. නමුත් මේ ක්‍රමය දිගුකල් පැවතුනේ නැහැ. අරුන් අලුත් වැඩක් පටන්ගත්තා. ඒ තමයි විශාල පිරිසක් යොදවා බංකර් දෙකකට හෝ තුනකට පහර එල්ල කර, ඇතුලට කඩාපැන, පෙර පරිදිම මහා විනාශයක් කිරීම. සමහර අවස්ථා වලදී, ඔවුන් අපේ ගුවන්විදුලි පණිවිඩ හුවමාරු යන්ත්‍ර පවා රැගෙන ගියා. ඒවායින් අපිව අමතා, අපහාසාත්මක කතා කියන්නට පටන්ගත්තා. 

   මේ ක්‍රමය නිසා ඔන්න අපේ අය ටිකක් බයවුනා. සමහර තැන්වල රෑට බංකර් අතහැර පසුපස භූමියට වී, වෘත්තාකාර හැඩයකට භටපිරිස් යොදාගෙන ඉන්නත්, සමහරු ක්‍රියාකර තිබුණා. ප්‍රමාණවත් තරම් භටපිරිස් නොමැතිවීමත් එයට හේතුවුණා. යුද්ධය ආරම්භ වුන කාලයේ එක් බංකරයකට සෙබළුන් 5 - 6 ක් පමණ හිටියත් පසුව එය 2 - 3 ක් දක්වා පහත වැටුණු අවස්ථා තිබුණා. 

   සෑම බංකරයකටම භටපිරිස් යොදවන්නට නොසිටි නිසා, බංකර් පේලියේ අතරින් පතර, සමහර බංකර්, රාත්‍රී කාලයේදී අතහැර දමන්නටත්, රාත්‍රී කාලයට උපරිම භට පිරිසක් අවශ්‍ය නිසා, දිවා කාලයේදී, බංකර් තුන හතරකට එකක් පමණක්, සෙබළුන් යොදවා තබන්නටත් සිදුවුණා. දැන් ඉතිං මෙහෙම බලා ඉඳලා බැහැ. මොකද කරන්නේ. අපොයි තවත් වැඩ තියනවා. පොතේ මොනවා තිබුනත්, අපේ කට්ටිය, තැත් වරද න්‍යාය ඔස්සේ නොයෙක් දේ කළා. වවුනියාව වැනි ප්‍රදේශවල, ඉදිරි ආරක්ෂක ප්‍රදේශය ආසන්නයේම විදුලි බලය තිබුන නිසා, බංකර් පේලියට ඉදිරියෙන්, විදුලි පහන් සවිකරගන්නට අපේ අය ක්‍රියා කළා. නමුත් එය සෑමවිටම සාර්ථක වුණේ නැහැ. විදුලි පහන් වලට, සතුරු වෙඩි ප්‍රහාර එල්ලවුණා.   

   මේ විදිහට ලයිට් දාගෙන යුද්ධ කරන්න බැහැ. ලයිට් දාන්නේ ස්ථිරව පිහිටුවා තිබෙන හමුදා කඳවුරු වලට පමණයි. මේ නිසා, යුද න්‍යායට අනුව ක්‍රියා කිරීම හැර, වෙනත් විකල්පයක් නැති බව කාලීනව වටහාගන්නට පුලුවන් වුණා. 

   අපිට තේරුණා මුන් මේ උන්ගේ මහා එකාගේ ගෙදර යනවා වගේ එන්නේ, ඉදිරි භූමියේ බාධක මොකුත් නැති නිසා කියලා. එහෙනං හිටුකෝ කියලා, දැම්මා බාධක. මොනවද දැම්මේ. මුල් කාලයේදී, දුප්පත් අපිට කටු කම්බි සහ කොන්සර්ටිනා වයර් විතරයි ලැබුණේ. ඒවායින් දැම්මා බාධක. මෙන්න මේ වගේ. 

   ඉදිරි භූමියේ තියන පොඩි ගස් කපලා, ඒ කණුවල, අපිළිවෙලට කටු කම්බි පැටලුවා. බිම ඉඳලා අඟල් හතරක් පහක් උසක සිට, අඩි තුනක් හතරක් විතර උසට සිටින විදිහට. ඊළඟට දැම්මා කොන්සර්ටිනා කම්බි, මෙන්න මේ විදිහට.

   'දැන් වරෙල්ලකෝ පුලුවන්නම්, ගෙරි සුනඛ ධේනුවගේ පුත්‍රයෝ' කියලා, අපි බය නැතුව හිටියා. මෙන්න බොලේ, මුන් මේ වැටවල් පුපුරවන්න ක්‍රමයක් හොයාගත්තනේ. ඒකට කියන්නේ 'බැංගලෝර් ටෝර්පිඩෝ' කියලා. ඇත්තටම බැංගලෝර් ටෝර්පිඩෝ කියන්නේ, සෑහෙන්න දියුණු යුද්ධායුධයක්. නමුත්, කොටින්ට ඒවා හොයාගන්න බැරිවුණු නිසා, උන් හැදුවා මෙන්න මෙහෙම. ඒ කියන්නේ දිග පී.වී.සී. බටයකට හෝ ගැල්වනයිස් බටයකට වෙඩි බෙහෙත් පුරවනවා. ඒකට ඩෙටනේටර් එකක් හයිකරනවා. ඕක ගෙනත් අපේ වැටට යටින් රිංගවලා පුපුරවනවා. වැට උඩුකුරුඤ්ඤං. 

   මෙන්න බැංගලෝර් ටොර්පිඩෝ පරණ එකක් සහ අලුත් එකක්.

   ඉතිං මොකේදැයි දන් වළඳන්නේ? හරි හරි ඉන්ඩකො පොඩ්ඩක්. පොතේ වැඩ තවම ඉවර නෑ. හෙහ් හෙහ්, මේක ජාතක පොත වගේ දිගයි. ඊළඟට අපි කලේ වියට්නාම් කාරයා කොපි කිරීම. දන්නවනේ වියට්නාම් උගුල් කියන එව්වා. ආයේ බඩු ෂුවර්.  අහුවෙච්චි එකා මෙන්න මෙහෙම නවතින්නේ. 

   ඒ කියන්නේ ඉදිරි භූමියේ ඉතා තියුණු ලී උල් හිටෙව්වා. මේ උගුල වියට්නාම් යුද්ධයේදී ඇමරිකානු හමුදාවට එරෙහිව යොදාගත් එකක්. මේ තියෙන්නේ.

   හැබැයි ඉතිං මේ වගේ නෙවෙයි, මුළු ඉදිරි භූමියේම, එකිනෙකට අඟල් හයක් විතර පරතරය තියලා, හිටෙව්වේ. මේ උලක් අඟල් 8 - 10 ක් විතර උසයි. ඒ වගේම වැරනියා කෝටු, වලින් අඩි හතරක් විතර උස, වැටවල් කීපයක් ගැහුවා. වැරනියා කෝටු වැට අස්සෙන්, බැංගලෝර් ටෝපිඩෝ රිංගවන්න බැහැ. කෝටු එකකට එකක් අතර පරතරය, අඟලකටත් වඩා අඩුයි. 

   රෑට ඔව්වා කපන්න හදනවානම්, අපට ඇහෙනවා. මොකද දන්නවද? වැටේ හිස් ටින් එල්ලලා තියනවා හැමතැනම. එව්වා හෙලවුනොත්, (සතෙක් වැදිලා වුනත්) අපි වෙඩි දෙකතුනක් තියනවා. ඒ විදිහට වැට කපන්න ආව එවුන් සෑහෙන ගණනක්, උඩුකුරුඤ්ඤං කරවන්ඩ අපිට පුළුවන් වුණා. ඒ වගේම අර උල් වල පැටලිලා වැටිලා, උල් ඇනිලා සමහර එවුන් මැරුණා. වේදනාව නිසා රෑ තිස්සේ කෑගහලා මැරිච්ච එවුන් හිටියා. ඉතිං අපිට ඒ වෙලාවට එතැනට යන්න බැහැ. අපෙත් උල් ඇනෙනවා. මොකද උන් අපිට කිරි පොවලා යන්න ආවා නෙවෙයිනේ. (තරහ ගන්න එපා මහත්වරුනි. මේ යුද්ධයයි. යුද්ධයේදී අනුකම්පාව බොහොම අඩුයි) 

   කොටියා දැනගත්තා අපි ලේසියෙන් යුද්දේ අතාරින්නෙ නැහැ කියලා. ඒ වගේමයි අපිත් දැනගෙන හිටියා කොටියත් ලේසියෙන් යුද්දේ අතාරින්නෙ නැහැ කියලා. ඊළඟට මොකද වුණේ? දැන් කොටියට හොඳ පණිවිඩ හුවමාරු උපකරණ, මෝටාර්, RPG, ටොම්බා තුවක්කු, සැහැල්ලු මැෂින් තුවක්කු, අපිට වගේ නිල ඇඳුම්, බූට්ස් එහෙම තියන කාලේ. ඕවා පාවිච්චි කරලා කිසිම අනුකම්පාවක් නැතුව අපිට වැඩේ දෙන්ඩ පටන්ගත්තා. අපිට සෑහෙන විනාශයක් වුණා. 

   හිතුවද අපි බයවුණා කියලා. නෑ පින්වත්නි. පොත පොත පොත........., පොත තමයි පිහිට. අනේ අම්මේ........ ඔය හමුදා පොත, පන්සීය පනස් ජාතක පොත වගේ දුම් අල්ලලා, වන්දනා කරන්න ඕනේ. ඔය පොත නිසා තමයි, ඔය තරමින් හරි අපි බේරුණේ. 

   හෙහ් හෙහ්, ලබන පාරනම් අම්මපා, මේකේ දෙකින් එකක් තීන්දු වෙන්ඩ, ඔක්කොම කියනවා. එතකල් පොඩ්ඩක් ඉවසලා ඉම්මු. 

2016 ජූලි මස 06 වැනි දින 2316 පැය 

අපිට ගැහුවා - අපිත් ගැහුවා (පළමුවැනි කොටස)

   ඌ මට ගහනවා මට ඌ ගහනවා වගේ කතාවක් කියලද හිතුවේ? නෑ නෑ, මේක ඊට වඩා බොහොම භයානක කතාවක්. මට නම්, මැරෙනතුරු  මතකයෙන් නොගිලිහෙන කතාවක්. ඒ තමයි, ඊලාම් යුද්ධයේදී බංකර් ආශ්‍රිතව කෙරුණු සටන්. 

   බංකර් යුද්දෙට යන්න කලින්, ඔබට පොඩි න්‍යායාත්මක දැනුමක් දෙන්න වෙනවා. එහෙම නැතුව මේ කතාව ඉදිරියට ගෙනියන්න අමාරුයි. 

   ඔබ දන්නවනේ යුද්ධයකදී සතුරාට පහරදීම සඳහා, යුද හමුදාවක්, සතුරා සිටින ස්ථාන සොයා භූමියේ ගමන් කරන බව. යුද න්‍යායේදී මෙය හඳුන්වන්නේ, ඉදිරියට යාම හෙවත් Advance කියලයි. ඉදිරියට ගිහින්, සතුරා මුණගැහුනම, සටන් කරනවා කියලා, අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නැහැනේ. ඒ අවස්ථාව හඳුන්වන්නේ, ප්‍රහාරය හෙවත් Attack කියලයි. 

   අපි හිතමු, සතුරාට පහරදී, යම් භූමි ප්‍රදේශයක් අපි අල්ලාගත්තා කියා. දැන්, මේ භූමියේ සිට කලයුතු වැඩේ තමයි, ඊළඟ සටන්කාරී පියවර සඳහා  සූදානම් වීම හෙවත්, සටනේදී අපිට සිදුවූ හානි තක්සේරු කර, අඩුපාඩු සම්පූර්ණ කරගැනීම ඇතුළු සියලු ප්‍රතිසංවිධාන කටයුතු සිදුකිරීම. එය හඳුන්වන්නේ Reorganise  කියලයි. 

   ප්‍රතිසංවිධාන කටයුතු සතුරාගේ, ප්‍රති ප්‍රහාර මධ්‍යයේ කරන්නට බැහැ. ඒ සඳහා අපි ආරක්ෂාකාරීව සටන් බිමේ රැඳී සිටිය යුතුයි. මේ විදිහට යුදබිමේ යම් ප්‍රදේශයක් අල්ලාගෙන අපේ පාලනය යටතේ පවත්වාගැනීම හඳුන්වන්නේ ආරක්‍ෂාව හෙවත් Defence යනුවෙන්. වෙනත් විදිහකින් කියනවානම් යුද්ධයකදී පියවර හතරක් ඔස්සේ තමයි ක්‍රියාකරන්නේ. මේ ගැන මම මීට පෙරත් ඔබට කියාදී තිබෙනවා. අද ලිපියෙන් මේ ආරක්‍ෂාව Defence ගැන වෙනත් මානයකින් බැලීමයි කෙරෙන්නේ.  

   ඇත්තෙන්ම ආරක්‍ෂාව යන්න යුද පුහුණුවේදී විශේෂ වැදගත්කමක් සහිත විෂයයක්. ආරක්‍ෂාව කියන්නේ කටුකම්බි වැටවල්, මාර්ග බාධක, සැර විදුලි පහන්, හැම වෙලාවේම සූදානම්ව සිටින සොල්දාදුවන්, බරඅවි, විතරක් නෙවෙයි. ඊට වඩා සියුම් මූලධර්ම ඔස්සේ තමයි, ආරක්‍ෂක ප්‍රදේශයක් පවත්වාගෙන යන්නේ. යුද බිමක තමන්ගේ පාලනය යටතේ තියන ඉදිරි සීමාව හඳුන්වන්නේ, 'ඉදිරි ආරක්ෂක ප්‍රදේශය Forward Defended Locality = FDL' යනුවෙන්. 

   යුද්ධය විද්‍යාවකට වඩා කලාවක්. Art of War කියලා තමයි, යුද පුහුණුවේදී කියන්නේ. සියුම්ව සිතාබලා ගතයුතු පියවර බොහොමයි. සමහරවිට, එක සෙනෙවියෙක්, සොල්දාදුවන් 1000 ක් යොදවා පරාජය වන සටනක්, තවත් සෙනෙවියකු විසින්, සොල්දාදුවන් 100 ක් යොදවා ජයගන්න පුලුවන්. 'සිංහයකු විසින් අණදෙන ඔටු හමුදාවකට, ඔටුවකු විසින් අණදෙන සිංහ හමුදාවක් පරාජය කලහැකියි' කියා කියමනක්, හමුදාවේ තියනවා. 

   මේ ලිපියෙන් මම ආරක්‍ෂාව නමැති ගැඹුරු විෂයය විස්තර කරන්නට බලාපොරොත්තුවන්නේ නැහැ. එය වෙනම ලිපියකින් හෝ දෙකකින් පසුව විස්තර කරන්නම්. 

   ඊලාම් යුද්ධයේ මුල් අවධි වලදී LTTE ත්‍රස්තවාදීන්, අපේ හමුදාවේ බංකර් වලට පහරදී මහා විනාශයන් කල බව ඔබ දන්නවා ඇති. සමහර ප්‍රහාර කොතරම් දරුණු වූවාදැයි කිවහොත්, බංකර්වල සිටි අපේ සෙබළුන්ගේ බෙල්ල කපා, හිස රැගෙන ගිය අවස්ථා තිබුණා. මුල් අවධියේදී, අත්දැකීම් අඩුකම, අපේ අවාසියට හිටියා. ඒ කාලයේ, ත්‍රස්තවාදීන් අපට පහර දුන් එක ක්‍රමයක්, පහත රූපයෙන්, මා ඔබට විස්තර කරනවා. 

   මේ රූපයේ, කළු පැහැති කොටු වලින් පෙන්වන්නේ, යුද බිමේ අපි සකසා තිබුණු බංකර් පේලියකින් බංකර් හතරක්. මෙම බංකර් දෙකක් අතර පරතරය මීටර් 50 ක් පමණ වුණා. රූපයේ තිබෙන, ඉදිරි ආරක්‍ෂක පෙදෙස කියන අකුරු පේලිය සහිත පැත්තට මුහුණ ලා තමයි, බංකර් වල සොල්දාදුවන් ඉන්නේ. මේ බංකර් පේලියට මීටර් 100 ක් පමණ හෝ ඊටත් වඩා පසුපසින් තමයි, අණ දෙන්නන්ගේ බංකර් සකසා තිබුණේ. ඉදිරි ආරක්ෂක පෙදෙස කියන භූමියේ එතරම් බාධක (බිම් බෝම්බ/ක්ලේමෝ බෝම්බ/ට්‍රිප් ෆ්ලෙයාර්ස්/ජම්පිං මයින්ස්) යොදවා තිබුනේ නැහැ. කොන්සර්ටිනා වයර් හෝ කටුකම්බි පමණයි තිබුණේ. 

 අනික් එක, ඒ කාලේ අපි බංකර් ගැහීමේ විශේෂඥයන් වෙලා හිටියේ නැහැ. මෙන්න මේ රූපයේ පෙන්නනවා වගේ, යන්තම් වැලි ගෝනි, ටකරං, පස්, දාලා අටවාගත්තා. අද්දැකීම් ලැබෙන්න ලැබෙන්න, ඒ කියන්නේ, අපිට වන හානිය, මරණ, තුවාල, වැඩිවෙන්න වැඩි වෙන්න තමයි, කොහොමද ඒ තත්වයට මුහුණ දෙන්නේ කියලා ඉගෙනගත්තේ. ඒ කාලේ සොල්දාදුවෝ, තමන්ගේ සබ්බ සකල මනාවම, ඔය බංකර් වලට ගෙනිහින් තියාගෙන හිටියා. ඉතිං බෙල්ල කපාගෙන යන ගමන්, අර සොල්දාදුවන්ගේ බෑග්වල තිබුණු පඩි සල්ලි ටිකටත් කෙළලා යන්න, LTTE කාරයන්ට පුළුවන් වුණා. ඔය හේතුව වගේම, නිවාඩු යන සොල්දාදුවෝ, අනුරාධපුරය සහ කොළඹ යන නගර වලදී, ගණිකාවන්ට, බීමට, මුදල් වියදම් කර, අතේ සතේ නැතුව ගෙදර යාම වළක්වාගන්න, වැටුප, තම කලත්‍රයා සමග ආරම්භ කරන හවුල් ගිණුමකට බැර කරන්න, හමුදා මූලස්ථානය විසින් ක්‍රියාකළා.  

   හොඳයි, ආයෙත් බලමු අර ඉහත රූපය. ඒ කාලේ LTTE කාරයෝ කලේ, රෑට එකවර ඔය බංකර් පේළියක තියන බංකර් හතරක් පහක් ඉලක්ක කරගනිමින්, මහා වෙඩි වරුසාවක් එවීමයි. එම වෙඩි එල්ල වෙන්නේ, බංකරයේ වහල මට්ටමට ටිකක් පාතින්. වෙන වචන වලින් කියනවා නම්, උන්ගේ එක පිරිසකට බිම දිගේ බඩගාගෙන බංකර් ළඟට යන්න තරම් ඉඩ තියලා, ඊට ඉහලින් තමයි අනික් පිරිස වෙඩි තියන්නේ. 

   1 ඉලක්කම් වලින් පෙන්නේන්නේ අන්න ඒ කොටසයි. ප්‍රහාරයේ පළමුවැනි පියවර තමයි ඒ. 

  අංක 2 මගින් පෙන්වන්නේ  අර බඩගාගෙන එන එවුන්, බංකර් අතරෙන් රිංගීමයි. අපේ අයගේ අවධානය යොමුවෙන්නේ වෙඩි තියන එවුන් ගැන විතරයි. මුන් වෙඩි තියන්නේ නැතුවයි බඩගාගෙන එන්නේ. 

   3 වැනි පියවරේදී, මුන් අපේ බංකර් වල පිටිපස්සෙන් ඇවිත්, උන්ට පස්ස හරවා, ඉදිරි භූමියේ සිට වෙඩි තියන එවුන් එක්ක සටන් කරන සොල්දාදුවන්ට, ළඟටම ගිහින් වෙඩි තියනවා. බෙලි කපාගන්නවා, සල්ලි අරගන්නවා, ගෙනියන්ඩ පුළුවන් හැම දෙයක්ම අරන් යනවා.

   4 වැනි පියවරේදී ඔවුන් කෑගහලා කියනවා, ඉදිරි භූමියේ සිට වෙඩි තියන එවුන්ට, 'වැඩේ හරි, වෙඩි තියන එක නවත්තපල්ලා' කියලා. ඊට පස්සේ මුන් ආපහු දුවලා යනවා. කොහොමද වැඩේ? 

   හොඳයි, ඉතිං කොහොමද මේ තත්වය අපි ජයගත්තේ? එය ඉතා වෙහෙසකර, දුක්බර, අද්දැකීම් සමුදායක්. අදම කිව්වොත් කිසි ගතියක් නැහැ නේද? ඊ ළඟ කොටසෙන් කියන්නම්? තරහ ගියාද? එහෙනම් ඔන්න ඔය තදවීම අඩුවෙන්නත් එක්ක, බලන්නකෝ මම ඉරිදා ලියපු ලිපිය.

2016 ජූලි මස 04 වැනි දින 0014 පැය 

ලෝක යුද ඉතිහාසයෙන් (පළමුවැනි කොටස)

   මානව ශිෂ්ටාචාරයේ ආරම්භයේ සිට අද දක්වා, ලෝකයේ කොතැනක හෝ යුද්ධයක් පැවතීම, අරුමයක් නොවෙයි. එමෙන්ම, මානව ශිෂ්ටාචාරය මේ මිහිමත පවතින තුරු, යුද්ධයද පවතිනු ඇති බව, විද්වත් මතයක්. යුද්ධය ඇතිකරන්නෙත් මිනිසායි. සාමය ඇති කරන්නේත් මිනිසායි. මිනිස් චිත්ත සන්තානය තුළ, යුද මතය තිබෙනතුරු, ලෝකයේ කොහේ හෝ කොනක යුද්ධයක් පවතිනු ඇති. සාමය ඇති කිරීම කෙසේ වෙතත්, මතුපිටින් පෙනෙන සාමයට යටින්, ලෝකයේ බොහොමයක් රටවල්, තම යුද ශක්තිය වර්ධනය කරගැනීම සඳහා ක්‍රියාකරමින් සිටින බවත්, නොරහසක්. 

   මේ අතර, අපේ රටට අතිරික්ත යුද අවි සහ උපකරණ, එම අවි සහ උපකරණ ලබාගත් රටවලටම, ආපසු විකුණා දැමීමේ අදහසක් තිබෙන බව, කොස්ගම යුදහමුදා පුපුරන ද්‍රව්‍ය ගබඩාව පිපිරීමේ සිද්ධියෙන් පසු, ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ කියවුනා ඔබට මතක ඇති. මොකද ඒ ගැන හිතෙන්නේ? යුද වාර්තා, එදත් අදත්, විශාල ප්‍රේක්ෂක අවධානයක් දිනාගන්නා තොරතුරු සමුදායක් බව, ඔබ කවුරුත් දන්නවා ඇති. අද මා, එවැනි වාර්තා කීපයකින් උපුටාගත් පින්තූර සහ විස්තර තමයි, ඔබ වෙත මෙසේ රැගෙන එන්නේ. 

   මෙම ලිපියට අදාළ කරුණු සහ පින්තූර උපුටාගත්තේ, HISTORY OF WAR සඟරා වලින් බව, සඳහන් කරන්නට කැමතියි. පින්තූර පෙන්වමින් විස්තරත් දෙන්නම්. 

   වර්ෂ 1941 දී ගත් ඉහත ඡායාරූපයෙන් පෙන්වන්නේ, හිමෙන් වැසී ගිය භූමියක, යුද හමුදා උපදේශක වරුන්ගේ යටතේ, හමුදා පුහුණුව ලබන, රුසියානු පාසල් සිසුන් පිරිසක්. ඔවුන් මෙහි පාවිච්චි කරන සෑම අවියක්ම, ඇත්ත අවියක ලී අනුරුවක් විනා, ඇත්ත අවි නොවෙයි. 1941 වනවිට, ජර්මානු හමුදාවේ තර්ජනය, ඉතා දැඩිව රුසියාවට දැනුනා. තම ත්‍රිවිධ හමුදාවේ භටපිරිස් ප්‍රමාණවත් නොවන නිසා, මෙලෙස, පාසල් සිසුන් පවා, යුද්ධයට සූදානම් කෙරුණා. අද නම් මෙය, එක්සත් ජාතීන්ගේ ප්‍රඥප්ති යටතේ තහනම් ක්‍රියාවක්. 

   සටනට උපන් අගමැති. දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාම සමයේ, බ්‍රිතාන්‍ය අග්‍රාමාත්‍ය පදවිය දැරූ, ශ්‍රීමත් වින්ස්ටන් චර්චිල්, බ්‍රිතාන්‍යයේ සෑන්ඩ්හර්ස්ට් හමුදා විද්‍යාපීඨයේ උපාධිධරයකු වන අතර, ලුතිතන් කර්නල් නිලයේ නිලධාරියකුද විය. එබැවින්, ඔහු සටන් පෙරමුණට ගිය අවස්ථා බොහෝය. ග්‍රීක දූපත් වලට, විශේෂ පුහුණු නාවික යාත්‍රා බලගණයක් යැවූ ඔහු, මේ සිටින්නේ, එම බලගණය පරීක්‍ෂා කරමින්. චර්චිල්ගේ කටේ තියන සුරුට්ටුව, ඔහුගේ අනන්‍යතාවේ ලක්ෂණයක් ලෙස, ලෝක ප්‍රසිද්ධයි. 

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාම සමයේ ආරම්භ කෙරුණු, බ්‍රිතාන්‍ය විශේය නාවික යාත්‍රා බලගණය, Special Boats Squadron = SBS (අද අපේ රටෙත් තියනවා)  ඉතා රහසිගතව පවත්වාගෙන ගිය, ඉතා සාර්ථක සහ අති ප්‍රබල හමුදා ඒකකයක් වුණා. සතුරා විශ්මයට පත්කරමින්, මාරාන්තික ප්‍රහාර එල්ල කරමින්, උතුරු අප්‍රිකානු වෙරළ ආශ්‍රිතව තම ආධිපත්‍යය ගොඩනගා ගන්නට, ඔවුන් සමත් වුණා. 1944 දී බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂයේ මන්ත්‍රී වරයකු, මේ ගැන පාර්ලිමේන්තුවේදී ප්‍රශ්න කරමින්, සතුරු යාත්‍රාවලට පැන, ඔවුන්ගේ බෙල්ල කපා මරා දමන, ම්ලේච්ඡ සටන් කරුවන් පිරිසක්, බ්‍රිතාන්‍ය ධජය යටතේ, මධ්‍යධරණී මුහුදු ප්‍රදේශයේ ඉන්නවාද? කියා විමසීය. එයට පිළිතුරු දුන්, බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති වින්ස්ටන් චර්චිල්, අපේ රට වෙනුවෙන්, යුද රහස් රැකගන්නට, තමුන්නාන්සේ සහාය නොදෙන්නේ නම්, මම, හෙට තමුන්නාන්සේව එම නාවික කණ්ඩායම වෙත යවනවා, යනුවෙන් ප්‍රකාශ කළා. 

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාම සමයේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාව වෙනුවෙන් අති විශිෂ්ට මෙහෙවරක් ඉටුකළ, යූ එස් එස් ෆ්‍රෑන්ක්ලින්, ගුවන්යානා හාරක යුද නෞකාව, 1945 මාර්තු මාසයේදී ජපන් ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරයකට ලක්ව, අර්ධ වශයෙන් ගිලීගිය අවස්ථාව. 800 ක් පමණ වූ නැවේ කාර්ය මණ්ඩලය, ඉතා අසරණව නැව් තට්ටුව මතට වී බලාසිටින්නේ, තමන් බේරා ගන්නා තුරුයි. 

   කටකාර මෙන්ම හැඩකාර, එමෙන්ම යකඩ ගැහැණිය යයි විරුදාවලි ලත්, බ්‍රිතාන්‍ය අගමැතිනි, මාග්‍රට් තැචර්, සිය සැමියා වන ඩෙනිස් තැචර් (පසුබිමේ) සමග, මේ යුද ගුවන් යානයකට ගොඩවී සිටින්නේ, ඇය අගමැතිනියව සිටි සමයේ, 1982 දී, බ්‍රිතාන්‍ය යුද ගුවන් යානා කම්හලක, නිරීක්ෂණ චාරිකාවක යෙදුන අවස්ථාවකයි. ෆෝල්ක්ලන්ත යුද්ධයේදී, ඇය ඉතා නිර්භීතව ක්‍රියාකල ආකාරය, 'යකඩ ගැහැණිය' යන විරුදාවලියට හොඳින් ගැලපුණා. 

   බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති වින්ස්ටන් චර්චිල්, ඇමරිකානු එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති ෆ්‍රෑන්ක්ලින් ඩි රූස්වෙල්ට්, රුසියානු අගමැති ජෝසෆ් ස්ටාලින්,  මෙසේ කැමරාවට හසුවූයේ, දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමයේ අවසන් භාගයේදී, 1945 වර්ෂයේදී, ක්‍රිමියානු අර්ධ ද්වීපයේ යාල්ටා ප්‍රදේශයේදී පවත්වන ලද, සුප්‍රසිද්ධ 'යාල්ටා සම්මන්ත්‍රණය' සඳහා පැමිණි අවස්ථාවේදීයි. 

  ජර්මනියේ බැවේරියා ප්‍රාන්තයේ පිහිටුවා තිබුණු, 'ඩකාවූ සිර කඳවුරේ' සිටි, යුදෙව් වැසියන් 32000 කට අධික පිරිසක්, ජර්මානු SS භටයන් අතින් ඝාතනයට ලක්වූ අතර, 1945 අප්‍රේල් මස 29 වැනි දින, ඇමරිකානු යුද හමුදාව විසින් මෙම කඳවුර ජර්මානු ග්‍රහණයෙන් මුදාගන්නා ලදී. මෙහිදී එම කඳවුරේ සිටි SS භටයන් පැනයාමට තැත්කළ අවස්ථාවේදී, ඇමරිකානු හමුදාවේ ප්‍රහාරයට ලක්වූ අයුරු. 

   අදට ඇති නේද? මීට වඩා සංවේදී තොරතුරු ඇතුළත්, මෙවැනි ලිපි කීපයක් ඉදිරියේදී බලාපොරොත්තු වන්න. 

2016 ජූනි මස 28 වැනි දින 0046 පැය 

තවත් බෝම්බ පුපුරන්නට පෙර.............

   

ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවට අයත්, කොස්ගම ප්‍රදේශයේ පිහිටි, පතරොම් සහ වෙඩි ද්‍රව්‍ය මධ්‍යම ගබඩාව, (Central Ammunition & Explosive Dump)  පුපුරායාමේ අනතුර හේතුවෙන්, ඉතා සංකීර්ණ තත්වයක් දැන් මතුවී තිබෙනවා. අපේ 'මාජ්ජ' බොහොමයක, මේ සිද්ධිය වූ අවස්ථාවේ සිට අද දක්වා වාර්තා කරන්නේ, මධ්‍යම අවි ගබඩාව Central Armoury) පුපුරා ගිය බවයි. මධ්‍යම අවි ගබඩාව තියෙන්නේ, වෙනම දිහාවක. (නෑ නෑ, ඒ කොහෙද කියලා ඔහෙලට දැනගන්න අවශ්‍ය නැහැ. ඒක පුපුරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා බය නැතුව ඉන්නවා හොඳයි.) 

   අපේ රටට, වරින් වර, මෙවැනි අවාසනාවන්ත සිදුවීම් වලට මුහුණ දීමට සිදුවන්නේ, දේව සාපයක් නිසා යයි, අපේ පැත්තේ වැඩිහිටියකු කියනු අසා, මා මුවින් නොබැන සිටියේ, ඒ ගැන මගේ අදහස් දැක්වීම, තවත් පිපිරීම් මාලාවකට හේතුවනු ඇතැයි සිතුන නිසයි.  

   මේ සිද්ධියට දේශලනය ගෑවෙන එක වලක්වන්න බැහැනේ. දැනටමත් සමහර මාධ්‍ය වල පශ්චාත් (පශ්චාද්?) මරණ පරීක්ෂණ පැවැත්වෙනවා. කපුටෝ හත් දෙනෙක් වමනේ කළ කතා පළවෙනවා. රජය විසින්ම, සියල්ල, ඇත්ත ඇති හැටියෙන් කියනවා නම්, සාවද්‍ය තොරතුරු සහ කටකතා පැතිරීම වැළකෙනවා. අද උදේම, මාධ්‍යවේදීන් පිරිසක්, ගුවනින් ගෙනගොස් සිද්ධිය වූ තැන පෙන්නන්නයි තිබුනේ. (ගොඩබහින්න බැහැ. තවම පුපුරනවා) ඩ්‍රොන් කැමරා වලින්, රූපවාහිනී නාලිකා හොඳ ප්‍රයෝජනයක් අරන් තිබුණා. 

   මාධ්‍ය සාකච්ඡා නම් සතුටුදායක නැහැ. බස්නාහිර ආරක්‍ෂක සේනා ආඥාපති, මේජර් ජෙනරල් සුදන්ත රණසිංහ, සෑහෙන ආතතියකින්, මාධ්‍යවේදීන්ට මුහුණදුන් බව පෙනුනා. ඇත්තෙන්ම, මෙය හමුදාවේ අභිමානය, කීර්තිය, පිලිබඳ අභියෝගාත්මක තත්වයක්. මාධ්‍ය සාකච්ඡා වලට සහභාගිවූ  දේශපාලනඥයන්ද තම වාසියට, තමන්  නොදන්නා විෂයය කරුණු ඇදබෑවා. රුපියල් සීය හිඟන්නලාගේ ගොම්මන්පිල උන්නාන්සේත්, කැබ් හැප්පෙනගේ මං අමද්‍යප හේරත් උන්නාන්සේත්,  පසුපසට ගාමී එකේ නොපුබුදු උන්නාන්සේත්, කිව්වේ, මෙතන තිබුනේ අවි ගබඩාවක් කියලයි. අගමැති උන්නාන්සේත් එතරම් චිත්ත ධෛර්යයකින් කතාකරපු බවක් පෙනුනේ නැහැ.  ඔය අල්ල පනල්ලේ, වෙබ් අඩවි වලින්, පශ්ම පශ්චාද් මරණ පරීක්‍ෂණ තියලා. මේ බලන්න. 

   (මුණ්ඩ/පුණ්ඩ) ගබඩා කිරීම ගැන දන්නා මේ විසේස අඥයා, පරචිත්ත විජානන ඥානය ඇත්තෙකු විය යුතුය. එහෙම නැත්නම් කොහොමද, මේ සිද්ධිය ගැන පරීක්ෂණයක් නොකොට, වෙනත් රටක සිට මෙහෙම මතවාද පතුරවන්නේ? උන්නැහේට එක්කෝ මෙව්වා දිවැසින් පෙනෙනවා වියයුතුය.

   ලෝකයේ ඕනෑම හමුදා අවි/පතරොම් ගබඩාවක්, සතුරන්ගේ අතට පත්වීම වැලැක්වීම සඳහා, එවැනි සතුරු ආක්‍රමණයකදී, පුපුරවා හරිනවාලු. ඇත්තය. නමුත් එය කරන්නේ, මේ ගබඩාව හදන ගමන් එවැනි ඇටවීමක් සවි කිරීමෙන් නොවෙයි. හොඳ පුහුණුවක් සහිත, යුද හමුදා ඉංජිනේරු රෙජිමේන්තු සාමාජිකයන් කීපදෙනෙකුට, එය සුළු වෙලාවකින් කලහැකිය. කරන්නේ අවසාන මොහොත එළඹෙන බව දැනුනොත් පමණයි. 

  අපොයි අර විසේස අඥයා දන්නා දේවල් හැබෑට. 

මෙන්න ඊළඟ එක.

   මේක දෙවන අවි ගබඩාවලු. මොනවා දෙවන ද? සතුට දෙවන ද, දුක දෙවන ද? එහෙම නැත්නම් දෙවැනි ගබඩාවද? ඒත් ඉතින් මේ වාර්තාවේ කියන්නේ, අවි ගබඩාව කියලනේ. ඒවා යකඩ ගොඩවල්නේ, කොහොමද ඒවා පුපුරන්නේ? 

   මේ කඳවුර භාරව ඉන්නේ, ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ ඉලෙක්ට්‍රොනික හා යාන්ත්‍රික බලකාය කියා, මේ වාර්තාවේ තිබේ. අපේ යුද හමුදාවට, 'ඉලෙක්ට්‍රොනික සහ යාන්ත්‍රික බලකාය' නමින් අලුත් බලකායක් තිබෙන බව, මා දැනගත්තේ, අද මේ වාර්තාව කියවීමෙන් පසුවය. මොකාද දන්නේ නෑ ඔය අලුත් බලකාය පිහිටෙව්වේ? සමහරවිට, ඔතන අල්ලපු වැටේ ඉන්න, අපේ දිනේෂ් ගුණවර්ධන ගරු මන්ත්‍රීතුමා වෙන්ඩෑ. 

   අපි දන්නා විදිහට නම්, යුද හමුදාවට අයත් අවි සහ වෙඩි ද්‍රව්‍ය, නිල ඇඳුම්, සියලුම උපකරණ, කාර්යාල අවශ්‍යතා, ගෙන්වීම, ගබඩා කිරීම, බෙදා හැරීම, භාරව සිටින්නේ, ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා යුද්ධෝපකරණ බලකායයි. කොස්ගම ගබඩාව පාලනය කලෙත්, ඒ බලකායෙනි. එහෙනම් අනුමානයක් නෑ, උන්ව එතනින් එලවලා, තමන්ට අයිති නැති ජොබ් එකක් කරපු, මේ අලුත් බලකාය තමා, කොස්ගම වැඩේ කන්න ඇත්තේ. අනේ අනේ නන්නානේ.

   උණ්ඩ ගබඩාවක් ගිනිගත්විට මිනිසුන් රහිත ප්‍රදේශයක නම්, ඒ මතට ගුවනින් බෝම්බ හෙලා, සියලු පිපිරුම් ඉක්මනින් අවසන් කලහැකිය. කොස්ගම ඒ වැඩේ කරන්නට නොහැකිය. 

මෙන්න තවත් වාර්තා.

  ඇයි දෙයියනේ, හමුදා කඳවුරක පතරොම් ගබඩාව හදිසියේ පුපුරා ගියාම, ඒ වගකීම, අනිවාර්යයෙන්ම එන්නේ, හමුදාවට නෙවෙයි නම්, කොස්ගම ග්‍රාම නිලධාරි තුමාට හෝ, පවුල් සෞඛ්‍ය නිලධාරිනියට නෙවෙයිනේ. දේශපාලන විපරීත භාවයෙන්, මොළ කොලොප්පන් රෝගය උත්සන්න වූ උන්නැහේලා, මේ වගේ විහිලු මෙවැනි අවස්ථා වල කරන එකයි දුක.  ඒ මදිවට කියනවා, LTTE එක කොස්ගමට ගැහුවනම් මොකද වෙන්නේ කියලා. මොකද වෙන්නේ? දෙගොල්ලෝ ගහගනියි. දක්ෂයා දිනයි. ආයේ වෙන මොකක්ද? 

   පොහ්, මේ අඩවි වල ඉන්න ආරක්‍ෂක විශේෂඥ වාර්තාකාරයෝ ගැන, ඇමරිකාවේ පෙන්ටගනය එහෙම දැනගත්තොත්, උන්ට පෙන්ටගනයේ විශේෂඥ ජොබ් දෙන්න, ඔබාමා මාමා විසින්ම එයාර් බස් A 320 යානයක් පදවාගෙන, මේ රටට එනවා සිකුරුය. බලන්න, යුද්ධයට බයේ, වාලධිය දෙපරැන්ද අස්සේ ගසාගෙන සිටි මේ විශේෂඥ මහත්තුරු, අර යුද්ධය පැවති කාලයේ එලියට බැස්සානම්, අපිට ඒරොප්පෙටත් වැඩක් දෙන්න තිබුනේය. කැනඩාවේ කොටි ඩයස්පෝරාව, පෝර බෑග් වලට දමා, දඹුල්ලේ එළවලු ගොවීන්ට දෙන්න තිබුනේය. ඔහොමය මෙහෙමය. 

  කොස්ගම කඳවුර හමුදාවේ සුවිශේෂ කඳවුරක්ලු. මොකක්ද සුවිශේෂත්වය කියා කියන්නේ නැත. සුවිශේෂත්වය, මෙතන මුලින්ම තිබුණු ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා භටකාර්ය සම්පාදන හා අණදීමේ මූලස්ථානයද? (Logistic Command) ඉන්පසු පිහිටවූ, මධ්‍යම අවි ගබඩාව ද? ඊට සමගාමීව පිහිටවූ, ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා ස්වේච්ඡා බලසේනා මූලස්ථානය ද? ඊටත් පසුව, අවි ගබඩාව ඉවත්කොට පිහිටවූ, වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩාවද? මෙතනින් සහමුලින් ඉවත් කරන්නට සැලසුම්කර තිබුනේ, වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩාවයි. ඒ බව, අද පැවති මාධ්‍ය හමුවේදී, බස්නාහිර ආඥාපති වරයා ප්‍රකාශ කළා. එතනින් එහාට මේ වාර්තාව දේශලන උපකල්පන මත ලියවී ඇති බැවින් විහිලු සහගතය. එමෙන්ම සිකේ පුංහල වලින් ලියා ඇත. (උදාහරණ:-  අහම්බුව, අවධානම්, විධිවිදාන, ස්රුජු,)

   හොඳයි. මේ විසූක දස්සන දිගේ ගියා දැන් ඇති නේද? දැන් අපි ටිකක් යථාර්ථවාදීව මේ ගැන බලමුද? මේ සිද්ධියට යුද හමුදාව සම්පූර්නයෙන් වගකිව යුතුයි. ඒකෙ දෙකක් නැත. හමුදාවේ බස්නාහිර ආඥාපති වරයා, තම ආඥාපති පත්වීමෙන්, ඉල්ලා අස්විය යුතුය. මේ ගැන යුද හමුදාපති වරයා හැකි ඉක්මනින්, ප්‍රකාශයක් කලයුතු අතර, ආරක්ෂක ලේකම් වරයා මගින්, සේනාධිනායක ජනාධිපතිවරයාට, සවිස්තර වාර්තාවක් සැපයිය යුතුය.  මේ කඳවුරු භූමිය ගැන, සතුටුදායක අවබෝධයක් ඇති පුද්ගලයකු ලෙස, මා නිර්දේශ කරන්නේ, මෙම භූමිය කිසිසේත්, පතරොම්/අවි ආයුධ ගබඩා කිරීමට නුසුදුසු බවයි. 

හේතු:-

1. මෙය ප්‍රධාන මාර්ගයකට යාබදව සහ සීඝ්‍රයෙන් වර්ධනය වන ජනාවාස සංකීර්ණයකට මැදිව පවතී. 

2. අවට උස්බිම් වල සිට පහසුවෙන් කඳවුරු භූමිය නිරීක්‍ෂණය කළහැකිය.

3. පිපිරුමක් ඇතිවුනොත් කොතරම් භයානකද යන්න දැනටමත් ඔප්පුවී තිබේ. 

   එබැවින් මා නිර්දේශ කරන්නේ, හදිසි අවස්වථාකදී යෙදවිය හැකි, යුද හමුදා බලඇණි දෙකක් පමණ, මේ භූමියේ රඳවා තැබීම පමණක් සුදුසු බවයි. එහෙම නැත්නම්, අර උඩවලවේ තියන, වාහන අලුත්වැඩියා කරන හමුදා වැඩපොළ, මෙතනට ගේන්නකෝ.

   මේ ස්ථානයේ තිබුන, ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා ස්වේච්ඡා බලසේනා මූලස්ථානය පමණක් මෙහි තිබුනේ නම්, වඩාත්ම යෝග්‍යය. මේ පිපිරුමෙන්, එම මූලස්නථාය සම්පූර්ණයෙන් වැනසී තිබේ. ජීවිත හානි අවම වුවද, සමස්ත ස්වේච්ඡා බලසේනාවේ අතීතය, වර්තමානය, කැටිකොටගත් සියලු ලිපිලේඛන, සමරු සටහන්, අධි ලේඛන, නැවත සැකසීමට හැකි නොවනු ඇත. ඒ හැමටම වඩා, සියලු ස්වේච්ඡා හමුදා සාමාජිකයන්ගේ, පෞද්ගලික ලිපිගොණු විනාශවී ඇත්නම්, එය ඉතා බරපතල තත්වයකි. සමස්ත ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා ස්වේච්ඡා බලසේනාව, 1983 වර්ෂයේ සිට, මේ දක්වා නොකඩවා සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටී. ඊට පෙර සක්‍රිය සේවයේ සිටියේ, ස්වේච්ඡා බලසේනාවේ තෝරාගත් ඒකක පමණි. 

 හොඳයි, මේ පතරොම් ගබඩා සිද්ධියට මේ තරම් විශාල තැනක් ලැබුනේ ඇයි? 

1. කෙලින්ම ජනජීවිතයට බලපෑ නිසා.

2. කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නොවූ ව්‍යසනයක් නිසා. 

3. වලක්වාගත හැකිව තිබුණු ව්‍යසනයක් දැන දැනම වෙන්නට ඉඩහැරියා යයි චෝදනා එල්ලවන නිසා. 

මෙච්චර දෙයක් වෙලත් අපේ අය ඒවා නරඹන්න යන මානසිකත්වයෙන් සිටීම ගැන මම පුදුම වෙන්නේ නැහැ. වැලිඔය ප්‍රදේශයේදී, අපි MBRL ප්‍රහාරක රථය, වෙල් යායක් මැදට අරන් ගියා, LTTE ප්‍රදේශයකට ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්න. ගෑණු, නයිටි පිටින් ළමයි ඉනේ ගහගෙන දුවගෙන ආවා, මල්වෙඩි බලන්න එනවා වගේ. අපේ සැරයන් කෙනෙක් හොඳ වචන ටිකක් කිව්වම ඈතට ගිහින් බලාගෙන හිටියා. 

   කොස්ගම තත්වය දැනගැනීම සඳහා, දන්නා කියන සියලු දෙනාට කතාකළා. දැනට තත්වය ගැන මෙන්න මේ ටිකයි කියන්න තිබෙන්නේ. 

1. විශාල ප්‍රදේශයක් පුරා, වී වැපිරුවා වගේ, බෝම්බ පතරොම් වෙඩි ද්‍රව්‍ය විසිරී තිබෙනවා. එයින් විශාල ප්‍රමාණයක්, නැවත පුපුරායාමේ අවදානමක් තිබෙනවා. 

2. කොළඹ - අවිස්සාවේල්ල පාර මත, විශාල බෝම්බ ගොඩක් විසිරී තිබෙනවා. ඒවා නිකම්ම ඉවත් කරන්න බැහැ. එහෙම කරන්න ගියොත් පුපුරන්න ඉඩ තියනවා. ඒවා නිසි පිළිවෙත අනුව නිෂ්ක්‍රිය කළයුතුයි. ඒ සඳහා සැලකියයුතු කාලයක් ගතවෙනවා. දින කීපයක්.

3. නිවාස මත/තුළ, ගෙවතු වල විසිරී තිබෙන බෝම්බ වලින් මහජනතාවට, විශේෂයෙන් නොදන්නාකම නිසා ඒවා අතපතගන්න යන කුඩා ළමුන්ට, තරුණ අයට, ජීවිත හානි සිදුවීමේ අවදානමක් තිබෙනවා. කුඩා වනරොද වල, පාලු ගෙවතු වල, ඇස නොගැටී තිබෙන බෝම්බ, කාලයක් ගියාට පසුව වුනත්, පිපිරීමේ අවදානම තිබෙනවා. ඒ නිසා, නොදන්නා නාඳුනන කිසිවක් අතපතගාන්නට යාම, මරුවාට අත වැනීමක්. 

මේ පිපිරීම අපේ රටේ පළමුවැනි එකද? 

   අපොයි නැහැ. ඔබ අතරින් ඉතා ස්වල්ප දෙනෙකුට පමණයි මතකයක් ඇත්තේ, මීට පෙර, 2010 වසරේදී, වවුනියාව, වන්නි ආරක්ෂක සේනා මූලස්ථානයේ පතරොම්  සහ වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩාව, දින දෙකක් තිස්සේ, මේ ආකාරයෙන්ම ගිනිගෙන පුපුරා විනාශවූ හැටි. ඒ ගැන මාධ්‍ය වාර්තා පළවුනා. එහිදී සිදුවුනෙත්, අධික උෂ්ණත්වය හේතුවෙන්, වෙඩි ද්‍රව්‍ය වලට ගිනි ඇවිලී විනාශවීමයි. වවුනියාව නගරයේ කොටසක ජනතාව ඉවත් කරන්නටත් සිදුවුනා.

   1999 වර්ෂයේදී වවුනියාවට උතුරෙන් පිහිටි තාණ්ඩිකුලම් නමැති ප්‍රදේශයේ පිහිටුවා තිබුණු අපේ හමුදාවේ අවි ගබඩාවකට LTTE කාලතුවක්කු ප්‍රහාරයක් එල්ලවුනා. එම ගබඩාවත් දිනක් දෙකක් තිස්සේ පුපුරා ගියා. 

   ඔය කොස්ගම ගබඩාව වගේ දහ ගුණයකටත් වඩා විශාල, පතරොම් සහ වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩාවක්, ඉස්සර කොළඹ තිබුණා. දන්නවද කොහෙද තිබුනේ කියලා? ගාලු මුවදොර පිටිය යට. එය තමයි, ඒ කාලේ යුද හමුදා පතරොම් ගබඩාව. සුද්දගේ කාලයේ එකක්. පැරණි යුද හමුදා මූලස්ථානයෙන් තමයි, ඇතුළුවන දොරටුව තිබුනේ. ඔබෙන් කාටහරි ගාලු මුවදොර පිටියේ අතීතය මතක නම්, ඉස්සර එහි තිබුණා, පොළොවෙන් අඩි කීපයක් ඉහලට එසවුණු වායු කුටීර. එයින් අර ගබඩාවේ වාතාශ්‍රය පවත්වා ගත්තා. මා එකම එක වරක් ඒ ගබඩාවට ගොස් තිබෙනවා. හඃ හඃ, අද එහෙම තිබිලා පිපිරුවානම් කොහොමද වැඩේ? 

මේ විදිහට පතරොම් ගබඩා පිපිරීමේ ලෙඩේ මේ අපේ රටට විතරක් තියන දෙයක්ද? 

   අපොයි නැහැ. මේ ලෙඩේ ලෝකය පුරාම තිබෙනවා. යුද්ධ තිබෙනතාක් කල්, අනාරක්‍ෂිත ගබඩා තිබෙනතාක් කල්, ආරක්ෂිතව තිබෙන ගබඩා නිසිපරිදි කළමනාකරණය සහ නඩත්තු කිරීම නොකරනතාක් කල්, මේ ලෙඩේ තියනවා. 

මෙන්න අල්ලපු වැටේ ඊයේ පෙරේදා වෙච්චි දේ. 

මෙන්න ඔබාමා මාමට වෙච්චි දේ 

මේ ගබඩා ආරක්‍ෂිතව හදන්න ක්‍රමයක් නැද්ද? 

   අපොයි තියනවා. මෙව්වා මේ වී ගබඩා හදනවා වගේ හදන්න බැහැ. ඒ සඳහා ජාත්‍යන්තරව පිළිගන්නා ක්‍රමවේදයන් තියනවා. අපේ හමුදාවේ යුද්ධෝපකරණ බලකායේ නිලධාරීන්, පිටරටවල ගිහින්, ඒ ගැන විශේෂඥ පුහුණුවක් ලබනවා, කාලීනව. පුහුණුව ලැබුවට පස්සේ ඒ අයව හඳුන්වන්නේ, Ammunition Technical Officer = ATO කියලා. ඒ අය තමයි යුද බිමේ තියන ගබඩා පාලනය කරන්නේ සහ හමුදා ඒකක වල තියන කුඩා පරිමාන ගබඩා ඉදිකිරීම, පවත්වාගැනීම, නඩත්තුව ගැන උපදෙස් දෙන්නේ. මේවා ඉදිකරන ආකාරය ගැන අන්තර්ජාලයෙන් බලන්නත් පුළුවන්. 

   පතරොම් සහ වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩා කිරීමේ සම්මත සැලසුම් තිබෙනවා. ඒවා අනුගමනය කරමින් කටයුතු කිරීම ඉතා වැදගත්. 

   වැඩ අවසන් කලාට පස්සේ පෙනෙන්නේ මෙහෙමයි. බලන්න, මෙය පොලොව යට නෙවෙයි තියෙන්නේ. මෙවැනි ගබඩාවක තබන්නේ, න්‍යෂ්ටික අවි නොවන, මිසයිල් නොවන, පුපුරන ද්‍රව්‍ය. 

මේ තියෙන්නේ එවැනි ගබඩා සංකීර්ණයක් 

මේවා ඇතුලේ කොහොමද බඩු තියලා තියෙන්නේ?

මෙන්න මෙහෙම තමා තියෙන්නේ.ඔය පහළ තියන පින්තූරයෙන් පෙන්නන 'කෙහෙල් මුව' තමා දැන් කොස්ගම පුරාම විසිරිලා තියෙන්නේ. 

ඉතිං අප්පච්චියේ මේ මගුලෙන් ගැලවෙන ක්‍රමයක් නැද්ද? 

තියනවා තියනවා. 

   මේ ගබඩා හැකි ඉක්මනින් ජන ශූන්‍ය ප්‍රදේශ වලට ගෙනයා යුතුයි. අරයකා අර විල්පත්තුවේ බලෙන් අල්ලගත්ත ඉඩම් වල මේ ගබඩා හැදුවනම් ඉවරයි වැඩේ. නැද්ද මං අහන්නේ. 

  අනවශ්‍ය (කල් ඉකුත්වූ/කල් ඉකුත්වන, දැනට අපි පාවිච්චි කරන අවි වලට නොගැලපෙන) වෙඩි ද්‍රව්‍ය විනාශ කළයුතුයි. 

  ත්‍රිවිධ හමුදාවේ වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබඩා ඉදිකිරීම, පාලනය, කළමනාකරණය, හමුදා පොතේ තිබෙන අදාළ නීති රෙගුලාසි, අකුරට පිළිපදිමින්, කලයුතු අතර ඒ ගැන ඉතා දැඩි විනයක් පවත්වාගත යුතුයි. 

   විශේෂ ව්‍යාපෘතියක් සේ සලකා, කඩිනම් සැලැස්මක් යටතේ, ත්‍රිවිධ හමුදාවේ සෑම වෙඩි ද්‍රව්‍ය ගබදාවක්ම දැඩිව පරීක්‍ෂා කොට, කෙටි කාලීන ආරක්‍ෂක පියවර වහාම ගතයුතුයි. 

   ඉතිං...........තවත් බෝම්බ පුපුරන්නට පෙර, කලයුතු දේ බොහොමයි. 

2016 ජූනි මස 06 වැනි දින 2342 පැය 

ළඟ ළඟ ගහගැනිලි මෙන්න මෙහෙමයි

   

මේ දවස්වල වැඩිපුරම කතාවෙන්නේ ගහගැනිලි ගැන නේ. කොහොමටත් ඉතින් අපේ රටේ කවද්ද ගහගැනිලි අඩුවුණේ. ගෙදර දොර ගහගැනිලි වල ඉඳලා, උත්තරීතර (විපරීත?) පාර්ලිමේන්තු පොජ්ජ දක්වා, හැම තැනම ගහගැනිලි වලින් අඩුවක් නෑ. කටින් ගහගැනිල්ල නම් ඉතින්, අපේ ජාතික පුරුද්දක් නේද? කටින් ගහගන්න බැරි අයට අපේ රටේ ඉඩක් නෑ. රූපවාහිනී විවාදෙකදිත් ඔය කවුද දේසපාලුවෝ දෙන්නෙක් ගහගත්තා නේද එක පාරක්. ඔය මැති ඇමතිලාට දීලා තියන පිස්තෝල, පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයට අරන් එන්න දුන්නානම්, ප්‍රශ්න හුඟක් විසඳෙනවා. මෝඩයෝ චුත වෙලා, ටිකක් හරි හොඳ මිනිස්සු ඉතුරු වෙනවා. නැද්ද මං අහන්නේ. මෙව්වා දැකලා අපිටම වෙඩි තියාගන්න හිතිලා නේද තියෙන්නේ? 'අනේ කාලේ වනේ වාසේ' කිව්වලු. 

   හරි හරි, ඒ කතා පැත්තකින් තියලා, අද මාතෘකාවට බහිමුකො. අද මම තමුන්නැහෙලා එක්ක කතාකොරන්න ආවේ, හමුදාව විසින් කරනු ලබන, එක්තරා විශේෂ සටන් ක්‍රමයක් ගැනයි. ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් නම් මේක හඳුන්වන්නේ Close Quarters Combat = CQC එහෙමත් නැත්නම්, Close Quarters Battle = CQB යනුවෙන්. අපිට කියන්න පුළුවන්, කෙටි දුර සටන්, එහෙම නැත්නම් නාගරික වීදි සටන්, කියලා. ඉංග්‍රීසියෙන් තවත් යෙදුමක් තියනවා Fighting in Built up Area = FIBUA කියලා. එයින් කියවෙන්නෙත් නාගරික ප්‍රදේශවල කෙරෙන සංග්‍රාමික කටයුතු හෙවත්, Urban Warfare කියන එකයි. 

   හම්මෝ...............ඒ කාලේ අපිට මේ FIBUA පුහුණුව දුන්නේ, මාදුරුඔය හමුදා කඳවුරේ. හොඳටම වදින පුහුණුවක්. අපරාදේ කියන්න බෑ, පැය 24 පුරාම වරින්වර විවිධ අභ්‍යාස තියන නිසා, බොහොම සනීපයි. ඒ වගේමයි, ජීව උණ්ඩ සහ ජීව අත් බෝම්බ පාවිච්චි කරමින් ලබන පුහුණුවක් නිසා, අනතුරුදායක බව බොහොම වැඩියි. 

   අපේ බොඩිය පුහුණු කඳවුරේ තියලා, ඇස්ට්‍රල් බොඩියෙන් ගෙදර යන්න වෙයි කියලා හිතෙන වෙලාවල් තියනවා. 

   හොඳයි, මෙතැන් සිට අපි, වෙනදා වගේම, ප්‍රශ්න සහ පිළිතුරු වශයෙන්, කරුණු සාකච්ඡා කරමු. 

මොකක්ද මේ කෙටි දුර සටන් කියන්නේ?

   කෙටි දුර සටන් කියන්නේ, ප්‍රතිවාදී යුද හමුදා (ත්‍රිවිධ හමුදා) කණ්ඩායම් දෙකක් අතර හෝ, ත්‍රිවිධ හමුදා කණ්ඩායමක් සහ ත්‍රස්තවාදී කණ්ඩායමක් අතර හෝ, පොලීසිය (විශේෂ පුහුණු පොලිස් ඒකක) සහ ත්‍රස්තවාදී/අපරාධකාරී කණ්ඩායමක් අතර සාමාන්‍යයෙන් උපරිම වශයෙන් මීටර් 100 ක් පමණ දුර සිට, (බොහෝවිට ඊට අඩු දුරක සිට) සැලසුම් සහගතව සහ උපක්‍රමශීලීව එල්ල කරන ප්‍රහාර මගින්, ප්‍රතිවාදීන් විනාශ කිරීම, අල්ලාගැනීම, ඔවුන් සතු යම් වටිනා දෙයක් අත්පත් කරගැනීම, වාහනයක් අල්ලා ගැනීම, ගොඩනැගිල්ලක් අත්පත් කරගැනීම, ප්‍රාණ ඇපකරුවන් ගලවා ගැනීම, වැනි අරමුණු සඳහා,  ඇතිවන සටන් වලටයි.  

   මේ සටන් ක්‍රමයට සෑහෙන දිග ඉතිහාසයක් තියනවා. මේ විදිහට විශේෂ පුහුණු කුඩා කණ්ඩායමක් යොදවා, විශ්මයජනක ලෙස පහරදීමෙන්, සතුරු කණ්ඩායම් මෙල්ල කළහැකි බව, මුලින්ම ප්‍රායෝගිකව ඔප්පු කළේ, චීනයේ ෂැංහයි නගරය, බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය යටතේ පැවති (1854 - 1943) අවධියේදී, එහි සහකාර නාගරික කොමසාරිස් වරයා ලෙස කටයුතු කල,   William E. Fairbairn  විසිනුයි. පසු කාලයේදී බ්‍රිතාන්‍යයට ආපසු පැමිණි ඔහු මේ ප්‍රහාරක ක්‍රමය තවත් වැඩිදියුණු කර බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවපුහුණු කළා. 

කොහොමද ඉතින් ඔය සටන් මෙහෙයවන්නේ? 

   මේ වගේ සටනක් සමහරවිට බොහොම සංකීර්ණ වියහැකියි. මක්නිසාද යත්, මෙවැනි සටන් සිදුවන ගෙවල් සහ/හෝ ගොඩනැගිලි බහුල පරිසරයක, සාමාන්‍ය ජනතාවත් ඉන්නවා. අපි සටන් කරන්න යන කණ්ඩායමට පක්ෂපාත සාමාන්‍ය ජනතාවත් ඉන්නවා, මෙවැනි කණ්ඩායම්, බොහෝවිට, කාන්තාවන් සහ දරුවන් ඉදිරියට දමා, අප අතින් ඔවුන්ට හානි පමුණුවා, බේරී පැනගොස්, අපිට දෝෂාරෝපනය පටවන්නට උත්සාහ කරනවා. මේ නිසා, කෙටි දුර සටන් සඳහා සුවිශේෂී උපක්‍රම පාවිච්චි කරන්න වෙනවා. 

   හැබැයි එක දෙයක් කිවයුතුයි. මෙවැනි සටන් වලදී අහිංසක පුද්ගලයන් අපේ ප්‍රහාරවලින් මෙන්ම සතුරු ප්‍රහාරවලින් මැරෙන්නට/තුවාල ලබන්නට ඉඩ තිබෙනවා. ඔබ අතරින් සෑහෙන දෙනෙක් යුදමය තොරතුරු රැගත් බටහිරචිත්රපටි වල නරඹා ඇති කුඩා හමුදා කණ්ඩායම, සතුරුකඳවුරු, වීදි, ගොඩනැගිලි වලට ඇතුළු වී සටන් කරන ආකාරය. ඒ සටන් අයිතිවන්නේත් මේ කෙටි දුරසටන් නමැති වර්ගීකරණයටයි. ඔබ දැක ඇති ඒ සටන් වලදී බොහෝවිට හමුදා කණ්ඩායම් කතා කරන්නේ නැහැ. අණදීම් කරන්නේ සහ අදහස් හුවමාරු කරගන්නේ විශේෂ හස්ත සංඥා ක්‍රමයක් මගින්. මේ බලන්න එවැනි සංඥා කීපයක්. 

   ත්‍රස්තවාදී නායකයකුගේ බිරිඳ, ඔහුව ආවරණය වන සේ, ඉදිරියෙන් හිටගත්තා නම්, අපි දෙවරක් හිතන්නේ නැහැ. පළමුව ඇයට වෙඩි තබා, දෙවනුව ඔහුටත් වෙඩි තබනවා. බින් ලාඩන් ඝාතනය කල අවස්ථාවෙදීත්, ඇමරිකානු හමුදාව ඒ විදිහටයි ක්‍රියා කලේ. මක්නිසාදයත්, එවැනි දරුණු ගණයේ ත්‍රස්තවාදී නායකයකු, යලි කවදාවත් අපිට අහු නොවෙන්න පුළුවන්. නමුත්, එවැනි විශේෂ මෙහෙයුම් සඳහා යොදාගන්නේ, විශේෂ බලකාය, කමාන්ඩෝ බලකාය වැනි ඒකක පමණයි. කෙටිදුර සටන් වලදී බොහෝවිට පාවිච්චි කරන්නේ, කෙටි දුර වෙඩි තැබීමට සුදුසු, තුවක්කු වර්ගයි. මේවා සාමාන්‍යයෙන්, මිලිමීටර් 9 උණ්ඩ යොදන, තුවක්කු සහ පිස්තෝල බව සඳහන් කරන්න පුළුවන්. 

සිදුවන ක්‍රියාදාමය විස්තර කරන්න පුලුවන් ද? 

   ඔව් පුළුවන්.  සෑහෙන කාලයක් තිස්සේ මේ අඩවියේ ලිපි කියවන ඔබ දන්නවා ඇති, ඕනෑම හමුදා ක්‍රියාන්විතයක් සිදුවන්නේ, යම්කිසි සැලැස්මකට අනුව සහ යුද න්‍යාය අනුව බව. ඒ නිසා මේ කෙටිදුර සටන් සිදුවන්නේත් සම්මත මූලධර්ම පහක් පදනම් කරගනිමින්. අපි බලමු මොනවද ඒ මූලධර්ම කියලා. 

1. සවිස්තර සැලසුමක් සකසා ගැනීම:- ප්‍රහාරයට පෙර ඒ ස්ථානය පිළිබඳව ලබාගතහැකි සියලු විස්තර සොයාගත යුතුයි. පිහිටීම, ලඟාවිය හැකි මාර්ග, ආපසු පැමිණිය හැකි විකල්ප මාර්ග, ඉන්න සතුරන් පිරිස කී දෙනෙකුද? ගැහැණු පිරිමි වශයෙන් කීයද. ඔවුන් සතු අවි ආයුධ, මහජනතාවගේ සහාය ඔවුන්ට ලැබෙනවාද, ප්‍රහාරයේදී අහිංසක ජනතාවබෙරා ප්‍රහාරය එල්ල කරන්නේ කොහොමද, සතුරන්ගේ ආධාරයට තවත් පිරිස් ක්ෂණයකින් එන්නට ඉඩ තිබෙනවාද, අපිට තිබෙන ආධාරක කණ්ඩායම් මොනවාද, අපි පාවිච්චි කරන ආයුධ මොනවාද, අපේ පිරිස කී දෙනෙකුද, අපි එතනට යන්නේ සහ ආපසු එන්නේ කොහොමද, ඔන්න ඔය වගේ මහා තොරතුරු ගොඩක් ගැන හිතන්න වෙනවා. 

2. ප්‍රහාරයේ විශ්මයජනක බව:- සතුරා හීනෙන්වත් නොහිතන වෙලාවක, කාලයක, දිනයක, අවස්ථාවක, ප්‍රහාරය එල්ල කළ යුතුයි. එය අපේ වාසියට බෙහෙවින් හේතුවෙනවා. සතුරු කණ්ඩායමේ වැඩි දෙනෙක්, විවේකයෙන් ඉන්න/නිදාගෙන ඉන්න/නාන්න මූණ හෝදන්න යන/ කෑම ගෙනෙන්න යන/ වෙලාවක් තමා හොඳ.

3. ඉලක්කයට ඇතුළුවීමේ ක්‍රමය:- ඉලක්කය කියන්නේ ගොඩනැගිල්ලක් කියා හිතන්න. එහෙනම් එයට ඇතුළුවන්නේ කොතනින්ද, එක තැනකින්ද තැන් කීපයකින්ද, එසේ ඇතුළුවීමේදී සාමාන්‍ය ජනතාවට අවම හානියක් සිදුවන ආකාරයට කරන්නේ කොහොමද, මුරකාරයක් ලෙස සතුරන්ට හිතවත් සාමාන්‍ය ජනතාව යොදවා සිටීනම්, ඔවුන්ගේ බෙල්ලට දෙකක් ඇන/සිහිය නැතිවෙන්න පහරක් දී/ ඔලුවට පිස්තෝලයක් තබා බයකර/ අපේ අරමුණ ඉටුකරගැනීම. ඇතුළුවීමේ මාර්ග වල ඇතිවන විවිධ බාධා ජයගැනීම. 

4. වේගය:- මෙය ඉතා වැදගත් සාධකයක්. ඉලක්කයට කඩා පනින අවස්ථාවේ සිට, නොකඩවාම ප්‍රහාරය එල්ල කලයුතුයි. නැවතීමක් නැහැ, ඉලක්කය අත්පත් කරගන්නා තුරු. නොකඩවාම, වේගයෙන්, ප්‍රහාරය එල්ල කිරීම ඉතා වැදගත්. සමහරවිට සතුරන් තමන්ට ප්‍රහාරයක් එල්ලවන බව දැනුණාම, තමන් යටතේ ඉන්න ප්‍රාණ ඇපකරුවන් මරන්න ඉඩ තිබෙනවා. ඒවා වලක්වන ආකාරය රඳාපවතින්නේ වේගය මතයි. එමෙන්ම අනවශ්‍ය ලෙස වේගයක් ගතහොත් තමන් අතින් තමන්ගේ යටම තුවාල සිදුවිය හැකියි. 

5. ක්‍රියාන්විතයේ සාහසික බව:- සාහසික කියන වචනය ගැන අමනාපයක් ඇතිකර ගන්න එපා. නමුත් අර ඉහතදී කිව්වා වගේ, ඉලක්කය සම්පූර්ණ කරගන්න නම්, දරුණු විදිහට ප්‍රහාරය එල්ල කරන්න වෙනවා. එතනදී, අනුකම්පා විරහිතව කටයුතු කරන්න වෙනවා. දොරවල් ජනෙල් කඩාගෙන, බිත්ති පුපුරුවාගෙන, අත්බෝම්බ ගොඩනැගිල්ල තුලට එල්ල කරමින්, යටත්වන ලෙස මහා හඬින් කෑ ගසා කියමින්, පැනයන්නට හදන, විරුද්ධව නැගීසිටින සියල්ලන්  මරා දැමීම හෝ දැඩිලෙස පහරදී මර්දනය කිරීම තමයි සාහසික කම කියන්නේ. 

    පහත දැක්වෙන වීඩියෝවේ තිබෙනවා, කෙටි දුර සටන් මූලික පුහුණුව ලබන හැටි.

   මේ ලිපිය මීටවඩා දිගට ගෙන යාහැකි වුනත්, 'කෙටි දුර සටන්' කියන එක, ඔබට තේරුම් ගන්නට, ඉහත සඳහන් කරුණු ප්‍රමාණවත් යයි හිතනවා. තවත් ලිපියකින් හමුවෙමු. 

2016 මැයි මස 11 වැනි දින 0043 පැය