ඕනේ කෙහෙම්මලක් වෙච්චාවේ............. ඔන්න මම කියලා දෙනවා...................... (දෙවැනි කොටස)

   කාලෙකට පස්සේ, යුද අවියක් ගැන ලියන්නට පටන්ගත්, මේ ලිපියේ පළමුවැනි කොටසට සාර්ථක ප්‍රතිචාර ලැබීම පිළිබඳව, සතුටුවෙනවා.  මේ අඩවියේ ආරම්භයේ සිටම, ඔබේ දැනුම වර්ධනය සඳහා මා ඉදිරිපත් කළ විවිධ සංග්‍රාමික තොරතුරු කෙරෙහි, ඔබේ විශේෂ අවධානය යොමුවීම ගැනත්, මා නිහතමානීව සතුටුවෙනවා.යුද අවි ගැන, සාමාන්‍ය සමාජය දැනගතයුත්තේ ඇයි කියන ප්‍රශ්නයට, පිළිතුරු කීපයක් දෙන්න පුළුවන්. 

• හමුදා ක්‍රියාකාරකම් පිළිබඳව පලවන මාධ්‍ය වාර්තා කියවීමේදී/නැරඹීමේදී/ඇසීමේදී/ වඩාත් පුළුල් අවබෝධයකින් යුක්තව, කරුණු සලකා බලන්නට හැකි වෙනවා.

•  යුද අවි පාවිච්චි කරමින්, සිවිල් සමාජය තුළ සිදුකෙරෙන අපරාධ පිළිබඳව, වඩාත් පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබාගත හැකිවීම.  මෙන්ම එවැනි සිදුවීම් වලට  අදාළ  ඇසින් දුටු සාක්‍ෂි වලදී, එවැනි දැනුමක් තිබීම, ඉතා වැදගත් වනවා.

• යම් යම් ගවේෂණාත්මක කරුණු සම්පිණ්ඩනය කිරීම් සඳහා, මෙවැනි දැනුමක් තිබීම අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. 

• විනෝදාංශයක් ලෙස, යුද හමුදා තොරතුරු අධ්‍යයනය කරන, එක්රැස් කරන අයට, වැදගත් වෙනවා. 

   පසුගිය කොටසෙන් අප සාකච්ඡා කරන්නට පටන්ගත්, AK 47 අවිය ගැන, ඔබ අතරින් සෑහෙන පිරිසකට යම් සතුටුදායක දැනුමක් තිබෙන බව මා දන්නවා. ඔබ පාසල් ශිෂ්‍ය භටයකු හෝ ආරක්ෂක හමුදා සාමාජිකයකු ලෙස සිටි/සිටින අයකු නම්, සතුටුදායක නොව, හොඳ දැනුමක් ඔබට ඇති.

   ඒ දැනුම නැති/අඩු අය වෙනුවෙනුයි මේ ලිපිය කියවෙන්නේ. 

   AK 47 කියන්නේ, සම්පූර්ණ ස්වයංක්‍රීය (Automatic) තුවක්කුවක්. 

මොකක්ද ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුවක් කියන්නේ? 

   ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුව නිර්වචනය කරන්නේ මෙහෙමයි:- තුවක්කුවේ ට්‍රිගරය (කොකා) මිරිකාගෙන සිටින තුරු, එම තුවක්කුවට සපයා ඇති පතරොම් සියල්ල, නොකඩවා, එකක් පසුපස එකක් වශයෙන් වෙඩි තැබීමට හැකි තුවක්කුව, ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුවයි. මේ බලන්න.

    ස්වයංක්‍රීය තුවක්කු නිපදවන්න කලින් තිබුණේ අර්ධ ස්වයංක්‍රීය තුවක්කු. (Semi Automatic Gun) ඒ තුවක්කු වලින් වෙඩි තැබීමේදී, සෑම පතරොමක් වෙනුවෙන්ම, තුවක්කුවේ කොකා මිරිකන්න ඕනේ. 

   (අනේ මේ, කොකා ගස්සනවා කියලා, කියන්න ලියන්න එපා හොඳේ? කොකා ගස්සන්න ගියොත්, තුවක්කුව හෙලවෙලා, ඉලක්කය වරදිනවා. ඒ නිසා, හරියට ඉලක්කය අරං, කොකා මිරිකන්න) 

   ඒ වගේ අර්ධ ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුවකට උදාහරණයක් තමා, 'ස්වයංක්‍රීයව පතරොම් ඇතුළුවන තුවක්කුව Self Loading Rifle = SLR' මේ බලන්න, හැම වෙඩිල්ලක් සඳහාම, කොකා මිරිකන්න ඕනේ. 0.40 සිට තත්පර 10 ක් බැලුවම ඇති. 

   (දැන් ඔන්න පොටෝ කෙළින උන්නැහේලා කියයි, SLR කියන්නේ, Single Lence Reflex කියන එකයි කියලා. හරි හරි, ඒකත් ඇත්ත, නමුත් මේකත් ඇත්ත)

 දැන් බලන්න පූර්ණ ස්වයංක්‍රීය (Full Automatic) කිව්වම, කරුණු කීයක් සම්පූර්ණ විය යුතුද කියා. 

• පළමුව මේ තුවක්කුවට විශාල පතරොම් ගණනක් සපයා තිබිය යුතුයි.
• දෙවනුව ඒ පතරොම් ස්වයංක්‍රීයව තුවක්කුවට ඇතුළු වියයුතුයි.
• තුන්වනුව ඒ පතරොම් සියල්ල පත්තු කිරීම සඳහා, ස්වයංක්‍රීය යාන්ත්‍රික ක්‍රමවේදයක් තිබිය යුතුයි.  (automated mechanism)

   ඒ විතරක් නෙවෙයි, මෙවැනි යාන්ත්‍රණයක් සහිත තුවක්කු, නිකම්ම නිකම් තුවක්කු නෙවෙයි. ඒවා, 'ප්‍රහාරක රයිෆල් (Assault Rifle)'  කියන අවි ගණයට තමයි අයත්වන්නේ.

   මොනවද ප්‍රහාරක රයිෆල් කියන්නේ? 

   ඊට කලින් බලමුද රයිෆලයක් කියන්නේ මොකක්ද කියලා? 

   රයිෆලය යනු, එහි මිට හෙවත් බට් කොටස,  පුද්ගලයකුගේ උරහිසට හේත්තු කර වෙඩි තැබීම කළහැකි, සර්පිලාකාර කාණු සහිත බටයකින් යුත්, ගිනි අවියකි. 

   යම්කිසි ගිනි අවියක් 'ප්‍රහාරක රයිෆලය' කියන තත්වය ලබන්න නම්, සුදුසුකම් කීපයක් සම්පූර්ණ කලයුතු වෙනවා.  රයිෆලයක බටය barrel වෙනත් සාමාන්‍ය තුවක්කුවකට වඩා වෙනස්. (මෙව්වා කලිනුත් කියලාදීලා තියනවා, කොහෙද ඔලුවේ තියාගන්න එකක්යැ) ඒ බටය තුළ, සර්පිලාකාර හැඩයකට සැකසූ කාණු තිබෙනවා ඒවා හඳුන්වන්නේ, 'රයිෆ්ලිංග් Rifling' යනුවෙන්. මේ බලන්න. 

හරි, දැන් බලමු ප්‍රහාරක රයිෆලයක් කියන්නේ මොකකටද කියලා.

• ප්‍රහාරක රයිෆලයක් නම්, එහි වෙඩි තැබීමේ ක්‍රමය, (mode) වෙනස් කිරීමේ හැකියාව තිබිය යුතුයි. ඒ කියන්නේ, අවශ්‍ය විට, අර්ධ ස්වයංක්‍රීය තත්වයටත්,  සමහරවිට, එකවර උණ්ඩ තුනක්, පහක්, වැනි ගණනක් මුදාහල හැකි, සීරුමාරු යාන්ත්‍රණයක්, තිබිය යුතුයි. (selective fire)

• මධස්ථ ප්‍රමාණයේ බලයකින් යුත් පතරොම් යෙදීමට හැකියාව තිබිය යුතුයි. ඒ කියන්නේ, පිස්තෝල පතරොම් මෙන් කුඩා ඒවා නොවිය යුතු අතර, විශාල බලයක් සහිත රයිෆල් පතරොමක්ද නොවිය යුතුයි.

  

   ප්‍රහාරක රයිෆලයට යොදන පතරොම්, ගැලවීමට, යලි සවිකිරීමට හැකි, පෙට්ටි හැඩයේ පතරොම් ගැබකින් magazine සැපයිය යුතුයි.

   අවම ප්‍රතිඵලදායී වෙඩි දුර (minimum effective range) මීටර් 300 ක් වත් වියයුතුයි. ඒ කියන්නේ, මීටර් 300 ක් දුරින් පිහිටි ඉලක්කයක්, සාර්ථකව ලබාගැනීමේ හැකියාව, අනිවාර්යයෙන් තිබිය යුතුයි.

ඉතිං ඔච්චර ගොඩක් ප්‍රහාරක රයිෆල් වර්ග තියනවද? අපිනම් දන්නේ ඔය AK 47, T 56, M 16, වගේ ඒවා තමයි. 

  හෙහ් හෙහ්, ඔබ දන්නවද, තවම ලෝකයට නොපෙන්වපු, අවශ්‍ය වෙලාවට එලියට දාන්න බලාගෙන ඉන්න ප්‍රහාරක රයිෆල් වර්ග පවා, සමහර රටවල තියනවා. 

 මෙතනින් ගිහින් බලන්නකො, ප්‍රහාරක රයිෆල් වර්ග කොච්චර තියනවද කියලා. 

දැන් මොකද හිතෙන්නේ? 

මෙච්චර ගොඩක් ප්‍රහාරක රයිෆල් වර්ග තියනවනම්, ඇයි මේ AK 47 රයිෆලයට විශේෂ තැනක් ලැබෙන්නේ? 

 හේතු ගොඩක් තියනවා. මෙන්න ඒ අතරින් ඉතා වැදගත් හේතු කීපයක්.

• ප්‍රහාරක ශක්තිය අතින් AK 47 බොහොම ඉහලයි. කාටත් තේරෙන වචන වලින් කියනවනම්, කුඩු යන්ඩ දෙන්ඩ පුළුවන්.

• මෙය ප්‍රබල අවියක් වුනාට බොහොම සරලයි. ටක් ගාලා ගලවලා හයි කරන්ඩ පුළුවන්. එච්චර කෑලි බෑලි නෑ, වෙනත් බොහොමයක් ප්‍රහාරක රයිෆල් එක්ක තියලා බැලුවම.  ගලෝලා බලමුද? (රයිෆල් එක රයිෆල් එක, ආයේ වෙන මොන ලබ්බද?) ඔන්න ගැලෙව්වා. හැබැයි පුතෝ ගැලෙව්වා වගේ නෙවෙයි, තිබ්බ විදිහටම හයි කරන්ඩත් ඕනේ හරිද? 

කොහොමද? අමාරුද වැඩේ? මොන පිස්සුද, මේක හරිම පහසු වැඩක්. පොඩි කොල්ලෝ කෙල්ලොත් මේවා ඉගෙනගන්නවා, ශිෂ්‍යභට පුහුණුවේදී. 

තවත් කරුණු ටිකක් කියන්නම්. මේ අවිය ගැන.

• මේ අවිය තරම් අනුකරණයට ලක්වූ තවත් ප්‍රහාරක රයිෆලයක්, ලෝකයේ කොහෙවත් නැහැ.  මේ අවිය අනුකරණය කොට නිපදවන ලද මෝස්‌තර විසිපහකට වඩා, අද ලෝකයේ විවිධ රටවල තිබෙනවා.

ශක්තිමත් බව සහ කල්පැවැත්ම අතින්, මේ අවිය ඉතා පුදුමාකාරයි. හිම, ජලය, මඩ, ආදියට යටවී, වසරක් පමණ ගෙවුණු AK 47 අවි, ගොඩගත් වහාම වෙඩි තැබීමට පුළුවන්වී තිබෙනවා.  යුද්ධ ටැංකියකට යටවීමෙන් පසුවත්, හානි නොවුණු AK 47 අවියක් ගැන වාර්තා තිබෙනවා.  මේ බලන්න වතුරට දාලා තිබුනත් වැඩකරනවා.

• නියම (genuine) AK 47 අවියක්, හොඳින් නඩත්තු කරන්නේ නම්, වසර 50 - 60 අතර කාලයක් පාවිච්චි කළහැකි අතර, නොසැලකිල්ලෙන් පාවිච්චි කලත්, අවම වසර 15 - 20 ආයුකාලයක් තිබෙනවා. 

• සංකීර්ණ කොටස් නැති නිසා, සාමාන්‍යයෙන්, අත්‍යවශ්‍ය පහසුකම් තිබෙන කම්හලක, AK 47 අවියේ බාල අනුකරණයක්, පහසුවෙන් නිපදවන්න පුළුවන්. හොර අවි වෙළෙන්දන්ගෙන්, ඩොලර් 10 - 50 අතර ගණනකට මිළදී ගන්න පුළුවන්. මේ නිසා, සමහර රටවල, හොර අවි කම්හල් වැහි වැහැලා තියනවා. විශේෂයෙන්  බටහිර, මධ්‍යම, නැගෙනහිර,  අප්‍රිකානු රටවල. එවැනි රටවල ක්‍රියාත්මක ත්‍රස්තවාදී සංවිධාන, බොහෝදුරට පාවිච්චි කරන්නේ, මේ ආකාරයේ AK 47 හොර කොපි. 

(ඇයි තමුසෙලා වින්ඩෝස් හොරකොපි පාවිච්චි කොරනවානම්, අපි AK 47 හොරකොපි පාවිච්චි කළාම මොකද වෙන්නේ?  - මීට ත්‍රස්තවාදියෙක්)

• ලෝකයේ වැඩියෙන්ම පාවිච්චි කරන ප්‍රහාරක රයිෆලය AK 47. අද වනවිට ලෝකය පුරා AK 47 තුවක්කුවේ විවිධ මෝස්‌තර, මිලියන 100 කටත් වඩා පාවිච්චි කරනවා. ඒ කියන්නේ, ලෝක ජනගහනයෙන් සෑම 60 දෙනෙකුටම, එක AK 47 තුවක්කුව බැගින් තියනවා. 

• වර්තමානයේ, ලෝකයේ සටන් නිසා ඇතිවන, හමුදා සෙබළුන්, සන්නද්ධ විප්ලවකාරී සංවිධාන සාමාජිකයන්,  සහ සාමාන්‍ය වැසියන්ගේ මරණ, වැඩියෙන්ම සිදුවන්නේ, AK 47 තුවක්කු ප්‍රහාර වලින්. සාමාන්‍යයෙන් වසරකට එලෙස මියයන සංඛ්‍යාව, ආසන්න වශයෙන් 250,000 ක්.

• අවම වශයෙන් ලෝකයේ රටවල් 106 ක් පමණ, තම හමුදා සඳහා ලබාදී තිබෙන්නේ, AK 47 හෝ එහි අනුකරණ මෝස්‌තර.

• මෙපමණ විශ්මයජනක මේ රයිෆලයේ, තවත් පුදුමයක් වන්නේ, යාන්ත්‍රිකව චලනයවන කොටස් 8 ක් පමණක් තිබීම. (moving parts)

   මේ වීඩියෝ එකනම් බලන්නම වෙනවා, හොඳ අවබෝධයක් ලබාගැනීම සඳහා. මෙහි පෙන්වනවා, මේ අවියේ තිබෙන සියලුම චලනය වන කොටස් ක්‍රියාකරන ආකාරය. බොහොම දුර්ලභ සහ ඉතා දක්‍ෂ ලෙස සකසා ඇති වීඩියෝවක්.

   අදට මේ ඇති නේද? ඊළඟ කොටසේදී, අවියේ කොටස් වල නම්, වෙඩි තියන හැටි, පතරොම් වර්ග, අවියේ වෙනත් ප්‍රයෝජන, මේ අවියේ ළඟම නෑදෑයෝ, සහ තවත් දේ ගැන කතාකරමු. 

2016 ඔක්තෝබර් මස 03 වැනි දින 2227 පැය 

ඕනේ කෙහෙම්මලක් වෙච්චාවේ............. ඔන්න මම කියලා දෙනවා...................... (පළමුවැනි කොටස)

   සෑහෙන කාලයක් අරෙහට මෙහාට අදිමින් හිටියා. කියලා දෙනවද නැද්ද? දෙනවද නැද්ද? කියලා හිතාගන්න බැරුව.  පහුගිය කාලේ පුරාම, එක කට්ටියක් හරී..........ම ආසාවෙන්, මෙව්වා ගැන කියෙව්වා. අරක මෙහෙම වෙන්නේ කොහොමද? මේක අරෙහෙම වෙන්නේ කොහොමද? අරක මෙහෙම කලොත් මොකද වෙන්නේ? මේක අරෙහෙම කලොත් මොකද වෙන්නේ? කියා කියා ප්‍රශ්න ඇහැව්වා. 

   හැබැයි ඉතිං, පුළුවන් ඔක්කොටම උත්තර දුන්නා.  බලගතු රහස් කියලා හිතන එව්වට, උත්තර නොදී මගහැරියා. සමහරු බැන්නා, 'ඇයි යකෝ මේ රහස් මෙහෙම ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වම, මහ විනාසයක් වෙන්න පුළුවන් නේද' කියලා. අනේ අනේ නන්නානේ. බලනකොට සිංහලෙන් අන්තර්ජංජාලේ සැරිසරණ එවුන්ට විතරයි තහනම්. වෙනත් බාසා වෙල්ලන්ට භාෂා පාවිච්චි කරන්නන්ට තහනමක් නෑ. ඔන්න ඔහේ, ඕනේ කැකිරි ගෙඩියක්/කැකිරි වත්තක්/කෙහෙම්මලක්/ජංජාලයක්/මගුලක්/ඉලව්වක්/වෙන්න කියලා, අදනම් ඉන්තේරුවෙම්ම/සහසුද්දෙම්ම/හොරබොරු/ගුරුමුෂ්ටි/නැතුව, (හෝව් හෝව්, පොඩ්ඩක් ඇතුව)  කියන එක කියනවා, බොක්කටම වදින්ඩ ඕං.

   මොකක් ගැනද? ඇයි හිතාගන්ඩ බැරිද? අර අරක ගැන. ඔව්, අම්මපා, ඒක ගැන. මෙච්චරකල් වෙන එව්වා ගැන කිව්වට, මේක හංගගෙන හිටියේ, 'හොඳ නෑ නේ ඉතිං' කියලා හිතලා. බලනකොට මේ අපි අතරෙම ඉන්න, මීමින්නෝ, අංකුට්ටෝ, හාල් දන්ඩෝ, කුණකටුවෝ, පඟරනැට්ටෝ, පොල් ඇච්චෝ, හොච්ච දිග්ගෝ, කංකුනාලෑ ඇත්තෝ,  බොට කඳාලා, ඔක්කොම දන්නවා. මේ තමුන්නැහැල වගේ පෘතග්ජනයෝ විතරයි නොදන්නේ. ඒ නිසා, තමුන්නාන්සේලාගේ පහන් සංවේගය හෙවත් ලාම්පු කණගාටුව සඳහා, ඔන්න අද කියනවා, කියනවා, කියනවාමයි. 

   හෝව් හෝව්, ඔච්චර තදවෙන්ඩ කාරී නෑ. මෙව්වා මෙහෙම මේ ඒකෑවර, සුටුස් ගාලා, කියන්ඩ පුළුවන් දේවල් නෙවෙයි. හුද්ද හිංගලෙන්, තාර බර ඇරලා, ලුණු ඇඹුල් දමා, පත අට එකට සිඳලා තමයි, කියන්ට ඕනැන්නේ. මෙන්න කටන්තරේ හෙවත්, මාතෘකාව හෙවත්, විෂයය හෙවත්, වෙන මොකක්හරි කමක් නෑ, අන්න ඒ අහවල් එක තමයි. 

   හෙහ් හෙහ් හෙහ්, කොහොමද? සුපිරියි නේද? 

  ඉතිං මහත්තයෝ මට බැනලා වැඩක් තියේද? මෙව්වා හදන්නේ ජීවිත නැති කරන්න තමයි. මෙව්වා ඉගෙනගත්තට, මොළේ තියන එවුන්, මෙව්වා හොයාගෙන මිනීමරන්න යන්නේ නැහැනේ. 

   මං මහත්තයලට කියලා දෙන්නේ, මෙන්න මෙහෙම දෙයක් තියනවා, ඒක මේවගේ ක්‍රියාකරනවා කියන ටික විතරයි. ඒ ගැන පොතේ දැනුමක් පමණයි දෙන්නේ. 

   කවුරු හරි හිතනවානම්, මේක බලලා, මේ ජාතියේ එකක් අරන්, පට පට ගාලා වෙඩි තියන්න පුළුවන් කියලා, ඒක නිකම්, දෙකොනින් හිනායන විහිළුවක් විතරයි. මේක හරියට ඉගෙනගන්න නම්, ප්‍රායෝගික පාඩම් පහක් තියනවා. එව්වා නොකර, මේ ලිපියක් කියවලා, මෙව්වා පාවිච්චි කොරන්න බැහැ. ගැස්සෙන පාරට, උරහිස් ඇටේ, (ඔව් සමහරවිට තවත් ඇට) කඩාගන්නවා විතරයි. 

   මෙව්වා එකක් හොයාගෙන, තමන්ගේ සතුරන් මරන්න හිතන කෙනා, මේ වගේ එකකින්ම නහිනවා. ඒකත් මතක තියාගන්නවා හොඳයි හිටං. 

විශ්මයජනක AK 47 ප්‍රහාරක රයිෆලය 

   හොඳයි, එහෙනම් අපි අද කතාකරන්නේ ඒ.කේ.47 ප්‍රහාරක රයිෆලය ගැනයි. AK 47 Assault Rifle. මා හිතන්නේ, යුද අවි පිළිබඳව, අවසාන වරට මා ඔබ සමග සාකච්ඡා කළේ, මෙන්න මේ ලිපියෙන්.  AK 47 අවිය ගැන ඔබ බොහෝ දේ දන්නවා. නමුත් ඒ දැනුම, තහවුරු කළ දැනුමක් බවට පත් කරන්නයි, මා උත්සාහ කරන්නේ. අද, පාසල් ශිෂ්‍යභටයන්ටත් මේ අවිය ගැන දැනුමක් ලබාදෙනවා. අපිනම්, පාසල් ශිෂ්‍යභටයන් හැටියට හිටපු කාලේ, ඉගෙනගත්තේ මෙන්න මෙව්වා. 

මේ ලිපිය ලියන්න කලින් ඔබට එක් කරුණක් අවධාරණය කළ යුතුයි. මෙම රයිෆලය ගැන කරුණු විස්තර කිරීමේදී, සෑමවිටම, අවියේ ඒ ඒ කොටස් පැහැදිළිව පෙන්වීම සඳහා, AK 47 වර්ගයේම රයිෆලයක පින්තූර සොයාගන්න අමාරුයි. ඒ නිසා, සමහර ස්ථාන වලදී පෙන්වන්නේ, ඊට ආසන්න, T 56 හෝ එවැනි නිෂ්පාදනයක පින්තූර වියහැකියි. නමුත්, එයින් ඔබේ දැනුමට බාධාවක්, අඩුපාඩුවක් , වන්නේ නැහැ.

AK 47 බිහිවීම 

    ඉතා කෙටියෙන් කියන්නේ. 

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාම සමයේදී රුසියානු හමුදා, ජර්මානු ආක්‍රමණික හමුදා ඉදිරියේ පසු බසින ලද අවස්ථා බොහොමයි. මෙයට ප්‍රධාන හේතුවක් වුණේ, ජර්මානු හමුදාව සතුවූ, Sturmgewehr 44 හෙවත්, STG 44 යන කෙටි නාමයෙන් හැඳින්වුන, (ජර්මානු භාෂාවෙන් ප්‍රහාරක රයිෆලය, මෝස්‌තර අංක 44) ස්වයංක්‍රීය තුවක්කුවේ ප්‍රහාරයට මුහුණදීම, රුසියානු හමුදාවට, විශාල අභියෝගයක් වීමයි. 

  මේ කාලය වනවිට රුසියානු හමුදාව පාවිච්චි කලේ රුසියාවේ නිෂ්පාදිත,  PPSh-41 නමැති සබ් මැෂින් තුවක්කුවයි.

  දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමයේ අග භාගයේදී, එනම් 1945 දී පමණ, STG 44 තුවක්කුව දැකීමෙන් රුසියානු හමුදාව විශ්මයට පත්වුණා. STG 44 තුවක්කුවේ හැඩය, ක්‍රියාකාරිත්වය, රුසියානුවන් තුළ ලොකු ආසාවක් ඇති කළා. 

   රුසියානු PPSH 41 තුවක්කුව කෙටියි. එයට යෙදුවේ, කුඩා උණ්ඩයක්. 

   නමුත් STG 44 තුවක්කුව, දිග බටයකින් යුක්ත වූවාසේම, ලොකු උණ්ඩයක්ද යෙදිය හැකිලෙස නිපදවා තිබුණා. 

   වේගවත් ක්‍රියාකාරිත්වය, මීටර් 300 ක පමණ දුරකට සාර්ථකව වෙඩි තැබිය හැකි වීම, වැනි හේතු නිසා ද STG 44 වඩාත් දියුණු අවියක් බව පෙනීගියා.  මේ අවියට සටනක් දීමට හැකි අලුත්ම අවියක් නිපදවීම සෝවියට් දේශයට මහත් අභියෝගයක් වුණා. 

   ඒ අභියෝගය බාරගත්තේ, AK 47 අවියේ නිර්මාතෘ, දැනට වසර තුනකට පෙර අභාවප්‍රාප්ත වූ,  ලුතිතන් ජෙනරල් මිඛායිල් කලෂ්නිකොව් විසින්.

   දෙවැනි ලෝක සංග්‍රාමයේදී තුවාල ලබා, රෝහල්ගතව සුවය ලබමින් සිටියදී, කලෂ්නිකොව් ගේ යාබද ඇඳෙහි සිටි සොල්දාදුවා, ඔහුගෙන් මෙහෙම ඇසුවා.

 'හැම ජර්මන් සොල්දාදුවාටම මැෂින් තුවක්කුවක් තියනවා. අපේ සොල්දාදුවන් දෙතුන් දෙනෙකුගේ කණ්ඩායමකට විතරයි මැෂින් තුවක්කුවක් තියෙන්නේ. ඒ ඇයි?'

   මෙය කලෂ්නිකොව්ගේ සිතෙහි තදින්ම කිඳා බැස්සා. ඔහු අධිෂ්ඨාන කරගත්තා, සෑම රුසියානු සොල්දාදුවකුම, විශිෂ්ඨ ගණයේ මැෂින් තුවක්කුවකින් සන්නද්ධ කිරීමට. 1946 සිට ඇරඹි ඔහුගේ පර්යේෂණ නිමාවුනේ, 1947 දී Avtomat Kalashnikov = AK අවිය නිපදවීමෙන්. (රුසියානු භාෂාවෙන් අව්තමාත් යනු ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ ඔටෝමැටික් යන තේරුමයි) 

   මෙහි සඳහන් නොකළ තවත් විස්තර රැසක් තිබෙනවා. ඊළඟ කොටසේදී හෝ, අවශ්‍ය වුනොත් ඔබේ අදහස් වලට දෙන පිළිතුරු වලින්, ඒ තොරතුරු කියන්නම්. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 29 වැනි දින 0053 පැය 

මෙයාව මැරුවේ කොහොමද?

   මෙයා ගැන අමුතුවෙන් හැඳින්වීමක් කරන්න අවශ්‍ය නැහැ නේද? මට නම් මෙයා පත්තරකාරයෙක්.  මෙයාව හඳුන්වන්න වෙනත් මහ බර වචන මට නම් අවශ්‍ය නැහැ. මෙයා ඒ කාලේ පත්තර වලට ලියපු බොහොමයක් තොරතුරු මා කියවා තිබෙනවා. ඒවා සියල්ල පරම සත්‍යය ලෙසත්, සමබර හා සාධාරණ ප්‍රවෘත්ති ලෙසත් පිළිගන්නට මා සූදානම් නැහැ. නමුත් බහුතරය සාධාරණ විවේචන බව මා පිළිගන්නවා. ඔහුගේ දේශපාලන දර්ශනය කුමක්ද යන්න මට වැදගත් නැහැ. මට වැදගත් වන්නේ, ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙස ඔහු ඝාතනයට ලක්වීමයි. 

   2009 ජනවාරි මස 8 වැනි දින, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය වන්නේ ලංකාවේ දේශපාලන අවකාශය තුළ මෙන්ම ජනමාධ්‍ය අවකාශය තුළ ද, මහත් කම්පනයක් ඇතිකරමින්.

   ඔහුගේ ඝාතනය පිළිබඳව දැනට කෙරීගෙන යන පරීක්‍ෂණ අනුව, ඔහු යම් යම් රාජ්‍ය රහස් දැනසිටි බවත්, එම රහස්, මේ රටේ මහජනතාව වෙත හෙළිවීම වලක්වා ගැනීම සඳහා, ඔහුව ඝාතනය කරන්නට ඇතැයි සිතන්නට සාක්‍ෂි ඇති බවත්, ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ කියවෙනවා. 

   මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම ලංකාවට පමණක් සීමාවූවක් නොවෙයි. ඒ සඳහා කුප්‍රකට රටවල්, ලෝකය පුරා තිබෙනවා. ලංකාවත් එවැනි කුප්‍රකට රටක්. රිචඩ් ද සොයිසා ඝාතනයෙන් තමා, ඒ කුප්‍රකට බව, ලොව පුරා පැතිරීම ආරම්භ වුනේ කියා මා හිතනවා. 

   හොඳයි, දේශපාලන කරුණු පැත්තක දමා, මේ ලිපියෙන් මා අදහස් කරන්නේ, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය වන්නට ඇත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව, මා අනුමාන කරන කරුණු, ඔබේ දැනගැනීමට ලක්කිරීමයි. 

   මෙම ඝාතනය සිදුවූ කාලයේදී කියවුනේ, වෙඩි තැබීමකින්, ඔහු ඝාතනය වී ඇති බවයි. පසුව පළවූ පුවත් අනුව, යම් ආයුධයකින් ඔහුට ඇනීමෙන්, ඝාතනය කර ඇති බවට තොරතුරු පළවුනා. ඉතා මෑතකදී පලවූ විවිධ තොරතුරු කීපයක් මෙසේයි.

* උල් ආයුධයකින් අනින්නට ඇතැයි යන සැකය.

* විශේෂයෙන් සකසාගත් සිහින් දිග ලෝහමය කූරක් වැනි දෙයකින් අනින්නට ඇතැයි යන සැකය.

* දිය යට කිමිදී මසුන් දඩයම් කිරීම සඳහා පාවිච්චි කරන තුවක්කුවක් (Speargun) වැනි ආයුධයකින්  පහර දෙන්නට ඇතැයි අනුමාන කිරීම.

* ආරක්ෂක හමුදා සතු යම් විශේෂ අවියකින් පහර දෙන්නට ඇතැයි අනුමාන කිරීම.  (හෙල්ලයක් වැනි ආයුධයක්. එයින් පළමුව ඇන දෙවනුව එහි ඇති උපක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් මරණීය තුවාල ඇතිකළ හැකි ආකාරයේ අවියක්)

   මෙවැනි අවි ලංකාවේ ආරක්ෂක හමුදා සතුව ඇත හෝ නැත කියා ස්ථිරව කියන්නට මම නොදනිමි.  නමුත් එවැනි අවියකට සමාන අවියක්වත්, කිසිදු හමුදා අංශයක් සතුව තිබෙනු මම දැක නැත්තෙමි. මා හිටපු හමුදා සාමාජිකයකු වුනත්, මා නොදන්නා බොහෝ දේ, හමුදාව තුළ එදත් තිබෙන්නට ඇති, අදත් තිබෙන්නට පුළුවන්. 

   ඉහත ප්‍රකාශයන් සියල්ල පදනම් කරගනිමින් මා උත්සාහ කරන්නේ, ඔබේ දැනුමට යමක් එකතු කිරීම, මේ පිළිබඳව ඔබ සතු දැනුමෙන්, මම ද යමක් ඉගෙනගැනීම, මේ පිළිබඳව හරවත් සංවාදයක් ගොඩනැගීම, යන අපේක්ෂාවන් ඉටුකර ගැනීමටයි. 

1. උල් ආයුධයකින් අනින්නට ඇති 

  අනේ මන්දා, ඒ කියන්නේ පිහියකින් ඇන්නා කියලද? එහෙම තුවාල නෙවෙයිනේ තිබිලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා ඒ කතාව එතනින් අතාරිනවද? හැබැයි දැන් කාලේ මහා භයානක පිහියා ජාති තියනවා. 

   මේ වීඩියෝ එක බලන්නකෝ. මේ පිහියේ මිටට උණ්ඩයක් දාලා, වායු පීඩන බලයක් ලැබෙන, මහ අමුතු වෙඩි තැබීමක් කරන්න පුළුවන්. වීඩියෝ එකේ ආරම්භයේ සිට, 1.15 වෙලාව දක්වා බැලුවම ඇති.

   මේ ඇන්නේ වතුර බෝතලේකට නේ. මීට වැඩිය ටිකක් තද දේකට ඇන්නොත් මොකද වෙන්නේ? මේ බලන්නකෝ. තත්පර 54 යි. ඒ නිසා ඔක්කොම බලන්න.

   දැන් මොකද හිතෙන්නේ? මේ වගේ එකක් පාවිච්චි කරන්න ඇද්ද? හ්ම්......... ඒක තමා මටත් හිතෙන්නේ. තීරණයක් ගන්න අමාරුයි.

2. යකඩ කූරකින් අනින්න ඇති

   එහෙමත් අනියිද? මේ වැඩේට ඇවිත් තියෙන්නේ නිකං තුට්ටු දෙකේ, බජාර් එකේ අයියලා නෙවෙයි. ටිකක් වැඩකාරයෝ. ටිකක් නෙවෙයි ඉතිං හොඳම වැඩකාරයෝ. කොන්ක්‍රීට් වලට දාන යකඩ කූරක් උල් කරගෙන ඇවිත් අනින්න තරම්, උන් මෝඩ නැහැ. ඒ නිසා මම ඒ අදහස එතැනින්ම අතහරිනවා. නමුත් ඔබට පුළුවන්, මගේ අදහසට විරුද්ධව අදහස් දක්වන්න. 

3.  මසුන් මරණ තුවක්කුවකින් හෝ ආරක්ෂක හමුදා සතු ඒ ආකාරයේ විශේෂ ආයුධයකින් පහර දීම 

   හ්ම්............ඔන්න ඔතන නම් සලකා බැලිය යුතු කරුණු බොහොමයක් තියනවා. ඉස්සරවෙලා බලමුකෝ ඔය මාළු මරණ/අල්ලන දියයට තුවක්කුවේ වැඩකිඩ. දිය යට තුවක්කුව වැඩකරන්නේ මෙන්න මෙහෙමයි. විනාඩි 2.15 යි.

   මේ බලන්න, ප්‍රහාරයක් සඳහා මේ තුවක්කුව සූදානම් කරන හැටි. විනාඩි 1.28 යි.

   ඊළඟට බලමු, කොහොමද දඩයමක් කරන්නේ කියන එක. විනාඩි 1.20 දක්වා බලන්න.

   මේ තුවක්කුව ගොඩබිමදීත් පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් කියන එක ඔප්පුවෙන සාක්ෂියක්, මේ වීඩියෝ එකේ තියනවා. පළමුවැනි තත්පර 58 බලන්න. 

දැන්, මෙන්න මේ වාර්තාව කියවා බලන්න.

   දැන් මොකද හිතෙන්නේ? ලසන්තගේ එක් ඇසක් හරහා ගිය ලෝහ උලකින්, ඔහුගේ මොළයට සිදුවූ හානි නිසා, ඔහු මියගිය බව, මෙහි සඳහන් වෙනවා. 

   මට මතක්වෙනවා, කලකට ඉහතදී මා දුටු ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටියක්. මම ඒ චිත්‍රපටියේ නම (ජේම්ස් බොන්ඩ් එකකද මන්දා) මතක් කරන්නටත්, ඒ ජවනිකාවේ දැක්වෙන අවිය ගැන සොයන්නටත් දරන ලද උත්සාහයන්, ව්‍යර්ථ වුණා. ඒ අවියෙන් යමෙකුට ඇන, එහි මිටේ තිබෙන බොත්තමක් එබුවම, අවියේ තුඩේ අගින්, තියුණු කුඩා තල කීපයක්, මලක් පිපෙන්නාක් මෙන් විහිදෙනවා. එවිට අවිය ඇදලා ගත්තම, විශාල හානියක් කරගෙනයි අවියේ තුඩ එලියට එන්නේ. 

   ඉතිං, ලසන්තව මරන්න ඇත්තේ කොහොමද? මා හිතනවා මේ ගැන පරීක්‍ෂණ කරන අපේ ආරක්ෂක අංශ විසින්, වැඩිකල් නොගොස් මෙහි ඇත්ත නැත්ත සොයාගනු ඇතැයි කියා. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 25 දින 2356 පැය 

ගීතයෙන් ගීතය

   නෑ නෑ, ඒ අර සින්දු කියන තරගේ නේ. මේක එහෙම දෙයක් නෙවෙයි. මේක මගේ මතකය අවදි කිරීමක්. පැරණි ගීත සහ ගායක ගායිකාවන් හඳුන්වා දෙමින්, මීට පෙර මා ඉදිරිපත් කල ලිපිය මතකයි නේද? මේ දිනවල, සිංහල බ්ලොග් ලෝකය පුරා, ගීත සාහිත්‍යයට විශේෂ තැනක් දෙන ලිපි, නිතර ලියවෙනවා. ඇත්තටම, පැරණි සිංහල ගීත සාහිත්‍යය ගැන, මගේ මතකය යලිත් අවදිවුණේ,  පැරණි හින්දි ගීත සොයමින්, යූ ටියුබ් එකේ සැරිසරණ අවස්ථාවකයි. හින්දි සංගීතය තුලින්, සිංහල සංගීතය පෝෂණය වූ බව, ඔබ බොහෝ දෙනෙකු දන්නවා.

    මුල් කාලයේදී, හින්දි ගීත තනු වලට සිංහල ගීත නිර්මාණය කිරීම, බහුලව සිදුවුනත්, පසු කාලීනව, එහි වටිනාකමක් නැති බව අවබෝධ වූ නිසා, ස්වතන්ත්‍ර ගීත නිර්මාණය කෙරෙහි, දේශීය සංගීතඥයන් යොමුවුණ අතර, 1960 දශකයෙන් ඇරඹුණු, ස්වතන්ත්‍ර ගීත නිර්මාණය නිසා, හින්දි තනු කොපි කිරීම අතහැරී ගියා. එයට තවත් හේතුවක් වුනේ, එවැනි ගීත දැඩි ලෙස විවේචනයට ලක්වීමයි. 

   කෙසේ වෙතත් සමහර කොපි ගීත, අද දක්වාම ජනප්‍රියත්වයෙන් නම් ඉහලින් තිබෙනවා. ඔබෙන් බොහෝ දෙනෙකුගේ මතකයේ නැති, එවැනි ගීත කීපයක් හඳුන්වා දෙන්නයි, අද මා උත්සාහ කරන්නේ. මේ ගීත ඉදිරිපත් කරන්නේ, ඒ ඒ වර්ෂය අදාළ කරගෙන නෙවෙයි. මගේ මතකයට නැගෙන ආකාරයටයි. 

   'මං පොඩි කාලේ දැක්කට පස්සේ දැක්කේ අදයිනෙ ඔයා' නමැති ගීතය සැබවින්ම අතිශයින් ජනප්‍රියවූ ගීතයක්. මෙහි මුල් ගායකයාගේ නම හෙන්රි පෙරේරා වගේ තමයි මතක. මේ ගීතය, පසු කාලයක, ආර්.මුත්තුසාමි සංගීතඥයාගේ පුත්, මොහාන් රාජ් ගායනා කල බවත් මතකයි. මා මෙහි දක්වන්නේ, සිංහල සංගීතවේදියකු වන වික්ටර් විජයන්ත විසින්, එම ගීතය ගායනා කල අවස්ථාවක්.

   මෙතැන් සිට ඉදිරියට දක්වන සෑම වීඩියෝවක්ම, සම්පූර්ණයෙන් නැරඹීමට අවශ්‍ය නැහැ, ඔබේ අන්තර්ජාල දත්ත කෝටාව සීමිත නම්. පළමුවැනි විනාඩි එකහමාර පමණ නැරඹුවාම ඇති.  හඬ ඇසුවත් ඇති.

මං පොඩි කාලේ. 

   මේ ගීතයේ තනුව, 1957 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'තුම්සා නහින් දේඛා' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියේ ගීතයකින් ලබාගත් එකක්. මේ තියෙන්නේ එම ගීතය. 

   මොහිදීන් බෙග් සමග ජී.එස්.බී.රානි පෙරේරා ගායනය කරන, 'පෙම් පහන නිවී' නමැති ගීතය, නිතර ගුවන්විදුලියෙන් ප්‍රචාරයවූ ගීයක්. විශේෂයෙන්, ප්‍රේමයේ විරහව අත්විඳින තරුණ තරුණියන් අතර නිතර කියවුන, පෙම්පත් වල ලියවුන, ගීතයක්.

(අපේ කාලේ තිබුණේ එස්.එම්.එස්. ලව් නෙවෙයි. ප්‍රේම සාහිත්‍යයක්. පෙම්පත් කියන්නේ,එක්තරා ආකාරයක සාහිත්‍ය නිර්මාණ)

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1953 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ආ' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තියෙන්නේ එම ගීතය. 

   ජී.එස්.බී.රානි පෙරේරා විසින් ගායනා කල, 'බැඳි ආදරයට මාගේ පිටුපා යාවිද වෙන්වී' යන ගීතය, අතිශයින් ජනප්‍රිය ගුවන්විදුලි ගීතයක්. එම ගීතය පහත දක්වනවා.  

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ 1965 වර්ෂයේ තිරගතවූ 'අර්සු' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය. 

   එච්.ආර්.ජෝතිපාල ගායනය කල, 'මේ ජීවනයේ මුළු සංසාරේ' නමැති ගීතයට, වරක් ජනප්‍රිය සම්මානයක්ද ලැබුනා. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය.

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1972 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ප්‍යාර් කා ඝර්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ ඒ ගීතය. 

   මිල්ටන් පෙරේරා ගායනය කල, 'කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ කතාවක් කියන්නම්' නමැති ගීතය, අපේ කාලයේ පෙම්වතුන් අමන්දානන්දයට පත් කළ, ඔවුන්ගේ හද පතුළටම කිඳා බැසගත් ගීතයක්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතය. 

   මේ ගීතයේ තනුවත්, ඉහත සඳහන් අර්සු චිත්‍රපටියේම එන ගීතයකින් ලබාගෙන තිබෙන්නේ. මේ තියෙන්නේ එම මුල් ගීතයයි. අර්සු චිත්‍රපටිය, ලංකාවේදී, ප්‍රදර්ශන වාර්තා බිඳහෙළු චිත්‍රපටියක්.

   1968 වර්ෂයේ තිරගතවූ, අක්ක නගෝ' නමැති සිංහල චිත්‍රපටියේ, ලතා වල්පොල ගායනා කල, 'ගලනා සීත ජලේ' නමැති ගීය, අතිශයින් ජනප්‍රිය ගීයක්. මේ තිබෙන්නේ එම ගීතයයි.   

   මේ ගීතයේ තනුව උපුටාගෙන තිබෙන්නේ, 1960 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ජිස් දේශ් මෛන් ගංගා බෙහ්තී හෛ' නමැති, හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ තිබෙන්නේ එම මුල් ගීතයයි. 

   1965 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'සත පණහ' සිංහල චිත්‍රපටියේ, සුජාතා අත්තනායක ගායනය කළ, 'මල්සරාට ප්‍රේම ලෝකෙ මාලිගා තනා' නමැති ගීතය, එකල ඉතා ජනප්‍රිය වුණා. මේ තිබෙන්නේ ඒ ගීතයයි. 

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1961 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'සසුරාල්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියේ එන ගීතයකින්. මේ තිබෙන්නේ එම හින්දි ගීතයයි.  

   

   මේ ලිපියෙන් කියවෙන්නේ, කලකට ඉහතදී  අහපු ගීත වුනත්, මෑත කාලේ අහපු ගීතයක් ගැනත් කියන්න හිතුනා. මෑත යුගයේදී, හින්දි ගී තනුවක් අනුකරණය කරමින් ගයන ලද සිංහල ගීතයක් තමයි, චම්පා කල්හාරි ගායනා කරන, 'මල්යායේ  සමනල්ලු' නමැති ගීතය. 

   මේ ගීතයේ තනුව ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 1954 වර්ෂයේ තිරගතවූ, 'ටැක්සි ඩ්‍රයිවර්' නමැති හින්දි චිත්‍රපටියෙන්. මේ එම ගීතයයි. බලන්න, මේ ජවනිකාවේ පෙනී සිටින නිළියගේ මුහුණ, අද ජනප්‍රිය හින්දි නිලියක් වන, ඓශ්වර්යා රායි ගේ මුහුණට බොහෝදුරට සමානයි නේද කියා. මේ නිළියගේ නම ශීලා රමානි.

   සමහර අවස්ථා වලදී, ප්‍රවීනයන් පවා, දැන හෝ නොදැන, අනුකරණ තනු සහිත ගීත ගායනා කර තිබෙනවා. මේ ඒ සඳහා උදාහරණ. 

   'පෙම්බර මධු' චිත්‍රපටියේ එන, 'පෙම්බර මධු මගේ' නමැති ගීතය හින්දි/උර්දු චිත්‍රපටියක එන ගීතයක තනුවක් අනුකරණය කිරීමක්.

   මේ තියෙන්නේ මුල් ගීතය 'චිරාග් කහාන් රෝෂනී කහාන්' නමැති චිත්‍රපටියෙන්.

   නන්දා මාලනීටත් වැරදුනාද? 

   නන්දා මාලනී ගයන, 'ඔබ අපෙයි ශ්‍රී ලංකා' නමැති ගීතය, ඔබ අසා ඇති බවට සැකයක් නැහැ.

 

   එම තනුවටම ගැයුණු, උර්දු ගීතයක් තමා මේ තියෙන්නේ. මේ ගීත දෙකෙන්, මුලින් නිර්මාණය වූයේ කොයි ගීතයද යන්න මට ගැටළුවක්.

    මෙවැනි ගීත සිය ගණනක් මතකයේ තිබුණත්, ඒ සියල්ල මෙහි දැක්වීම අවශ්‍ය නැති බවයි, මගේ හැඟීම. මේ ගීත ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අදහස් කළේ, අපේ ගායක ගායිකාවන් පහත් කොට දැක්වීමක් නොව, අතීතයේදී, ඉන්දීය සංගීතය, අපේ සංගීතයට කොතරම් විශාල බලපෑමක් කලේද යන්න පැහැදිළි කිරීමටයි. මේ හා සම්බන්ධ තවත් අතිරේක තොරතුරු, ඉතා දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කරන්නට තරම් කරුණුත්, මා මතකයේ තිබෙනවා. අනාගතයේදී, එම කරුණු ඔබවෙත ගෙන එන්නට සිතා සිටිනවා. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 10 වැනි දින 2324 පැය 

හරියට නොපැදපු 'මෝටර් බයිසිකල්'

   මම අද මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටිය නැරඹුවෙමි. චිත්‍රපටිය නරඹා, ආපසු නිවස වෙත වාහනය පදවන අතර, මා, මගේ බිරිඳ සහ, දියණියන් අතර ඇතිවූ සංවාදයද පදනම් කරගනිමින්, ඊට අමතරව තනිවම සිතමින් ආ කරුණු ද සලකා බලමින්, රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු, හරි බරි ගැසී පරිගණකය වෙත වාඩිවුණේ, සිනමා විචාරයක් කෙසේ වෙතත්,  මගේ සිතුවිළි අකුරු කරන්නටය. 

   මේ ලියන්නේ, අවංකවම මේ චිත්‍රපටිය ගැන මගේ හිතේ ඇතිවුණු අදහස් ය. ඒ අදහස් සමග ඔබ එකඟවීම මට අවශ්‍ය නැත. මා බලන්නේ මගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙනි. මගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන්නට ඔබ බැඳී නැති අතර, මම ද ඔබේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් හෝ එසේ නැතහොත්, මේ චිත්‍රපටියේ අධ්‍යක්ෂ වරයාගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන්නට බැඳී නැත්තෙමි. අප සියලුදෙනා ස්වාධීන පුද්ගලයන් බැවින්, ස්වාධීනව අදහස් දැක්වීමේ අයිතිය, මම මෙහිදී භුක්ති විඳින්නෙමි. 

   මේ චිත්‍රපටිය නරඹන්නට පෙර, අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසින් මෙම චිත්‍රපටිය පිළිබඳව ඉදිරිපත් කරන ලද ලිපිය කියවා තිබුනෙමි. කෙසේ වෙතත්, ඒ ලිපිය කියවා, මා මෙම චිත්‍රපටිය ගැන සිතා සිටි අදහස්, සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වූ බව, මුලින්ම කිවයුතුයි. එය, අජිත් පැරකුම්ගේ වරදක් නොවේ. ඔහු ලියන්නේ, ඔහුගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙනි. ඒ සඳහා පූර්ණ නිදහස හා අයිතිය ඔහුට ඇත. 

  මගේ මතකයේ හැටියට, චිත්‍රපටියක් යනු කුමක්ද යන්න තේරුම් ගතහැකි ආකාරයට, මා චිත්‍රපටි නැරඹීම ආරම්භ කලේ, 1960 දශකයේ අග භාගයේදීය. මගේ සිනමා ගුරුවරයා වූයේ, සැබෑ ජීවිතයේදී ද ගුරුවරයකු සහ පුවත්පත් චිත්‍ර ශිල්පියකු වූ, මගේ බාප්පාගේ පුතාවන, විරාජිත් මහේන්ද්‍ර ආර්යසිංහ ය. ඔහු මට, සිංහල , ඉංග්‍රීසි, හින්දි, චිත්‍රපටි රාශියක් නැරඹීමේ අවස්ථාව සලසා දුන් අතර, එසේ නැරඹීමෙන් පසු, ඒ චිත්‍රපටි ගැන, මා සමග සාකච්ඡා කරමින්, යම්කිසි විචාරයක යෙදීමටත්, එකල පුවත්පත්වල පළවුණ සිනමා විචාරයන් කියවීම සඳහා, මා පෙළඹවීමටත්, ක්‍රියාකළේය. 

   මේ වනවිට මා, යටත් පිරිසෙයින්, චිත්‍රපටි 500 ක් පමණ නරඹා ඇතැයි සිතමි. සිනමාහල් වලදී ද, වීඩියෝ කැසට් මගින් ද, ඩීවීඩී තැටි වලින් ද, අන්තර්ජාලයෙන් බාගත කරගැනීමෙන් ද, සිංහල, ඉංග්‍රීසි, හින්දි සහ සමහර වෙනත් භාෂා වලින් නිපදවා ඇති චිත්‍රපටි ද, නරඹා ඇත්තෙමි.

   මෙතෙක් මා චිත්‍රපටියකදී අසා ඇති, අතිශයින් කර්ණ කඨෝර, අවිනීත, අසංවර, ජුගුප්සාජනක, බෑඟිරි ගෑමක් අසා ඇත්නම්, එය මේ 'මෝටර් බයිසිකල්' චිත්‍රපටියේ, 'ඊනියා පසුබිම් ගීත' ලෙස ඔබා ඇති, විප්‍රකාරයන් බව ඉඳුරාම ප්‍රකාශ කරමි. මේවා ගීත නම්, මහ පාර අයිනේ,  පදික වේදිකාවේ සිඟා කමින්, ජපන් මැන්ඩලීනයකින්, 'අඩු කුලේ කියාලා අසරණයා' ගීතය, යන්තමින් වයන යාචකයා, මහා ගාන්ධර්වයෙකැයි, මම නොබියව කියමි. මුළු චිත්‍රපටිය පුරාම පැතිරී තිබුණු, මේ අප්‍රසන්න බව, අමාරුවෙන් ඉවසා සිටියෙමි. 

   මෙහිදී අධ්‍යක්‍ෂ වරයාට එක් දෙයක් කීමට කැමැත්තෙමි. රැඩිකල් සංගීතය කියා දෙයක්, අද්‍යතන සමාජය විසින් සම්මත කරගෙන තිබෙන්නට පුළුවන්. එය සම්මතයක් විනා, සම්ප්‍රදායක් හෝ, යම් මූලධර්ම මත පිහිටි දෙයක් නොවේ. 'ඒක තමා ඕයි  එව්වට රැඩිකල් කියන්නේ' කියා, අධ්‍යක්‍ෂවරයා කියන්නේ නම්, ඒ රැඩිකල් කම මටනම්, සුනඛයකුගේ පශ්චාද් භාගයේ බැඳී මීයක් හා සමානයැයි කියමි. 

   මුල මැද අග සහිත කතා හෙවත්, 'ඔන්න එකෝමත් එක රටක' කියා පටන්ගෙන, 'ඉක්බිති සියල්ලෝ සතුටින් ජීවත් වූහ' යනුවෙන් අවසන් කරන චිත්‍රපටි, දැන් යල් පැනගොස් ඇති බවත්, ප්‍රේක්ෂකයාගේ මනස තුළ යම් කම්පනයක් ඇතිකොට, ඒ ඔස්සේ, ඔහුද චිත්‍රපටියේ පාත්‍ර වර්ගයාගේ සමාජයේ සාමාජිකයකු ලෙස සිතන්නට පොළඹවන චිත්‍රපටි, වර්තමාන ලෝකයේ සිනමා නිර්මාණවල පදනම වී ඇති බවත්, එය එසේම වියයුතු බවත්, මම පිලිගනිමි. 'රෂොමොන්' වැනි චිත්‍රපටියක ඇති එකී සුවිශේෂී ලක්‍ෂණය, සිනමාව, කොතරම් ප්‍රබල ලෙස, මානව චර්යාවන් විග්‍රහ කිරීමේ මාධ්‍යයක් ලෙස භාවිත කළහැකිද යන්නට, එක් උදාහරණයක් පමණි. 

   නවක සිනමාවේදීන්, නවමං ඔස්සේ ගමන් කිරීම, සතුටට කරුණකි. එහෙත්, එකී නවමං, සිනමානුරූපී වන්නේද නැද්ද යන්න පිළිබඳව, සැලකියයුතු තරම් බරපතළ මට්ටමෙන් සිතා බැලීමට ද, අධ්‍යක්‍ෂ වරුන් උත්සුක වියයුතුය.

   මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන නළුවා, මීට පෙර මම කිසිදු චිත්‍රපටි/ටෙලි නාට්‍ය/ නිර්මානයක දැක නැත්තෙමි. එබැවින්, මට ඔහු නවක නළුවෙකි. සමනලී ෆොන්සේකා නමැති නිළිය, මා මුල්වරට දුටුවේ, ටෙලි නාට්‍යයකිනි. එහිදී ඇයට පැවරී තිබුණේ, බොළඳ තරුණියකගේ චරිතයකි. එහිදී ඇය, සෑහෙන තරම් සාධාරණයක්, එම චරිතයට ඉෂ්ඨ කළාය.  

   මෝටර් බයිසිකල් චිත්‍රපටියේ දී, මේ නළු නිලි යුවල, අධ්‍යක්‍ෂවරයා විසින් කියාදුන් අභ්‍යාස, (drill) අකුරටම කර පෙන්වනු විනා, කිසිදු රංගන වින්‍යාසයක්, ප්‍රතිභාවක්, නොපෙන්වයි. මට මතක්වුනේ, 'හෝ ගානා පොකුණ' චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන නිළිය වූ, අනසුයා සුබසිංහ ය. (නම හරිද මන්දා) හෝ ගානා පොකුණේ ඇය දැක්වූ රංගන ප්‍රතිභාව, ප්‍රවීණයන්ට පවා අභියෝගාත්මක බව, මගේ අදහසයි. මෝටර් බයිසිකල් නළු නිළි යුවල, අධ්‍යක්‍ෂ වරයාගේ සෘෂි භාෂිතයෙන් එකදු මිලි මීටරයක්වත් වෙනස් වී, ස්වාධීනව යමක් කිරීමට උත්සාහ නොකිරීම නිසා, ඔවුන් සතු යම් රංගන කුසලතාවක් ඇත්නම්, එය මොටවී ගොස් ඇත්තේ ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙසටය. 

   වීණා ජයකොඩි, නෙතලී නානායක්කාර, දෙදෙනා අධ්‍යක්‍ෂ වරයා විසින් පාවිච්චි කරන්නේ නිකම් සක්ක ගල් දෙකක් ලෙස පමණි. වීණා ජයකොඩි, ඇගේ මව වූ රෝහිනී ජයකොඩි මෙන්ම, ජනප්‍රිය නිළියක මිස දක්‍ෂ නිලියක් නොවේ. අම්මා සහ, පියා නැති පුතා අතර සම්බන්ධය, මීට වඩා තීව්‍ර ලෙස දැක්වූවානම්, කතාවේ ගැඹුරක් ඇතිකළ හැකිව තිබුන නමුත්, කණගාටුදායක ලෙස එය චිත්‍රපටියෙන් ගිලිහී ඇත. 

   කුමාර තිරිමාදුරට රඟපෑමට චිත්‍රපටි හෝ ටෙලිනාට්‍ය නැත්නම්, ත්‍රිරෝද රථයක් පදවා ජීවිකාව ගැටගසාගනීම යෙහෙකි. 

   අනෙකුත් සුළු චරිත සඳහා ගෙන තිබෙන නවක නළු නිලියන්, ඉදිරියේදී, රංගනය ගැඹුරින් හදාරනු ඇතැයි සිතමි. ඔවුන් ගැන දැන්මම යමක් කීමට, මම ඉක්මන් නොවෙමි. 

   මහේන්ද්‍ර පෙරේරා, හැමදාම, මේ චිත්‍රපටියේ දැක්වෙන ආකාරයේ චරිත වලට කොටු නොවී සිටින්නට උත්සාහ කරනවානම් හොඳයි. ප්‍රධාන නළුවා, මහේන්ද්‍ර පෙරේරාගෙන් බයිසිකලය මිලදීගන්නා අවස්ථාවේදී, මහේන්ද්‍ර පෙරේරාගේ ප්‍රතිභාව ඉදිරියේ, ප්‍රධාන නළුවා දැඩි පසුබෑමකට ලක්වෙයි. 

   ට්‍රැෆික් පොලිස් විහිළු, පාක් එකේ ලව් කරන විහිළු, අද්‍යතන තරුණ පරපුරේ ගැටළු විග්‍රහ කිරීමක් ලෙස, මම නොදකිමි. යටත්පිරිසෙයින්, පෞද්ගලික අංශයේ රැකියා ස්ථානයක, මෙවැනි තරුණයන් සූරාකෑමට ලක්වන හැටි, ඔවුන් බලාපොරොත්තුවන සංගීත ලෝකය තුළ ඇත්තේ ද, නවකයන්ගේ හැකියාව විකුණාගෙන කෑමක් බව පෙන්වාදෙන අවස්ථා නිරූපනයක් ඇතිකලානම්, මීට වඩා අර්ථවත් ලෙස, මේ පරපුර, 'විහින්ම පැන නැසීයන' ඛේදවාචකයේ මහත නිරූපණය කරන්නට ඉඩ තිබුනි.

   චිත්‍රපටියක් වේගයෙන් ගලායාම පමණක්, එහි සාර්ථකත්වයට හේතු නොවේ. සංස්කරණ ශිල්පියා, රූප ඡේදනය කරන සමහර අවස්ථා, නිකම් කතුරෙන් කපා ඇලවීමක් වැනිය. පෙම්වතුන් යුවල මෝටර් බයිසිකලයේ යන අවස්ථා කීපයකදී, ඒ දුර්වලත්වය දකින්නට ලැබුණි. ආලෝක කරණයේදී සෑහෙන තරම් සාර්ථක බවක් දුටුවෙමි. 

   අවසාන ජවනිකාවේදී,  ප්‍රධාන නළුවා, රාත්‍රියේ පාර දිගේ ඇවිද එන අවස්ථාවේදී, පාරේ විදුලිපහන් කණු වලින් ආලෝකය පතිත වන ආකාරය, සාර්ථකව සකසා නැත. නළුවාට සමාන්තරව ගෙනයන ආලෝක කදම්බය, දැඩි කෘත්‍රිම බවක් පෙන්වයි. හිසට ඉහලින් මාරුවන (අඩුවී වැඩිවන) ආලෝක ධාරාවක් යෙදවූයේ නම් වඩාත් උචිතයි. 

   වෙඩි හඬ ඉදිරිපත් කිරීම අතිශයෙන් අසාර්ථකය. පිස්තෝල වෙඩිල්ලක හඬ, බටහිර චිත්‍රපටියකින් අසා, ඒ අනුව හඬ මුසුකලානම් වඩාත් උචිතයි. මෙතන ඇහෙන්නේ ගල්බෝර හඬකි. 

   මේ අධ්‍යක්‍ෂවරයා, අද්‍යතන තරුණ පරපුරවෙනුවෙන් හඬක් නගන්නට දරන ලද උත්සාහය ප්‍රශංසනීයය. ඒ සඳහා ඔහු යම් අධ්‍යයනයක් කර ඇති බවත්, යම් වෙහෙසක් දරා ඇති බවත් පෙනීයයි. කෙසේ වෙතත්, අද්‍යතන තාරුණ්‍යයේ සැබෑ ගැටළු ප්‍රාමාණික ගැඹුරකින් නිරූපණය කරන්නට 'මෝටර් බයිසිකල්' චිත්‍රපටිය 100%ක් සමත් නොවුනද, සමාජයේ අවධානය දිනාගැනීමට සමත් නිර්මාණයක් ලෙස මෙම චිත්‍රපටිය හැඳින්විය හැකිය. 

මේ අධ්‍යක්‍ෂවරයා,  තවදුරටත් සිනමාව හදාරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරමි. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 11 වැනි දින 2345 පැය   

වඩු කිරිල්ලිගෙ කතාව

වඩු කිරිල්ලිගෙ කතාව අහලා නැද්ද? අහපු අයත් ඇති, නොඅහපු අයත් ඇති. අහපු අයගේ මතකය අලුත් වෙන්නත්, නොඅහපු අයගේ රසවින්දනය සඳහාත්, විශේෂයෙන්ම අපේ දරුවන්ට කියාදීම සඳහාත්, මේ කතාව මෙහෙම සටහන් කරන්නේ, කුඩා කාලයේදී මට මේ කතාව කියාදුන්, මගේ අම්මා බුදුවේවා! කියන ප්‍රාර්ථනයත් සමගයි.

මගේ අම්මා ගුරු දෙගුරු කියන දෙවර්ගයටම අයත් වෙනවා. අම්මා නිවසේදී මට දෙගුරුන් ගෙන් එක්කෙනෙකු වූ අතර, පාසලේ පහල බාලාංශ පන්ති වලදී, මගේ පන්ති භාර ගුරුතුමිය වුණා.

ඒ කාලේ අදවගේ රූපවාහිනී කාටූන් තිබුණේ නැති නිසා, අම්මලා, කිරි අම්මලා, ආච්චිලා, සීයලා, කිරි අත්තලා, කියාදුන් මෙවැනි කතා වලින්, ඉතා අගනා චිත්තරූප, දරුවන්ගේ මනසේ වර්ධනය වූ අතර, ඔවුන්ගේ චින්තනය මෙන්ම චර්යාව වෙනස් කරන්නත්, එයින් යහපත් බලපෑම් ඇතිවුණා.

හොඳයි, මෙන්න මේකයි කතාව. හෝව්! කතාව කියන්න කලින් තවත් එක දෙයක් කියන්න තියනවා. කතාව අහන ගමන් හූමිටි තියන්න ඕනේ. එහෙමයි ඒ කාලේ අපේ වැඩිහිටියෝ, මේ කතා අපිට කියලා දුන්නේ.

ඔන්න එකෝමත් එක රටක වඩු කිරිල්ලියක් හිටියා. මේ වඩු කිරිල්ලී ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ගල ඇතුළට ගියා. වඩු කිරිල්ලී දුකෙන් කෑගහමින්, උදව්වට කෙනෙක් හෙව්වා, බිත්තරය ගල ඇතුලෙන් එලියට ගන්න. වඩු කිරිල්ලී ගියා ගල් වඩුවෙක් ළඟට, ගිහින් මෙහෙම කිව්වා.

‘අනේ ගල් වඩුවෝ, ගල් වඩුවෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, අනේ ඒක අරන් දීපන් ගල් වඩුවෝ..........’ කියලා.

ගල් වඩුවා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ගල් වඩුවා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, ඌරෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ ඌරට කිව්වා,

‘අනේ ඌරෝ ඌරෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාපන් ඌරෝ............’ කියලා.

ඌරා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ඌරා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, ගිනිගොඩක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ ගිනිගොඩට කිව්වා,

‘අනේ ගින්දරේ ගින්දරේ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාපන් ගින්දරේ............’ කියලා.

ගිනිගොඩ වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

ගිනිගොඩ කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, වතුර වලක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ වතුර වලට කිව්වා,

‘අනේ වතුරේ වතුරේ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාපන් වතුරේ............’ කියලා.

වතුර වල වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

වතුර වල කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, අලියෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ අලියට කිව්වා,

‘අනේ අලියෝ අලියෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව වතුර වල බීලා දාපන් අලියෝ............’ කියලා.

අලියා වඩු කිරිල්ලිට කිව්වා, ‘අටුවක් ගෙන, පුටුවක් ගෙන, තට්ටු හතක බුලත් ගෙන’ කියලා.

වඩු කිරිල්ලී කිව්වා, ‘අනේ දුප්පත් මට අටු කොයින්ද පුටු කොයින්ද, තට්ටු හතක බුලත් කොයින්ද’ කියලා.

අලියා කිව්වා, ‘එහෙනං මට බෑ, මට බෑ,’ කියලා.

ඉතිං වඩු කිරිල්ලී අඬ අඬා යන්න පටන්ගත්තා. යනකොට යනකොට, කටුස්සෙක් හම්බවුණා. වඩු කිරිල්ලී ඒ කටුස්සට කිව්වා,

‘අනේ කටුස්සෝ කටුස්සෝ, මම ගලක් උඩ බිත්තරයක් දැම්මා, බිත්තරේ ගල පලාගෙන ඇතුළට ගියා, ඒක අරන් දෙන්න බෑ කිව්ව ගල් වඩුවාගේ, හේනේ තියන අල බතල ඔක්කොම කාලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ඌරව, පුච්චලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව ගිනිගොඩ, නිවලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව වතුර වල, බීලා දාන්ඩ බෑ කිව්ව අලියාගේ, හොඬේ අස්සට රිංගපන් කටුස්සෝ............’ කියලා.

කටුස්සා කිව්වා, ‘හරි හරි මං ඒ වැඩේ කරන්නං’ කියලා.  

ඔන්න කටුස්සා දුවගෙන දුවගෙන ගියා අලියගෙ හොඬේ අස්සට රිංගන්ඩ,

අලියා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගියා වතුර වල බීලා දාන්ඩ,

වතුර වල බයවෙලා ගලාගෙන ගලාගෙන ගියා ගිනිගොඩ නිවලා දාන්ඩ,

ගිනිගොඩ බයවෙලා ඇවිලීගෙන ඇවිලීගෙන ගියා ඌරව පුච්චලා දාන්ඩ,

ඌරා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගියා ගල් වඩුවගෙ හේනේ තියන අල බතල කාලා දාන්ඩ,

ගල් වඩුවා බයවෙලා දුවගෙන දුවගෙන ගිහින්, ගල පලලා, වඩු කිරිල්ලිගෙ බිත්තරේ අරන් දුන්නා.

වඩු කිරිල්ලී කටුස්සට පින් දීලා, බිත්තරෙත් අරන්, සතුටෙන් ගෙදර ගියා.

මේ කතාවේ ආදර්ශය කුමක්ද කියා, ඔබ කියනවානම් හොඳයි. 

2016 සැප්තැම්බර් මස 5 වැනි දින 0938 පැය 

ආමි කාරයෝ ගෑණිට වෙඩි තියන්නේ ඇයි?

   ඔව්, මම පිළිගන්නවා. මාතෘකාව ටිකක් අශ්ලීල වචන වලින් ලියවෙලා තියෙන්නේ. නමුත් කරන්න දෙයක් නැහැ. දැන් දැන් අහන්න ලැබෙන දේවල් අනුව, මේ වගේ වචන තමා ලියන්න වෙන්නේ. මේ ලිපිය ලියන්න නිමිත්ත වුනේ යුද හමුදා නිලධාරියකු විසින්, තම බිරිඳ ඝාතනය කිරීමේ අරමුණෙන්, ඇයට වෙඩි තැබුවායයි චෝදනා ලැබීමේ සිද්ධියයි.

   ඔබ බොහෝ දෙනෙක්, දැන් මේ ගැන ජනමාධ්‍ය මගින් විස්තර දැනගෙන ඇති. මේ සිද්ධිය පළමු වරට ජනමාධ්‍ය මගින් ප්‍රසිද්ධියට පත්වූ වහාම, මා ඒ ගැන සොයා බැලීමක් කළා. පැයක පමණ කාලයක් ඇතුළත, ඒ ගැන විශාල විස්තරයක් දැනගන්නට හැකිවුණා. නමුත්, සිද්ධියට සම්බන්ධ අයගේ ඉතිරිවී ඇති ආත්ම ගෞරවය සහ මානව හිමිකම් ගැන සලකා, මා දැනගත් දේ මෙහි ලියන්නට අදහස් කරන්නේ නැහැ. 

   දැනට ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රසිද්ධ වී ඇති තොරතුරු මෙසේයි. 

ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ ලුතිතන් කර්නල් වරයකු, (මාජ්ජ කාරයෝ කියන විදිහට ලුතිනන් නෙවෙයි නිවැරැදි වචනය ලුතිතන්) සිය බිරිඳ සමග, කාලයක් තිස්සේ පැවති ආරවුලක ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, ඔහු විසින් හෝ ඔහු විසින් ආධාරයට කැඳවාගත්, හමුදාවේ හෝ හමුදාවේ නොවන පුද්ගලයකු ලවා, සිය බිරිඳට වෙඩි තබා තිබෙනවා. 

   එම නිලධාරියාගේ රියදුරු සෙබලා විසින්, පොලීසියට කර ඇති ප්‍රකාශයක් අනුව, නිලධාරියා විසින්, මෙම සිද්ධියෙන් පසු, මිලිමීටර් 9 කැලිබරයේ පිස්තෝලයක්, පාර්ලිමේන්තු පාරේ පාලම අසලදී, දියවන්නා ඔයට විසිකොට ඇති අතර, ඒ ගැන කිසිවක්, කිසිවකුට නොකියන ලෙස, එම රියදුරු සෙබලාට එතැනදීම කියා තිබෙනවා. නමුත්, අද දින, නාවික හමුදා කිමිදුම් කරුවන් විසින්, එම අවිය, දියවන්නා ඔය පතුලෙන් ගොඩ ගත්තා. 

   මේ නිලධාරියා මෙසේ දියවන්නා ඔයට විසිකළේ, යුද හමුදාවෙන් නිළ වශයෙන් තමන්ට නිකුත්කළ පිස්තෝලයයැයි සිතන්නට, මා තරමක් මැලිවනවා. එයට හේතුව, ඕනෑම හමුදා සාමාජිකයකු, හමුදාවෙන් තමන්ට නිකුත් කර ඇති ගිනි අවිය ගැන, පූර්ණ වගකීම දැරිය යුතුවීමයි. සංග්‍රාමික කාර්යයකදී ඇතිවන, පිළිගතහැකි හේතුවකින් විනා, වෙනත් කිසිදු ආකාරයකින්, තම පෞද්ගලික අවිය නැතිවුවහොත්, එම හමුදා සාමාජිකයාට එරෙහිව, ඉතා දැඩි විනය ක්‍රියාමාර්ග ගනු ලබනවා. සමහරවිට ඔහුව හමුදාවෙන් අස්කරන්නට පවා අවකාශ තිබෙනවා.

   මෙලෙස විසිකරන්නට නම්, එක්කෝ වෙනත් හමුදා සාමාජිකයකුගේ ගිනි අවියක් සොරාගත යුතුයි, නැතහොත්, යුද්ධ කාලයේදී, සතුරන්ගෙන් අල්ලාගත් ගිනි අවි, යුද හමුදාව වෙත බාරනොදී සඟවාගෙන, මෙවැනි අපරාධ සඳහා යොදාගන්නවා වියහැකියි. 

   කෙසේ වෙතත් දැනට හෙළිවෙමින් පවතින කරුණු අනුව, නිලධාරියා වතුර හැලියට වැටී අවසානයි. ඔහු දැන් ඉන්නේ පොලිස් අත්අඩංගුවේ. දැන් තිබෙන්නේ, පොලීසිය ලිපගිනි මොලවා, නිලධාරියා උසාවියට ඉදිරිපත් කිරීමේ කොටස පමණයි. 

   නමුත්, ඔහු තවමත් චුදිතයකු නිසා, අපි පූර්ව නිගමන වලට එළඹීම සුදුසු මදි. එහෙත්, මේ සිද්ධිය පිළිබඳව බැලූ බැල්මට නිරීක්ෂණය වන කරුණු අනුව, මෙම නිලධාරියා, වෙඩි තැබීමේ සිද්ධියට වගකිවයුතු බවක් හැඟෙනවා. ඔහු තම බිරිඳ සමග දික්කසාද නඩුවකට එළඹී සිටින බවත්, ඊට අදාලව ලද උසාවි නියෝගයන් හේතුවෙන්, මෙම නිලධාරියාගේ බිරිඳ දින කීපයකට පෙර, ඔවුන්ට අයත් නිවසේ පදිංචියට පැමිණ ඇත්තේ, කලකට පසුව බවත්, දික්කසාද නඩුව, ලබන සතියේ, උසාවියේදී විභාගවීමට නියමිතව තිබුන බවත්, පැවසෙනවා. 

   ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාව තුළ, මෙවැනි සිද්ධියක් ඇතිවූ ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය නොවෙයි. යටත්පිරිසෙයින්, මෙවැනි සිද්ධි එකක්, මීට පෙර සිදුවී තිබෙනවා. එම සිද්ධියේදී, යුදහමුදා බ්‍රිගේඩියර් වරයකු විසින්, තම පිස්තෝලයෙන් වෙඩි තබා, සිය බිරිඳව, නිදි යහනේදීම ඝාතනය කළ අතර, එය කිසිදු සැකයකින් තොරව උසාවියේදී ඔප්පුවීම නිසා, අද ඒ බ්‍රිගේඩියර් වරයා, මරණ දඬුවමට නියමිතව, වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ සිටිනවා.  

   මේ හැර, හමුදා සාමාජිකයන් විසින්, තම පවුල් සංස්ථාව තුළ සහ සමාජය තුළ, පසුගිය කාලයේදී කරන ලද දරුණු අපරාධ සඳහා, උදාහරණ ඕනෑතරම් තිබෙනවා.

   මෙහෙම වෙන්නේ ඇයි? මෙවැනි සිදුවීම් වලට වගකිවයුත්තේ කවුද? ආමි කාරයෝ කියන්නේ, තුවක්කු බෝම්බ වලින් සෑම ප්‍රශ්නයක්ම විසඳන්න උත්සාහ කරන, අමනයින් පිරිසක්ද? අපි රණවිරුවන් කියා පුද සැලකිලි කරන්නේ, මේ වගේ පිරිසකටද? සමාජය පුරා, මෙවැනි අදහස් සහ මතවාද පැතිරීම, අපට වලක්වන්න බැහැ. නමුත්, මෙවැනි සිදුවීම් ලඝුකොට සලකන්නත් බැහැ. 

   මා අද ඔබ සමග සාකච්ඡා කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ, 'යුද්දෙන් පස්සේ හමුදා විනය' ගැන තොරතුරු ටිකක්. 

   ඇයි යුද්දෙන් පස්සේ? යුද්ද කාලෙත් මේ වගේ දේවල් වෙන්න ඇති නේද? කියා, ඔබ අසන්නට පුළුවන්. මේකයි උත්තරේ. ඔව්, වෙන්න ඇති. නමුත් ඒ කාලේ මේවගේ අපරාධ කරලා, ඒ අපරාධ කාගේ හෝ පිට පටවා ගැලවෙන්නට, අවකාශය සහ ගැලපෙන වාතාවරණයක්, මේ රටේ තිබුණා. ඒ නිසා, ඒ කාලෙත් මේ වගේ දේවල් නොවුනා කියා, බැහැර කරන්නට අමාරුයි. 

   දීර්ඝ කාලීන සංග්‍රාමයක් පැවති රටක, ඒ සංග්‍රාමයෙන් පසු, හමුදා සාමාජිකයන්, විවිධ ආකාරයේ ආතතියකට පත්වන බවත්, ඒ තත්වය කළමනාකරණය නොකලොත්, සමහර හමුදා සාමාජිකයන්, ඉතා දරුණු ලෙස හැසිරෙන්නට ඉඩ ඇති බවත්,  සායනික මනෝවිද්‍යා පර්යේෂකයකු වන, වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග විසින් මීට සෑහෙන කලකට ඉහතදී, ශ්‍රීලංකා යුදහමුදා සාමාජිකයන් ඇසුරෙන් ලද අත්දැකීම් තුළින් ලියන ලද පොතකින්, මනාව කරුණු පැහැදිලි කොට තිබෙනවා.  

   ඇත්තෙන්ම මේ රටේ දැඩි ගිනි අවි පාලනයක් ඇතිකලයුතු බව, මා මීට පෙර ලිපියකින් අවධාරණය කළ අවස්ථාවේදී පවා, සඳහන් කළ එක් කරුණක් වන්නේ, ත්‍රිවිධ හමුදා, පොලිස්, සිවිල් ආරක්ෂක, සාමාජිකයන්ගේ නිවෙස්, හදිසි පරීක්ෂණයකට ලක්කළයුතු බවයි. අනවසර ගිනි අවි, ඔවුන් අත තිබෙන්නට බොහෝ දුරට ඉඩකඩ තිබෙනවා. 

   හමුදා සාමාජිකයකු, රටේ සම්මත නීතියට පටහැනි වරදක් කලවිට, ජනමාධ්‍ය මගින්,  මෙතරම් උලුප්පා දක්වන්නේ ඇයි?  සාමාන්‍ය සමාජ සම්මතය අනුව, හමුදා සාමාජිකයන්, පරමාදර්ශී චරිත වියයුතුයයි මහජනතාව දැඩිව විශ්වාස කරන අතර, ඔවුන් එසේ හැසිරෙතැයි, සෑමවිටම බලාපොරොත්තු වෙනවා. 

   හමුදාවේ සමස්ත සාමාජිකත්වයෙන්, ඉතා සුළු පිරිසක් පමණයි, මෙවැනි අකටයුතුකම් වල යෙදෙන්නේ. නමුත්, ඒ ක්‍රියා තුළින්, සමස්ත හමුදාවේ කීර්තිනාමයට වදින කළු පැල්ලම, සුළුපටු නොවෙයි. අපේ සමාජය සැදී පැහැදී ඉන්නේ, කෑ මකුණාත්, නොකෑ මකුණාත් දෙන්නවම මරන්න බව, අමුතුවෙන් කිවයුතු නැහැ.

   මෙතනදී මා එක කරුණක් අවධාරණය කරන්නට කැමතියි. මෙවැනි වැරදිවලට හසුවන හමුදා සාමාජිකයන්ගෙන් බහුතරය, හමුදාව තුළදී විනයගරුකව හැසිරෙන අතර, බාහිර සමාජයේ හැසිරෙනවිටයි, මෙවැනි අකටයුතුකම් කරන්නේ.  ඒ ඇයි කියන ප්‍රශ්නයට, මට වැටහෙන ආකාරයට දීමට තිබෙන උත්තරය වන්නේ, තම සිතෙහි ඇති ආතතිය, හමුදා නීති රීති වලට ඇති බිය නිසා මුදා නොහරින හමුදා සාමාජිකයන්, කඳවුරෙන් එළියට පැමිණි පසු, එය සමාජය වෙත, පවුල වෙත, මුදාහරින බවයි. 

   මේ ගැන, මට වඩා හොඳින් කරුණු පැහැදිලි කළහැකි වන්නේ, වෛද්‍ය රුවන් ජයතුංග වැනි, සුදුසුකම් ලත් පුද්ගලයකුට කියා මා හිතනවා. 

   හමුදා සාමාජිකයා අමුතු සතෙක්ද? 

   මතකද දැන් කාලෙකට ඉහතදී, හමුදා සාමාජිකයන් අගය කිරීමේ ගීතයකදී කියවුනා, 'අපෙන් එකෙකි මේ මිනිහා' කියලා. ඒ කියන්නේ, හමුදා සාමාජිකයාත්, අපේ සමාජයේම එක් අංශුවක්. ඉතිං මේ අංශු, එකම දාමයකින් බැඳී පවතින නමුත්, විවිධ ඇදීම්, තෙරපීම්, හැලහැප්පීම්, වලට භාජනය වනවා. අර සමාජ අංශු දාමයෙන්, ඔහුවෙත සන්නිවේදනය වන හොඳ නරක තමයි, ඔහුගේ චෛතසිකයේ තැන්පත් වන්නේ. එහිදී ඔහු වඩාත් සංවේදී වන්නේ, ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ, ඒ තොරතුරු වලට විනා හමුදාවේ නීතියට යටත් ක්‍රියාකාරකම් වලට නොවෙයි. 

   හරි හරි, දැන් තමුසේ කියන්න හදන්නේ, හමුදා සාමාජිකයා ඉන්නේ මහා කරදර මැද්දේය,  ඒ නිසා උන්ගේ ඔලුව අවුල් වෙලාය,  එසේ ඔලුව අවුල්වීම නිසා, උන් කරන ඕනෑම අපරාධයක්, නොසලකා හැරිය යුතුයි කියලා නේද? ඒ කියන්නේ, හමුදා කාරයන්, එක්තරා ආකාරයක වරලත් චණ්ඩින් හැටියට පිලිගත යුතුයි කියන එකද? 

   නැහැ. කිසිසේත්ම නැහැ. රටේ සිවිල් නීතියට ඉහලින් සිටින හෝ, එම නීතියෙන් රිංගා යාමට හැකි කිසිවෙකුත් නොසිටිය යුතුයි. 

   නමුත් මේ ටිකත් අපි මතක තබාගත යුතුයි. 

   හමුදා සාමාජිකයන්ගෙන් අති මහත් බහුතරය, සිය සේවා කාලයෙන් වැඩි කොටසක් ගෙවන්නේ, කඳවුරේ. තම පවුලේ අය සමග එක්වීමට, ඔහුට ඇත්තේ ඉතා සීමිත ඉඩකඩක්. එමෙන්ම හමුදාවක් පාලනය වන නීති රීති, සාමාන්‍ය සිවිල් ආයතනයක් පාලනය වන නීතිරීති වලට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් බව ඔබට අමුතුවෙන් කිවයුතු නැහැ. අනිවාර්යයෙන් අණ පිළිපැදිය යුතුයි. අසාධාරණයක් වන්නේ නම් පමණක් උසස් නිලයකු වෙත පැමිණිලි කල හැකියි. නමුත් හමුදාවේ කියන්නේ, 'ලබාදුන් අණ පිලිපදිනු ඉන්පසු පැමිණිලි කරනු - comply and complain' කියලයි. මේ නිසා හමුදා සාමාජිකයන් අසරණ වන අවස්ථා නැතුවා නොවේ. එවැනි අත්දැකීම් රාශියක් මා සතුව තිබෙනවා. 

   සර්, මගේ නෝනට බබෙක් හම්බවෙන්න ළඟයි. පොඩ්ඩක් ගිහින් බලලා එන්නද? යන ප්‍රශ්නයට පිළිතුර වන්නේ, මොකද තමුසේ ගිහින් ළමයා හම්බවෙන්න තටමන්නද? කියන එක නෙවෙයි. 

   මැඩම්, මට පීරියඩ්ස් හැදෙනකොට බ්ලීඩ් වෙන එක වැඩිවෙලා. මට ගාඩ් එකේ ඉන්න අමාරුයි. මාව ලයිට් ඩියුටියකට දාන්න බැරිද? යන ප්‍රශ්නයට පිළිතුර, ගලන ඒවා ගලාගෙන යයි, තමුසේ ජොබ් එක කරනවා, කියන එක නෙවෙයි. 

   ජ්‍යොෂ්ඨ නිලයන්ගෙන් සිදුවන කෙනෙහිලිකම්, ලිංගික අතවර, ඉවසාගත නොහැකිව, හමුදාවෙන් පැනගිය, සියදිවි හානි කරගත්,  තමන්ට කරදර කරන එම ජ්‍යොෂ්ඨ නිලයාගේ සිරුර, පෙනේරයක් මෙන් හිල් වලින් පිරෙන්නට වෙඩි තැබූ, සොල්දාදුවන් ද මා දැක තිබෙනවා. 

   තමන් දිවි පරදුවට තබා යුද්ධ කරද්දී, තමන් ලේ වගුරුවා උපයා දුන් මුදලින්, වෙනකෙකු හා පෙම්කෙලින තම බිරිද ගැන, සොල්දාදුවකු හිතන්නේ, එය ද, යුද්ධය මෙන්,  තුවක්කුවෙන් විසඳිය යුතු ප්‍රශ්නයක් ලෙසයි. 

  හමුදාවේ වැදගත් නිළයක් උසුලන, ආදර්ශවත් නිළධාරියකු ලෙස, තමන් ගතකරන ජීවිතය තුට්ටුවකට මායිම් නොකොට, තමන්ගේ ආදරණීය බිරිඳ, තමන්ගේ ආරක්ෂක මුරයේ සිටින සෙබළුන් සමග යහන් ගතවන්නේ නම්, එම ප්‍රශ්නය නොපමාව පිස්තෝලයෙන් විසඳිය යුතුයැයි, එම නිළධාරියාට හිතෙන්නේ, ඔහු නිතර අවි ආයුධ සමග ජීවත්වන නිසාය. 

   තමන් ලොක්කෙකු නිසා, හමුදාවේ සෙබලියන් සමග, නැතහොත් වෙනත් අවලම් ගැහැනියක් සමග, කොතරම් නිදි වැදුනද, තම බිරිඳ ඒ ගැන කට නොහෙල්ලිය යුතුයැයි සිතන හමුදා සාමාජිකයන්, තමන්ගේ අවල කෙලි ගැන යුක්තිය ඉල්ලා, අධිකරණයේ පිහිට පතන තම බිරිඳ, වෙඩි තබා දැමියයුතු යයි සිතන්නේ, බලයෙන් මත්වීම නිසාය. 

   ගෑණු නාන තැන් වලට ගොස් (හමුදාවේ භාෂාවෙන්, එයට යොදන කෙටි විකට යෙදුම, GNT යන්නය)  හොරෙන් බලා සිටින්නට පුරුදු වූ මේජර් ජෙනරල් වරයකු, එක්තරා කාන්තාවකට කරන්නට ගිය බලපෑමක් නිසා, එම කාන්තාවගේ සැමියා විසින්, ඔහුව, තම බිරිඳ යොදවා උගුලකට අසු කරගෙන, තම නිවසේ ගෙමිදුලේ දණගස්වා තබා, හමුදාවට බාරදුන්නා. වලව්කාර නමක් ඇති මේ නිලධාරියාව, විශ්‍රාම යන කාලයට පෙර විශ්‍රාම ගන්වනු ලැබුවා. 

  අපේ හමුදා සාමාජිකයන්, ඉදිරියේදීද, මෙවැනි ආකාරයට දරුණු අපරාධ වලට යොමුවීමට ඉඩ ඇති බව, අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. ඒ සඳහා විධිමත් කළමනාකරණ වැඩපිළිවෙලක් නොපමාව ආරම්භ කිරීම, ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය සතු බරපතළ වගකීමක් වෙයි. සෑම හමුදා සාමාජිකයකුම ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුත්, උපදේශන සේවයකට ලක්කළ යුතුය. එය ප්‍රමාදවන්නට වන්නට මෙවැනි අපරාධ තවදවත් දැකිය හැකිවනු ඇත. 

  මමත් අපේ ගෑණිට වෙඩි තිබ්බා........

  මොකක්..............? 

   ඔව්, මම දෙපාරක්ම වෙඩි තිබ්බා. වෙඩි දෙකම හරියටම ඉලක්කෙට වැදුනා. නමුත්, මම තියපු වෙඩි වලින්, කවුරුවත් මැරුණේ නැහැ. ඉපදුනා. මගේ ආදරණීය බිරිඳ, මට රටක් වටිනා දූවරු දෙන්නෙක් තෑගි දුන්නා. 

   අඹු සැමි ප්‍රේමයේ අගය නොදන්නා මිනිසුන්, හමුදාවේ නොව දිව්‍ය ලෝකයේ සිටියත්, අමනකම් කරනවා. 

2016 අගෝස්තු මස 30 වැනි දින 2343 පැය