70 වසක් සපුරන සිංහල රිදී තිරය

ලාංකීය සිනමා වංශකතාවේ මූලාරම්භය සඳහා ඉන්දියානු හා දකුණු ඉන්දියානු , ආසියානු සිනමාව මෙන්ම ලෝක සිනමාව ගුරුකොට ගත්හ. 1947  ජනවාරි 21 වැනිදා සිංහල රිදී තිරයේ  කුළුදුල් නිර්මාණය වූ “කඩවුණු  පොරොන්දුව “   තිරගත වීමත් සමග  හෙළ සිනමාවේ ආරම්භය සනිටුවහන් විය . බි. ඒ .ඩබ්ලිවු. ජයමාන්න, රුක්මණී දේවිය ප්‍රධාන නළුනිළි යුවල වූ අතර  එහි අධ්‍යක්ෂක්වරයා වූයේ ජෝයිටිෂ් වික්‍රමසිංහ මහතායි  . එලෙස ඇරඹි ලාංකිය සිනමාවේ ඊළඟ හැරවුම් ලක්ෂය වූයේ වර්ෂ  1956 තිරගත වූ සිනමාවේදී ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහතා විසින් අධ්‍යක්ෂණය කළ ““රේඛාව” චිත්‍රපටියයි. මුල්වරට ස්වභාවික දර්ශනතල හා ලාංකීය කථා තේමාවක් පදනම් කරගනිමින් නිර්මාණය වුණු මෙහි ප්‍රධාන චරිත රඟපෑවේ ආනන්ද ජයරත්න , අයිරාංගනී මීදෙනිය විසිනි . එහි සංගීත නිර්මාණය සුනිල් ශාන්තයන් විසිනි .

රුක්මණී දේවි

ශ්‍රී ලාංකීය  සිනමා  අඹරේ  පළමු වර්ණ චිත්‍රපටය  වර්ෂ 1962 මයික් විල්සන් විසින් අධ්‍යක්ෂණය කළ “ රන්මුතුදූවයි “  එහි ප්‍රධාන නළු නිළි යුවල වූයේ ජීවරාණි කුරුකුලසූරිය සමග ගාමිණි ෆොන්සේකා මහතායි . සංගීතය ආචාර්ය පණ්ඩිත් ඩබ්. ඩී අමරදේව සූරීන් විසිනි . නන්දා මාලිනි , නාරද දිසාසේකර  ප්‍රධාන ගායක ගායිකා යුවල විය .  සහය අධ්‍යක්ෂකවරයෙකු ලෙස සිනමාවට පිවිස, දෛවයෝගය චිත්‍රපටයේ උප ප්‍රධාන චරිතයකට පණපොවමින් රංගනයට පිවිසි ගාමිණි ෆොන්සේකා මහතා ,පළමුවරට ප්‍රධාන චරිතයක් නිරුපණය කරන්නේ මෙම සිනමා පටයේය.  ශේෂා පලිහක්කාර හා ආතර් සි ක්ලාර්ක් මහතා මෙහි සම නිෂ්පාදකවරුන්ය. ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහතාගේම තවත් නිර්මාණයක් වූ ”ගම්පෙරළිය” සිනමා පටය  ශ්‍රී ලාංකික රසික ප්‍රජාටව කලාත්මක සිනමාව හඳුන්වාදීමට ගත් අතිශය සාර්ථක වෑයමක් ලෙස හැඳින්විය හැකිය. වර්ෂ 1963 තිරගතවුණු මෙම සිනමා පටය පුන්‍යා හීන්දෙනිය , හෙන්රි ජයසේනයන් අතින් හැඩ විය.ටෝනි රණසිංහයන්ගේ පළමු සිනමා ආගමනය විය.  කිසිදු ගීතයක් අන්තර්ගත නොවූ පළමු චිත්‍රපටය ලෙස මෙය සිනමා වංශ කතාවේ සනිටුවහන් වි තිබේ.

60 දශකය වර්ණවත් කළ සිනමාපට මෙන්ම එය සුපෝෂණය කළ අධ්‍යක්ෂකවරු මෙන්ම සංගීත නිර්මාපකයන්ද ගායක ගායිකාවන්ද රැසකි . සංදේශය , අදට වැඩිය හෙට හොඳයි , සිකුරු තරුව, සාරවිට , දෙලොවක් අතර, සැනසුම කොතනද,  ගැටවරයෝ , පරසතු මල් , සත් සමුදුර, ධීවරයෝ , අක්ක නගෝ , ගොළු හදවත , රන්සළු , බිනරමලී, දරුවා කාගේද , සත පනහ , සිඟිති සුරතල් , ස්වීප් ටිකට් , නාරිලතා, රෑන ගිරවු , කුරුළු බැද්ද, බක්මහදීගේ  එම සිනමාපට පොකුරේ රිදී සීනුය . වර්ෂ 1968 තිරගත වූ “පුංචි බබා” චිත්‍රපටය , හෙළ සිනමාවේ නිළි රැජිනිය වූ මාලනි ෆොන්සේකා මහත්මියගේ කුළුදුල් සිනමා ප්‍රවිෂ්ඨයයි. ප්‍රධාන චරිතයකට පණ පොවමින් ඈගේ රංගන දිවිය ආලෝකමත් කළේ තිස්ස ලියනසූරිය මහතා විසිනි. 1955 වර්ෂයේ තිරගත වූ  “දේවසුන්දරී”  චිත්‍රපටයෙන් සිනමාලොවට පිවිසි ජෝ අබේවික්‍රම මහතා සාරවිට චිත්‍රපටය තුළින් ජනප්‍රියත්වයට පත්විය එමෙන්ම වර්ෂ 1969 තිරගතවුණු සුගතපාල සෙනරත් යාපා අධක්‍ෂණය කළ “හන්තානේ කතාව ” ඒ අසහාය සොඳුරු මිනිසා වූ විජය කුමාරතුංග මහතාගේ  සිනමා ආගමනය සනිටුවහන් කළේය.  ඒ අනුව 60 දශකය වර්ණවත් කිරීමට දායකත්වය සැපයූ අධ්‍යක්ෂකවරුන් රාශියකි.  ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් , තිස්ස ලියනසූරිය , කේ . ඒ. ඩබ්ලිවු . පෙරේරා , එම් මස්තාන් , මයික් විල්සන් , රොබින් තම්පෝ , ටයිටස් තොටවත්ත , කිංස්ලි රාජපක්ෂ , ඩබ්ලිවු. එම්. එස්. තම්පෝ, ලෙනින් මොරායස්, ටී සෝමසේකරන් , එල් එස් රාමචන්ද්‍රන්   ආදීන් වූහ . හින්දි සිනමාවේ හා දමිල සිනමාවේ අධ්‍යක්ෂකවරු ඒ අතර වූහ.  ආර් මුත්තුසාමි ,  එම් කේ රොක්සාමිගේ, ධර්මදාස වල්පොල, ඩබ්ලිවු. ඩි. අමරදේව   සිනමා සංගීතයෙන් මෙම සිනමා පට ආලෝකමත් විය. සුජාතා අත්තනායක, නන්දා මාලිනි, ඉන්ද්‍රානි විජේබණ්ඩාර , සිසිර සේනාරත්න ,  නාරද දිසාසේකර, වික්ටර් රත්නායක , ජේ. ඒ. මිල්ටන් පෙරේරා ලතා වල්පොල ,  ඇන්ජලින් ගුණතිලක ,  එච්. ආර්. ජෝතිපාල , ෆ්‍රෙඩි සිල්වා ගේ  සුමදුර ගායනයෙන්  රිදීතිරය ඒකාලෝක විය.

ශ්‍රී ලාංකේය  ඉතිහාසයේ  රිදීතිරයේ මෙන්ම සප්ත ස්වරයේ  ස්වර්ණමය  යුගය 70 දශකයයි. හෙළ සිනමා වංශකතාවට බොහෝ දෑ එකතු පහදු  කරන්නට  මේ දශකයේ සිනමාවට හැකිවිය. අක්කර පහ, නිධානය , දෑස නිසා , වීර පුරන් අප්පු , අහසින් පොළවට, මඩොල් දූව ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පිරිස් මහතාගේ සිනමා කාචයෙන් වර්ණවත් විය . 1972 තිරගතවුණු  “නිධානය” ලාංකීය සිනමාවට සැබවින්ම නිධානයක් විය. සිනමා සක්විති  ගාමිණි ෆොන්සේකා මහතා හෙළ නිළි රැජින මාලනී ෆොන්සේකා රංගධරයන්ගේ විශිෂ්ට රංගනයෙන් ඔපවත්වුණු මෙම සිනමාපටය අන්තර්ජාතික සිනමා උළෙලවල් නියෝජනය කරන ලදී . ලන්ඩන් අන්තර්ජාතික සිනමා උළෙලේ 50 වසරක හෙළ සිනමාවේ විශිෂ්ටතම චිත්‍රපටයට හිමි සම්මානය දිනා ගන්නා ලදී . තිස්ස අබේසේකරගේ තිර රචනයෙන්ද ප්‍රේමසිරි කේමදාස සූරීන්ගේ සංගීතයෙන් එය තවදුරටත් රසවත් විය . මහගම සේකර සූරීන් සිය  නිර්මාණයක් වූ  තුං මං හන්දිය සිනමාවට නගන ලදී . නීල් රූපසිංහ  විසින්   හතර දෙනාම සූරයෝ,  ටයිටස් තොටවත්ත සූරීන් විසින් හාර ලක්ෂය , මංගලා , මරුවා සමග වාසේ , සාගරිකා,  හඳයා යන සිනමා පට රිදී තිරයට දායාද කළේය . “ හඳයා “ ලාංකීය සිනමාවේ ළමයින් වෙනුවෙන් නිර්මාණය කළ පළමු  චිත්‍රපටයයි . මේ යුගයේදී කලාත්මක සිනමාව හා වාණිජ සිනමාව ඉතා දියුණු මට්ටමක පැවතිණි. ඒ නිසාම නළු නිළි යුග බිහිකරන්නට සමත් විය . ගාමිණි - මාලනී යුගය  හතර දෙනාම සූරයෝ , නිධානය , සහනය , එදත් සූරයා අදත් සූරයා, ආදරේ හිතෙනව දැක්කම, සදහටම ඔබ මගේ , කස්තුරි සුවඳ , සැණකෙළිය , ආවා සොයා ආදරේ , සූරයා සූරයාමයි , නයනා මෙන්ම තුෂාරා , මේ දෑස කුමටද , එයා දැන් ලොකු ළමයෙක් , සංගීතා , දියමන්ති , අනුපමා, කුණ්ඩලකේසි යන සිනමා පටතුළින්  විජය - මාලනී යුගයක්ද බිහිවිය

                                                        නිධානය සිනමා පටයෙන් 

මෙම දශකය තුළ රවින්ද්‍ර රන්දෙනිය, ගීතා කුමාරසිංහ ශ්‍රියානි අමරසේන , අමරසිරි කලන්සූරිය,  නීටා ප්‍රනාන්දු , තිස්ස විජේසුරේන්ද්‍ර,  මානෙල් වානගුරු , සෝනියා දිසා වැනි රංගවේදීන් හා රංග වේදිනියන් සිනමාවට එක්විය. වැලි කතර , දෑසනිසා , ආශා දෑසින් , අපේක්ෂා, ලසඳා ,සුහද පැතුම, සුරේඛා, නිල්ල සොයා,  සිකුරු ලියා , දුහුළු මලක් , වාසනා , රජගෙදර පරවියෝ , නෑදෑයෝ, තරංගා,  හිත හොඳ මිනිහෙක්, සරුංගලේ  වැනි සිනමාපට තුළින් මොවුන් ජනප්‍රියත්වයට පත්විය. සිය සැමියා සමග නිරන්තර සිනමා අත්දැකීම් විඳි සුමිත්‍රා පීරිස් සිය කුළුදුල් නිර්මාණය වූ “ගැහැණු ළමයි” වර්ෂ 1978 දී තිරගත කළාය. එහිදී “වසන්ති චතුරානි” නම් සිනමාවේදිනියගේ දොරට වැඩිම සිදුවිය. එමෙන්ම ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් , ලෙනින් මොරායස් , කේ. ඒ . ඩබ්ලිව් පෙරේරා , සුගතපාල සෙනරත් යාපා  ඩි. බී. නිහාල්සිංහ, සුනිල් ආරියරත්න , යසපාලිත නානායක්කාර,  එච් .ඩි. ප්‍රේමරත්න යන සිනමාවේදීන් මේ දශකයේ පුරෝගාමි සිනමා කරුවෝ වූහ.  ධර්මසේන පතිරාජයන් සිය කුළුදුල් සිනමා නිර්මාණය 1974 වර්ෂයේදී “ අහස් ගව්ව “  නමින් සිනමාවට දායාද කළේය. ඉන්පසුව ,  එයා දැන් ලොකු ළමයෙක් , බඹරු ඇවිත් සිනමාපට තුළින් ප්‍රවිෂ්ට වුණු පතිරාජයන් පාරදිගේ , සොල්දාදු උන්නැහේ , වාසුළි , සක්කාරන් හරහා සිය සමාජ මෙහෙවර ඉටුකළේය. මැද මාවතේ සිනමා කරුවෙක් ලෙස විචාරක අවධානය දිනාගත් මෙතුමාගේ නිර්මාණ සියල්ලම පාහේ අන්තරජාතික සම්මානවලින් පිදුම් ලැබීම විශේෂත්වයකි.

               1980 දශකය වනවිට එවකට පැවති ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියත් සමග වාණිජ සිනමාව බොහෝ දුරට ඉස්මතු විය. එහෙත් ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහතාගේ කලියුගය හා යුගාන්තය චිත්‍රපටි නැවතත් කලාත්මක සිනමාවේ රස ස්පර්ශ කළේය. සුමිත්‍රා පීරිස් මැතිණිය ගඟ අද්දර , මායා, සාගර ජලය මදි හැඬුවා ඔබ හන්දා යන සිනමාපට දායාද කළාය.  ස්ත්‍රීවාදී චරිත ඉස්මතු කරමින් ඇය මෙම නිර්මාණ ප්‍රතිරූපණය කළාය. යසපාලිත නානයක්කාර , එච්. ඩි. ප්‍රේමරත්න , සුනිල් සෝම පිරිස් , සුනිල් ආරියරත්න , ගාමිණී ෆොන්සේකා , වසන්ත ඔබේසේකර,  රෝයි ද සිල්වා, තිස්ස අබේසේකර, හර්බට් රංජිත් පීරිස්, සේන සමරසිංහ, ඩි. බී. නිහාල්සිංහ , දිනේෂ් ප්‍රියසාද්, හේමසිරි සෙල්ලපෙරුම  වැනි සිනමා නිර්මාණකරුවන් මේ යුගයේ රිදීතිරය එකළු කළහ. උතුමාණෙනි , ටක් ටික් ටුක් , ආදර රත්නේ, පරිත්‍යාගය, එක් ටැම් ගේ , සිරි බෝ අයියා , කරුමක්කාරයෝ , වජිරා බැද්දේගම , බිත්ති හතර ,  යහළු යෙහෙලි , චංචල රේඛා , සුමිතුරෝ, දඩයම, ඈතින් ඈතට, දෙවෙනි ගමන , මිහිදුම් සළු ,අරලිය මල්,  ඔබට දිවුරා කියන්නම් , රෝසි , යලි හමුවෙන්නයි , පෙරළිකාරයෝ, මල්දෙනියේ සිමියොන් , කොටි වලිගය,  දිනුම , ආදර හසුන , මංගල තෑග්ග , රජ වැඩ කාරයෝ , නොම්මර එකයි , කවුළුව ,  විරාගය , ඔබටයි ප්‍රියේ ආදරේ , රස රහසක් , නැව ගිලුනත් බෑන්චූන් , මමයි රජා , කැඩපතක චායා, නොම්මර 17 , ඔබට රහසක් කියන්නම් , සිරි මැදුර යන සිනමාපට රිදී තිරය වර්ණවත් කළහ. සනත් - සබීතා , ජීවන් - සබීතා යන යුගයන් බිහිවිය සබීතා පෙරේරා ජීවන් කුමාරණතුංග , සනත් ගුණතිලක , ශෂී විජේන්ද්‍ර , අනෝජා වීරසිංහ මේ දශකයේ සිනමාව බිහිකළ සිනමාවේදීන් වූහ. එම යුගහේ බිහිවූ විශිෂ්ටම සිනමාවේදියා ලෙස ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක මහතා හැඳින්විය හැකිය. 1980 වර්ෂයේ  “ හංසවිලක් “ සිනමාකෘතියෙන් අරඹා,  තුන්වෙනි යාමය,  සුද්දිලාගේ කථාව,  බව දුක හා බව කර්ම ඔහුගේ සිනමාභිශේකයයි.

1990 දශකයේ සිනමාව මෙතෙක් ආ සිනමා ගමනේ  යම් හැරවුම් ලක්ෂයක් පෙන්නුම් කළ දශකයකි. ඉකුත් දශකයේ අගභාගයේ සිදුවූ දේශපාලන ක්‍රියාකාරකම් සිනමාවටද බලපෑමක් එල්ල කිරීමට සමත්විය. කෙසේවෙතත් 1990 දශකයේ සිනමාව ලාංකීය සිනමා කරළියට  තවත්  සුරුපිනින් දෙදෙනෙක් දායාද කළහ. ඒ 1990 වර්ෂයේ යසපාලිත නානායක්කාරගේ “දේදුන්නෙන් සමනලියක්“ සිනමාපටයෙන් පිවිසි දිල්හානි ඒකනායක හා 1993 “සප්ත කන්‍යා “  සිනමාපටයෙන්  සිනමාවට පිවිසි සංගීතා වීරරත්නයි. සප්ත කන්‍යා සිනමාපටය ඒ යුගයේ සිනමාපට අතර සුවිශේෂී නිර්මාණයක් විය. යෞවනත්වය කුල්මත් කළ සිනමාපටයක් ලෙස එය හැඳින්විය හැකිය.  පාලම යට , ක්‍රිස්තු චරිතය , චණ්ඩිරජා , කෙළිමඩල , මධු සමය , සලඹක් හඬයි,  ධනය, මල්සර දෝණි,   ඡායා,  ගුරුගෙදර ,සුරබිදෙන , චායා මායා , යසස , ලඳුනි ඔබ දෙවඟනකි , නොමියෙන මිනිස්සු , ධවල පුෂ්පය , සුජාතා, පවන රළුවිය,  සුදු පිරුවට,  අරගලය,  මී හරකා,  වාසනා වේවා, සිසිල ගිනි ගනී ,  සෙයිලම,  මාරුතය,  අවරගිර,   සිහින දේශයේ, සුර දරුවෝ , ලොකුදුව, යසෝමා,  දුවක මවට මිස,  තරණය,  විසි දැළ , චන්ද කින්නරී , ගිනි අවි සහ ගිනිකෙළි , පවුරු වළල්ල, චෙරියෝ කැප්ටන්,  චෙරියෝ ඩොක්ටර් ,  රෑ දනියෙල් දවල් මිගෙල් 1, බහු භාර්යා , දොරකඩ මාරාව,  ජුලියට්ගේ භූමිකාව වැනි නිර්මාණ බිහිවිය.  රන්ජන් රාමනායක , ඩිලානි අබේවර්ධන , මහේන්ද්‍ර පෙරේරා , කමල් අද්දරආරච්චි , ලින්ටන් සේමගේ , දමිත් ෆොන්සේකා, යශෝධා විමලධර්ම  වැනි සිනමා රංගධරයන්ගේ ප්‍රවිෂ්ටය මෙම යුගයේ සිදුවිය. විශ්වනාත් බුද්ධි කීර්තිසේන , ප්‍රසන්න විතානගේ, උදයකාන්ත වර්ණසූරිය , හේමසිරි සෙල්ලපෙරුම, දිනේෂ් ප්‍රියසාද් , යසපාලිත නානායක්කාර , සුනිල් ආරියරත්න , සුනිල් සෝම පීරිස්, වසන්ත ඔබේසේකර, අශෝක හඳගම , ඩි. බී. නිහාල්සිංහ , එච්. ඩි. ප්‍රේමරත්න, ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස්,  සුමිත්‍රා පීරිස් මෙම සිනමාපටවල නිර්මාණ කරුවන් වූහ . මේ කාලය වනවිට කාම චිත්‍රපට රැල්ලක්  සිනමාවේ ගමන් ගනිමින් තිබුණි . දේශපාලන වියවුල් සහගත බව හමුවේ සිනමා  ශාලා ගිනි තැබීම , සිනමා ශාලා  ඉවත් කිරීම වැනි දෑ හමුවේ  ප්‍රේක්ෂකයා ඒ වෙත යොමුකර ගැනීමට විවිධ අත්හදා බැලීම් සිදුකරන ලදී . එහිදී රෝයිද සිල්වා වැනි අධ්‍යක්ෂකවරුන් කාමරැල්ල වෙනුවට ප්‍රහසන රැල්ලක් නිර්මාණය කළේය.

                            සප්ත කන්‍යා සිනමාපටයෙන් 

  

2000 දශකය් වනවිටත් කාම රැල්ල තවදුරටත් ක්‍රියාත්මක වුවත් උදයකාන්ත වර්ණසූරිය , ප්‍රසන්න විතානගේ , සෝමරත්න දිසානායක, බෙනට් රත්නායක ,  ජයන්ත චන්දරසිරි වැනි නිර්මාණ කරුවන් අශෝක  හඳගම නව සිනමාවක් කර ගමන් අරඹන බවක් දක්නට ලැබුණි . එමෙන්ම නව සිනමා කරුවන්ගේ විශිෂ්ට ප්‍රවිෂ්ටයන් දක්නට ලැබුණි . විමුක්ති ජයසුන්දර බූඩි කිර්තිසේන , චන්න පෙරේරා රන්ජන් රාමනායක සංජය නිර්මාල් , සනත් ගුණතිලක , ගිරිරාජ් කෞශල්‍ය , ජැක්සන් ඇන්තනි, සුදත් රෝහණ  එවැනි නිර්මාණ කරුවන් කිහිපදෙනෙකි  රාජ්‍ය සේවය පිණිසයි රෝස වසන්තේ කිණිහිරියා මල් , සරෝජා,  අනන්ත රාත්‍රිය,  මේ මගේ සඳයි,  පුරහඳ කළුවර,  අස්වැසුම , සුදු සෙවනැලි , බහුභූතයෝ, පුංචි සුරංගනාවී,   සලෙළු වරම,  අග්නි දාහය ,  පුරසක්මන,  තනි තටුවෙන් පියාඹන්න , ලේ කිරි කඳුළු,  සුළඟ එනු පිණිස,  සුදු කළුවර,  වෑකන්ද වලව්ව,  සුළං කිරිල්ලී ,  සක්මන් මළුව, සූරිය අරණ , ආදරණීය වස්සානය , මිල්ලේ සොයා,  රන්දිය දහර , අසනී වර්ෂා,  ඉර මැදියම,  ගරිල්ලා මාර්කටින්,  සමනල තටු,  සුළඟ , හිරිපොද වැස්ස , නිලම්බරේ,  සමාරා, අංජලිකා , අම්මාවරුනේ ,  සංඛාරා , උත්පලවන්ණා,  සිකුරු හතේ,  ආසයි මං පියාඹන්න,  යහළුවෝ,   හාර්ට් එෆ් එම්,  සිරි රජ සිරි ,  රෝස කැලේ ,  අබා,  මචං,  පායා එන්න හිරුසේ,   ලීඩර්,  ආකාස කුසුම්,  ඩාන්සින් ස්ටාර්,  අලිමංකඩ,  එකමත් එක රටක එම දශකයේ සිනමාව එකළු කළේය. මේ යුගයේ නිර්මාණය වුණු ආදරණීය වස්සානය සිනමා පටය සහශ්‍රකයේ තාරුණ්‍යයේ සිත් ගත් සිනමා පටයක් විය. 

2000 දශකයේ සිනමාවට නව අරුතක් එක කරන ලදී .  පූජා උමා ශංකර් , කාංචනා මෙන්ඩිස්, අනර්කලී ආකර්ෂා , රෝෂන රණවන , චතුරිකා පීරිස් , උදාරි වර්ණකුලසූරිය , සචිනි අයේන්ද්‍රා,  තුමිදු දොඩන්තැන්න, නිරෝෂා පෙරේරා , සුරාජ් මාපා , දමිතා අබේරත්න , නිල්මිණි තෙන්නකෝන් , පුබුදු චතුරංග , ගයාන් වික්‍රමතිලක , අකිල ධනුද්දර , වැනි බොහෝ පිරිසක් මේ සිනමා පට හරහා ක්ෂේත්‍රයට අවතීර්ණ වූහ.  

මෑත යුගයේ සිනමාව තවත් බොහෝ දුර ගමනක් යාම සඳහා  ආයෝජනය කරමින් සිටිනු දක්නට ලැබේ එවැනි කලෙක ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි ගේ  “ සමනල සංධ්‍වනිය “ වැනි සිනමා පට විශිෂ්ට නිර්මාණ වේ . ප්‍රවේගය , කලර් , හෝ ගානා පොකුණ, සරිගම  , නෙලා , වැනි නිර්මාණයන් ඔස්සේ 70 වසරක් අභිමානවත් සිනමාවක් අපි පසුකර සිටින්නෙමු.    

සුභ උපන්දිනයක් තාත්තේ ............................

මගේ පියා අපෙන් සදහටම සමුගෙන  මාස දහයකට ආසන්න වුවත් එය කල්පයක් ලෙස දැනෙන අතර , මතකය හැමදාම අලුත්වන අතරම එහි කටුකත්වය විස්තර කිරීම ඉතා අපහසුය. අපේ ජිවිතයේ ගැලවුම් කාරයා ඔහුවිය . සහෝදර සහෝදරියන් හත් දෙනෙකුගෙන් යුතු පවුලේ පස්වැනියා ලෙස උපන් ඔහුට නම් රැසක් විය . සීයලා ආච්චිලා ඔහුට “මහතුන් පුතා “ කිවූ අතර නැන්දලාගේ “ලොකු මල්ලී” විය . ලොකුතාත්තා  හා  බාප්පලා ඔහුට අමුතුමනමක් දමා තිබුණි . ඔහුගේ සහෝදර සහෝදරියන්ගේ දරුවන් ඔහුව “අයි මාමා” යනුවෙන් හැඳින්විය.  පසුකාලීනව ඔවුන්ගේ දරුවන්ට මගේ පියා “ජොලි සීයා” විය. එහෙත් ඔහුගේ උප්පැන්න සහතිකයට අනුව ඔහු 1954 පෙබරවාරි  27  කෑගල්ල මොරදන  දී උපන්  xxxxxxxxxxxxxxxxx නම් විය . බ්ලොක් සමාජයට  ඔහු” විචාරක තුමා “  විය .

ඔහුගේ  බාලම සහෝදරයා හෙවත් පවුලේ බඩපිස්සාගේ  උපන්දිනය 1960 පෙබරවාරි 28 විය . කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ලොකුමහත්වූ මොවුන් තමන්ගේ උපන්දිනයන්වලට  සාද පැවැත්වූහ . මෙයට  වඩාත්ම කැමති වූයේ මේ දෙදෙනා අතරමැද  උපන්  බාප්පාය.  ඒ මන්දයත් දෙදෙනාගේම උපන්දින එකට සමරනවිට පසුවදා එළිවනතුරු  සාදය පැවැත්විය හැකි බැවිණි. එවිට පවුලේ බොහෝදෙනා සහභාගිවන ප්‍රීතිමත් උත්සවයක් වන බැවිනි .

එහෙත්  පළමුව 1995 පෙබරවාරි 22 මගේ පියාගේ වැඩිමහල්  සහෝදරයා මිය යන ලදී . එය මගේ පියාට තදින් දැනුන සිදුවීමකි. ඔහුගේ ඉලෙක්ට්‍රොනික් ලෝකයේ මුල් ගුරුවරයා  ඔහුවිය .  එතනින් මදක් බිඳ වැටුණු ඔහුගේ ජීවන යාත්‍රාව ඊළඟ කුණාටුව හමන්නේ 2002 දෙසැම්බර් 2 වන දාය . ඔහුගේ බාලම මලණුවන් රිය අනතුරකින්  ඔහුව හැරදමා ගියේය . එදා ඔහු පදවියේ සිට අපේ නිවසට එනවිට ලොඳ ගෙඩි මෙන් ඇස් ඉදිමී රතුවී තිබූ අතර, නිවසේදී ඔහු කෑ ගැසූ ආකාරය අද ද මගේ දෙසවන දෝංකාර දේ . එම සිද්ධියෙන් පසු ඔහු උපන්දින සාද ගැනීම නතර කරන ලදී . එයින් යන්තම් මිදෙන්නට හදන විටම ඔහුව යලි ගොඩනැගිය නොහැකි තරමට මහා හෙනයක් හිස මත පතිත විය. එනම් 2004 දෙසැම්බර් 26 ඔහුට ඉතිරිව සිටි එකම සහෝදරයා සහ ඔහුගේ පුතා සුනාමියෙන් සදහටම දෙනෙත් පියාගැනීමයි. සිවු මහා යෝධයන් ලෙසසිටි සහෝදරයන්  හතර දෙනෙක් මෙසේ දෛවයේ කුරිරු සරදමට අසුවූහ.  එයින් පසු  මගේ පියා බොහෝ ගොළුවිනැයි මට වරෙක සිතේ . ඒ  දුක ඔහු හදවතේ සිරකරගෙන ජීවත්වීමට මහත් වෙහෙසක් දැරීය. සහෝදරයන් තිදෙනෙකුගේ අවමංගල ස්තූතිකතාව ඔහුගේ මුවින්  නික්මිණි.

කෙසේවෙතත්  දෛවයේ සරදම් ලබමින් ඔහුද පසුගිය වසරේ අපට අහිමි විය. ඔහුගේ අවසන් උපන්දිනය  එය වෙතැයි කිසිවෙකුත් අපේකෂා නොකළහ. ඔහුගේ උපන්දිනය සැමරීමට අප නිවස අවට සිටින අසල්වැසියන් අප නිවසට පැමිනුණහ.

  

ඔබ නැති මේ උපන් දිනයේදී  ඔබ වෙනුවෙන්  කුරුණෑගල ශික්ෂණ රෝහලේ  පිළිකා ඒකකයේ රෝගීන් 80 වක් වෙනුවෙන් දානයක් පිළිගන්වන ලදී . එපින් බලෙන් සසර වසනාතුරු මෙවන් අකල් මරණයක් නොවේවා . මතු ආත්මයෙත් ඔබ මගේ පියා වේවා ! යයි පතමි.  සුභ උපන් දිනයක් තාත්තේ .......................

විචාරක දියණිය පස්වරු 22.00 පැයට

සිරස මාධ්‍ය ජාලයේ අධ්‍යක්ෂකතුමා වෙත ,

1993 මාර්තු 2 වනදා සිරස ගුවන් විදුලිය මේ මාතෘ භූමියේ ජනිත වෙද්දී සුවහසක් රසික ප්‍රජාව ඒ වෙත රොද බැන්දේ ඒ වනවිට තිබුණු ගුවන් විදුලි නාලිකා සියල්ල ඇල් මැරුණු ස්වභාවයෙන් පැවතීම හේතුකොටගෙනය. ශ්‍රාවකයන්ගේ රුචිකත්වය තේරුම්ගෙන ඊට ගැලපෙන අයුරින් තරුණ නිවේදක නිවේදිකාවන් යොදාගෙන ක්ෂේත්‍රයේ දිගු දුරක් යාමට පිළිපන් ඔබ මේ වනවිට සාර්ථක වී ඇත. එහෙත් අත්දැකීම් මද නිසාවෙන්ම සිරස ගුවන් විදුලියේ ප්‍රවෘත්ති අංශය ආරම්භ වී සුළු කලකින්  ඔබ ආයතනයේ ප්‍රවෘත්ති නිවේදයකයකු අතින් හදිසි නීතියට ඇඳිරි නීතිය යයි කියවීම නිසා මසකට අධික කාලයක්  ප්‍රවෘත්ති ප්‍රකාශ කිරීම අත්හිටුවා තිබෙනු මට මතකය. එකල ඔබව පන්නිපිටියේ මොන්ටිසෝරිය යන නමින් හඳුන්වනු ලැබීය.

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඔබගේ මාධ්‍ය ජාලය පුළුල් වීමත් සමඟ 1998 දී සිරස ටී. වී ආයතනය බිහිවිය. එවකට තිබුණු අතලොස්සක් නාලිකා අතරේ ඔබගේ නාලිකාව අතිශය ජනප්‍රිය වෙමින් තිබුණි. ක්‍රමයෙන් දියුණු වූ ඔබේ නාලිකාව ප්‍රවෘත්ති  නිසා ජනප්‍රිය විය . ඒ ඔබ එවකට ප්‍රවෘත්ති සැපවූයේ පක්ෂක්ග්‍රාහී නොවී ඇත්ත කියන්නටය . ඒ නිසා  ඔබට එහි ප්‍රතිඵල අත්විදින්නට ලැබුණි. 2009 ජනවාරි 6 වැනි දින රාත්‍රියේ සුදු වැන් රියකින් පැමිණි  පුද්ගලයන්  විසින් ඔබ ආයතන පරිශ්‍රයට ක්ලේමෝ දමා ගිනි තබා විනාශ කළේය. අවුරුදු ගණනක ඔබේ දාඩිය, ලේ, කඳුළු මොහොතකින් දැවී අළුවිය.  ඔබගේ දුක සැප බෙදාගන්න පැමිණි දහසකුත් දෙනා අතරේ  එක් සුවිශේෂී චරිතයක් ද පැමිණියේය . ඒ අන් කවරකුවත් නොව සන්ඩේ ලීඩර් පුවත්පතේ කතෘ ප්‍රවිණ මාධ්‍යවේදී ලසන්ත වික්‍රමතුංග මහතාය . ඔහු එදා අභීත සිංහයෙකු මෙන් මෙම ගිනි තැබීමට ආණ්ඩුව වගකිවයුතු බව ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරන ලදී . එහි ප්‍රතිඵලය ඔහු ඉන් දින දෙකකට පසු භුක්ති වින්දේය. ගල්කිස්ස නගර මධ්‍යයේ ඔහුව ම්ලේච්ඡ අන්දමින් ඝාතනය කරනු ලැබිය . ඒ එවකට තිබුණු මුග්ධ ආණ්ඩුවේ ගති ස්වභාවයයි . 

ඔහුගේ  මරණයත් සමග බොහෝ මාධ්‍යවේදීහු රට අතහැර පළා ගියහ . ඔබගේ ආයතනය පන්නිපිටියේ සිට රත්මලාන  ස්ටයින් මැදිරි  සංකීර්ණයට ඉතා කෙටි කලක් තුළ රැගෙන ගියේය. එය ඉතා ඉකමනින් සිදුවූයේ කෙසේ දැයි අපි නොදනිමු. කෙසේ වෙතත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඔබට ඔබ ආයතනය විසින් පවත්වනු ලබන සිරස සුපර්ස්ටා තරඟයේ අවසාන මහා තරඟය තැබීමට සුගතදාස ගෘහස්ත ක්‍රීඩාංගණය අවැසි විය. එහෙත් ඔබව තුට්ටුවට මායිම නොකරන ලද එවකට සිටි ආණ්ඩුව බොරු හේතු දක්වමින් එය ලබා නොදිමට කටයුතු කරන ලදී. ඒ නිසා ඔබ 2010 වසරේ සුපර්ස්ටා තරඟයේ  අවසාන මහා තරඟය පවත්වන්නේ CR & FC  ground  එකේය. ඉන්පසු ඔබ රත්මලානේ ස්ටයින් මැදිරියේ ස්ථිර වේදිකාවක් ඒ සඳහාම ඉදිකරන්නේ යලි මේ ආණ්ඩුව සිටිනතුරු ඔබට සුගතදාසය හිමි නොවන නිසා සහ ඔබේ පුරාජේරුව ලොවට කියන්නටය . එහෙත් වර්තමානය වනවිට ඔබ සිරස ටීවී මාධ්‍ය ආයතනය ක්‍රියා කරන්නේ කිසිවක් සිදුනොවූ අකාරයටය. ඔබ විසින් බ්‍රේකින් නිවුස් සේවාවක්ද පවත්වාගෙන යන අතර වර්තමානයේ එය වාතයක් ගියත් බ්‍රේකින් වන තරමටම බ්‍රේකින් නිවුස් වී ඇත .

පළාත් පාලන ඡන්ද විමසීම ඇරඹුණු දා සිටම ඔබගේ රාත්‍රී  7.00  ප්‍රවෘත්ති සේවාව 6.30 දක්වා ගෙනගිය අතර ප්‍රවෘත්ති කීමට වඩා එය මඩ ගහන ස්ථානයක් බවට පත්විය . සාමාන්‍යයෙන් මඩ ගහන්නේ රජයේ මාධ්‍ය වුවත් එය පරයා මහින්දගේ හොරු කල්ලිය දිනවීමට කිසිදු මුදල් අයකිරීමකින් තොරව ( මහින්දගේ ඩීල් එක කීයද ? ) ඔබ ලබාදුන් මාධ්‍ය සංදර්ශනය අනගි භවනීයය . ගල් බමුණකුත්, රොෂාන් වටවල ( ක්‍රීඩා වැඩසටහන් කරන්නෙකුත් ) තවත් ලපයි සිපයි ටිකකුත් දමාගෙන ඔබ ගෙනගිය හා තවදුරටත්  ගෙනයන මාධ්‍ය  සංදර්ශනය ඔබගේ ආයතනය සතුව  පැවති වටිනාකම් හා ප්‍රතිරූපය මුළුමුණින්ම  බිඳ වැට්ටවීමට සමත් වී තිබේ.

ඔබ විසින් ඇත ගමේ ගොඩේ සිටින එදා වේල හරි හම්බකරගෙන කන  අප්පුහාමිලා ,  ඩිංගිරි අම්මලා වශී කරගත්තද,  ඉන්දියාවේ  වැඩසටහන් කොපිකර මෙහේ රඟ දැක්වුවද, තව නුදුරු දිනකදී ඔබේ නිරුවත ලොවට පෙනෙන්නට ආසන්නය. ඒ නිසා කල්තියාම ඊට සූදානම් වන එක නුවණට හුරුය. ඔටුන්න හැමදාම එකලෙස නොතිබෙනු ඇත. එය ගැලවී බිම හැලෙන්නේ නොදැනීමය . එමෙන්ම ඔබගේ ආයතනයේ සිටි ප්‍රධානම හා විශ්වාසවන්තම  සේවකයන්ගෙන් මට පෙනෙන  හැටියට දැන් සිටින්නේ  කිංස්ලි රත්නායක හා රොෂාන්  පමණි. එසේනම්  ඔබගේ පෞද්ගලික තරහා සහ පලිගැනීම් වෙනුවෙන් සමස්ථ මාධ්‍ය ආයතනයක්  අමුඅමුවේ භාවිතා කිරීම  කෙතරම් සදාචාර සම්පන්නදැයි ඇසීම වඩා වටිනේය .

මට ඇති ගැටළු මෙසේය .

               1.    මහින්ද ආණ්ඩුව තිබුනේ නම් ඔබට හා ඔබගේ නාලිකාවන්ට මේ වන                    විට කුමක් සිදුවී ඇත්ද ?

                 

               2.    මාධ්‍ය වේදීන් හඬ නගන මාධ්‍ය සදාචාරය මෙයද ? 

              

             3.    එවකට සිරසට ගිනි තැබුවේ පැවතී ආණ්ඩුවද ? නැතිනම් ඔබ ගිනි                          තබාගෙන රක්ෂණ  මුදල්  ලබාගත්තේද ?

             4.    මේ වනවිට රජය පෙරළීමේ දැවැන්ත අරගලය වෙනුවෙන් ඔබේ                           වටිනාකම කීයද ? 

    

මෙසේ  නින්දිත , තුච්ඡ , දීන ආකාරයට සිරස මාධ්‍යජාලය කටයුතුකරාවියයි කිසිලෙසකින් වත් බලාපොරොත්තු නොවුනෙමු .

විචාරක දියණිය  

රාත්‍රී  22.00  පැයට 

අකුරු ආවේ කොහෙන්ද ? 2

මිනිසාගේ සවිඤ්ඤානය  වර්ධනය වූයේ කෙසේද ?

සවිඤ්ඤානය  වර්ධනය වීම යනු මානවයාගේ නිර්මාණශීලිත්වය ප්‍රගුණ වීමයි . එය සිදුවූයේ  මොළයේ ඇතිවූ යම් ක්‍රියාවලියක ප්‍රතිඵලයකින් බව පුරා විද්‍යාඥයින්ගේ මතයයි. එය ආකාර දෙකකින් සිදුවී තිබේ .

1.  ආයුධ තැනීමත් සමග ඇතිවූ කුසළතා වර්ධනය .
2.  ගින්දර පාලනය කිරීමට දක්වන ලද උත්සාහය .                                                            

එහෙත් එය කවදා කෙසේ සිදුවීද යන්න පිළිබඳ කිසිවක් කිව නොහැකිය . 

ආදී මානවයාගේ සාක්ෂරතාවයේ ඉතිහාසය 

   

• වර්ෂ  1969  දකුණු  ප්‍රංශයේ  කැණීමක් සිදුකල පුරාවිද්‍යාඥයින් කණ්ඩායමකට Bone placrk එකක් හමුවී තිබේ. මෙම අස්ථියේ විවිධ ආකාරයේ ඉරි කෑලි සමූහයක් දක්නට ලැබී ඇත . මෙම අස්ථිය වසර 10000 ක් පැරණි බව සොයාගෙන ඇත. 

• චීනයේ ද  පැරණි සංකේත කිහිපයක් හඳුනාගෙන ඇත. 

මිනිසා අක්ෂරයන්ට පෙළඹියේ කෙසේද ?

අක්ෂර  කලාවට මූලාරම්භය සැකසුණේ මෙසපොතේමියානු ශිෂ්ටාචාරයක් බව වර්තමාන පිළිගැනීමයි. මෙසපොතෙමියානුවන් තෙත මැටි පුවරු භාවිතා කරමින් අක්ෂර ලිවීම ආරම්භ කළ බවට සාක්ෂි හමුවී තිබේ. මෙය අක්ෂර ලිවීමේ පුරාණම සාධකය මෙන්ම ළදරුම අවස්ථාව ලෙස සැලකිය හැකිය . 

මෙහිදී  මුලින්ම ඔවුන් සිය අදහස්  ප්‍රකශ කරන ලද්දේ චිත්‍රයක්  ඇඳීමෙනි . එනම් දකින ලද දේ  නිරූපණය කළේ තවත් රූපයකිනි. මෙය  pictograph ලෙස හඳුන්වයි.  මේවා මුලින්ම සිදුකළේ මෙසපොතේමියාවේ ජිවත් වූ ප්‍රභූ ජනයා හෙවත් පූජක පන්තියයි. ඔවුන් සිය ආර්ථික කටයුතු  සටහන් කිරීම සඳහා  මේවා භාවිතා කරන ලදී . ආරම්භයේදී රූපයක් ලෙස දක්නට ලැබුනත් පසුව එය අක්ෂරයක් දක්වා වර්ධනය විය .

අක්ෂරයේ වර්ධනය අවදි 4 ක් යටතේ සිදුවූවා යැයි සැලකිය හැකිය .

1. රූපයට රූපයක් ඇඳීම
2. අදහසට රූපයක් ඇඳීම 
3. රූපයට ශබ්දයක් ආරෝපණය කිරීම 
4. රූපය අක්ෂරයක් බවට පත්වීම

ලෝකයේ පැරණි ශිෂ්ටාචාර භාවිතා කෙරුණු අක්ෂර පද්ධතීන් විවිධ ප්‍රදේශවලින් හමුවී තිබේ. ඒවා නම් Cunei Form , Indus , Runic , Rango Rango මෙසේ ආරම්භ වුණු අක්ෂර කලාව වර්තමානය දක්වා විවිධ වෙනස්කම්වලට භාජනය වෙමින් විවිධ සංස්කෘතීන් අනුව හැඩ ගැසෙමින්  වර්ධනය වී ඇති බව දක්නට ලැබේ .


පොත පත ඇසුරින් හා උගත් මතකයෙනි. 

විචාරක දියණිය  21. 00 පැයට  

                                    

අකුරු ආවේ කොහෙන්ද ? 1

2018  වසරේ මගේ පළමු ලිපිය තමයි මේ ලියන්න සැරසෙන්නේ . මා පසුගිය  වසරේ පැවසූ පරිදි  මෙම බ්ලොගයේ ලිපි මදක් වෙනස් කිරීමට උත්සාහ කරනවා. එහි සාර්ථක අසාර්ථකභාවය තීරණය වන්නේ ඔබලාගේ ප්‍රතිචාර මතයි . කෙසේ වෙතත් එම වෙනස් රටාවේ ලිපිවල පළමු වැන්න මෙසේ ඉදිරිපත් කරනවා. 

ලෝකයේ භාෂාවන්, අක්ෂර වර්ග බොහොමයක් භාවිතා වෙනවා . එහෙත්  ආදී මානවයා  තම සන්නිවේදනය  සඳහා මුලින්ම අක්ෂර සොයාගත්තේ කෙසේද යන්න විග්‍රහ කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා . 

අක්ෂරයේ විකාශනය 

මානව පරිණාමයේ සුවිශේෂී කඩයිම ගින්දර සොයාගැනීමයි . ආදී මානවයාගේ මුල්ම තාක්ෂණික ක්‍රියාවලිය එයයි . එහෙත් මානවයාගේ ප්‍රගමනය අධිවේගයෙන් ඉදිරියට පැමිණීමට මුල් වූයේ සන්නිවේදනය දියුණු විමෙන්  පසුවයි . ඒ අනුව මිනිසා අක්ෂර කලාවට  පිවිස ඇත්තේ මීට වසර 6000 කට පමණ පෙර බව තහවුරු වී තිබේ . එහෙත් භාෂාවේ ආරම්භය අදින් අවුරුදු 50000 කට පමණ පෙර යුගය දක්වා දිවයයි . 

ආදි මිනිසා විසින් ශබ්ද උත්පාදනය කළ ආකාරය පිලිබඳ සාක්ෂි කෙන්යාවෙන් හමුවී තිබේ. ආදී මානවයාගේ නිජබිම වූ අප්‍රිකා මහාද්වීපයේ කෙන්යාවෙන් සොයාගන්නා ලද හිස්කබලක් විශ්ලේෂණය කළවිට එහි ( Voice Box ) විකිරණශීලි තත්වයක්  දක්නට ලැබී ඇත. මිනිසාගේ ශබ්ද උත්පාදනය සඳහා සකස්වී තිබුණේ ස්වරාලයයි . වචන කිහිපයක් උච්චාරණය කිරීමට හැකිවන පරිදි ස්වරාලයේ වෙනස්කම් ඇතිවිය. භාෂාව නිසා අක්ෂර උත්පාද වී ඇති අතර , අක්ෂර සඳහා ශබ්ද උපයෝගී කරගෙන  ඇත. වර්තමාන මිනිසාගේ ලඟම නෑයා ලෙස හඳුන්වන හෝමෝ සේපියන් මානවයා  මෙන්ම අනෙකුත් මානව වර්ගයාද සංකේත නිපදවා ඇත. හෝමෝ සේපියන් මානවයා (Animal Symbolical ) ලෙස හඳුන්වා ඇත . 

හෝමෝ සේපියන් මානවයාගේ මොළයේ  වර්ධනයත් සමග නව ස්නායු ජාලද නිපදවීමෙන් නව නිර්මාණශීලිත්වයක් ඇතිවී තිබේ . මොළය විවිධ ක්‍රියාකාරිත්වයන් සඳහා වෙන්වූ ස්ථාන ලෙස සකස් වේ . එහිදී එක් ස්ථානයක් තවත් ස්ථානයක් හා සම්බන්ධ වීමේදි නව දෙයක් නිපදවයි. ඒ සඳහා භාවිතා කර ඇත්තේ සංකේතයි. ඒ අනුව ඔවුන් භාවිතා කරන ලද  ප්‍රථම වර්ණ සංකේතය වන්නේ රතු වර්ණයයි මීට හේතුව ඔවුන්ගේ එදිනෙදා  ජීවිතය හා (life style)  බැඳුණු වර්ණය රතු වර්ණය වීමයි.  එමනිසා මෙය  ( First Code Colour ) ලෙස හඳුන්වනු ලබයි . 

උදාහරණ -           බඩගින්න - ඉදුණු රතුපාට ගෙඩි 

                             අනතුරු  -  රතුපාට ලේ 

                             මෛථුන්‍ය - රතුපාට අවයව 

මේ අනුව මෙය ( Cultural code ) ලෙස හැඳින්විය හැකිය . සංකේත භාවිතා කරගනිමින් මුලින්ම භාෂාව වර්ධනය කරගත් මානවයා  වන්නේ හෝමෝ සේපියන් මානවයාය. මෙම මානවයින් භාෂාව දියුණු කිරීමත් සමග තාක්ෂණයද දියුණු විය . ඔවුන් මුලිනම් සංකේත ලෙස භාවිතා කර ඇත්තේ කුඩා කුඩා ඉරි කැබලිය. පෙනුමෙන් ඉරි කැබලි වුවත් ඒවායේ විශාල අර්ථයක්  ගැබ්වී තිබී  ඇත . මිනිසා සංකේත භාවිතා කිරිමේ අරමුණ වූයේ ඔහුට කාලය හා අවකාශය සමග ගනුදෙනු  කිරීමේ අවශ්‍යතාවයයි.

කාලය හා අවකාශය එකිනෙක බැඳී පවතී . කාලය නොමැතිව අවකාශය තේරුම් ගත නොහැකි අතර , අවකාශය නොමැතිව කාලයද තේරුම්  ගත නොහැකිය . සංකේත මගින් කාලය හා අවකාශය ත්රුම් ගත හෝමෝ සේපියන් මානවයා ඒවා තම මොළයේ ගබඩා කරගන්නා ලදී . සංචාරක ජීවිතයක් ගතකළ මානවයා ස්ථිර ජනාවාස පිහිටුවා ගැනීමෙන් පසු සංකේත වෙනුවට රූප භාවිතය වැඩි කළේය . එහිදී මොළයේ ගබඩා කරගත සංකේත ප්‍රමාණයද වැඩිවිය . එමනිසා හෝමෝ සේපියන් මානවයාගේ සංකේත හදුනා ගැනීමේ ශක්තිය  වැඩිවිය . 

ඉතිරි කොටස ඊළඟ ලිපියෙන් ...........................

විචාරක දියණිය    22 .00 පැයට 

සමුගත් 2017

              

               අඳුරු මතකය                                         ගුලි කරන්

               හිතේ දුක්ගිණි                                          අළු කරන්

               බලාපොරොත්තුත්   පොදි                             බැඳන් 

               පය තබන්නට මම                                      සූදානම් 

               

             ගෙවුන           දෙදහස්                                     දාහත  

             ලබන්නෙමි      දෙදහස්                                    දහඅට 

             පතන්නම් ඔබ   සැම                                            හට 

             සුබ අලුත් අවුරුද්දක්                                         අදදින 

             

   

            

  විචාරක දියණිය  පෙ .ව. 9.00 පැයට 

   

ඇවිද්ද පය දහස් වටී

ජීවිතය  ජීවත් කරන්නේ මතකයයි . සොදුරු වුවත් අසුන්දර වුවත් මතකය හැමදාම අපි එක්ක ඉන්නවා . හිතේ දුක නැතිවෙන්න කොළ ගණන් ගුලි කරන් හැමදාම ලියනවා. ඒ වුනාට දුක අඩුවෙනවට වඩා වෙන්නේ දුක වැඩිවෙන එක . ඒ නිසාම අද ටිකක් වෙනස් කථාවකට මුල පිරුවා. මේක උනෙත් ඉතින් මේ මටම තමයි . මේකට හිනාවෙනවද ? අඬනවද? බනිනවද ? මොකුත්ම නොකියා ඉන්නවද ? කියන එක ඔබට බාරයි . 

මෙහෙමයි දැන් කථාව පටන්ගන්නේ 

මේ කථාව 2003 තරම් ටිකක් ඈත අතීතයට දිව යනවා . ඒ වනවිට මා දෙවන වර උසස් පෙළ විභාගය සඳහා සූදානම් වෙන කාලේ . අපේ පදිංචිය පොතුහැර වුවත් මව රාජකාරී කරේ රුවන්වැල්ලේ  . මා පාසල් ගියෙත් රුවන්වැල්ල රාජසිංහ මාධ්‍ය මහා විද්‍යාලයට . මගේ පියා පදවිය ප්‍රදේශයේ රාජකාරි කළා. මා දෙවන වර උසස් පෙළ විභාගයට පෙනී සිටින නිසා පාසලේ සිංහල ගුරුවරයා පවත්වන අතිරේක පන්තියකට සහභාගී වුණා. තරමක් දුෂ්කර උනත් ගුරුවරයා හොඳින් ඉගැන්වීම් කළ නිසා ඊට සහභාගී වුණා.

ඔය සිංහල පන්තියට යන එක්තරා උදෑසනක තමයි මේ රසවත් සිදුවීමට මට මුහුණ පාන්න වුණේ. මගේ මව සෑමදාම රාජකාරී සඳහා උදෑසන 6.00 ට පමණ නිවසින් බැහැර වෙනවා. ඉතින් මට පන්ති තියන දාට ඇය මට පන්ති යාමට අවශ්‍ය මුදල් මගේ අතට දෙනවා . වැඩිපුර  මුදල් දෙන්නේ නෑ . රුපියල් 100 ක් 150 ක් වගේ මුදලක් තමයි දෙන්නේ . මගේ ගමන් මාර්ගය පොතුහැර සිට වරකාපොළට හා වරකාපොළ සිට රුවන්වැල්ල  ඒ දිනවල පොතුහැර සිට වරකාපොළට මුදල රු 12/=කි . වරකාපොළ සිට රුවන්වැල්ලට 23/= කි.  එදිනත් සුපුරුදු පරිදි  මව නිවසින් බැහැර වන අවස්ථාවේ මා හට රු 12/=ක් හා රුපියල් 100/= ක  නෝට්ටුවක් ලබදුන්නා. අතිරේක පන්තිය පැවැත්වෙන්නේ සවස් කාලයේ වුවද මගේ මව කියා සිටියේ උදෑසන 7 .00 විතර පිටත්වී පැමිණ  පුස්තකාලයේ සිට පාඩම් කරන ලෙසයි. ඊට හේතුව නිවසේ සිටියදී මගේ ප්‍රියතම විනෝදාංශය රූපවාහිනිය නැරඹීම පමණක් වීම නිසාය. 

කෙසේ හෝ  සියලු උපදෙස්  ලබාදී ඇය නිවසින් පිටත්ව ගිය පසු, මම හෙමින් සූදානම් වී උදෑසන 7.00 පමණ වනවිට බස්  නැවතුමට ගියෙමි. කොළඹ බසයක් පැමිණි අතර, ඊට ගොඩ වූ මමරු 12/= මුදල කොන්දොස්තරට ලබාදුන්නෙමි   . බස රථය උදෑසන 7.50 පමණ වනවිට වරකාපොළ නගරයට සේන්දු විය. සාමාන්‍යයෙන් කොළඹ බස් රියක් වරකපොළට විනාඩි 45 කින් හෝ විනාඩි 50 කින් පමණ පැමිණේ . වරකාපොළදී බස් රියෙන් බැසගත් මම සෙමින් කරවනැල්ල බස්රථ නැවතුම වෙත පිය මැන්නෙමි . කරවනැල්ල බසයක් එහි නතර කරතිබූ අතර, එයට ගොඩ විය. බස්රථයට ගොඩවූ වහාම මා කරන්නේ ටිකට් ලබාගැනීමට මුදල් අතට ගැනීමය . බෑගයේ තිබූ පර්ස් එකෙන් මුදල් ගැනීමට සැරසුණු මට දැක ගැනීමට හැකිවූයේ රුපියල් 100 නෝට්ටුව අතුරුදහන් වී ඇති බවයි.  එය දුටු මට හීන්දාඩිය හා මහදාඩිය දෙකම දැමීය . මුළු බෑග් එකම පිරික්සූ මට වැටහුණු පරම සත්‍ය නම් අතේ සතපහක්වත් නැතිබවයි.  තවත් බසයේ සිටීමෙන් කිසිදු පලක් නැති නිසා මමබසයෙන් බැස්සෙමි .  තවත් සැරයක් මුළු බෑගය පුරාවටම ඇස් යොමු කල මට සැඟවී තිබූ රු. 1. 50 /= ක් හමුවිය .

බිම ඉඳගෙන කෑ ගහමින්  අඬන්නට කාරණා යෙදී තිබුණද , මගේ යටි සිත කීවේ කලබල නොවී කටයුතු කරන ලෙසයි. ඒ අනුව ක්‍රියාත්මක වූ මා, පළමුව කරේ බස් නැවතුමෙන් ඉවත් වීමයි . එසේ කළේ  කවුරුන් හෝ මා අධ්‍යයනය කළේ නම්,  ඒ අනවශ්‍ය අතපෙවීම්වලින් වැළකීමටයි . 

ඉන්පසු මා  තනිවම තීරණයකට එළඹීමට මා සතු දෑ හා මා සතු ශක්තිය පිළිබඳ සිතින් විමසන ලදී.ඒ අනුව පහත දේ මට වැටහිණි.

1. වරකාපොළ නගරයේ මට උදවුවක් ලබා ගැනීමට  මිනිසෙකු තියා මා දන්නා බල්ලෙකු , පූසෙකුවත්  නැති බව .

2. කිසිවෙකුට දුරකථනයෙන්  කතාකර  උදවු ගැනීමටවත් මා හට ප්‍රමාණවත්  මුදලක් නොමැති බව .  ( අවම රු 2/= )  බොක්ස් එකකින් කථාකිරීමට 

3. පයින් යාම එකම විකල්පය බව .

4. පයින් යන්නේ නම්, දුර අනුව බලන කළ ගෙදර යාම වඩාත් යෝග්‍ය බව .

ඒ අනුව මාගේ පයින් ගමන උදැසන 8.15 ට පමණ නැවත ආරම්භ විය.  තරමක් උස සපත්තු දෙකක් දමාසිටි බැවින් පයින් යාම ද සිතුව තරම් පහසු නොවීය. හෙමින් හෙමින් මම පයින්  යමින් සිටියෙමි. පයින් යන ගමන්ද මට මුදල් සොයා ගැනීමට විකල්පයක් සිතන ලදී. ඒ වනවිට මා සතුව වටිනා යමකට පැවතියේ කරාඹු 2 ක හා අත් ඔරලෝසුව පමණි . කරාඹු 2 උකස් කර නොහැක්කේ මවට උත්තර බැඳීම ඊට වඩා අපහසු නිසාය. ඕවා  මේවා සිතමින්  තුල්හිරිය ප්‍රදේශයට ලංව තිබුණි. පාරේ යන ත්‍රිවිලයක් ද  මා අසල නැවත්වා ඇසුවේ. "මිස් අලව්වට යනවාද ?"  යන්නයි . මම ස්ථානෝචිතව පිළිතුරු දී එයද ගානට මග හැර ගත්තෙමි. 

දැන් අලව්ව නගරයට ආසන්නව පැවතුණි. දෙකන්ශයෙන්ම දාඩිය දමා තිබුණි . සැනෙකින් මට මතක් වුණේ අලව්ව නගරයේ ඇති පොලිස් මාර්ග බාධකයයි. මා සිතා ගත්තේ කාන්තා පොලිස් නිලධාරණියන් සිටියහොත් එහි ගොස් සත්‍ය පවසා ඔවුන්ගේ සහය ඇතිව බස්රථයෙන් නිවසට යාමටයි . අලව්ව නගරයට යනවිට උදෑසන 9.30 පසුවී තිබුණි. මගේ සියලු බලාපොරොත්තු කඩ කරමින් එහි සිටියේ පිරිමි පොලිස් නිලධාරීන් පමණි. එමනිසා එතැනින්ද මම හෙමිහිට පැන ගත්තෙමි. ඔය අතරදී මම  මාර්ගය අසළ නිවසකින් වතුරද ඉල්ලගෙන බීවෙමි.

තව දුරක් යනවිට මාඉදිරියට  හිඟන්නෙක් පැමිණෙමින්  සිටියේය . මොහොතකින් මේ මනුස්සයා  පවසා සිටියේ 

                               අනේ , නෝනා ............. තියනවනම් මට කීයක් හරි දෙන්න .

                               නෝනට පින් සිද්ධ වෙයි .

මම කිසිත් නොකියා සිතින් මටම සිනාසුණෙමි.  තවත් ඉදිරියට පියමනින විට මා හට කාන්තාවක් මුණ ගැසිනි.  මා  ඇයට පැවසුවේ මගේ ඔරලෝසුව රැගෙන කීයක් හෝ දෙන ලෙසයි. ඇය විසින් එය ප්‍රතික්ෂේප කරන ලදී . මට මේ වනවිට ඇවිදීම ඉතා අපහසු වී තිබුණි. අවු රශ්මියද ඊට බලපෑවේය. 

මමඅලව්ව පසු කරමින් ඉදිරියට පැමිණෙමින් සිටියෙමි. ඔය අතර වළකුඹුර දුම්රිය පොළ ආසන්නයට පැමිණෙමින් සිටින විට පයින් ගිය මිනිසුන් කිහිප දෙනෙක් 

"මේ ළමයා හුඟක් දුර ඉදලා පයින් එනවා"  කියා  කථාබහක යෙදී සිටිනු මට ඇසුණි.

තවදුරටත් පයින් යා නොහැකි තරම් වෙහෙසට පත්ව සිටි මා දිගටම පයින් යාම අවධානම් බවද,  අවබෝධ කරගෙන තිබුණි.  ඔය අතර , මා පයින් ගමන් කරන විට පාර අයිනේ තිබූ එක නිවසක මවක් හා දියණියක් එළියේ  සිටිනු දැක , මා ඔවුන්ගෙන් වතුරද ඉල්ලාගෙන පානය කළ අතර ,  මා විසින් අලව්ව පොළට යනවිට මගේ පර්ස් එක පිට් පොකට් ගසා ඇති බැවින් මෙලෙස පයින් යන බවත්, හැකිනම් කීයක් හෝ දෙන ලෙසත් මා පැවසුවා . මා පිළිබඳ කාරුණික වූ ඔවුහු  රු 5 /= මා අතේ තැබූහ. ඔවුන්ට මහත් සේ ස්තූති කර යාල්ගම්මෝදර හන්දියෙන් මා බසයකට ගොඩවිය. අලව්ව - කුරුණෑගල බසයේ වැඩි සෙනගක් නොවූ බැවින්  ඉඳ ගැනීමට හැකිවිය. ඔවුන් දුන් රු 5 /= ත් මා සතු රු. 1.50 ත් එක්කළවිට මුළු මුදල රු.6.50  ක් වුවද,  ගාස්තුව රු. 8. 50 කි. එහෙත් මා කොන්දොස්තරට කියා සිටියේ  මා සතුව මාරු කාසි නොමැති බවයි. මා දෙස රවා බැලුවද, කිසිවක් නොකී ඔහු අදාළ නැවතුමෙන් මා බැස්සවීය. මේ සියලු කරණං ගසා ගෙදර පැමිණෙනවිට  සවස 1. 00 පමණ විය .  යටිපතුලේ දියපට්ටයක් දමා තිබූ අතර , මුළු ඇඟම රිදෙන්නට විය. එතැන් සිට   මව එනතුරු මම  හොඳ හැටි නිදා ගත්තෙමි . මව පැමිණි පසු 

"ඇයි ළමයෝ අද පන්ති ගියේ නැද්ද? "  ඇසූවිට 

"උණ හැදුනා " යයි බොරුවක් කියා ෂේප් විය .

එම  සිද්ධිය නිවැසියන් හා පැවසූයේ ඊට බොහෝ කලකට පසුවය . විශේෂයෙන් මගේ පියා සතුටින් සිටින අවස්ථාවකය .

විචාරක දියණිය ප. ව.  17.00  පැයට 

හයේ පහරක් ගසමින් දැවීයාම

මගේ පියා මා පුංචි කාලයේ ක්‍රිකට් මැච් බලන විට මට ඇතිවන තරහා පාලනය කළ නොහැකිය. ඒ මන්ද යත් ඊට මගේ කිසිදු කැමැත්තක් නොමැති වීමයි. එහෙත්  මගේ පියා ඒ සඳහා මාව ඒ වෙත යොමු කරගැනීමට දැඩි ප්‍රත්නයක් දැරුවේය  .  කෙසේ වෙතත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් මා හා මගේ නැගණියද ක්‍රිකට් තරග නැරඹීමට යොමු වන්නේ ගහේ කටු උල් නොකළ යුතු නිසාය. අප තිදෙනා  එක්ව නරඹන ලද එවැනි එවැනි තරඟ මතක්වෙනවිට  නෙතට ඉබේ කඳුලක් නැගේ. ඔහු ලෙඩ ඇඳේ සිටද ක්‍රිකට් තරග නැරඹු අයෙකි. අවසන් කාල සීමාවල මා බෝඩිමේ සිටියදී  ක්‍රිකට් තරඟ මට නැරඹිය නොහැකි අවස්ථාවල මට දුරකථන ඇමතුම් දෙමින් ලකුණු හා ජය පැරදුම පවසන්නේ ඔහුය. ඇතැම් විට කාර්යාලයේ සිටියදී  පවා මැච් දවසට මට දුරකථන ඇමතුම් ලබා දේ . ඒ මතකය නිසාවෙන්ම ඔහු මිය ගිය දිනයේ සිට මට ක්‍රිකට් තරඟ නැරඹීම ඉතා අපහසු වී තිබේ. 

එහෙත් මගේ කතාව ක්‍රිකට් නොවේ . 

අද මේ බ්ලොගයේ 6 වැනි උපන් දිනයයි 

එහෙත් උපන් දිනයේ ප්‍රධාන  අමුත්තා  ජිවිත කෙළිබිමෙන් සමුගෙන ඇත.  ඔහු  මාව  විශාල ප්‍රේක්ෂකාගාරයක,  මහා පිට්ටනියක් මැද තනිවම තරඟ කිරීමට අතහැර ගොස් ඇත. 

2011  දෙසැම්බර් 15 වනදා වාක්‍ය  දෙකක ලිපියකින්  ප්‍රතිචාර 5 කින් ඔහු මේ ගමන මෙතරම් දුරක් රැගෙන ආවේය . ඔහුට අයත් ලිපි ගණන 438 කි.මේ ලිපි ලියන්නට ඔහු වෙහෙසුන හැටි මම සියසින් දැක ඇත්තෙමි . ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ ඔහු සතු දැනුම අන් අය හා බෙදා හදා ගැනීම පමණි . ඔහුගේ පසු ගිය උපන්දිනයට  ප්‍රතිචාර  100 ක් ලැබී තිබුණි. ජිවිතයේ අනේක විද  දුක්ඛ දෝමනස්සයන් ඔහු මැදහත් සිතින් ඉවසූයේ කෙසේදැයි මම නොදනිමි . එහෙත් ඔහු ඒවාට අකුරුවලින් පණ දුන්නේය . 

ඔහු 6 වැනි දිනුම් කණුව පෙනී පෙනී ජිවිතයෙන් සමුගත්තේ ඇයිදැයි මා සැමදා  මගේ  ඇතුලාන්තයෙන් නගන ප්‍රශ්නයයි. උපන්දිනයක් වුනත් නෙත් දෙකේ කඳුළු වගුරවමින් මෙය මට ලිවීමට තබා ඔහු පැන ගියේ කොහිදැයි මම තවම සොයමි . 

අවසාන වශයෙන් දියණියක ලෙස මගේ පරම  හා එකම පැතුම වන්නේ 

පියාණෙනි............... ඔබ නැවත උපන්නොත්  අපාර  වූ මේ  සංසාරේ .................මගේ පියා වේවා ............................... ඔබ මගේ පියා වේවා ...........................

විචාරක  දියණිය  රාත්‍රි 23.00 පැයට 

නවක අනුරූපීතාවය 3

පසුගිය ලිපි දෙකට ලැබුණු උණුසුම් ප්‍රතිචාරවලට ස්තූතිවන්ත වෙන ගමන් ලිපියේ අවසාන භාගය මෙසේ සනිටුවහන් කිරීමට සිතුවෙමි. 

කාලය කෙමෙන් කෙමෙන් ගෙවී ගොස් සති දෙක හමාරක ඇවෑමෙන් දිනක් සවස් භාගයේ බකට් එකක් ලැබුණි. බකට් එක අවසානයේ කියා සිටියේ නවක අනුරූපිතාවය නිමා වන බවත්ය. ඔවුන් හිනාවී එසේ කියා සින්දු කියන ලෙසත්, නැටුම් නටන ලෙසත් කිවාත්,  අපේ සෙට් එක සිටියේ තක්බීර් වෙලාය.ඒ මොකද කියනවානම් හිටි හැටියේ සිදුවූ විපර්යාසය නිසාය. කෙසේ වෙතත් අවසානයේ කියා සිටියේ මගුල් ගෙදර (සෝෂල් එක) සඳහා  ඇඳුම් ආයිත්තම් රැගෙන ඒම සඳහා දින 3ක නිවාඩුවක් ලබාදෙන බවයි. පසුදා අලුයම සියලුම අය ඒ  ඒ ගම් පළාත් සඳහා  පිටත්ව ගිය අතර , මගේ ගෙදරින් මට පවසා සිටියේ   මාව රැගෙන යාමට කවුරුන් හෝ එන බවත්, තනියම නොයන ලෙසත්ය. ඉතින් ඒ නිසා දුරකථන පණිවිඩයක් මගින් මාව රැගෙන යාමට එන ලෙස කීවාය. 

මගේ මව පැමිණෙනතුරු නිදාගත් මා අවදියූයේ ඇයගේ කට හඩිනි. ඇය පැමිණ තිබුනේ දුම්රියෙන් මාව රැගෙන යාම සඳහාය . ඇයට නොතේරුණත් මගේ කාය ශක්තිය නිදිමැරීම නිසා අධික ලෙස පිරිහී තිබුණි. ඒ වුනත් දුම්රියපොළට ඇය යන වේගයෙන් මමත් යමින් සිටි අතර , මගේ සපත්තු අඩිය උස්වූ නිසාත් , කාය ශක්තිය පිරිහී තිබූ නිසාත් සිල්පරකොටයක වැදී කකුල පෙරළිණි. අවසානයේ බස් රියෙන් ගෙදර ගිය අතර , කකුලට වෙදකම් කෙරිණි. මගේ පියා කියා සිටියේ 

අම්ම ඉස්සරහ වැටුන නිසා පිළි්ගන්නවා මොකුත් නෑ කියල 
නැත්තම් ඉතින් අපි හිතන්නේ රැග් එකේ දී උනා කියල තමයි 

මගේ කකුල හොඳටම සනීප වූ නැති නිසා නිවසේ සිටින ලෙසයි . කෑ පරිප්පුව මා දන්නා නිසා  කියා  සිටියේ  මා  නැවත යා යුතු බවයි . 

අවසානයේ මගේ පියා  සමග ආපසු  ගියෙමු  .  අප යනවිට නේවාසිකාගාරය යන පාර අද්දර  සීනියස්ලා  පොකුරු ගැසී    උන්හ . පිරිමි පුද්ගලයන්ට නේවාසිකාගාරයේ දොරටුව පාමුලට  පැමිණිය හැකිව තිබුණි. එහෙත්  අපේ  සීනියස්ලා කියා සිටියේ නේවාසිකාගාර පවිත්‍රතා නිසා එහි යාමට දෙමවුපියන්ට අවසර නොලැබෙන බවයි . එම නිසා පාර අද්දරදීම මගේ පියාට සමු දීමට මට සිදුවුණි. එහිදී කනට කර මගේ පියා මට පවසා සිටියේ රැග් එක නිමවී නොමැති බවයි. එයත් සිත්හි දරාගෙන නේවාසිකාගාරයට පියනගින මට එය සක්සුදක් සේ පැහැදිලි විය. එදා නම් මට දුක වාවා සිටීමට බැරිවිය. මුළු කාලයටම එදා මගේ නෙතින් කඳුළු වැටුණි. එයට වාඩාත් හේතු වූයේ මගේ අසනීප තත්වයයි. එහෙත් රූමියෝ මගේ හිත හැදූහ. 

ඉන්පසු  විශේෂ වශයෙන් දේවල් නොතිබූ අතර ආතල් සඳහා විශේෂ ඉඩක් වෙන්වී තිබුණි. එහි දී දිනක් රාත්‍රියේ හිනාව කැපීම සඳහා මා තෝරාගත් අතර මා හිනාව කැපූ පසු සියලු දෙනාම කොහොඹ කොළ කෑවෝය . එහෙත් ඔවුන් සියලු දෙනා කියා සිටියේ කෙතරම් කොහොඹ කොළ කෑවත් ඒ දීපු ආතල් එකට නම් හිනා නොවී සිටිය නොහැකි බවයි. 

ඉන්පසු දිනයේ කිසිවෙකුත් නොසිතු පරිදී උප කුලපතිවරයා හදිසියේ කැන්ටිමට කඩා වැදුණි. සිනියස්ලා අපේ ඇස් පියා දස අත විසිරෙද්දී සුපර් සිනියස්ලා වැඩය ශේප්  කිරීමට කරලියට බටහ. දැන් අපි සින්දු කියමින් සිටිමු.

 උපකුලපතිතුමා - දැන් ඔය ළමයි මොකද කරන්නේ ? කවුද ඔහොම බිම ඉන්දුවේ 

අපි - උත්තර නොදෙයි .

උපකුපතිතුමා - නැගිටිනවා ඔක්කොම, ඔය  ළමයි කතා කරොත්  තමයි මට ප්‍රශ්න විසදන්න පුළුවන් .

(ඔය අතර සුපර් සිනියස්ලා උපකුලපතිතුමා සමග සාම සාකච්ඡා පවත්වති. ඒ අතර එක අයියා කෙනෙක්  ඇවිත් අපේ කොළු ගැටයෙකුට අපූරු යෝජනාවක් කළේය  ඒයි කොල්ලා, උඹලගේ කාමරේ ෆෑන් එක කැඩිලා නේද ? කියපන් ඉතින් )

කොළු  ගැටයා - ජේෂ්ට උත්තමයා , වීරසූරිය 1 කාමරේ විදුලි පංකාව කැඩිලා . එය පිටවනවාත් සමගම යෝජනාකළ අයියා  පැන දිවූ අතර , අපි සියලු දෙනා උන් හිටි තැන් අමතක කර සිනාසුනෙමු. 

උපකුලපතිතුමා - හයියෙන් සිනාසෙමින් ,  දැන් ඔය ළමයට මාවත් ජේෂ්ට උත්තමයෙක් වගේද? පෙන්නේ . 

එසේ කියා ඔහු කියා සිටියේ මේ දැන් අප සියලු දෙනා නේවාසිකාගාරය වෙත යවන ලෙසයි. එදින වැඩසටහන එතනම ලොප් වූ අතර අප නේවාසිකාගාරය වෙත යවනු ලැබූහ. ඉන් දින 3 කට පමණ පසු අපේ නවක අනුරූපිතාවය අවසන් වූ අතර 2005  සැප්තැම්බර් 6 වනදා  අපේ මගුල හෙවත් සෝෂල් එක පවත්වා විශ්ව විද්‍යාලයට  ජේෂ්ටයන් විසින්   අපව  පිළිගන්නා ලදී. 

විචාරක දියණිය  ප.ව. 2.00 පැයට 

නවක අනුරූපිතාවය 2

නැවතුණු තැනින් ......................

ඔන්න ඉතින් 10. 00 විතර වෙනකොට විශ්ව විද්‍යාලයට ගියා . එදා තමයි නේවාසිකාගාර පහසුකම් ලාබාදුන් දිනය . පසුදා සිට විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතය ආරම්භ කළ යුතුව තිබුණා. මා නම් රැගෙන ගියේ  බෑග් දෙකක් පමණයි. එහෙත් සමහර ළමයි ගෙනත් තිබුණේ රට යන්න ආවා වගේ බඩු ගොඩක් . 

කොහොම කොහොමහරි කාමරයකුත් හම්බ වුණා. කාමරේ 6 දෙනයි. අනිත් අය පොළොන්නරුව , මැදිරිගිරිය, මන්දාරම් නුවර , පලාගල හා  අරලගංවිලයි.   සියලු පළමු වසරේ සිසුන් එකම නේවාසිගාරයකට යොමු කර තිබුණා. මේ වෙනකොට ජේෂ්ඨයන් සියලු දෙනා කඩියන් වගේ නවකයන්ට හා ඔවුන්ගේ දෙමවුපියන්ට උදවු කරමින් සිටියා . 

කාන්තා නේවාසිකාගාරයට යාමට හැකිවුණේ මවට පමණයි . මගේ පියාට ලියාපදිංචි කළ ස්ථානයේදීම සමුදුන්  මා මගේ මව සමග කාමරයට යනවිට ළමයි දෙදෙනෙක් වෙන්වීමේ දුක දරාගන්න බැරිව අඬමින් හිටියා . එය හිත පාරවන සුළුයි. මොකද මෙතැන් සිට අසනීපයක් උනත් දෙමවුපියන් ළඟ නැතිනිසා . බොහොම අමාරුවෙන් මා මගේ හිත හදාගත්තා. 

එදා හවස ඉඳලා අපට බොහොම සැලකිලි සත්කාර හිමි උණා. පසුදා ඉතා අලංකාර ලෙස ඇඳ පැළඳගෙන යනලෙසත් උපදෙස් ලැබුණා. වැඩිපුර ඒ ගැන සඳහන් උන නිසා අපි ඒ ගැන වැඩිපුර සලකා , බොහොම සරළ ලෙස ලැස්ති උණා. එදින හවස පරක්කු වී පැමිණි අයෙකු අප කාමරයට දැම්මා. අපට ඒ ගැන ඇතිවූ සැකය පරිදි ඇයගේ බෑගය ඇවිස්සුවා. ඇයගේ ජාතික හැඳුනුම් පත හමුවුණා. ඇයගේ උපන් දිනය නිසා තරමක සැකය වැඩිවුණා. ඇය හිටි හැටියේ අතුරුදහන් වෙලා නැවත පැමිනුණා. රාත්‍රියේ දී වෛද්‍යවරියක්ද පැමිණියා. වෙද නලාවක්  රැගෙන ආ ඇය අපට තිබෙන විශේෂ රෝග පිලිබඳ විමසීමක් කරා. 

පසුදා උදයේ අමරදේව ශ්‍රවණාගාරයේ සිසුන්ට හා දෙමවුපියන්ට රැස්වීමකුත්  ඉන් අනතුරුව තේපැන් සංග්‍රහයකුත් පැවැත්වුණා. මගේ පියා කිසිදු ආහාරයක් හෝ තේ පානය කළේ නෑ. ඒ වෙනුවට ඔහු මගේ කනට කරලා කිවුවේ අනිවාර්යයෙන් රැග් එක තියනවා. සූදානම් වෙන්න කියලා විතරයි. මමත් ඉතින් චීත්ත ගවුමක් , සෙරෙප්පු දෙකක් අරගන ගියනිසා බය වුනේ නෑ.සියල්ල ඉවරවෙලා දෙමුපියන්ට සමුදීලා අපට ඉංග්‍රීසි දේශනයක් පැවැත්වුවා.එය ඉවර වෙලා නේවාසිකාගාරයට යනවිට කැඳවීමක් ලැබුණා, නැවත ශ්‍රවාණාගාරයට යන ලෙස. අපි ගියාට පස්සේ තේරුණා මොකක්දෝ අමුත්තක්. සියලුම දොරවල් තදින් වැහුවා. ඔවුන් එකදිගට ලංකාවේ අති ශුද්ධ සිංහල භාෂාවෙන් අපව ඇමතුවා. එච්චර ශුද්ධ සිංහල වචන එක පොකුරට මම ඇහුවේ එදා . 

ඔන්න පුතෝ ඒ වෙලාවේ තමා මංගල වෙඩිමුරය පත්තු කළේ .  ඒ වෙලාවෙම අපව පැන්නුවා කැන්ටිමට . කැන්ටිමේ එකලඟ එකපොකුරට වාඩි කෙරෙවුවා. දැන් ඉන්නවා මීයට පිඹලා වගේ සමහරු අඩනවා , සමහරු බයවෙලා . සමහරුන්ට වෙච්ච දේ හිතාගන්න බෑ. දැන් ඔන්න අපේ ජේෂ්ඨ උත්තමයෝ, උත්තමාවියෝ අප ඉදිරියට ආවා. එතන ඉඳලා නවක  අනුරූපිතාවය ගැනත් අපේ කාලසටහන ගැනත්  හොඳ අවබෝධයක් ලබා දුන්නා. 

උදේ 6.00 වෙනකොට නේවාසිකාගාරය ළඟ පෝලිම් වෙන්න ඕන.චීත්ත ගවුම ඇඳලා , රබර් සෙරෙප්පු   දාලා , කොන්ඩේ තෙල්ගාල  කරල් දෙකක් බැඳලා රබර් පටි ගැටගහලා , බූල් දාන්න තහනම් . රැග් එක ඉවර වෙනකම් එකම ගවුම  අඳින්න ඕන. රැට හෝදලා උදේට අදින්න ඕන . 7.00 උදේ කෑම ඉන්පසු 8.30 වෙනකම්  ජේෂ්ඨ උත්තමයෝ ,උත්තමාවියෝ යටතේ 8.30 - 12.30 දේශන හා නවක අනුරූපිතා වැඩසටහන් 12.30 - 1. 30 දිවා අහාරය . 1.30 - 4.30 වෙනකල් දේශන හා වැඩසටහන් 4.30 පස්සේ නින්දට යනකන් ඔවුන් යටතේ. රෑ කෑම නිදහසේ ගන්න දෙනවා .   රෑ කෑම 7.30 රෑ 8. 30 වෙනකොට හොස්ටල් කොමන් එකට රැස් වෙන්න ඕන . ඒක ඉවර වෙන්නේ රෑ 1.00 ට .

ඉතින් මගේ යාලුවෝ මගේ කන ළඟ ටයිම් පීස් ඔරලෝසුවක් තිබ්බ 6.00 ට පෝලිම් වෙන්න 4.30 ට නැගිටින්න ඕන . නිදා ගන්න තියන පැය ගාන බොහොම  සීමිතයි .

 

දවස් දෙකක් විතර යනකොට  එක දවසක් පාන්දර මගේ කන ළඟ ඔරලෝසු රාජයා වදිනවා . මොකද නින්ද ගියොත් වැඩේ දෙල් හින්දා .  ටික් ... ටික්.... 

ඔහොම වදිනකොටම එකෙක් අහනවා................

කීයද බං වෙලාව 

නිදිමතේම මං කියනවා  හතර හමාරයි,හතර හමාරයි ජේෂ්ඨ  උත්තමාවිය කියලා .

මොකද ජම්මෙට වැඩිය පුරුද්ද ලොකු හින්දා .

ඒ පාර මගේ යාලුවා අහනවා,  ඈ බං,උඹට මාව පේන්නෙත් උත්තමාවියක් වගේද කියලා ඒ පාර පාන්දර හැමෝටම හිනාවෙන්න ඒක කාරණයක් වෙනවා . 

අපිට කෑම කන  වෙලාවට බෙර පදයක් කියලා .වෙලාව කාල තමා  පස්සේ බත් කෑවේ ඒ බෙරපද සමාජ ගත කරන්න බැරි ඒ තරම් ශුද්ධ  සිංහල බෙරපදයක් තාම මං අහලා නැති හින්දා. දේශනවලට ගියාට වැඩක් නෑ. ඒවා ඇහෙන්නෙ නෑ . එකසිය ගානට නින්ද යනවා . නිදාගන්න බෑ. මහාචාර්ය වරයාගෙන් බේරුනාට උත්තමයන්ගෙන් බේරෙන්න බෑ. තව තුන් දවසක් යනකොට එක උදෑසනක  අපේ බැච් එකේ කොළු ගැටයන්ගේ කොන්ඩ තලේබාන් ප්‍රහාරයකට අහුවෙලා තිබුණා. එකෙක්වත් මේ මොකාද කියලා අඳුරගන්න බෑ. 

අපේ අයට රෑට නින්ද යනවා එතකොට හීන කියන්න වෙනවා හීන හදන්නේ උත්තමාවියෝ ඒ අය  හදල දෙන හීනෙ කියන්නයි තියෙන්නේ .

ඉතින් මෙහෙමයි ඒ  හීනෙ.මමයි පිරිමි ළමයෙකුගේ කාඩ් එකක් උදා ( ඉත්තෑවා) යි ගියා මල් උයනට.එතැනදී මට නින්ද ගියා.මම ඇහැරිලා බලනකොට මම හිටියේ තව පිරිමි ළමයෙක්ගේ කාඩ් එකක් ( කකුළුවා ) එක්ක . 

ඊළඟට සමහරු මේකෙන් ගැලවෙන්න බොරු ලෙඩ ගත්තොත්  ඔවුන්ට උනේ අසීමිතව ශුද්ධ සිංහල කවි කියන්න .

සතියක් පහුවෙලා අපි දැන් කැන්ටිමේ වාඩිවෙලා ඉන්නකොට . කොට බිත්තියක් තිබුනා අපේ දකුණු පසින් , ඒක උඩට එක පාරටම පැන්නා කොල්ලෙක් , ෂර්ට් එක අනික් පැත්ත අන්දලා , කලිසම කණපිට අන්දලා ලණුවකින් ගැට ගහලා , මේස් දෙක අත් දෙකට දාලා . බෙල්ට්  එක පස්සෙන් එල්ලලා. සපත්තු බෙල්ලට දාල 

මූ ඇවිල්ල කියාපි  මමත් උඹලගේ එක්කෙනෙක්  මාවත් ගනියෝ කියලා. ඌව දැක්කාම හිනාව ඉවසන්න බෑ . නමුත් හිනා වෙන්න තහනම් . ඒ වුනාට හිනා නොවිච්ච එකෙක් නෑ.එදා තමා ඉස්සෙල්ලම කොහොඹ කොළ බැච් එකේ ඔක්කොම කෑවේ.

 

ඔහොම ඉන්නකොට මාව බලලා යන්න අපේ ගෙදරින් ආවා . අම්මයි, නංගියි, තාත්තයි . මේගොල්ලෝ ආවේ සෙනසුරාද  දවසක  , දේශන නැතුව ඇති කියලා හිතලා දේශනා නැති වුණාට අති සුපිරි  දේශන යනවා කියලා ඒගොල්ලෝ දැන සිටියේ නෑ. 

මට දැන් මාර සැලකිලි. කොන්ඩ කරල් දෙක ගලවලා බෑන්ඩ් එකක් දාල , මට හොඳ හීල් සපත්තු දෙකක් දීලා. කොහොම හරි අම්මලට  කැම්පස් එක ඇතුලට එන්න දීලා නෑ. එළියේ බෙන්ච් එකක නවත්වාගෙන . දැන් මම ගියා .  දැන් මට පේනවා වටේම සීනියස්ලා  මෙහාට ඇන්ටනාව දාගෙන ඉන්නවා මොකද මං මොනවා හරි කියයි කියලා. 

අම්මා - මොකද  ළමයෝ මේ ?

මම - අයියෝ  අම්මේ කෑ ගහන්න එපා.  ගෙදර ඇවිත් කියන්නම්.  දැන් මොකුත් කියන්න බෑ.

තාත්තා - මං දිහා බලාගෙන ඉන්නවා . 

පස්සේ මං ඇහුවා මැච් එකක් යනවා නේ කියලා. මොකද මං කැන්ටිමේ දී සීනියස්ලා මැච් එක බලනවා දැක්කා . 

නංගි - ඔව් සංගක්කාර තමා  වැඩිපුරම ගැහුවේ කියලා . මගේ තත්වය තේරුම් ගත්ත ගෙදර අය විනාඩි  15 ක් විතර ඉඳලා ගියා. 

එදා  රැ මමත් කතාවක් කිවුවා . ඒකත් සීනියර් කෙනෙක් ගේ රචනයක්. මම ගෙදර අය එක්ක කතාකරනවා අහන් ඉඳපු . හැමෝම ඉස්සරහා මට කියන්න කීවා . 

සංගක්කාර මට ලවු මම සංගක්කාරට ලවු බට් මට හුලං

අපේ කෙල්ලෝ එදා දෙවෙනි වතාවට කොහොඹ කොළ කෑවා.....................

විචාරක  දියණිය  රාත්‍රී  12.00 පැයට 

නවක අනුරූපිතාවය 1

ලියන්නට කතන්දර රාශියක් තිබුණත් අවිවේකි බව හා පලකරන්නේ කුමක්ද? යන්න පිලිබඳ ගැටළුවට මැදිවී සිටින විට පසුගිය සතියේ අරාධනාවක් ලැබුණේ විශ්ව විද්‍යාලයේ අත්විඳි රැග් එක සම්බන්ධයෙන් ලිපියක් පලකරන  ලෙසයි. ඉතින් ඒ ආරාධනාව පිළිගත් මම මේ ලිපිය ලිවීමට පටන්, ගතිමි. ඒ සඳහා අතුරුකථා කීපයකට යාමට ඇති බැවින් ලිපිය කොටස් ලෙස පල කිරීමට සිතුවෙමි. ඒ අනුව පළමු කොටස මෙයයි. 

විශ්ව විද්‍යාලයට යා  යුතුය යන මතය මගේ මනසට මුලින්ම එක්කරන්නේ මගේ පියා විසිනි. දිනක් කිසියම් කටයුත්තක් සඳහා කොළඹ නගරයේ සැරිසරද්දී  අප රැගත්  වාහනය  කොලඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ ශාස්ත්‍ර පීඨය අසලින් ගමන් කරනවිට මගේ පියා විසින්"ඔය දෙන්නට පුළුවන්නම් කවදාහරි මෙතෙන්ට එන්ඩ උත්සාහ කරන" ලෙස ඉල්ලුවේය.  ඒ වෙලාවේ මගේ ඔළුවට වැටුණ අදහස නම එය හීනයක් බවයි. 

මා පළමුව උසස් පෙළ විභාගයට මුහුණ දුන්නේ 2002 වර්ෂයේය. එහිදී  මගේ ප්‍රතිඵල A, B, S, ය. ඉන්පසු දෙවන වර විභායට 2003 වසරේ මුහුණ දුනි. එවර ප්‍රතිඵලය B, B, B, ය. උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගලට පින්සිදුවන්නට සිංහල පේපර් එකට කෙලවී තිබුණි. මම ඉන්පසු  නැවත උසස් පෙළ නොකරන බවට තරයේ අදිටන් කරගත්තෙමි. එහෙත් මගේ මව දැඩි  ලෙස  මට නැවත වරක් උසස්පෙළ කරන ලෙස බල කළ සිටියාය. මගේ හොඳම යෙහෙළියන් දෙදෙනාද  මගේ සිත වෙනස් කිරීම සඳහා යොදවා තිබුණාය.  මගේ මවට දිනුම දෙමින් 2004 වර්ෂයේද උසස් පෙළ විභාගයට මුහුණ දුණි. එවර ප්‍රතිඵලය A, A, B ය. මේ අතරතුර කාලයේ පාඩම් කිරීමට ගොස් මගේ මව හා උරණ වූ අවස්ථා බොහෝය . එවිට මා මගේ පියාට දුරකථනයෙන් කථා කොට කේලම් කියයි. එවිට මගේ පියා මගේ මවට කථා කොට "ඔය ළමයට පාඩුවේ ඉන්ඩ දෙන්න"  යයි  පවසයි. එයද මට බැණුමක් හා සමානය. ඉතින් මම සතුටුවෙමි. 

එම වසරේ උසස් පෙළ ප්‍රතිඵල පිටවූ දා  මගේ නිවසට හා ඒ අවට ප්‍රදේශයට විදුලි බලය ඇණහිට තිබුණි. ඉතින් මට ප්‍රතිඵල බලා දුන්නේ මගේ බාප්පා විසිනි. මගේ ප්‍රතිඵලය පිලිබඳ අතිශය සතුටු වූ ඔහු  මගේ පියාටද මට ප්‍රථම එය පවසා තිබුණි. එවකට මගේ පියා පදවිය ප්‍රදේශයේ රාජකාරි කටයුතු කළේය . මගේ පියාට ඔහුගේ සහෝදරයන් ඇමතුවේ අමුතුම නමකිනි. බුයියාටා ඒ නමයි. වරක් මගේ සීයාට ඔය නම ඇසී "මොකක්ද යකෝ ඔය ඝානාවේ නමක් දාල තියෙන්නේ" . "මොකාද ඕක හොයාගත්තේ" යයි,  අසා තිබුණි. එහෙත් ඒ නම ලියාපදිංචි වී තිබුණි. ඉතින් ඔහු මගේ පියාට පවසා ඇත්තේ මා වෙනුවෙන් වියදම් කිරීමට පවා ඔහු කැමති බවයි .  මගේ නිවැසියන් සියලු දෙනාම එදා සතුටු වූයේ පිය පාර්ශවයෙන් හා මවු පාර්ශවයෙන් විශ්ව විද්‍යාලයට යන පළමු තැනැත්තා මා වීම  හේතුකොටගෙනය. 

මා රජරට විශ්ව විද්‍යාලයට තේරී පත්වී ඇතිබව මා හට මුලින්ම පැවසූවේ 2005. 04. 12 දින විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන සේවා කොමිසමේ සේවය කරන ලද මගේ පියාගේ මිතුරියක වන රාණි ඇන්ටි විසිනි. මේ වනවිට මගේ බාප්පා සිය පුතු සමග සුනාමි ව්‍යසනයෙන්  මෙලොව  හැරගොස් තිබුණි. 

ඒ කාලය වනවිට සියලු විශ්ව විද්‍යාලවල නවක වදය නිසා විවිධ ගැටළු මතුවී ශිෂ්‍යන්ට ජීවිත අහිමි වී තිබුණි . අම්පාර හාඩි කාර්මික විද්‍යාලයේ ශිෂයෙක් , ජයවර්ධනපුර විශ්ව විද්‍යාලයේ සමන්ත ශිෂ්‍යා පරිගණකයෙන් ඔළුවට ගසා ජීවිතක්ෂයට පත්කිරීම , පේරාදෙණිය  විශ්ව විද්‍යාලයේ නීති පීඨයේ ශිෂ්‍යයෙක් සියදිවි නසාගැනීම ආදී විශ්ව විද්‍යාලවලින්  ඇසුණේ එතරම් යහපත් ආරංචි නොවෙයි.  ඉතින් මේවා ඇසෙද්දී බය ඇතිනොවුනාම නොවෙයි. 

2005 .07. 23 වෙනිදා කණ්ඩායම බඳවා ගැනීමට තිබුනත් අනධ්‍යන සේවක වර්ජනයක් නිසා එය ප්‍රමාද වුණා. ඔය අතර නිවසට ලිපියක් ලැබුණා. උපකුලපතිතුමාගෙන් විශේෂ රැස්වීමක් අනුරාධපුර යොවුන් නිකේතන ශ්‍රවණාගාරයේ පැවැත්වෙන බව දන්වමින්. ඉතින් මමයි මගේ පියයි ඊට සහභාගී වුණා. එහිදී මූලිකවම කතා කෙරුනේ නවක වදය සම්බන්ධව හා ප්‍රේම සම්බන්ධතා  ගැන එහිදී එතුමන් දෙමවුපියන්ට පොරොන්දු වුණා  නවක වදය ලබා නොදීමට කටයුතුකරන බව ඒ වගේම ගැහැණු ළමයින්ට පෙම්වතෙක් නැතත් පෙම්වතෙක් සිටින බව පවසන ලෙසත් උපදෙස් ලැබුණා. 

කෙසේ වෙතත් 2005 . 08. 10 දින විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතය ආරම්භ කිරීමට මිහින්තලේ ශ්‍රී ලංකා රජරට විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුළත් වුණා.

ඉතිරිය ඊළඟ කොටසින් ....................................

විචාරක දියණිය  9.00 පැයට 

කළුදිය පොකුණේ මාරයාට අත වැනීම

මේ සිද්ධිය  සිදුවුණේත් ඉතින් මටම තමයි . විශ්ව විද්‍යාල  ජීවිතයේ සුන්දර වගේම අසුන්දර දේවලුත් තියෙනවා. විශේෂයෙන් ඉතින් ගෙදර තියන සැප එහි නෑ කියන්න කවුරුත් දන්නවා. මෙහිදී විශාලම ප්‍රශ්නය තමයි ජල ප්‍රශ්නය. වියළි කලාපයේ පිහිටි මෙම විශ්ව විද්‍යාලයට ජලය සපයා දුන්නේ අනුරාධපුර නුවර වැවෙන් . එහෙත් සමහර  කාලවල පවතින ජල ධාරිතාව අනුව නිකුත් කරන්න පුළුවන් ජල ප්‍රමාණය බොහොම සීමිතයි .  සමහර වෙලාවට මෝටර් පිච්චෙනවා . සම්ප් කැඩෙනවා. ඉතින් ඔහොම තත්වයන් සුලබ නිසා වැඩිය හිතන්නෙත් නෑ. 

මිහිතලේ  පැරණි නටබුන් අතර කළු දිය පොකුණද සුවිශේෂී වෙනවා. පැරණි අනුරාධපුර යුගයේ භික්ෂූන් වහන්සේලාට හා රජාකීයන්ට ජල මූලාශ්‍රයක් වූ කළු දිය පොකුණ වර්තමානයේ මිහින්තලේ අවට සාමාන්‍ය ජනතාවගේ හා සංචාරකයන්ගේ තෝතැන්නක්. එහෙත් මෙහි පිටතින් පෙනෙන සුන්දරත්වය අභ්‍යන්තරයේ නොමැති අතර , සෑම වසරකට වරක් බිලි ගන්නා ස්ථානයක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ අතර එහි ගැඹුර  ස්ථානය අනුව වෙනස්වීම සුවිශේෂී ලක්ෂණයක් . 

කළු දිය පොකුණ 

මෙකි නොකී කථා ගැන දැන සිටියත්  මෙහි සුන්දරත්වය බලන්න  වගේම  එහි ජල අසිරිය විදගන්න ගිය අවස්ථා නැතිවාම නොවෙයි. මා නාන්න නොගියත් මේ සිදුවීමට පෙර දිනයක යෙහෙළියන් කිහිප දෙනෙක් සමග ජලස් නානය සදහා මෙහි ගොස් ඇත්තෙමු . මෙහි ඇති වටපිටාවේ පැරණි ස්මාරක  විශාල සංඛ්‍යාවක් දැකිය හැකි වන අතර, ඔබට ඉහත රූපයේ  දැකිය හැකි පරිදි  මෙම පොකුණ මධ්‍යයේ කුඩා  වේදිකාවක තනන ලද  ස්මාරකයක්ද        වෙනවා. විශාල ගල් පර්වතයන් ද   ගස්  හෙවනක් ද  ඇති නිසා මෙහි ජලය  අඳුරු  පැහැයක් ගන්නවා. 

හරි දැන් කථාව පටාන් ගන්නයි යන්නේ. 

මා එවකට තෙවැනි වසරේ සිටි ශිෂ්‍යාවකි . ඒ දිනවල ඉතා දැඩි ලෙස ජල ප්‍රශ්නයකට කාන්තා නේවාසිකාගාරවල සිටි ශිෂ්‍යාවන් මුහුණ දී සිටියා. එනම් විශ්ව විද්‍යාල අභ්‍යන්තරයේ පිහිටි කාන්තා නේවාසිකාගාරවලට ප්‍රමාණවත් ජලය නොමැතිවීමයි . එමනිසා සීමිත ලෙස ජලය පරිහරණය කිරීමට සිදුවුණා. වියළි කාලගුණය හමුවේ ජලස්නානය නොමැතිවීම ද  ගැටළුවක් වුණා. මේ විදියට දින දෙකක් පමණ ගතවී  තිබූ අතර පසුදින දහවල් දේශන නිමවී මා නේවාසිකාගාරයට ආවේ කෙසේ හෝ ස්නානය කර මෙතෙක් සෝදාගත නොහැකි වූ රෙදිද සෝදා ගතයුතුය යන හැඟීමෙනි.  එහෙත් මා මගේ කාමරයට යනවිට මගේ කාමරයේ තවත් යෙහෙළියන් දෙදෙනෙක්  පැමිණ සිටියා. ඔවුන් කීවේ මා කිසි ලෙසත් බලාපොරොත්තු නොවූ කතාවක් 

මම -  මං ආවේ නාල රෙදි හෝදගන්න . වතුර තියද බං

රොෂාන්ති  - අපිත් ආවේ ඒකට තමයි . ඒ වුනාට වතුර තියෙන්නේ සවර්ණපාලියේ විතරයි .

චන්දිමා  - මං ගිහින් බැලුවා.  පෝලිම තියනවා කිලෝමීටරයක් විතර .

මම -  දැන් මොකද කරන්නේ.  අද faculty meet    එකේ    volley ball  match  අපේ කොල්ලොත් ඉන්නවා.  හවස  ඒක බලන්න යන්නත් ඕන. ම් ........... වැඩක් නම් තියනවා ............ හැබැයි කාටවත් කියන්න බෑ.........

රොෂාන්ති - මොකක්ද  ?

මම - අපි යන් කළු දිය පොකුණට නාන්න . එතකොට රෙදිත් හෝදගන ආව හැකි .

රොෂාන්ති -  වැඩේ නම් නියමයි.  අපි කොහොමද යන්නේ ? 

මම - අණබෙර ගහන්න බෑ. අපි තුන්දෙනා  විතරයි . රෙදි දාගම්මු ටියුලිප්  බෑග් එකකට. මේ ඇඳුම් පිටින් යමු . හොඳ ඇදුම් ඇඳගන ඇවිත් මෙහිදී මාරු කරමු .

චන්දිමා - ඒ බං මට පීනන්න බෑනේ.  මං කොහොමද නාන්නේ  ? 

මම - උඹ ගනින් කෝප්පයකුයි, පොඩි බාල්දියයි ඒකත් දාගන්න කවරයකට 

රොෂාන්ති -  කාංචනයි චතුයි ඉනොයි  ආවොත් අපිව හොයයිද ? 

මම - ඒ උනාට උන් එනකන් අපිට ඉන්න බෑ. අනිත් එක උන්ගේ lectures ඉවර වෙන්නේ 4.30 ට අපට එතකන් ඉන්න බෑ. උන් කෙලින්ම  volley ball  match බලන්න එයි.

රොෂාන්ති - හරි එහෙනම් අපි යන්

අප  නේවාසිකාගාරයේ පිටුපස ගේට්ටුව අවතීර්ණ වෙන්නේ  මිහින්තලේ ගම්මානයටයි .මිහිඳු  මාවත ලෙස නම් කල මාවතේ දෙපස නිවාස පිහිටි  අතර   ,   නිවාස තිබෙන පෙදෙස  පසුවන  විට අට සැට ලෙන්වල කොටසක් දැකිය හැකිය. ඉන්පසු  නුවර - යාපනය   (A9 )   මාර්ගයට    අවතීර්ණ වේ . එහිදී පාරේ අනෙක් පසින් කළු දිය පොකුණේ පිවිසීම දැකිය හැකිය. 

දැන් ඉතින් ඔන්න කයියකුත් ගහගෙන  එතෙන්ට ගියා  කියමුකෝ . එදා දවසෙම මගේ ග්‍රහචාරයේ අවුල එතනදිත් හොඳට දකින්න පුළුවන් වුණා. කළු දිය පොකුණේ  හැම තැනින්ම  නාන්ඩ බහින්ඩ බෑ. නාන තැන් කීපයයි තියෙන්නේ .  ඒ  වගේම  ගැඹුර වැඩි සහ අඩු තැන් තියනවා. අනේ.......... අපි යනකොට  නාන්න පහසුම තැන සර් කෙනෙක් ළමයින්ට පීනන්න පුහුණු කරනවා.  ( ඉහත රූපයේ  පඩිපෙළ  වැනි කොටස ළඟ ) එතන බොහොම ලේසියි . වැඩිය ගැඹුරු නෑ. තවත්  තැනක කොලු රෑනක් නානවා.  ඔය විදියට දැන්  නාන්ඩ තැනක් පෙන්න නෑ. හැබැයි වැඩේ අතාරින්නත් බෑ. ඔහොම ඉන්නකොට  මන් දැක්ක ගලක් ලඟ ගෑනු කෙනෙක් නානවා.  ඒ වගේම ගලක් අපි ඉන්න තැනත් තිබුණා. මං යෝජනා කරා එතන නාමු කියලා. කරන්න දෙයක් නැති නිසා  අපි එතෙන්ට ගිහිල්ලා නාන්න ලැස්ති වුණා.

නෑමට යොදාගත් ස්ථානය 

ඇත්තම කියනාවන්  මේ වගේ තැන්වල නාලා වැඩිම පුරුද්දක් තිබුණේ  රොෂාන්තිට.ඇය මැදිරිගිරියේ  වැව්වල, ජලාශවල  නාල පුරුදුයි. මට පීනන්න පුළුවන් වැඩියම නාල තියෙන්නේ කැළණි ගඟේ වැව්වල නාල වැඩි අත්දැකීමක් නෑ. චන්දිමා  මන්දාරම්නුවර  ඒ කියන්නේ  නුවරඑළියේ. ඇයට තිබුණේ   ගේ පල්ලෙහා ඇළ පාරේ තිබෙන අත්දැකීම විතරයි. 

චන්දිමා කිවුව ගල්පොත්ත උඩ  වාඩිවෙලා  එයා හිමින් සැරේ වතුර අරන් නාන්නම් බහින්න බෑ කියලා. මටත් ඕන වුණා මෙතන ගඹුර ගැන අදහසක් ගන්න . ඒ හින්දා මං රොෂාන්තිට කිවුවා  වතුරට පැනලා බලන්න කියලා. ඒ අතර මට ඇහෙනවා  නිකන් ලාවට 

අක්කේ ...................  බහින්න එපා   කියලා වගේ 

....................... අක්කේ  බහින්න එපා 

වටේම බැලුවාම නිකන් හිතුණා අර කොලු රෑන ද කොහෙද කියලා  ඒ වුනාට ඒවා හිතන්න ගියේ නෑ. අපි හිතුවේ කොහෙන් හරි ආපු එවුන් වගයක් අපිව විහිළුවට අරගෙන කියලා. මගේ යෝජනාව පිළිගත්ත රොෂාන්ති වතුරට පැන්නා කිසි ගින්නක් නෑ එයා හොඳට  පීනලා පෙන්නුවා  කිසි අප්සට් එකක් නෑ බං මෙතන ගැඹුර අවුලක් නෑ කියලා ඇය කීවා. ඇත්තටම ඇය මට වඩා කෙට්ටු,  මගේ උස හා සමාන ඇත්තියක්  ඉතින් මාත් මොකද කියලා 

පැන්නා  කළුදිය  පොකුණට............. පැන්නම තමයි. එකපාර යටගියා. කකුල ගහනවා මොන වතුර විතරයි .....  මට දැන් සුදු කොඩි පේනවා.  අර  ඩබලගේ හිතේ මම නානවා කියලා ............... වතුර පෙවෙනවා එකසිය ගානට. දඟලලා................ දඟලලා..................  ආව වතුරින් උඩට 

ඇවිල්ලා  කෑ  ගැහුවා රොෂාන්ති ............................  කියලා 

ඒ වෙලාවේ රොෂාන්ති හිටියේ ගල උඩ රෙදි  හෝදමින්.  ඒවෙලේ  තමයි එයා දැක්කේ මං  නානවා නෙවෙයි ගිලෙනවා කියලා ..............

රොෂාන්ති ඒ වෙලාවෙම පැන්නා..............    වතුරට  පීනලා ඈවිත් මගේ අතකින් අල්ල ගත්තා. ඒත් ඇයට මාව වතුරත් එක්ක අදින්න අමාරුයි. මගේ  මහතත් ඊට බලපෑවා.මගේ අත යටින්  එයාගේ  අත  කොක්කක් වගේ දාලා ඇය මාව ඇඟට හේත්තු කර ගත්තා. දැන් චන්දිමා  හොල්මනක් දැකලා වගේ බය වෙලා කෑ ගහනවා.  ඒ වුනාට කාටවත්  වැඩිය සිද්ධිය නෝට් නෑ.

එකපාරටම  රොෂාන්ති චන්දිමාට කෑ ගැහුවා .   මම දැන් මේ අතින් මාධවිව අදිනවා. ඔයා මගේ අනෙක් අතින් මාව අදින්න ඕන කියලා.  අනේ........... චන්දිමා ගල උඩ ඉඳගෙන  දැන් රොෂාන්ති දික්කරපු  අනෙක් අතින් එයාව අදිනවා. එතකොට අපි දෙන්නම ඇදෙනවා.  රොෂාන්ති කකුල් ගසමින් ගල ලඟට ඇදෙන්න ගත්තා. 

සියලු ප්‍රතිඵල සාර්ථක වී අපි සුරක්ෂිතව ගල නැග ගත්තා. එතැන් සිට රොෂාන්ති පමණක්  දියට බසිමින් අපේ රෙදිද  හොදා දුන් අතර , මටද ගල උඩ සිට ඉතුරු ටික නාන්න වූණා . ඉතා  ඉක්මනින් දිය නා අවසන් කළ  අප තිදෙනා නේවාසිකාගාරයට ගියා . යන අතරමගදී  මා ඔවුන්ට කීවේ මේ සිදුවීම කිසිවෙක් සමග නොපවසන ලෙසයි. කෙසේ වෙතත් එදින නියමිත පරිදි volley ball  match බලන්නත් ගියා.  මං රොෂාන්තිට පිං  දුන්නා  මාව බේරගත්තට. 

එතැනදී  තමයි   අපූරු සිද්ධිය  වුණේ................ 

අපේ ජුනියර් බැච් එකේ මල්ලි කෙනෙක් මැච් එක අතරතුර මා  ළඟට ඇවිත් අපූරු ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා .............

අක්කේ ................... කළු දිය පොකුණේ  නෑම මරු නේද ? කියලා............

මට නිකන් පොලොව පාලගන යට ගියානම් හොඳයි කියලා හිතුණා. ඊට පස්සේ ඒ මල්ලි ඔවුන්ගේ සිදුවීම කිවුවා. අක්කේ ඔතෙන්ට නාන්න ඉස්සෙල්ලම ගියේ අපි.  එතැන අපේ කොල්ලෝ දෙන්නෙක් ගිලෙන්ඩ ගියා . පස්සෙ තමයි  වෙන තැනකට ගියේ . අපි ඔයාලට කෑ ගැහුවා ..... ඔයාලට ඇහුනේ නෑ........ ඔයාලා නාන්න ආවානම් අපි එතන දීල යනවා. අපි එතකොට නාල ඉවර වෙලා හිටියේ .......... අක්කා ගිලෙනවා දැක්කා. අපි එන්න හදනකොට අර අනිත් අක්කා,  අක්කව ගන්නවා දැක්කා. අවුලක් වුණේ  නැති හින්දා අපි ආවේ නෑ........

මල්ලි,  අනේ............. ගොඩක් ස්තූතියි. එත් මේ සිද්ධිය කාටවත් කියන්න එපා ........... කියලා මං ඉල්ලා හිටියා .අයියෝ..............පිස්සුද අක්කේ.............. ඒ සීන් එක එතනින් ඉවරයි . අක්කා මැච් එක බලන්න.  මං යනවා කියලා ඌ මාරු වුණා................

එදා හවස  ඇතිවෙනකන්  අනෙක් රූමියෝ තුන්දෙනාගෙන් බැනුම් ඇහුව මං ඔහේ හිටියේ වැරැද්ද මගේ නිසා.  චන්දිමා කියන්නේ ඇත්තටම එක අතක් හරියටම ක්‍රියා කරන්නැති කෙනෙක් . ඇය ඉපදෙන විට අඬුවකින් ඇයව එළියට අරන් තියෙන්නේ. ඒනිසා ඒ අත උස්සන්න පුළුවන් බාගෙට . පොඩි කාලේ ඒ අඬු සලකුණ ඇගේ අතේ දකින්නත් තිබුණාලු. ඉතින්,  ඒ වගේ කෙනෙකුත් අමාරුවේ දැම්මේ මං හින්දා  එදා කණගාටු වුණා.

එහෙත් මේ සිද්ධිය බොහෝ කල් යනකල්ගෙදරට කීවේ නෑ. මොකද ඒක බැනුමෙන් විතරක් කෙළවර නොවන නිසා ..........

විචාරක දියණිය ප.ව. 1.00 පැයට  

නිවෙස ළඟ පිංකමකි . අතීතය මතක් වුණි.

මා එවකට රජරට විශ්ව විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යාවකි.  තෙවැනි වසර ආරම්භ වූයේ 2007 වසරේ ඔක්තෝබර් මාසයේය.එම අවුරුද්දේ නේවාසික පහසුකම් සපයා දුන්නේ විශ්වවිද්‍යාල පරිශ්‍රයේ පිහිටි අලුතින් ඉදිකළ  නේවාසිකාගාරය වූ අනුලා දේවි නේවාසිකාගාරයේය. අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භවීමට පෙරදින අලුත් නේවාසිකාගාරයට යාමට පිටත් විය.

අනුරාධපුරයේ සිට මාතලේ හන්දිය පසුකරමින් ඉදිරියට බස්රථය ඇදෙනවිට කන්නට්ටිය පසුකරන්නට විය. පසෙකින් තේක්ක කැලයක් තිබෙන තර එය අලංකාර වටපිටාවකි. මෙය සැබෑවටම සුන්දර ගම් පියසකි. එක්වරම දිස්වූයේ පාර අයිනේතිබෙන මළගෙදරකි . කෙසේවෙතත් ඒ පිලිබඳ වැඩි සැලකිල්ලක් නොදැක්වූ  මම නේවසිකාගරයට ගියෙමි. මගේ තවත් යෙහෙළියන් දෙදෙනෙක් හමුවුණු අතර , අපට හිමිවූයේ තුන්වන මහලේ කාමරයකි. එක කාමරයක් ශිෂ්‍යන් 6 දෙනෙකුට තට්ටු ඇඳන් තුනකුත්, අල්රිමායකුත් , මේස දෙකක් හා පුටු 3 කුත් කාමරය සතුවිය. මගේ ශරීර සෞඛ්‍ය නිසා මා කවදත් තෝරා ගත්තේ පහළ ඇඳකි.  අප තිදෙනා එක්ව සියලු දේ  සකස් කර අවසන් වනවිට හවස 7.00 පමණ විය. ඒ වන විට කුසගින්නක් දැනුණු හෙයින් අපි කැලේ කඩේට පියමැන්නෙමු.( නේවාසිකාගාර  කැන්ටිම ) එහිදී අපට අපේ බැච් එකේ කොලු සගයෙකු හමුවිය.

මම - ආ................... කොහොමද බං කීයටද ආවේ . කොල්ලෝ ඔක්කොම ඇවිත්ද ?

කොලු සගයා - මම එනකොට 3 විතර වුණා 

මම - මේ බං අර මළ ගෙදර  උඹලගේ හොස්ටල් එක ළඟ නේද ?

කොලු සගයා - ඔව් බං උඹ දන්නවද ඒ මිනිහා මරලා තියෙන්නේ බෙල්ල කපලා 

මම -  බෙල්ල කපලා ............

කොලු සගයා - ඔව් තේක්ක කැලේදී , දර කපන්න ගිහින් ඉන්නකොට , පොලිස් ගාඩ් දීලා තියෙන්නේ පොලිසියට සැකයිලු ඒක ටෙරාලගේ වැඩක් කියලා

මම - අනේ පලයන්  බං යන්න බොරු නොකියා ...............

කොලු සගයා - බොරු නෙවෙයි යකෝ ......... 

මම - හරි හරි අපි යනවා හෙට හම්බවෙමු .

ඔහුගෙන් සමුගෙන අප තිදෙනා නේවාසිකාගාරයට පැමිණි අතර , රාත්‍රි 10.00 ට පමණ නින්දට ගියේ පසුදින උදෑසන දේශනවලට සහභාගී වීම සඳහාය. 

මධ්‍යම රාත්‍රිය පසුවී හෝරා තුනක් පමණ ගතවෙන්නට ඇත. මා අවදිවූයේ භූ කම්පනයකිනි. ඇඳන් ද , දොරවල්ද ජනෙල් ද , ඒ තියා වහලයද ඉතාවේගයෙන් සෙලවෙන බවක් දැනුණි. මා විසින්  මගේ යෙහෙලියන් දෙදෙනා අමතන ලදී 

චතූ............ චතූ.................. ඉනෝ............ඉනෝ.................. මගේ කටහඩට ඔවුන් දෙදෙනා අවදි වූහ. 

මොකක්ද  බං මේ වෙන්නේ ............. භූමි කම්පාවක්ද ?

( එකෙනෙහිම අපේ  නේවාසිකාගාර පාලිකා තුමිය විදුලි පන්දම් දල්වමින් ළමයින්ට කථා කළාය. )

ළමයි ......ළමයි .... නැගිටින්න ..............ලයිට් ඕෆ් කරන්න ....... පහළම තට්ටුවට එන්න ............... කොටි ගහනවා .................

ළමයි ප්ලේන් එකක් ඇවිත් ඉක්මණට එන්න. මා මගේ යෙහෙළියන් දෙදෙනාත් සමග අනෙක් අයද අවදි කළෝය. ඒ අතර එක කාමරයක සිටි ජ්‍යෙෂ්ඨ ශිෂ්‍යාවන් කිහිප දෙනෙක් අවදි කිරීමට සෑහෙන ප්‍රයත්නයක් දැරීමට සිදුවිය. සිනහ උපදවන කරුණ නම් හොස්ටල් ලීඩර් ද එම කාමරයේ විසීමය. 

කොතෙකුත් දොරට ගැහුවද පලක් නැති වූ කළ , මම දොරට තදින් පයින් ගැසුවෙමි.  ඉන්පසු  යන්තම් දොර අරුණු අතර , ආව කෙනා ආවේ මොකද ........ අනේ ............ වගේ යන මූඩ් එකෙනි.ඒ වනවිට ඉවසීමේ රතු කට්ට පැනතිබූ මා  අක්කේ ඉක්මන් කරන්න. පහළට එන්න කොටි ගහනවා කියා පැවසුවාය. 

කෙසේ වෙතත් අප සියලු දෙනාම පහළට පැමිණ  සියලු හඬවල්වලට සවන් දෙන්නට වූහ.  එළිය  අහසේ  විදුලි එළි සංදර්ශනයකි. ඒ වන විට  ඉතා ලඟින් ප්ලේන් එකක ශබ්දය ඇසුණත් එම ශබ්දය එකවර අතුරු දහන් විය. ඒ අතර මැදිරිගිරියේ ජීවත් වූ මගේ යෙහෙළියක් කීවේ  අපට පෙර දැනුණු භූ චලන තත්වය දැනුණේ මෝටාර් ප්‍රහාර දියත් කරන විට බවයි. වැලි කන්දට මෝටාර් ප්‍රහාර එල්ල කරනවිට එම තත්වය මැදිරිගිරියට දැනෙන බව ඇය පැවසුවාය. 

ඉන්පසු සියලු දෙනා මගෙන් ඉල්ලා සිටියේ මගේ පියාට කථා කොට විස්තර දැනගන්නා ලෙසයි.   ඒ වනතුරු මටද එය අමතක වී තිබුණි. ඒ වනවිට වේලාව අලුයම 4 පමණ වන්නට ඇත. ඔහු එවකට වවුනියාවේ සේවය කළේය. 

මම -  තාත්තේ .................. 

මගේ පියා -  ................. ඇයි ළමයෝ මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?

මම - තාත්තේ  .............අපට ලයිට් ඕෆ් කරන්න කීවා .... ප්ලේන් එකක්  ඇවිත්ලු . කොහෙට හරි ගහන හඬ ඇහෙනවා . හරි විස්තරයක් දන් නෑ..........

මගේ පියා -  හරි මම තව විනාඩි 5 කින් ඔයාට ගන්නම් .............

ඉන්පසු මගේ පියා මා අමතා කීවේ අනුරාධපුර ගුවන් හමුදා කඳවුරට කොටි ප්ලේන් එකකින් බෝම්බ හෙලා ඇති අතරම කම්බි වැටවල් කපාගෙන කඳවුරට ඇතුල් වී කොටි කඳවුරට පහර දෙන බවයි. මට බිය නොවන ලෙසත්  කොටින්ගේ ඉලක්කය විශ්ව විද්‍යාලය නොවන බවත් පැවසීය. 

එදින රෑ පුරාවට අප සියලු දෙනා අවදි වී සිටි අතර , පසුදා සියලු දේශන අවලංගු කළ බව විශ්ව විද්‍යාල පාලන අධිකාරිය දැනුම් දෙන ලදී. එමෙන්ම කිසිදු ශිෂ්‍යයෙකුට නේවාසිකාගාරයෙන්  බැහැර වීමද තහනම් කරන ලදී. පසුදා උදෑසන ආරංචි වූයේ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරක යානාවක් මිහින්තලේ දොරමඩලාවට කඩා වැටී ගුවන් නියමුවා මරණයට පත්වී ඇති බවයි.

දහවල් මගේ මව මා අමතා කීවේ එම ගුවන් නියමුවා විවාහ වී සිට ඇත්තේ අපේ නිවසේ සිට නිවෙස් දෙකක් එහා පිහිටි නිවසක ජීවත් වූ ..............................  ඇන්ටිලාගේ දියණිය බවත්  මළ ගෙදර එම නිවසේ පැවැත්වෙන බවත්ය . 

නමුත් ඇතිවූ තත්වය හමුවේ මට මළ ගෙදරට සහභාගී වීමට නොහැකි විය. අපේ බැච් එකේ පිරිමි ළමයි සියලු දෙනා එම වෙඩි හරඹයන් රිසි සේ නරඹා තිබුනේ ඔවුන් සිටියේ නුවර වැවේ එක කෙළවරක් මායිම් වන නේවාසිකාගාරයක සිටි  නිසාවෙනි . කොටි තේක්ක කැලයේ දින ගණනක් සිට ඔත්තු සපයා ගත් අතර , දර කපන්නා ඔවුන්ට මුණ ගැසිණි. කොටි විසින්ඇඳ සිටියේ යුධ හමුදාවට සමාන නිල ඇනුම් නිසා ඔවුන්ට රැවටුණ දර කපන්නා ඔවුන් සමග කථාවට ගොස් පිහි ඇණුම් කෑවේය.  වෙලාව එනතුරු සිටි ඔවුන් මැදියම් රැයේනුවර වැව තරණය කර කම්බි කපා කඳවුරට ඇතුල් විය . නිල ඇඳුම් සමාන වීම මත ඔවුන්ට අඳුනා ගැනීම අපහසු වී ඇත . 

කෙසේ වෙතත් බුද්ධි අංශයෙන් ඊට මාස 2 කට පෙර ඔවුන්ට දැඩි ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට සූදානමක් ඇතිබව දන්වා ඊට සූදානම් වන ලෙස අනතුරු අඟවා තිබි ඇතත්  ඔවුන් එය නොසලකා තීබී ඇත .

අදට වසර  10 කට පෙර සිදුවූ එම සිදුවීමෙන් මිය ගිය එම ගුවන් නියමුවා  වෙනුවෙන් ගිය සතියේ ඔවුන් පිරිතක් කියා දානයක් දුණි. පිරිතට හේවිසි වැයෙද්දී මේ අතීත සිදුවීම මට මතක් විය. 

විචාරක දියණිය  16.00 පැයට